Centrum miasta.

Wypuściła peta spomiędzy swoich palcy, a kiedy upadł na ziemię rozdeptała go swoim glanem. Wiedziała, że gdy rozmawia się z drugą osobą palenie może być dla niej uciążliwe, a ona wbrew pozorom nie chciała, żeby młoda kobieta zrobiła jej jakąś awanturę. To byłoby.. takie kłopotliwe.
- Znasz miasto? - zapytała - Kurwa, tak naprawdę wprowadziłam się do tej dziury dopiero przed chwilą, a takie cholerne błądzenie mnie denerwuje - mruknęła.

Spojrzała na rozdeptanego peta. Uhuhuhu, a gdzie kulturka? Jeszcze to przekleństwo. Nie była przyzwyczajona do takiego zachowania, gdyż starała się unikać takiego towarzystwa. No ale cóż. Każdy ma inne poglądy. Podniosła wzrok na tą szczupłą osóbkę i bez wahania odpowiedziała:
- Och, co za zbieg okoliczności, ja także dopiero się wprowadziłam.
Patrząc się na dziewczynę ujrzała za nią skromną kawiarenkę. Była zima, więc może warto byłoby tam wstąpić by rozgrzać się przy filiżance gorącej kawy, a przy okazji bardziej zapoznać się z nieznajomą.
- Hmm... Co powiesz na to, żebyśmy wstąpiły do tej kawiarni? Po ogrzaniu się będziemy mogły razem pozwiedzać okolicę.

Spojrzała na nią. Dobrze wiedziała, jakie emocje wzbudza w ludziach takich, jak ona. Już zdązyła rozpoznać, że to pewnie bardzo miła, grzeczna kobieta, a.. Huh, no właśnie.. A Asoka była kompletnie inna. Znając życie pewnie była też od niej młodsza. Zaśmiała się pod nosem. No tak, panna Hirano dojże, że wyglądała na nastolatkę to jeszcze dosyć niedawno skończyła osiemnastkę. Nie była zbytnio zadowolona z wiadomości, że brązowowłosa też jest tutaj nowa. No cóż, przynajmniej nie będzie musiała zwiedzać tej dziury sama.
- Rozumiem - westchnęła.
Obróciła się, po czym ujrzała tą samą kawiarenkę, o której mówiła zielonooka. To nie był taki zły pomysł. Co prawda Asoka rzadko kiedy bywała w takich miejscach. Bardziej pasowały do niej bary, zdecydowanie.
- Nie mam nic przeciwko - zgodziła się w końcu - A tak w ogóle jak Ci na imię? - zapytała idąc już powoli w stronę kawiarenki.

- Jestem Ayuna. A ty? - odpowiedziała spokojnie. Dziewczyna dla niej wyglądała dość młodo. Może to jest jedna z uczennic akademii? Podejrzewała, że jest jeszcze przed dwudziestką. Pytać o wiek? Czy w ogóle wypada? W końcu jednak przełamała się:
- Jesteś uczennicą? Czy może pomyliłam się? Nauczycielka?
W końcu doszły do budynku. Ayuna otworzyła drzwi przed rudowłosą.

- Asoka - mruknęła patrząc na Ayunę kątem oka.
Mogła się tego spodziewać. Asoka bardziej wyglądała na zbuntowaną uczennicę niż na nauczucielkę, która przecież powinna dawać przykład swoim podopiecznym. A ona nie zamierzała się nimi opiekować tylko wypruć z nich wszystkie flaki, żeby termin wychowanie fizyczne wbiło im się mocno w mózgi.
- Nauczycielką - odpowiedziała, a na jej twarzy jakby przez chwilę pojawił się nieco wredny uśmieszek.
Po chwili weszła do kawiarni, a tuż za nią Ayuna.

z.t z Ayuną. <3

Chciał się oddalić od akademika, bo myślał, że będzie tutaj lepiej, ale nic a nic się nie poprawiło. Wręcz przeciwnie - chyba było jeszcze gorzej. Zrobił zmartwioną minę i rzucił przepraszające spojrzenie swoim towarzyszkom.
-Gomene... Myślałem, że będzie lepiej - podrapał się nerwowo po karku.

Spojrzała na chłopaka. Wydał się być trochę zdenerwowany. - Ymm.. nie masz za co przepraszać. W końcu razem zdecydowaliśmy się wyjść na zewnątrz. - uśmiechnęła się. - No to.. co teraz ? Może.. zobaczymy co dzieję się w okolicy i trochę zbadamy sytuację ? Chociaż niezbyt to bezpieczne, ale.. i tak już nie mamy za bardzo co zrobić. Jak coś ma nas dopaść - to dopadnie. Nic nie poradzimy. - zaczęła się rozglądać.

Przydreptała tutaj za nimi. Czuła się dość nieswojo. Akademik był bezpiecznym miejscem i wątpiła by tutaj było bezpieczniej. Zadrżała. Miała wrażenie że w każdym momencie może stać się coś złego. A ona nie za bardzo miała jak się obronić. Złapała za kostkę którą miała zawieszoną na szyi. W razie czego.. to jest jej ratunek. Ogień jest skuteczną bronią...
-N-nic się nie stało. -wydukała. Owszem bała się tutaj. Ale nie chciała o nic oskarżać towarzyszy. W końcu gdyby nie chciała to zostałaby w akademiku prawda?

Uh... Może nie powinien był tutaj z nimi przychodzić? Teraz będzie miał wyrzuty sumienia jak coś im się stanie.
-Gomene... - spuścił łebek i wsadził łapki do kieszeni, lecz jego smuteczek nie trwał długo. Uniósł na nie swoje oczka i uśmiechnął przyjaźnie - Będzie dobrze. W razie czego to się poświęce, a wy uciekniecie.
Hyhy, będzie zgrywał bohatera. Oczywiście było by lepiej, gdyby wiedział z czym bądź z kim ma do czynienia, ale jak mus to mus.

- Mówiłyśmy przecież, że nie masz za co przepraszać. Spojrzała na niego i uśmiechnęła się szeroko.
- Na prawdę myślisz, że bym uciekła ? Nie zgrywaj twardziela, bo to wygląda, jakbyśmy przy pierwszej lepszej okazji miały stąd zwiać. A ja nie jestem cykorem ! Tylko.. co teraz ? Czekamy, aż coś po nas przyjdzie, czy my poszukamy tego czegoś ? - uśmiechnęła się szaleńczo.
Tak, to prawda, bała się, ale uczucie adrenaliny było tak ogromne, że całkowicie przesłaniało strach. Tak dawno go nie czuła, tak bardzo jej go brakowało, że nie mogła nie skorzystać z okazji.

Nagle z jednej z alejek można było usłyszeć głośny pisk, jakby dziecka, w tej samej chwili wybiegła właśnie stamtąd to dziecko. Był to Undead, oczywiście zamaskowany, był cały we krwi i ranach. Był to podstęp, możliwe, że łykną haczyk, a jeśli nie no... Sam nie wie~
-R-ratunku! -wydarł się głośno, biegnąc w stronę chłopaka, chciał sprawić wrażenie, że jest przerażony, o to mu chodziło~

Jej uwagę odwróciło dziecko. Spojrzała na nie. Coś ją ścisnęło w gardle i już miała podbiec by mu pomóc gdy dziwne przeczucie się nasiliło. Czuła się jakby ktoś wiercił jej dziurę w brzuchu. Coś kazało jej nie ufać dziecku. Wrodzona intuicja? Cofnęła się o krok.

Przyjrzał się uważnie dziecku. Było jakieś... dziwne. Mimo wszystko jego dobre serce okazało się silniejsze niż rozum, więc uklęknął przy nim i położył mu rękę na głowie.
-Co się stało? - spytał miękko, jednak zachował czujność. Czy to nie dziwne, że zakrwawiony dzieciak wybiegł z ciemnej uliczki? To jest chore... Najgorsze jest to, że nie potrafił nic wyczuć. Cholera... Głupi spadek mocy musiał go dopaść akurat teraz, tak?

Zawsze wydawało jej się, że jest wrażliwa, ale.. Coś kazało jej trzymać się z dala od tego dziecka. Nie potrafiła tego określić, ale wiedziała, że zaraz stanie się coś złego. Popatrzyła na swoich towarzyszy i zmarszczyła brwi ponownie skupiając się na dziecku.- Słuchajcie, wydaję mi się, że nie jest to najlepszy pomysł...

-Najlepszy pomysł? -spojrzał na dziewczynę bardziej z tyłu, wyczuły go? Chyba nie~ Zapewne nie są wrażliwe tak jak jego nosiciel, Hideki~
-Nie ufacie mi, co? Po mam tyle ran? Przez to, że te dziwne stworzenia mnie zaatakowały i musiałem się bronić, hmm? Każdy z was jest taki sam, myślicie tylko o sobie~ -odwrócił się, niby załamany, a do jego oczu naleciały łzy, zastanawiał się czy mu uwierzą~

Coś w niej pękło. Robiła właśnie krok do przodu by podejść do chłopca, zaczynała mu powoli wierzyć. Jednakże w tym momencie ból znów się nasilił. Miała ochotę zwymiotować. Cofnęła się z powrotem o dwa kroki. Dopiero wtedy ból ustał. Spojrzała w górę. Czy jej się wydawało czy niebo zrobiło się jeszcze bardziej czerwone niż było? Spojrzała zaniepokojona na Garima.
-G-Garim odsuń się.. -wyszeptała.

//Eejejjejeje, ja tu kontroluję jakie jest niebo, a nie! ;-; //

Już chciał do niego podejść i go jakoś pocieszyć, kiedy usłyszał od nich ostrzeżenie. Wstał i odsunął się nieco. Jakby nie patrzeć, to styl w jakim ten dzieciak mówi, zupełnie nie pasuje do jego wieku. Zmarszczył nieco czoło i odsunął się jeszcze trochę.
-Kim jesteś? - spytał wprost i przybrał pozycję, jakby w każdej chwili mógł stanąć w obronie dziewczyn.

Nie była zdziwiona zachowaniem tego dziecka. Wiedziała, że jest z nim coś nie tak. Bardzo nie tak. Obserwowała całą sytuację. Sama nie wiedziała co robić. A jeśli to dziecko okaże się być ich największym, najgroźniejszym wrogiem? Kiedy Garim spytał dziecko, nagle przeszedł ją tak wstrząsający dreszcz, że aż zadygotała. No właśnie.. Kim ono jest?

Spojrzał na nich wycierając łzy, teraz i jego przeszedł dreszcz, Hideki zostawił w nim pewną "iskrę", działała przez określony czas, wtedy już Undead nie był pod jego kontrolą, znaczy... Kontrolować to go nie kontrolował, po prostu Undead stawał się na chwilę neutralny.
Zerwał z szyi nieśmiertelniki, jeden z nich był rozcięty jakimś dziwnym szlaczkiem. Nad szlaczkiem znajdowało się imię "Undead", natomiast na drugim, z uśmiechem było imię "Hideki", chłopak powinien się domyśleć, jeśli jest oczywiście mądry~

Patrzyła na dziecko przerażona. Bała się. Starała się to ukryć. Wiedziała, że to nie jest normalne dziecko. Zrobiła krok do tyłu. Miała nadzieję, że w ten sposób poczuje się pewniej. Otworzyła szerzej oczy ze zdumienia.

Zerknął na chłopca, który ściągnął z szyi nieśmiertelniki. Przyjrzał się im uważnie. Hideki?! A co on ma do tego? I nagle jakby go olśniło. Przecież on miał w sobie jakieś dziwne coś. Czy to możliwe, żeby to był ten dzieciak? Undead... Zrobił wielkie oczy i cofnął się o krok.
-N-niemożliwe... T-ty jesteś... - nie potrafił się wysłowić. Wkopali się... Czyli ładnie mówiąc - mają kompletnie przejebane.

Słysząc słowa wypowiedziane przez chłopaka, zamarła. Nie mogła się poruszyć. Wpatrywała się w Undead'a zszokowana. Nie wiedziała już co robić.
- E-ej.. - spojrzała na towarzyszy, oczekując jakiejkolwiek interwencji. Czekała również na krok wroga, bo co, zaczną uciekać, jak ostatnie debile..?

Chłopak szedł spokojnie miastem paląc papierosa. Gdy dotarł do jego centrum podniósł łeb i zauważył iż niebo zmieniło barwę na czerwoną. Nie przejął się tym zbytnio. Szedł dalej jak gdyby nigdy nic. Chwilę później zauważył grupkę osób. Dobrze wiedział jaka jest rasa każdego z nich. Wyczuł to. Wyczuł ich już znacznie wcześniej. Szczerze obojętne było mu co tam się wyrabia jednak coś go tknęło i postanowił podejść. Jedna z jego dłoni spoczęła na rękojeści katany. Był gotów się bronić. Był gotów na wszystko. Wiedział iż wśród nich jest demon lecz nie miał pojęcia kto jest tym demonem.

-Uhm~ No wiecie... Mi zależy tylko na śmierci Hidekiego, jeśli on nie zginie... Zginą wszyscy proste, nie? Możemy pójść na taki układ - wy go zabijacie, a ja wam daję spokój, hmm? -spojrzał na nich, uśmiechając się parszywie, mówił prawdę, on nigdy nie rzucał słów na wiatr, jeśli spełnią to co powiedział po prostu ich zostawi.
-No więc? Jedno życie za prawie 6 miliardów żyć, hmm?