Centrum miasta.

-Ohh.. No nie moja wina, ale wiesz... Może nikt Ci nie mówił, ale.. Jestem żniwiarzem. -nagle za nim pojawiła się dość przerażająca postać, którą można zobaczyć tylko raz, podczas swojej śmierci.
Akurat ta postać była najpotężniejszym ze żniwiarzy - Panem Życia i Śmierci - jednym z Jeźdźców Apokalipsy.
-Poznaj mojego Anioła Stróża, przyjacielu. Tknij mnie, a już niczego nie tkniesz... -w sumie dlaczego Hideki chce zabić Garima? On przecież działa, chce uratować innych prawda? Może da mu się zabić.
-Dlaczego dla niego walczysz? Skoro jesteś taki potężny to może pokonamy go razem, hmm? -uśmiechnął się do niego przyjaźnie, zdejmując kaptur, wyciągnął do niego rękę w przyjaznym geście, możliwe że przejdzie na jego stronę, a możliwe że go zabije~
-Wątpię, że twoi rodzice są z Ciebie dumni..

Prychnęła. Proszę bardzo. Była ciekawa czy sobie sam da radę przeciwko nim. Mocny tylko w gębie co? Zaśmiała się. Nagle spojrzała na postać za chłopakiem. Musiała się mocno trzymać żeby nie zrobić kroku do tyło. Od postaci tej bowiem wiało śmiercią. Lekko ją to przestraszyło. Dzięki Bogu, że chłopak był po jej stronie. Więc żniwiarz tak? No no. Nieźle trafiła. Pomyślała o współpracy. Na pewno będzie to korzystniejsze. To coś, ta siła którą czuła wcześniej. Im więcej osób tym łatwiej będzie 'to' pokonać. Uśmiechnęła się do chłopaka. A nuż przejdzie na ich stronę?

Stał sobie spokojnie i patrzył jak pojawia się za nim jego Anioł Stróż. Prychnął z cicha i rzucił mu lekceważące spojrzenie. Że niby co? Miał się wystraszyć? Pff... Niedoczekanie. Nagle jakby z zupełnie innej beczki ten wyskoczył z tekstem a'la "bądźmy przyjaciółmi - zwalczmy razem zło". Na jego usta wstąpił kpiący uśmiech, który jednak znikł zaraz po wspomnieniu o jego rodzicach.
C-czy to możliwe, że robi źle. Nie są dumni, nie są dumni... Powoli zaczął odzyskiwać zdrowy rozsądek. Uśmiechnął się delikatnie i już chciał podać mu rękę, kiedy uderzył go potworny ból głowy. Upadł na kolana i złapał się za nią, krzycząc głośno. Nagle wszystko ucichło, a ręce opadły mu na boki. Jest opętany, przez coś złego. On tego nie robi dobrowolnie. Szybko poderwał się z miejsca i wytworzył trąbę powietrzną, która ich oddzieliła.
-Nigdy więcej... Nie wspominaj... O moich... Rodzicach... - wycharczał, mimo paraliżującego bólu.

-Ohh, dlaczego to? Myślisz, że podoba im się twoje zachowanie? Myślisz, że nie słyszę tego co o Tobie mówią? Wiesz dlaczego to widzą? Dzięki mnie.. -uśmiechnął się do niego. Czyżby Undead opanował jego umysł? Możliwe.. Lecz jeśli rzuci się na niego to nie będzie miał wyjścia, po prostu go zabije, nie może ryzykować.
-Obiecuj mi jedno, nie zawiedź ich dobrze? Nie po to walczyłem żeby od tak to zmarnować, nie po to uratowałem ich dusze. -dusze po śmierci trafiają do czyśćca - jeśli dana dusza nie jest ani zła, ani dobra to po prostu się je niszczy, Hideki uratował jego rodziców, nie wiedział dlaczego, ale to zrobił, w sumie... Żadna dusza nie powinna być niszczona, nie zasłużyli na to, po prostu to jest złe.

Patrzyła i przyglądała się całej sytuacji. Nie wiedziała jak zareagować. Była to raczej sprawa pomiędzy nimi. Stwierdziła, że lepiej będzie się nie wtrącać. Tak też zrobiła. Stała i tylko się przysłuchiwała. Pomyślała nagle o swoich rodzicach. Uderzyła ją fala nienawiści. Tak, owszem. Nienawidziła ich. Miała nadzieję że ich dusze wylądują w piekle. Tylko na to zasługiwały. Na wieczne męczarnie. Nie zauważyła nawet że ściskała pięść tak mocno że teraz na ziemie kapały krople krwi. Przybliżyła dłoń do twarzy i zlizała krew. Oblizała usta. Em.. Ogarnij się psychopatko. No tak, lubiła krew to prawda. Ale bardziej fascynowało ją wydobywanie krwi z kogoś, nie z siebie. Nie jest masochistką.

Złapał się za głowę i otworzył szerzej oczy. Co oni o nim myślą? Cz-czemu Hideki mu to mówi? Upadł załamany na kolana i podparł się rękoma o ziemie.
-Zamknij się! Zamknij się! - warknął, lecz po chwili głos mu się załamał - Z-zamknij się... Przestań...
Nagle w jego głowie odezwał się głos. Nie wierz mu. Kłamie. A co jeśli nie? Wstań i go zabij! Ale mój ojciec... Moja matka... Chrzanić ich! Masz go zabić, jasne?! Nie!
-Zabij mnie - szepnął, patrząc w ziemię - Błagam, Hideki, zabij mnie! Ja nie mogę już dłużej... - stanął tuż przed nim i spojrzał na niego błagalnie.

Podszedł do niego, uśmiechając się.
-Wiesz, Undead poradzi sobie bez Ciebie... Ma tą swoją armię nieumarłych. -przyklęknął przy nim, uśmiechając się. Poświęci się dla niego, znowu. Pracował nad czymś wcześniej, dzięki Undeadowi to ma, ten debil ma tyle moce, że może robić co chce.
-Dam Ci kawałek mojej iskierki. -iskierka, właśnie o to chodzi. Rozpala wewnętrzny płomień, dzięki któremu można przeciwstawić się temu idiocie, wykorzystywał tylko tego chłopaka, niepotrzebny mu był, zapewne prędzej czy później zapierdoliłby każdego, on jest po prostu pogromcą światów.

Uch, czyli Undead tak? Jak widać to on był sprawcą tego całego zamieszania. Wiedziała już kogo wpisać na listę do odstrzelenia. Spojrzała na chłopaka. Jak wielki musiał być wpływ tego czegoś by aż chcieć śmierci? Nie chciała się przekonać. Zastanowiła się czy dałaby sobie radę. W końcu to fizyczna obrona była jej atutem. Wróciła z powrotem myślami na ziemię. Czyli dowiedziała się że ten żniwiarz ma na imię Hideki. Teraz pozostawało pytanie jak nazywał się tamten drugi.

-Ale ja nie mogę tam wrócić - pokręcił głową i odsunął się od niego - Zbyt wiele osób wie, że z nim współpracuje.
I dopiero teraz do niego dotarło: Shizu. Przecież ona go pewnie nienawidzi. Teraz ma przesrane - nie jest ani dobry, ani zły. Jest "pomiędzy", a głos w jego głowie ciągle się nasilał. I wtedy coś wspomniał o iskrze. A co to jest? Pewnie teraz da mu coś, żeby się zemścić... Nie, raczej nie.
-Iskre? - uniósł pytająco brew, próbując przezwyciężyć ból głowy.

-Ćsiii.. -uciszył go, uśmiechając się. -Zaraz ból i głos znikną, czekaj chwilę.
Z jego wskazującego palca prawej ręki zaczęły wylatywać iskierki, przyłożył je do czoła Garima. Teraz iska zacznie działać, Undead zniknie z jego głowy.
-Nie przejmuj się Garim, robiłeś to po to by uratować świat, ja też bym tak postąpił, nie bój się. -przytulił go po przyjacielsku i poklepał po łebku.
Po chwili odsunął się od niego, z Garima zaczął ulatniać się czarny dym, zniknął po minucie, Undead zniknął z jego umysłu.
-No.. Działczy.

Przyglądała im się. Chłopak serio musiał być potężny skoro potrafił wyrzucić Undeada z jego głowy. Patrzyła na iskierki. Ciekawe zjawisko. I więcej już tego nie zobaczy. A i tak nie miała teraz nic lepszego do roboty. Uśmiechnęła się. Ojej, jakie to urocze.. aż rzygam. Taa, nie przepadała za ckliwymi scenami.
-Ekhem. -odkaszlnęła chcąc zwrócić na siebie uwagę. Nie wiedziała czemu, w sumie wymsknęła jej się oznaka zniecierpliwienia.

Siedział tylko i czekał aż Hideki skończy. Był mu wdzięczny, że go uwolnił od Undeada. Po prostu nie cierpiał siebie w wersji psychopaty. On jest miłym i głupiutkim chłopaczkiem, a nie mordercą, do cholery!
-Dzięki i... przepraszam - uśmiechnął się blado i wstał pomału. Zakręciło mu się lekko w głowie, ale chwilę później już było dobrze. Nagle usłyszał tą dziewczynę. Zrobiło mu się głupio, za jego zachowanie. Podszedł bliżej i podrapał się nerwowo po karku.
-Gomene... Zwykle się tak nie zachowuje - wbił wzrok w ziemię.

Westchnął z rozbawieniem. Przebiegając obok swojego Aniołka, klepnął go w nogę, bo tylko do nogi mu dosięgał, był wielki.
-Dzięki ziom.
~Do usług.
-No to ten.. Do zobaczenia. -po tych słowach Stróż zniknął. Spojrzał na Garima i uśmiechnął się.
-Najważniejsze jest to, że żyjesz.. Shizuku by mnie zamordowała, przepraszam że wiesz.. Spędzam z nią tyle czasu. -pochylił łeb, trochę głupio mu się zrobiło, fakt.. Dość dużo spędzał z nią czasu, chyba nawet za dużo.

-Nie no, nie Twoja wina. Pewnie ciężko jest być opętanym przez to coś. - Podrapała się w głowę nerwowo. Uh, miała ochotę powalczyć. A tu lipa. Miała nadzieję, że jak tu jeszcze trochę posiedzi to spotka zło z którym będzie mogła powalczyć. Spojrzała znowu na Hidekiego. Walka o dziewczynę? Zmusiła się by nie ziewnąć. Podeszła do chłopaka którego imienia nie znała i przedstawiła się.
-Jestem Kaede. - wyciągnęła rękę.

-Garim - uścisnął jej rękę i uśmiechnął się. Cieszył się, że nie ma mu tego za złe. I wtedy usłyszał Hidekiego. Odwrócił się do niego i pokręcił głową.
-Tym się nie przejmuj. Cieszę się, że się dogadujecie. - to była prawda. On tamtego nie powiedział z własnej woli, tylko był zmuszony. I naprawdę się cieszył, że się przyjaźnią. W tym nie ma niczego złego.
-Eh, chyba będę musiał wszystko wytłumaczyć - wzdrygnął się.

Spojrzał na swego przyjaciela i uśmiechnął się, chociaż on miał dobry kontakt z ludźmi, Hideki już niezbyt... Nie przepadali za nim przez to kim jest.
-Nie bój się, obronię Cię mą piersią, a jeśli będzie trzeba to oddam za Ciebie życie, bylebyście byli z Shizuku razem. Moje życie i tak jest zjebane, więc nic się nie stanie, jeśli zniknę z tego świata. -wbił wzrok w ziemię, siadając. Huh~ Zastanawiał się ile ofiar pochłonie ta cała wojna, bał się że ucierpią jego przyjaciele... I do tego przez niego~
Nagle przeszył go niesamowity ból, co to do cholery było? Następna mutacja? Następne umiejętności?
~Młody, czekaj chwilę, muszę coś zrobić. -chłopak zwinął się z bólu, jakimś cudem powstrzymał się od wrzasku, lecz nie mógł zbytnio oddychać.
~D-dobra już, musiałem usprawnić iskrę, przepraszam. -po chwili ból minął, to dobrze... Już go nie bolało~

Teraz wiedziała jak się nazywa. Uśmiechnęła się do niego. Spojrzała z powrotem na Hidekiego. Słuchała jego słów. Boże, co za sielanka. Odwróciła twarz żeby nie było widać jej wyrazu twarzy. Nie przepadała za tego typu sytuacjami. Po prostu nie była zdolna do takich uczuć jak miłość. Po prostu przeszłość odcisnęła piętno na jej charakterze.

-Nie dam ci zginąć - puknął go w ramie - I nie mów tak. Jest dużo osób, które by za tobą tęskniły.
Taa... Teraz tak mówi, a jeszcze niedawno sam chciał go zabić. Dobra, dobra... to już należy do przeszłości. Zauważył, że dziewczyna nie przepada za takimi sentymentami. Ehu, chyba trzeba zmienić temat, bo ją zanudzą na śmierć. Wtem zauważył, że Hideki zwija się z bólu. Podszedł do niego i położył mu rękę na ramieniu.
-Co jest? - spytał.

Spojrzał na niego, wycierając łzy.
-Takie tam, ulepszenie iskry... Teraz będzie działać tak, że możemy komunikować się, no wiesz... Za pomocą umysłu. -uśmiechnął się do niego. Teraz będzie łatwiej podczas walki, są też minusy, iskra działa ciągle, więc jeśli mają zamiar robić przeróżne rzeczy to... Niezbyt fajnie.
Jest też jeszcze jeden plus, są odporni na ponowne ataki Undead'a na ich umysł.
-Będzie o wiele łatwiej, ale możecie słyszeć.. Znaczy.. Ty możesz, bo posiadasz moją iskrę~ Możesz słyszeć muzykę, którą słucham, takie tam.

Komunikacja za pomocą umysłu? To by był odlot! Chwila.. w sumie nie miała nigdy przyjaciół ani nawet znajomych. Miała taki tryb życia, że wędrowała z miejsca na miejsce. Nawet gdyby umiała się komunikować w ten sposób... po prostu nie miałaby z kim. Słuchając dalszej części wypowiedzi pomyślała o pewnych rzeczach. Zaśmiała się cicho na myśl że będą mogli czytać swoje myśli przez cały czas. To musiało być trochę krępujące. Ciekawa była czy da się w jakiś sposób swoje myśli zablokować. Ta sprawa jej nie dotyczyła ale zaciekawiło ją to.
-I nie jesteś w stanie jakoś swoich myśli zablokować? -odezwała się po dłuższym czasie milczenia.

Serio? Odlot! Teraz będzie tak jakby odporny na ataki psychiczne Udeada.
-No wiesz, dopóki to będzie ciekawa nuta to nie mam nic przeciwko - zaśmiał się. Hm... Ciekawe czy to naprawdę działa? Postanowił to przetestować.
~Hm... Słyszysz mnie? - tak wiedział, że to jest głupie, ale nie miał innego pomysłu, żeby się do tego przekonać. Później usłyszał pytanie Kaede i zastanowił się. W sumie chyba też by chciał to wiedzieć... Uniósł pytająco jedną brew.

-Oczywiście, cóż za głupie pytanie.. -odpowiedział Garimowi. Wynalazki Rolanda nigdy nie zawodziły, więc.
-Blokowanie myśli? Wątpię. -mruknął cicho. Blokowanie myśli? Cóż za nonsens, no chyba że ktoś jest czymś nadnaturalnym.
Chociaż... Gdyby spojrzeć z drugiej strony to dobry pomysł, lecz Hideki ponownie musiałby pocierpieć, a tego nie chciał.
-M-może wrócimy do akademika? No wiecie.. Powiedzieć im o tym.

Ech. Znowu westchnęła. Przyszła tu z zamiarem walki. No i oczywiście się zawiodła. Pocieszało ją jedynie to, że z tego co słyszała będzie jeszcze miała okazję do walczenia. Uśmiechnęła się. Myśl o walce i brutalności przepełniała ją radością. Najwyraźniej była psychopatką skoro coś takiego ją cieszyło. Pogodziła się jednak z ich pomysłem.
-Dobrze, chodźmy. - Chyba rzeczywiście to był dobry pomysł. Im więcej ludzi do walki tym większa szansa na wygranie.

Hehe, czyli jednak mogą tak rozmawiać. No nieźle... W niektórych sytuacjach to może być całkiem pomocne, ale w innych niekonieczne... ekhm... Dobra, nieważne.
~Chciałem sprawdzić. - uśmiechnął się głupkowato i podrapał po karku.
-Dobra, ale jak będą chcieli mnie zabić, to będzie słabo - skrzywił się nieco.

z.t. z Hidekim i Kaede

/To teraz gdzie idziemy - od razy gdzieś do akademika czy dziedziniec, żeby mnie tam pozabijały? u.u\

/Zrobimy tak, Wy poczekacie na dziedzińcu, a ja wyciągnę Shizuku.. o: /