Południowa część miasta.

Po przejściu schodami z chmur wkroczyła do jakże pięknego miasta. No.. Te widoki..To było coś. Szła powoli smiejąc się w duchu z tego ,że pierwszy raz widzi coś takiego. To było naprawdę nie wiarygodne.. Podniebne miasto.. Na CHMURACH! Coś cudnego. Jej oczy błyszczały radością.

Był w mieście już od pewnego czasu snując się po sklepach jak dusza. W drodze zauważył pewną dziewczynę, zapewne ze szkoły. Nie mógł się powstrzymać... Zamienił się w małe dziecko. Skupił się mocno, a pod jego okiem pojawiła się śliwa, jakby od uderzenia, a na całym ciele rany. Wymusił z siebie płacz i pobiegł. Niby niechcący uderzył o Lily i się przewrócił. Zaczął zanosić się płaczem, jak prawdziwe dziecko.

Szła dalej przyglądając się chmurką gdy nagle poczuła jakieś dziecko, które się o nią potknęło. Boże! Przykucnęła przy nim z troskliwym wyrazem twarzy i wyciągając powoli do niego rękę.
-W porządku, maluszku..?-spytała, a jej czerwone oczy zaczynały hipnotyzować wszystko wokoło swoim blaskiem.

Łyknęła haczyk. Tak pomyślał Mutsuhito, i uśmiechną się w duszy. Wstał otarł łzy i powiedział:
- Mama mnie zbiła. A ja tylko chciałem tamtą zabawkę... Uciekłem tutaj. Ja chce do domu, do taty
Zaczął jeszcze bardziej zanosić się płaczem i starał się jak najlepiej udawać dziecko.

Uniosła brew. Wstała powoli.
- Matka nie zbiła by własnego dziecka, gdyby chciało zabawkę..-przyuważyła krzyżując ręce na piersi. Nie pasowało jej tu coś.
- Kim jesteś..?- zaczęła hipnotyzować go swym wzrokiem. Zmuszała go wewnętrznie do powiedzenia prawdy.

O oł. W udawaniu dziecka Mutsu nie był zbyt dobry. Ale hipnoza nie działała na niego. Jego umysł był hermetycznie zabezpieczony przed takimi akcjami. A jednak musiał jakoś wybrnąć.
-Ale ja sobie wziąłem tą zabawkę ze sklepu, a mama nie dała pieniążków. I powiedziała, że jestem złodziej
Jeszcze bardziej zaczął płakać, że wszyscy wokół zaczęli się na nich gapić.

Uniosła brew.
-Matka mówiąca o swoim dziecku "złodziej". Nie.. na to mnie nie nabierzesz!-zaśmiała się głośno łapiąc się przy tym za brzuch. Lily była naprawdę bardzo spostrzegawczą osóbką. Pochyliła się nad dzieckiem.
-Kim.. jesteś..?

Ta przewidywalność zaczęła już go denerwować. Lily usłyszała tylko jakąś dziwną formułę, potem błysk i obudziła się w tej samej części miasta, jednak w jakimś dziwnym ciemnym zaułku gdzie nie było nikogo oprócz nich. Ujrzała to dziecko. Nagle zaczęło się przepoczwarzać i finalnie stał przed nią Mutsuhito. Śmiał się trzymając w ręku jakąś dziwną rzecz, która przypominała... Nóż.

Zamrugała kilka razy. Uniosła brew do góry uśmiechając się lekko i kręcąc głową. Podniosła się z ziemi otrzepując z kurzu. Zwróciła wzrok na chłopaka i przeciągnęła się lekko. Na jej twarzy zawitał złowieszczy uśmiech, a jej oczy zaczynały dymić czerwoną poświatą. Kontur jej ciała powoli zaczął znikać. Jej ciało przypominało teraz cień, a raczej.. Czarny dym z czerwonymi oczami.

Ach jakież to przewidywalne. Nagle lekko przymrużone oczęta pana Agamemnaj otworzyły się na pełną szerokość, a on sam począł penetrowanie umysłu dziewczyny. Ona w swojej głowie słyszała jego głos.
Padnij przede mną... Padnij... Padnij i błagaj o litość
Skupił się i rozpoczął nakłanianie jej do wypełnienia jego woli. W pogotowiu na jego ręku pojawiła się kula światła, która tylko czekała na rzut.

Słyszała jednak jego donośny, szyderczy śmiech.
-Myślisz, że mi uciekniesz? Mi? Mylisz się
Siedząc słyszała jakby echo...
- Chodź do mnie.. Podejdź... Przybądź
Jednak niezbyt było to efektywne. Nagle ze wściekłości sprawił, że cały zaułek rozpromieniał światłem, tak silnym, że mogłoby oślepić człowieka. Rozglądał się w poszukiwaniu Lily i czekał, aż dziewczyna oberwie wiązką światła, śmiejąc się przy tym.

Zasłoniła oczy,a jej ciało zaczęło iskrzyć pięknym granatem. Jęknęła kuląc się niczym małe dziecko w kącie. Zasłoniła się dłońmi jęcząc cichutko z przerażenia na spotkanie ze światłem.

Był coraz bardziej wściekły.
- Boisz się? Wyjdź, a unikniesz niechybnej śmierci! Wyłaź albo spłoniesz!
Światło było coraz bardziej intensywne. A Mutsu rozglądał się za małą dziewczyną. Coraz bardziej go to irytowało.

Jęknęła głośniej kuląc się przed światłem. Światło sparaliżowało ją dosłownie i upadła przyjmując swoją pierwotną formę. Skuliła się tak,że przypominała kulkę, a nie dziewczynkę. Światło od jej czerwonych,przerażonych oczu rozchodziło się po całej uliczce. Widząc iż mężczyzna już jest niedaleko niej postanowiła zniknąć. Rozpłynęła się w powietrzu oddalając się .


z.t.

Natsu, z petem w ustach, spacerował po zachodniej części miasta. Było tu lekko nudno, nie spodziewał się tu nikogo. Zlekceważył obecność Mirażu i dziewczyny. Wyczuł jednak po kilkunastu minutach zbliżającego się demona. Kim on był? Wyciągnął pistolet. Kimkolwiek był, nie powinien zaniedbać żadnej ostrożności.

Chłopak chodzi po południowej części miasta. Chodząc zauważył swojego współlokatora. Podszedł do niego.
-Siema. - Powiedział lekko się uśmiechając.

-Yo.-przywitał się, chowając pistolet i wyciągnął szybko peta, by zapalić.
-Spacerek?-zauważył kpiarsko.

Zignorował kpinę w jego głosie.
-Może tak, może nie. - Powiedział wymijając go. Nie zamierzał przeciągać rozmowy skoro tamten zaczął sobie z niego kpić .

Uśmiechnął się i zrównał się z nim z łatwością.
-Yare, yare...No cóż, wybacz, współlokatorze, napad mego sarkastycznego humorku...I zapraszam Cię na mały spacerek po Tengoku. Byłeś tu kiedyś?-zagadnął z uśmiechem.

-Tylko w zachodniej części miasta. - Powiedział nawet na niego nie patrząc i idąc dalej przed siebie .

-Chcesz, bym ci pokazał najlepsze miejsca w Tengoku?-zaproponował poważnym tonem Natsu, idąc obok niego i paląc peta. Wysunął pudełko z kieszeni, jakby chcąc zaproponować zapalenie Tahiko.

-Z chęcią. Ale zapalić nie zapalę . Mam swoje. -Powiedział i wyciągnął z kieszeni woreczek z jakimś proszkiem i bibułę. Zamienił to wszystko szybko w skręta i odpalił.

Roześmiał się i schował pudełko do kieszeni. Zaciągnął się mocno petem.
-Zatem chodź za mną.-rozkazał, po czym wystrzelił w powietrze.