Centrum miasta.

Pomyślała o przyjacielu. Z-zabić go?! Nie, ona brzydziła się przemocą. Lubiła Hidekiego, bardzo. Naprawdę chciał zabić tyle osób tylko za Hidekiego? Nie chciała tego przed sobą przyznać ale ceniła życie przyjaciela bardziej od tych 6 miliardów żyć. To była najgorsza osoba jaką dotąd spotkała. Spojrzała na niego z nienawiścią w oczach. Na jej twarzy pojawił się grymas. Jeśli on myśli że zmusi ją do skrzywdzenia kogokolwiek to się grubo myli. Dotknęła naszyjnika. Ogień był w każdym momencie jej pomóc.

Otworzył szerzej oczy ze zdumienia. Zabić Hidekiego? Fakt, ich znajomość jest dosyć dziwna, ale to nie znaczy, że mógłby go zabić. Co to, to nie! Nie chciał zabijać żadnej dobrej osoby, co wcale nie znaczyło, że nie mógłby zabić Undeada.
-Nie ma takiej opcji - powiedział nad wyraz spokojnie - Nie pozwolę ci nikogo zabić - w jego głosie zabrzęczała stal, a wyraz jego twarzy był śmiertelnie poważny.

- Czy ciebie naprawdę do reszty pojebało?! Zabić przyjaciela? Czy ty masz nas za debili? - aż cała się zagotowała. Może nie powinna w ten sposób się unosić, ale nic na to nie poradziła. Prawdopodobnie pogorszyła swoim zachowaniem całą sytuację, w jakiej się znajdowali, no ale.. i tak wszyscy są tego samego zdania, więc lepiej by nie było.
- I nie pozwolimy ci już więcej nikogo skrzywdzić.. - warknęła stanowczo i dotknęła ręką swojej katany, aby poczuć się pewniej.

~Pojebało....Zabić przyjaciela..- Powtarzał w myślach. Pff. Co go to obchodziło. W dupie miał co oni tam robią. Odwrócił się i odszedł spokojnie paląc peta.

-No to w takim razie zdechniecie wy i pozostałe sześć miliardów osób, okej? -uśmiechnął się.
-Poza tym.. Sakumi, wątpię żebyś go znała.. Widziałem jego oczami i słyszałem jego myśli, nie padło w nim ani razu to imię. A skąd znam wasze imiona? Proste.. Dziennik żniwiarza~
-No więc wybierajcie, jedna gnida albo cały świat.


//Nowy pomysł, chciałbym zrobić tutaj taką jakby wojnę domową, byłyby dwa obozy.
Ci co chronią Hidekiego i ci co na niego polują, działoby się wtedy.. >D //

Zaklęła pod nosem. Jak on śmie? Myśli że co? Że tak nagle sobie wyskoczy i wszystko będzie tak jak chce? No way! Zagotowała się w środku. Ścisnęła dłonie w pięści. Była wkurzona do granic możliwości.
-Nie ma szans żeby ci się udało. -warknęła. - I nigdy więcej w mojej obecności nie nazywaj go gnidą. - Obnażyła kły. Wyglądała w tej chwili jak zwierzę.

/To ja będę number one, który przejdzie na ciemną stronę mocy! ;>\

Cały w środku się gotował. To było pewne, że nie zdołają go pokonać. Z jednej strony nie chciał, żeby Undead zabił kogokolwiek, ale... No właśnie - tu jest to "ale". "Ale" z drugiej strony to chyba lepiej, żeby zginął jeden człowiek, aniżeli 6 miliardów... prawda?
I wtedy coś nim pękło. Na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech, a chwilę później dało się słyszeć cichy chichot, który z sekundy na sekundę stawał się coraz głośniejszy, aż w końcu przerodził się w śmiech szaleńca. Jak gdyby nigdy nic podszedł do demona i stanął koło niego wsadzając łapki w kieszenie i przekrzywiając łebek.
-Przekażcie wszystkim, że zginą - zaśmiał się histerycznie.

/A to ja też mam.pomysł. Można by w Mrocznym Lesie zrobić jakąś.kryjówkę dla tych złych xD\

- Ale czy to znaczy, że i tak mam go zabić? - spojrzała na Garima i.. zesztywniała. Co on sobie myśli? Znaczy.. ona sama nie wie, co będzie się działo dalej i wolałaby się w to nie mieszać, ale nie potrafiłaby zabić kogoś, kto niczym jej nie zawinił.. Sama nie wiedziała co ma robić. Spojrzała na Misaki, a później ponownie przeniosła wzrok na Undead'a i Garima.

-Ohh~ Czyli jednak wasz gówniany świat przeżyje... -uśmiechnął się kpiąca i przemienił w swoją dorosłą postać. Wyglądał przerażająco, oczy dwukolorowe, widnieją w nich czaszki, właśnie tak wyglądali przeklęci.
-Trzeba po niego pójść... Ty nie podlegasz osłonie, więc.. Mój kochany Garimku, zrób to szybko, wbiegasz, łapiesz go i przybiegasz tutaj dobrze?


//Brawo Krystianku, jesteś moją prawą ręką.. u_u //

Spojrzała zaskoczona na Garima. CZY ON SOBIE KPI?! Nie wierzyła własnym oczom. Patrzyła jak chłopak podchodzi do potwora i staje obok niego. Splunęła na ziemię. Miła Misaki powoli znikała. Jak dobrze że została jej ta odrobina furii po Yuki.
-Chyba oceniałam cię lepiej niż powinnam. Przykro mi to mówić ale nie uda wam się. -patrzyła na nich kpiąco. Chcą zabawy? No to ją dostaną.

Zaśmiał się szyderczo i pstryknął palcami, a dziewczyny zostały uwięzione w klatce. Podszedł do niej powoli i wyszczerzył się.
-Radzę nie używać żadnych mocy, ani tego co wy tam jeszcze umiecie, bo przez tą klatkę się nic nie wydostanie, a jedynie zrobicie krzywdę sobie - powiedział niewinnie - Nie miej do mnie żalu, ja tylko ratuje ludzkość - zarechotał i odwrócił się na pięcie. Spojrzał na Undeada i zaśmiał się perfidnie.
-Zaraz wracam - rzucił i już po chwili go nie było.

z.t.

- W-wracaj tu! - krzyknęła, ale było za późno. Cholera! Nie wierzyła, że coś takiego mogło mieć miejsce. Czuła się... dziwnie. Tak, właśnie tak można to określić. Nie wiedziała co ma robić. Kompletnie. Spojrzała na Misaki.
- Uhh... nie cierpię tego typu sytuacji. Jakiś plan może? Nie da rady nic zrobić z tą klatką? Dlaczego, jestem tylko człowiekiem... - westchnęła. Miała tylko nadzieję, że wszystko szybko się wyjaśni i nikt nie ucierpi.

Powoli podszedł do klatki.
-Serio, aż tak bardzo chcecie o niego walczyć, o tego zgniłego bachora, tego władce śmierci, który nie może umrzeć, znaczy może... Mam specjalne ostrze, więc.. Zakończę jego żywot. -powiedział do nich spokojnym głosem, zupełnie jakby nie posiadał emocji.

Patrzyła z furią. Najbardziej dobijała ją ta cholerna bezsilność. Co z tego że ma moc uzdrawiania innych? Jest jeszcze ogień. Ale na co jej to pomoże? Upadła no kolana i ukryła twarz w dłoniach. Nic.. nic nie może zrobić. Będzie patrzeć jak na jej oczach umiera przyjaciel.. Jeśli on spróbuje.. jeśli zabije Hidekiego.. wiedziała że się zemści. Nie, dlaczego zaczęła dopuszczać do siebie takie myśli? Bezradnie spojrzała na Sakumi.

Nagle pojawił się tuż obok Undeada. Zrzucił z pleców nieprzytomnego bachora i rzucił na niego zaklęcie paraliżujące. Uśmiechnął się psychopatycznie i ukucnął przy nim.
-Wiesz, nic do ciebie nie mam i wogóle, ale zdychaj dla świata - poklepał go po policzku , po czym nachylił się do jego ucha - I za dużo czasu spędzasz z Shizu, chłoptasiu - szepnął i walnął go w twarz. Hyhy, nie ma to jak znęcać się nad nieprzytomnym.
Wstał i podszedł do demona z szerokim uśmiechem.
-Jest twój - rzucił tylko i usiadł sobie po turecku przed klatką, aby wzmocnić w razie czego jej wytrzymałość.

-Dziękuję, a teraz pozwolisz, że je wyrzucę.. -powoli podniósł klatkę i rzucił gdzieś w kierunku dziedzińca.
-Dobra, nie będą przynajmniej mordy drzeć~ -uśmiechnął się do Garima i spojrzał na nieprzytomnego chłoptasia.
-Obawiam się, że może się uwolnić... Masz mocną barierę?

Ojojoj, poleciały tak ziuuum!, że nawet nie zdąrzył nic powiedzieć. Pomachał im łapką z uśmiechem i odwrócił się do Undeada. Uwolnić się? To jest bariera na 3 poziome a on może się uwolnić? Co z tym dzieciakiem nie tak?
-Mogę jebnąć poziom 7 - wyszczerzył się wrednie i już po chwili wokół Hidusia latały czarne owady, które na niego opadły, a do tego został przykuty to betonu przez grube łańcuchy.
I jeszcze wyczarował sobie wisienkę, która wylądowała na nosie dzieciaka. Zarechotał głośno i podszedł bliżej.
-W końcu wygląda porządnie - wyszczerzył się.

Słyszał to wszystko, uśmiechnął się.
-Shizuku nie będzie płakać, jeśli zdechniesz... -wymamrotał cicho. Cholera, jak go to bolało, ugh~ Jakimś cudem odpędził owady za pomocą jasnego światła.
-Dlaczego to robisz, hmm? Chcesz mnie zabić Garimku, jesteś zazdrosny? -po chwili zaśmiał się, oczywiście chciał go sprowokować, aby zobaczyć jego reakcję, miał w głowie idealny plan~

/ Albo ominęliście bezczelnie Misaki i Sakumi, albo ja nie widzę w ich postach wzmianki o tym, żeby wyszły .___. \

Zaczęło mu się lekko to nudzić, oczywiście potrzyma tego idiotę przy życiu przez parę dni, chce zobaczyć jak to im bardzo na nim zależy, zastanawiał się czy zaczną o niego walczyć, czy po prostu go zostawią.
-Garim, musimy poszukać zacnej kryjówki... Więc wybywam, Ty tu z nim zostań i broń go jak i siebie przed odzyskaniem przez innych, musisz uważać, rozumiesz? -spojrzał na niego, uśmiechając się jak idiota. Nie chciało mu się czekać, więc po paru sekundach zniknął. Idioci i tak nie dadzą mu rady, są za słabi...




z.t

Weszła do centrum miasta. Jej intuicja podpowiadała jej że to tutaj czai się zło. Niestety, chyba się spóźniła. Patrzyła jak jakiś chłopak, wyglądający dość mrocznie znika. Siet! A miała nadzieję że się pobawi. Spojrzała na chłopaka leżącego na ziemi. Wokół niego unosiła się dziwna poświata. Co do..

-Zazdrosny? O ciebie? Nie rozśmieszaj mnie - prychnął i kucnął przy nim - Ja po prostu ratuje świat - zaśmiał się psychicznie, po czym spojrzał na znikającego demona - Postaram się.
Wstał i przeciągnął się. Niezbyt się nim przejął, ale wiadomo - będzie źle jak ktoś ich znajdzie. No i właśnie w tym momencie zauważył jakąś laske. Przejechał sobie dłonią po twarzy i odwrócił się do Hidusia (>D). Klasnął w ręce, a ten został jeszcze bardziej przygwożdżony do ziemi - tak na wszelki wypadek - i chwilę później zniknął, pojawiając się za dziewczyną.
-Bądź tak miła i zdychaj - i jednym ruchem ręki odrzucił ją na pobliskie drzewo z głośnym śmiechem. No co? Zjawiła się w złym miejscu i o złej porze - zobaczyła ich i musi zginąć. No chyba, że się do nich przyłączy... Nieważne. Uśmiechnął się szeroko i zaczął powoli do niej podchodzić, kątem oka zerkając co robi chłopak.

-Bije kobietę? -mruknął do siebie. Tego mu już kurwa nie daruje, co z tego, że był z Shizuku, zabije go, rozerwie na strzępy, to samo zrobi z Undead'em. Chłopak zapewne nie przewidział, że Hideki potrafi się teleportować.
~Ohh, następna ofiarka do dzienniczka, co? Już się robi. -w tej chwili chłopak zniknął i po chwili zjawił się przed Garimem, wyglądał inaczej. Miał kaptur na łbie, nie widać było jego twarzy, tak, przestawił się na tryb wojenny. Nagle zaczął się śmiać niczym wariat.
-Tknij ją, a zabiję Cię. -spod kaptura było widać jedynie jego świecące się oczy, na czerwono, to już nie żarty tylko prawdziwa wojna.

Poczuła jak nagle leci na drzewo. Odbiła się z gracją od drzewa, zrobiła salto i wylądowała z gracją.
-Naprawdę myślisz że coś takiego mnie powstrzyma? -zaśmiała się. - Nie tym razem chłopczyku. Nie ze mną.- Już miała zaatakować gdy zobaczyła zakapturzonego chłopaka. Słuchała jak ją broni.No, no. Mam obrońcę. Już chciała wtrącić że sama spokojnie dałaby sobie radę ale stwierdziła że nie będzie mu umniejszać honoru. Zacisnęła dłonie w pięści. Była w każdej chwili gotowa do ataku. Nie po to przez tyle lat ćwiczyła i zabijała żeby teraz przegrać walkę z jakimś durnym chłopaczkiem. Spojrzała na tego pierwszego wyzywająco. No i co zamierzasz zrobić?

Stanął i założył ręce za głowę, a spod przymkniętych powiek obserwował te osóbki. Od jego osoby wyzierało opanowanie.
-I myślisz, że uda ci się mnie powstrzymać... tak? - spytał ironicznie i zaśmiał się szyderczo. No naprawdę... On jest komiczny. Sądzi, że da mu radę? Nie rozśmieszaj mnie! A nawet jeśli tak, to trudno. Będą jeszcze inne okazje.
Przeniósł swój wzrok na dziewczynę i uśmiechnął się.
-Ale żeś sobie bohatera znalazła... Nawet do pokoju nie potrafi wejść, bez upadku - zarechotał, a w jego oczach pojawiły się iskierki.