Północna część miasta.

Wzbiła się wysoko ponad chmury przy pomocy swoich skrzydeł. No bo.. skoro była demonem otrzymała w piekle nie tylko i nowe życie,ale i czarne skrzydła o rozpiętości 2 metrów, moc burzy i swoją katanę z czarnym,wyzłacanym rękojeściem i srebrnym ostrzem. Stanęła na jednej chmurce. No no.. niezłe to miejsce. Ślicznie wygląda. Chowając skrzydła zrobiła kilka kroków w przód. Jakie te chmury miękkie.. Jej nogi jakby zapadały się w nich i nagle na nich stawała. Takie magiczne cóś.

Po chwili pojawił się demon. Po jego twarzy spłynęła strużka krwi. Jak niepotrzebna łza. Wybrał to miejsce, ponieważ musiał pomyśleć. Chciał rozważyć wszystko jeszcze raz. A potem zauważył ją. Stawała na chmurach, z gracją, godną księżniczki.

"Kolejny demon? I to właśnie tu?..."-pomyślał. W jego oczach błysnęło światełko lekkiego sarkazmu. Oparł dłoń na pistolecie ukrytym w kieszeni. Skąd można było wiedzieć, czy nie ocali mu kolejny raz życia...

Nie wyczuła go. Szła dalej patrząc ni to przed siebie ni to na boki śmiejąc się w duchu z tego jakże przyjemnego uczucia jakie dawało jej chodzenie po chmurach. Pierwsze takie zetknięcie z chmurami.. Na pewno zapisze to sobie w wyimaginowanym pamiętniku. Takie zdażenia warto zapamiętać.

Z wdziękiem szybko do niej dołączył. Poruszał się z prędkością błyskawicy i wiatru, swojego naturalnego zresztą żywiołu. Przyjemność, jaka płynęła z szybkości, podnieciła go do tego stopnia, że zaśmiał się cicho. Dziewczyna-demon [albo może i duch, wyczuwał w niej dziwną energię], prawie dorównywała mu w szybkości i wdzięku.

-Jesteś naprawdę szybka.-szepnął dość dziwnym tonem. Może miał to być ton uwodzicielskiego przystojniaka poszukującego kolejnej ofiary...Może po prostu demona, który pochlebia kobiecie bez większych intencji. Kto tam wiedział, co piszczało w tej trawie.

Zatrzymała się wpatrując się w niego.- Dziękuję..-odparła z lekkimi rumieńcami na twarzy. Czyżby ją śledził~? Nie wyczuwała go ani nic. Chwila.. Jeszcze nawet nie sprawdzała swoich mocy~! To co się dziwić. Zaśmiała się w duchu i zamrugała kilka razy by lepiej przyjrzeć się chłopakowi.

Roześmiał się cicho. Puścił do niej oczko. Wiedział, że go zlustruje spojrzeniem. Nonszalancko przeskoczył z chmurki na chmurkę, zanim zdążyła mrugnąć. Potrafił rozwijać zajebiste prędkości, kiedy chciał. Nie na próżno nazywano go Sokuseki no Natsu - Natychmiastowy Natsu, może dlatego, że potrafił błyskawicznie rozwiązać sprawę dyplomatycznie [lub równie błyskawicznie wpierdolić].

Przyglądała się jego ruchom.. Jeny.. jaki on szybki. Nawet ona taka szybko nie była.- Jak się nazywasz..?- spytała po kilku chwilach zastanowienia.

-Kurosuki Natsu. Jestem Demonem czystej krwi ze starej rodziny.-przedstawił się uprzejmie, w ciągu kilku sekund zmieniając swoje położenie pięć razy. Skakał wciąż z chmurki na chmurkę. Jego oczy błyszczały. Uwielbiał to. Gdy zatrzymał się wreszcie na jednej z pierzastych białych chmurek, wykonał pełen gracji ukłon. Dobrych manier jeszcze go nie pozbawiło życie na ziemi, a co.

-Miło mi Cię poznać. Ja jestem Chiyeko Ise.-ukłoniła się lekko spoglądając na chłopaka. Strasznie szybko się poruszał i nie mogła zatrzymać wzroku. Złapała się za głowę zamykając oczy. Nie mogła nadążyć za ruchami Natsu.

-Piękne imię.-mruknął sam do siebie, zamyślony. Po chwili spojrzał na nią, jakby zbudzony ze snu. Snu dość przyjemnego. Przeskoczył na chmurkę, na której stała dziewczyna.
-Za pozwoleniem...jesteś początkującym demonem, prawda?-uśmiechnął się lekko.-Muszę Ci bowiem udzielić małego wyjaśnienia. Szybkość, jaką ja wykazuję, może mieć każdy demon, ale nie każdy się na to decyduje. To wymaga morderczego treningu, lat poświęceń i przygotowań. A także wymagającego, dobrego...senseia.
Na ostatnie słowo przez jego twarz przemknął cień. Wspomnienie mistrza Raikawy wciąż nad nim krążyło. Jak jastrząb, pragnący upolować swoją ofiarę i odebrać jej zdolność obrony.

Przyglądała się mu. Miał racje. Nie dawno stała się demonem i praktycznie nie wiedziała co potrafiła,a ni jakież to ma moce. Podrapała się po policzku przyglądając się chłopakowi. Jego zdania wprawiały jej mózg do myślenia. Miał rację.No cóż.. pewnie nauka czegoś takiego nie będzie jej dana. Usmiechneła się promiennie stając na tej chmurce. - Rozumiem. Widzę,że ty już jesteś w tym naprawdę dobry.-zaśmiała się cicho.

-Tak. Miałem wspaniałego...mistrza, który przekazał mi wszelką posiadaną przez niego wiedzę...-Natsu spochmurniał. Raikawa...Jego twarz z dziwną siłą odtworzyła mu się w pamięci. Widział go teraz tak żywo, tak wyraźnie, tak okropnie, jak nigdy dotąd. Przyjrzał się jej uważnie, uśmiechając się. Miał nadzieję, że wśród jej umiejętności nie znajdzie się czytanie w myślach. Wolałby, by nikt nie odkrył mrocznych wspomnień z jego szczenięcych lat.

Odwzajemniła mu uśmiech splatając swoje dłonie za sobą. Nie wiedziała zbytnio czy naprawdę się z tego cieszy iż miał takiego mistrza. Wolała nawet nie próbować się dowiedzieć widząc jego minę. Położyła delikatnie dłoń na jego ramieniu starając się go w jakiś sposób pocieszyć.

Strząsnął jej dłoń ze swego ramienia, uśmiechając się dziwnie. Ten uśmiech był chyba podziękowaniem za pociechę. Cień na jego twarzy pozostał. Nic nie mogło go już zapewne usunąć...

Raikawa-sensei. Czy przewidziałeś, że będę tego chcieć? Że zaplanuję sobie to wszystko, po to, by udowodnić...tobie i ojcu...ile jestem wart?"-zastanowił się przez chwilkę.

-Ale wiesz, Chiyeko-san...Zawsze pozostaje zemsta.-powiedział cicho.-Zawsze...

Po czym, spochmurniały, zeskoczył z chmury i zostawił ją samą w tym miejscu z tymi myślami.

Patrzyła jak odchodził. Z lekko smutnym wyrazem twarzy zrobiła kilka kroków w przód. szybko zakamuflowała smutek w oczach i ruszyła z uśmiechem dalej po chmurach chowając dłonie do kieszeni spodenek.

Tym razem to on dotarł pierwszy. Śmiejąc się cicho, wylądował na chmurce.
-I znów to samo miejsce.-mruknął.-Więc stare opowieści nie kłamały.
Spojrzał z uśmiechem w stronę, z której wyczuwał energię nadlatującego Tahiko.

Chłopak wylądował na chmurze bez żadnego wysiłku. Uśmiechnął się do natsu.
-No proszę. Tym razem wygrałeś.- Powiedział uśmiechając się.

-Wygrałem tylko dlatego, że użyłem wiatru.-roześmiał się, przeskakując zgrabnie z chmurki na chmurkę.-Miałeś wszelkie szanse ze mną wygrać. Chcesz, poskacz sobie i jak ja obserwuj wszystko z nieba. Zajebisty tu widok na wszystko. No i jest to strefa wolna od przeszkadzaczy typu Pan Byłem-Twoim-kumplem, ale-teraz-Cię-zatłukę.-zaśmiał się głośno.

Nagle poczuł, że coś jest nie tak. Wiedział co się dzieje. To już trzeci raz.
-Wybacz.. Muszę na trochę cię opuścić.. -Powiedział chłopak i oddalił się.

Z.t.

Chłopak dotarł tu na deskorolce i gdy zobaczył swojego współlokatora od razu się uśmiechnął. Podszedł w jego kierunku.
-Już wróciłem. Mogę cię o coś spytać? - Powiedział i spojrzał mu w oczy.

-Jasne, dajesz. - zaśmiał się. Również spojrzał mu głęboko w oczy, zaciągając się błogosławionym dymkiem. Kochał palić. To zawsze go rozluźniało. Nie wiadomo, dlaczego.

-Masz może kogoś? - Spytał stykając ze sobą wskazujące palce i patrząc w ziemię . Był wstydliwy z natury.

-Nie. Jestem wolny jak ptaszek. - odpowiedział spokojnie Natsu. Wyrzucił szybko peta, który mu zgasł, i odpalił kolejnego. Myślało mu się lepiej, gdy coś palił.

Ciekawe, ciekawe...Zobaczmy, co z tego wyniknie.

Podszedł blisko do niego i popatrzył mu w oczy.

-A może chciałbyś kogoś mieć? -Spytał lekko się rumieniąc.