Centrum miasta.

- No widzisz. Trzeba było je zjeść po dobroci, a nie, żebym musiała Ci je na siłę wpychać - westchnęła.

-Oj, nie przesadzaj.. -delikatnie położył dłoń na jej klatce piersiowej.
-Przecież fajnie było. -puścił jej oczko.

- Jak dla kogo - mruknęła - I jakoś nigdy nie miałam skłonności do przesadzania. Nie jestem typem osoby, która wyolbrzymia pewne rzeczy - powiedziała.

-Okej, okej.. Niech Ci będzie kochana. -wyszczerzył się.
-Nie przesadzasz. -ponownie polizał jej szyję tak jak zrobił to wcześniej.

- H.. Hideki .. ! Tu są ludzie.. ! - w każdej chwili ktoś mógł na nich spojrzeć, a to sprawiało jej lekki dyskomfort.

-Gomen, gomen.. Nie mogłem się powstrzymać. -gdy tylko ją usłyszał zaprzestał to robić.
-Zaciągnę Cię do pokoju i tak Ci zrobię. Nyahahahahah~

Aż bała się wyobrazić sobie co mogłaby się stać, gdyby została z chłopakiem sam na sam w pokoju. Już trochę zdążyła rozpoznać jego naturę.
- Jasne, oczywiście - mruknęła.

-Wiem, że tego nie chcesz.. I, że nigdy nie pójdziesz ze mną do pokoju.. Dlatego zapewne zostanę do końca życia sam.. -wbił wzrok w podłogę.

- Jeżeli chodzi Ci tylko o tą jedną sprawę, która kryje się za pójdziesz ze mną do pokoju to naprawdę wątpię, aby to co teraz mówisz się nie spełniło - stwierdziła chłodno.

-Panno z Kamienia.. Znowu jesteś taka zła i z kamienia. -przewrócił oczami.
-Wracamy do akademika? -wyszczerzył się.

- Nic na to nie poradzę - mruknęła - W porządku. Tylko wezmę swoje ciastka - wzięła talerzyk w dłonie nie przejmując się tym, czy może w ogóle ot tak go sobie wziąć, po czym zsunęła się z jego kolan i wstała.

Wyszedł z kawiarni nie zważając na to czy Kayeko idzie za nim czy nie. Skierował się do akademika. A dokładniej do swojego pokoju.

z.t.

Opuściła kawiarnię. Całą drogę do akademika jadła swoje ciacha.

z.t

Trafiła akurat na centrum miasta. Zauważyła dość sporą pizzerię. Tylko tam mogła zjeść, więc bez skierowała tam swe wolne kroki.

Znów znalazła się w tym miejscu. Jedząc kebaba myślała o tym jak spędzi rok w akademiku.
-Niektórzy już mają drugą połówkę, a ja jestem niezauważalna przez większość osób.-powiedziała do siebie. Zauważyła znak informujący gdzie znajduje się stadnina. Z racji, że uwielbiała ona jazdę konną skierowała swe kroki do tamtego miejsca.

Wróciła ze stadniny. Nie chciała już zwiedzać miasta. Jazda na koniu poprawiła jej na chwilę nastrój, ale humor znikł z jej twarzy jak tylko tutaj wróciła. Chciała już wrócić do akademika. Wróciła tą samą ścieżką, którą tu przyszła.

Szli już kilka minut aż w końcu znaleźli się w centrum.
Hilajou dalej nuciła swoją francuską piosenkę i zatrzymała się przed Yorim.
Rozłożyła ręce dając mu znak, że może wybrać miejsce gdzie chciałby iść.

Widoki zimą potrafią zaskakiwać. Wszystko byłoby świetnie, a Yori nadal by się uśmiechał, lecz po pewnym upływie czasu, dało się zauważyć coraz bardziej widoczną nad nim parę. Jak to zwykle działo się zimą. Uśmiechnął się nieco nerwowo.
- Chciałabyś coś zjeść...lub może obejrzeć jakiś film~?-odezwał się w końcu, po dłuższym rozglądaniu się.

Wcale nie musiała długo czekać.
Przerwała nucenie.
- Nie czuję potrzeby jedzenia ani picia. Możemy iść coś obejrzeć - uśmiechnęła się.
Zmarszczyła noc i pokazała na jego ręce.
- Co Ci się dzieje?

-nie czujesz~?-spojrzał na nią lekko zdziwiony, no ale w końcu nie pytał kim /czym jest.
-Ah~ To nic, tylko...moje ciało ma dużo większą temperaturę niż człowieka...także tego~-podrapał się nerwowo w potylice i z deka zmieszany spuścił głowę.

Pokręciła głową.
- Nie.
Otworzyła zdziwiona buzię.
- Och, rozumiem - przygryzła dolną wargę.

-Jestem Feniksem, a raczej pochodzę z jego plemienia~Więc to normalne~-dodał bardziej dumnie i podniósł na nią wzrok.
-W sumie~ nie było okazji by spytać, jakiem stworzeniem jesteś~?-rzucił idąc naprzód żółwim tempem.

Nadymała policzki.
Ciekawie, ciekawie... To teraz dla wyrównania...
- Jestem Upadłym Aniołem. Dziwnym, trochę nierozgarniętym... ale Upadłym w każdym bądź razie - poszła za nim ze spuszczoną głową.

-Skoro jesteś upadłym...musiałaś popełnić jakiś grzech~?-zamyślił się na głos. -Wybacz, nie chciałem by to tak zabrzmiało.-westchnął zrezygnowany. Pamiętał jak w kuchni, zareagowała na wspomnienia.
-Chodźmy, jeszcze zamkną nam kino przed nosem~-odwrócił się przez ramię. Znów przyłapał się na wyciągnięciu do niej dłoni, ale ostatecznie znów dał sobie spokój. Posłał jej przez ramię uśmiech, kierując się do wspomnianego miejsca.

- Nie szkodzi. Poza ty ten temat nie jest aż tak dobijający jak... wiesz który. Tak, w wieku pięciu lat, uroczo prawda? Było to w czasie wojny napoleonskiej więęc... powiedzmy, że się broniłam. Nie chciałam jego śmierci ale sam się prosił - syknęła.
- Oui, oui. Zadaliśmy się trochę. I... jeśli chcesz mnie złapać za rękę to śmiało i tak zmarzły mi dłonie - posłała mu jeden ze swoich najpromienniejszych uśmiechów.