Pokój medyczny.

Otrząsnęła się po chwili i poklepała po policzkach. Podniosła się z biurka i przykucnęła przy chłopaku.
-Pewnie, Ciamajdo~-zachichotała i machnęła kilka razy nad nogą chłopaka mamrocząc jakąś sentencję. Hyhy~ nie ma to jak szpan magią. Sama specjalizowała się w każdej dziedzinie magii, więc chłopak miał szczęście. No w sumie zachowywał się jak czteroletnie dziecko. Oj.. i to takie psotliwie. Skądś to znała.. "Nie zaglądaj w moją przeszłość, Susiu..Ostrzegam~" Wypowiedziało się jej sumienie. No cholera~ I jak tu dojść do sedna sprawy, jak tu co chwila zakazy, nakazy i takie tam.. No ludzie! Czy ona była psem na posyłki? No raczej nie sądzę. Uśmiechnęła się szeroko, wręcz psychopatycznie.
-Czyli z tego co wyłapałam, z Twojego ględzenia o mnie, to myślałeś iż jestem wampirem? Jak każdy..-zaśmiała się i przypadkowo machnęła różdżką tak, że wybiła kilka szyb w szafkach. Ona to miała farta. No, ale przynajmniej jest ciekawie. Czteroletni chłopczyk bawiący się w pokoju medycznym, czytający czyjeś akta, igrający z Sue to już jest coś. Poklepała złośliwie chłopaka po łepetynie i podniosła się z ziemi wyciągając do niego rękę, by pomóc mu wstać.

Skorzystał z jej pomocy. Po chwili stał na nogach i kręcił lewą stópką, żeby ją rozruszać.
-Dziękuje - chwycił jej łapkę i pocałował grzbiet jej dłoni - No... Tak. Sądząc po ubraniu we krwi, bladej cerze i czerwonych ślepiach, to miałem w główce tylko jedno.
Oj Taji, Taji... Najpierw buntownik, później dziecko, a now dżentelmen całujący rączki. Trzeba przyznać - charakterek to on ma.
-No to co? Walniesz na ściane ten podpis, Perełko? - uśmiechnął się psychicznie i zasiadł na biurku, na którym nie tak dawno leżała dziewczyna. Huhu... Będą mieli przejebane, nie ma co. Ale w razie czego odezwie się w nim dżentelmen i weźmie wszystko na swoją klate, a co.
-Nyahu~ Tak wogóle to się nie przedstawiłem. Jestem Taji - mówiąc to zeskoczył z biurka i podchodząc do okna tak przypadkiem walnął w nie, a szyba roztrzaskała się. Uhu, też ma swój udział w demolce, a nie tylko Perełka się dobrze bawi.

Zamrugała nerwowo oczami patrząc na jego szybkie dość poczynania. Ja pierdziele.. Ktoś całował jej delikatne i jakże nieprzystępne rączki! To jakiś absurd! Już miała się zarumienić, już miała się cholera jedna speszyć, ale oczywiście.. "Nie daj się~! Bądź nieodgadniona~!". I w tej sytuacji, jej sumienie miało rację.Uśmiechnęła się tylko psychopatycznie i machnęła różdżką w stronę ściany, na której po chwili pojawił się krwawy napis. Mniam~ Krew, krew, wszędzie krew. Nieodzowna rzecz w życiu Sue.
-Milo mej osobie poznać zacnego, że tak to ujmę, dżentelmena. Moje imię to Sué.-zrobiła lekki ukłon i oparła się o jakąś szafkę oczywiście pukając w nią różdżką, z której wylatywały iskierki wpadające w różne przedmioty. Muahahaha~ pierwszy dzień i już taka rozwałka? No, no.. dziewczynce się podoba. A jak!

-Jakże jestem zaszczycony mogąc z panią zrobić taki rozpierdol w tym zacnym pokoju - ukłonił się szarmancko i podszedł do niej. Miał już ułożony plan. Nyahu~! Jaki on jest ciekaw jej reakcji. Stanął dosłownie przed nią i szybko cmoknął ją w usta. Korzystając z chwili nieuwagi Perełki zakosił jej różdżkę i z psychopatycznym śmiechem wskoczył na biurko. Zaczął kręcić w palcach tym przedmiotem i nagle coś sobie uświadomił.
-Czemu to wygląda jak ołówek? - zrobił typowego poker face, a chwilę później tupnął mocno nogą, a ładniutkie biureczko się zawaliło. Zeskoczył szybciutko i zaczął się histerycznie śmiać. A z czego? Chuj wie - ważne, że się śmieje, a co. Z wrednym uśmieszkiem wsadził sobie różdżkę w spodnie.
-Co zrobisz, żeby ją odzyskać? -spytał i po chwili znowu parsknął śmiechem.

Zamrugała oczami stojąc jak wryta. Potrząsnęła głową starając się wyrwać z tej traumy i spojrzała na chłopaka z szyderczym uśmiechem na ryjcu.
-Ojj.. Jestem zdolna nawet do gwałtu~-zachichotała podchodząc powoli do chlopaka z delikatnie wysuniętymi łapkami do przodu.
-A wygląda, jak wygląda. Mnie się taka forma podoba.-wyszczerzyła się starając jakoś wyjąć różdżkę zza jego spodni oczywiście stając na tyle blisko, by jej sumienie zaczęło wrzeszczeć w jej łepetynie. No nawet chwili spokoju nie ma! Co za bezczelność. Ale moment.. czy nie sądzicie, że po takim pocałunku, jakim została obdarowana przez chłopaka, nie powinna się ona speszyć? Trzymała to uczucie w sobie. Nie będzie pokazywać nowo poznanemu dżentelmenowi swoich jakże to pięknych i ciekawych uczuć. Oj nie.. Aż taka to ona nie jest. Uśmiechnęła się psychopatycznie starając się wciąż wyjąć różdżkę z jego spodni.

Uhu... Myślał, że jej reakcja będzie ciekawsza... Ale od razu się rozpromienił słysząc o gwałcie.
-Hm... Do gwałtu, powiadasz? - zaśmiał się wrednie i obrócił się tak, że przyszpilił ją do ściany - Oj, Perełko, nie sądzisz, że twoje łapki są za blisko mojego kolegi? - wyszeptał jej na uszko, przybliżając się maksymalnie - I przez tą właśnie bliskość może dojść do niechcianych ruchów ze strony tamtego pana - polizał jej szyję - A to chyba nie jest zamierzone, prawda panno Sué? - spytał podejrzliwie i zerknął na jej ręce, grzebiące w jego spodniach. Na jego twarz wstąpił ironiczny uśmieszek, a w głębi duszy śmiał się jak psychopata. Po prostu kochał Boga za to, że stworzył kobiety i ich sprawne rączki.

Stęknęła cichutko czując jak przyszpilił ją do ściany. Z każdą chwilą cała sytuacja stawała się coraz to ciekawsza. Czując jego język na swojej szyi z jej gardła wydobył się cichy, prawie niedosłyszalny pomruk zadowolenia. Wyciągnęła sprawnie swoją różdżkę i schowała ją do rękawa bluzy, jaką na sobie miała.
-Oj nie, panie Taji. Oczywiście, że nie. -zachichotała cichutko i spojrzała po całym pomieszczeniu. Istny rozpierdól. Przeniosła swoje krwiste ślepia na chłopaka, który był naprawdę niebezpiecznie blisko niej. Aż miała ochotę normalnie zaatakować z zaskoczenia i zacząć swoją "rozgrywkę". Oj~ chyba raczej by nie chciał zostać wyruchany przez dziewczynę, co nie? //XD//. W sumie.. to dziewczyny i tak nie mogłyby gwałcić. No chyba że są transwestytami.. Ale ona była stu procentowym seme, który był w dodatku psychopatą z drugą "duszą" w swoim ciele.

Wyszczerzył się do siebie słysząc jej pomruki zadowolenia. Oczywiście jako iż jest w pełni sprawnym dojrzewającym chłopcem, w którym buzują feromony, uznał te pomruki za zgodę na dalsze działanie.
-Panno Sué, przepraszam za.moje nietaktowne zachowanie - zaśmiał się i ponownie przejechał językiem po jej szyi i zniżając się w kierunku bojczyka. A spytacie co zrobił z łapkami? A nic ciekawego. Najpierw zaczął smyrać jej uda, a później ścisnął jej pośladki i podniósł ją tak, aby usadowiła się wygodnie na jego biodrach.
Uhu... Gdyby tylko nie rozwalił tamtego biurka, to by mógł ją na nie położyć, a tak to musi sobie siedzieć na nim. Nyahu~ No nie może odmówić, że podoba mu się ta perspektywa.

Zaśmiała się cicho, lecz była w tym nutka jej psychopatycznej strony. Objęła rękami szyję chłopaka,a palce wplotła w jego włoski.
-Ależ wybaczam, panie Taji.-szepnęła mu do uszka smyrając go kciukiem za uchem. Huhu~! Wiecie co? Nawet jej drugie sumienie teraz nie zaprzeczało. Cudne uczucie, gdy dwie osoby w jednej się nie kłócą. Wygodnie usadowiła się na kolanach chłopaka zsuwając jedną dłoń na jego plecy kreśląc na nich jakieś dziwne i niekończące się znaki. Z jej gardła dalej wydobywał się cichy pomruk, a jej oczy stały się troszkę zaszklone. Jak przy psycho-ataku. Ale to nie było to.. to było zupełnie co innego. Mhru~ Coś czego na pewno nigdy nie zapomni, ot co!

Zadrżał czując jej dotyk na swoim ciele, kiedy nagle zauważył łóżko szpitalne. Brawo za inteligencję, że też wcześniej na to nie wpadł. Zaśmiał się wyniośle i podszedł do łóżka, zrzucając na nie Sué. Momentalnie znalazł się nad nią, a jego kolano całkiem przypadkiem napierało na jej krocze, jego język całkiem przypadkiem penetrował jej usta, a jego ręką całkiem przypadkiem pozbawiła ją górnej części garderoby. Może i miała całe ciało w bliznach i strupach, ale to się nie liczyło. Liczył się tylko seks...
-Wszelkie prośby, zażalenia lub skargi przyjmuje mój kolega - wyszczerzył się niczym jakiś zboczeniec i zaczął pomału odpinać jej staniczek.

Jęknęła cicho czując jak opada na łóżko szpitalne. No cholera jasna~ Takie siup prosto na rany na plecach. No ale nic. Teraz ją to nie obchodziło. Zgięła jedną nogę w kolanie i założyła na biodra chłopaka mrucząc cichutko. Też coś chce z tego zyskać, a jak! Wsunęła dłoń pod koszulkę chlopaka muskając opuszkami palców jego plecy. Mhru~ taka gładka i przyjemna w dotyku skóra. Uśmiechnęła się zadziornie bawiąc się drugą ręką kędziorkami chłopaka. Czerwoniutkie, prawie jak jej oczy. "Susia~! Nie czas na porównania tylko czas na .. Ekheeem.. I skup się , baranino jedna." Zawył głos w jej umyśle. Cholera jedna, nie dawała jej spokoju. Powoli przybliżyła wargi do ust chłopaka składając na nich soczysty pocałunek.

Po drodze do sali chemicznej przypomniała sobie, że przydadzą jej się niektóre specyfiki lecznicze, które przeniosła ze swojego pokoju tutaj, do pokoju pielęgniarki. Już chciała przekręcić klucz w drzwiach, ale one same się rozchyliły. Zdziwiona blondynka uniosła jedną brew do góry i pchnęła drzwi lekko, by rozchyliły się bardziej. O kulach weszła do pomieszczenia, a widok osób liżących się na łóżku szpitalnym ją po prostu załamał.
- No no, włamanie do pokoju pielęgniarki... - gdyby mogła, skrzyżowałaby ręce na piersi, no ale niestety musiała się trzymać kul, żeby nie obciążać lewej nogi. Och, a na dodatek to był ten sam chłopak, który przywalił bezpodstawnie Garimowi prosto w twarz. Jak ładnie się złożyło... Teraz dopiero zerknęła na całokształt pomieszczenia.
- C-c-c....... CO WY ŻEŚCIE TU NAROBILI?! - wrzasnęła, widząc ten cały bałagan, jaki tutaj panował. Boże Święty... Wszystkie eliksiry lecznicze były porozlewane, a flakoniki zbite. Szafki prawie rozwalone, ściany... Szafa z aktami też była ewidentnie otworzona i ktoś w niej grzebał.
No nie, dziewczyna się po prostu załamała... A co chyba najgorsze, nie tylko była WKURWIONA, ale też przy granicy wybuchnięcia płaczem, ale tłumiła to w sobie jak najlepiej mogła. Musiała zapanować nad sobą i zrobić coś z tym wszystkim. No, teraz by się przydał tutaj dyrektor, żeby to wszystko posprzątać, ale jego w gabinecie jak na razie chyba nie ma... Nabrała powietrza do płuc, żeby choć na chwilę się uspokoić - nie udało się...

Słysząc jak ktoś wchodzi, odsunął się leniwie od Sué i spojrzał na intruza. Na jego twarz wstąpił taki psychopatyczny wyszczerz jakiego świat jeszcze nie widział. Zorientował się, że to laska tego idioty. Huhu, teraz będzie się działo. A już chciał stąd uciekać i iść z Sué do swojego pokoju. No cóż, będą musieli to odłożyć na później.
-Małe przemeblowanie! - rzucił sarkastycznie i zaczął się histerycznie śmiać - Teraz jest o wieeele lepiej - na jego twarz wstąpił ironiczny uśmieszek, a jego reka powędrowała na nogę Sué. No.co? To, że mają przejebane wcale nie znaczy, że muszą zaprzestać pieszczot, co nie?
Spojrzał wyzywająco na tęczowego elfa i wlepił w nią swe złote ślepia.

Zarechotała czując jak pieści jej nogę. Wsparła się na łokciach i spojrzała na tęczówkę. No.. istna Rainbow Dash. Już miała się brechtać na całego. Uśmiechnęła się tylko psychopatycznie wpatrując się swoimi krwistymi oczkami w tęczówkę.
-Troszkę bałaganu nie zaszkodzi..-zaśmiała się głośno i skrycie wyjęła różdżkę. Machnęła nią kilka razy i całe pomieszczenie wróciło do swojego pierwotnego stanu. Nie chciała mieć pierwszego dnia przerypane, co nie? To raczej by było dość dziwne, że nowa robi rozpierdól. Opuszkami palców lewej ręki zaczęła smyrać uda chłopaka nie przestając wpatrywać się w tęczówkę.
-A Tobie co się w nóżkę stało, Tęczówko?-spytała unosząc brwi , a jej uśmieszek nie schodził z jej ryjca.

Z chęcią mordu w oczach spojrzała na tę dwójkę, która jak na złość nie zechciała zejść z łóżka i stanąć przed nią oko w oko. Zacisnęła mocno pięści na kulach i odetchnęła głęboko. No i co? Chciała załagodzić sprawę i wypytać się o jej zdrówko? Jakby jeszcze tego było mało, nadal miała te cholerne, tęczowe kłaki... Ale jak się ich teraz pozbędzie, jak wszystkie eliksiry przepadły? Tego nawet czary dziwnej dziewczynki nie naprawią...
- Ktoś postanowił zastawić pułapki na niedźwiedzie w pobliżu rzeki. Miałam pecha - powiedziała po prostu, podchodząc do swojego biurka i oparła się o nie, po czym znowu spojrzała na tę dwójkę. Z całego serca teraz pragnęła, żeby poszli sobie stąd... Rozpłakać się przy nich, kiedy jest wkurwiona? O nie nie, tak być nie może...
- Idźcie już stąd... Samorząd o niczym się nie dowie, jak na razie... - odwróciła głowę w bok, mówiąc to zdanie. No tak, chamska być nie umiała. Szczególnie, jakimi słowami oboje ją potraktowali. Chciała pomagać, będąc tutaj, ale coraz więcej istot tylko wzbudza w niej chęć zapadnięcia się pod ziemię i nie udzielania się w ogóle w życiu szkoły.

Zarechotał i wstał do pionu, z wyszczerzem na ryjcu.
-No to do widzenia - skłonił się ironicznie i podszedł do już naprawionych drzwi. Puścił jeszcze oczko do Sué, a kiedy wyszedł na korytarz, wciąż można było słyszeć jego śmiech.

z.t.

Wywróciła oczami i spojrzała na Tęczówkę. Uśmiechnęła się psychopatycznie i zasalutowała zeskakując z łóżka.
-Trzym się, Tęczówka. -Zarechotała i machenęła różdżką w stronę dziewczyny. Taki mały prezencik. Jej włosy powróciły do poprzedniego koloru. Ah.. jak miło jest szpanować umiejętnościami. Pomachała do niej ręką i wyszła z pomieszczenia zanosząc się swoim psycho-śmiechem.

Z.t.

Westchnęła. No tak, a teraz ją wszyscy chcą udobruchać prawieniem jej komplementów, udawaniem, że wszystko jest okej i zmianą jej fryzury. Uch, a podobno magia nie działała na jej włosy... Czyżby Garim chciał jej zrobić na złość i specjalnie nie zmienił jej w ten sposób, co ta dziwna dziewczyna, koloru włosów? No ładnie... Westchnęła ponownie i oparła się wygodniej o biurko, a jej kule wylądowały obok niej. Skrzyżowała ręce na piersi, wcześniej ocierając z policzka jedną, samotną łezkę. Dobrze, że tylko jedna, a nie cały wodospad...

Chłopak wszedł do środka, obijając się wcześniej o próg, ale on męczarnie tam przeżywał. Nie odzywał się, ależ skąd, za bardzo go wszystko bolało. Gdy próbował podejść do Shizuku zrobiło mu się słabo i tada! Upadł, w tej chwili jeszcze bardziej go zabolało, tym razem w innym miejscu, jego oko, te którego kiedyś nie miał, nie wiedział dlaczego tak się dzieje, znaczy miał jedną teorię~ Możliwe, że to czego się obawiał nadchodzi, ehh~

Po kilkunastu minutach zamyślenia, jej uwagę przykuł chłopak, wchodzący przez drzwi. Hideki, a któż by inny. Wyglądał koszmarnie, nawet jak na niego, po prostu tragicznie! No i upadł... Dziewczyna skrzywiła się nieco, zajrzała do jednej z szuflad, gdzie przechowywała najsilniejsze specyfiki i odetchnęła z ulgą. Na szczęście to nie ucierpiało...
- Hideki, co Ci się stało? Możesz mówić? - podeszła do niego o kulach, kucając przy nim na jednej nodze, a kule położyła obok. W ręce trzymała dwa słoiki z jakimiś żelo-podobnymi substancjami i trzeba eliksirami. Położyła wszystko obok niego, na podłodze.

Spojrzał na nią przerażony, jego oczy stały się jeszcze większe, chociaż wątpię, że to możliwe. Pokręcił głową, jakoś mu się to udało, ból był paraliżujący, więc nie było za fajnie. Nie życzyłby tego nawet największemu wrogowi.
Po chwili przeniósł wzrok na to co miała w ręce, zastanawiał się cóż to jest.

Wyjęła z szafki, która znajdowała się niedaleko nich, rozkładany materacyk, który rozłożyła obok chłopaka i powolutku, ostrożnie, przekręciła go na niego na plecy, żeby nie zrobić mu większej krzywdy, chociaż pewnie i to go cholernie bolało. Westchnęła.
- Możesz pokazać, gdzie Cię boli? - spytała, powoli wodząc delikatnie ręką po jego ramionach, czy brzuchu, nogach, bokach. Chociaż skinięcie głową, albo jakiś dźwięk, żeby dał jej znać, które miejsca konkretniej sprawiają mu największy ból. Trzeba coś z tym zrobić, chociażby na miesiąc... Bo podejrzewa, że coś złego się z nim dzieje i nie będzie to za miłe.

Gdy poczuł jej rękę na brzuchu jęknął, nie z rozkoszy oczywiście, cholernie go bolało, okropnie, wolałby umrzeć niż przeżyć coś takiego jeszcze raz.
Spojrzał na nią błagalnie, prosząc aby się pospieszyła, oczywiście był jej wdzięczny za to, że opiekuje się nim teraz, lecz chciał żeby to się już skończyło. Nagle usłyszał znajomy mu głos, nie był to Roland, był to bardziej psychopatyczny głos, za Chiny nie mógł sobie przypomnieć czyj był to głos, przerażał go.. I to bardzo~

Spojrzała na jego twarz ze współczuciem. Trochę jej było głupio to zrobić, no ale cóż, jeśli chce nie czuć już bólu, musi to przeżyć. Podeszła na czworaka do szafki z trzeba szufladami, wyjęła dość sporą strzykawkę i napełniła ją najsilniejszą dawką znieczuleniową, jaka tylko jej pozostała i wstrzyknęła ją w pierwsze lepsze miejsce, czyli brzuch Hidekiego. Substancja momentalnie roznosiła się po jego ciele, więc było obojętnym, w które miejsce zostanie najpierw dostarczona. Potem podała mu wodę z proszkiem uspokajającym do ust, żeby nie wiercił się i nie interesował się niczym, tylko leżał spokojnie.
- Będzie dobrze, nie martw się niczym - szepnęła, głaszcząc go czule po głowie i policzku. Po kilku minutach zabrała się do zdejmowania z niego koszulki i spodni oraz wszystkich bandaży, którymi był owinięty, po czym zaczęła wcierać w niego obydwa żele. Jego ciało wyglądało wręcz koszmarnie... I wykorzystała na niego prawie całe maści!
- Możesz teraz coś powiedzieć? - spytała, klepiąc go delikatnie po policzku, żeby go ocucić nieco, bo był pół przytomny, a potrzebowała wieści, czy po tych dziesięciu minutach leżenia jest nieco lepiej, czy jednak musi zająć się silniejszymi środkami.

Te wbijanie igieł nie było zbytnio przyjemne, bolało, bardzo... Ale musiał to przeżyć nie? Żeby go już nie bolało. Gdy poczuł jej dłoń na policzku od razu odtworzył oczy i spojrzał na jej rękę.
-Chyba tak.. -wymamrotał i po chwili ponownie zamknął oczy.
Był wycieńczony, a ten dziwny głos nadal był słyszalny, mówił coś w stylu "Zabiję wszystkich, poza Tobą, będziesz patrzał na ich śmierć~". Przerażały go te słowa, były okropne, ten ktoś lub te coś chciało by chłopak cierpiał razem z nimi, cierpiał przez całe jego życie, ugh~