Północna część lasu.

-Tak, tak idziemy~-westchnął i ruszył za nim, po czym spojrzał na Hile przez ramię.
-Chodź bo cię jeszcze zostawimy~

- NON! - pobiegła za chłopakiem. - Spróbowalibyście a nigdy bym wam tego nie wybaczyła - warknęła.

Zaprowadził swoich towarzyszy w kierunku akademika . Bez problemowo trafili tam . Po drodze dopiero poczuł zmęczenie po ostatnich wydarzeniach .

Ocknęła się. Przez długi czas stała zapatrzona w śnieg. Zima była jej ulubioną porą roku. Uwielbiała śnieg. Dzięki śnieżnobiałym włosom była mało widoczna. Cieszyło ją to. Spojrzała daleko w przestrzeń. Czas wracać do akademika. Swoim wampirzym tempem pobiegła w kierunku szkoły. Była tak szybka że ślady które zostawiała na śniegu były prawie niewidoczne.

Widząc ,że akademik jest już nie daleko zostawił swoich towarzyszy . i ruszył w stronę polany ponieważ czuł ,że coś tam ciekawego może się wydarzyć .

Natsu wbił do lasu. Ukrywszy się w cieniu, zamyślił się nad ważnymi sprawami, wypalając kolejne papierosy, które po zgaszeniu unicestwiał. By nie zaśmiecać natury.

Po długim czasie, gdy poczuł zmęczenie, postanowił wrócić do Akademika. Szedł szybkim krokiem, znużony życiem i nałogiem. Bowiem napadło go coś, co nazywamy "CHANDRĄ".

Leciała sobie jakieś dwadzieścia pięć metrów nad ziemią, próbując nie zahaczyć chłopakiem o żadne z drzew, żeby przypadkiem go jakoś nie zranić, ale w sumie co tam! Machnęła ponownie skrzydłami, żeby lecieć nieco szybciej, co pewnie wywołało trochę strachu w chłopaku, szczególnie, że nie trzymała go jakoś mocno, tylko jakby się chociaż poruszył, wyleciałby z jej uścisku po leciał w dół.
- Żyjesz tam? Lądować? - spytała, spoglądając na niego z góry, a wiatr rozwiewał jej kruczoczarne włosy tak, że wiły się za nią niczym czarny pędzel.

Trzymał się kurczowo jej ręki, a na jego twarzy widniał ogromny wyszczerz. Gdy dziewczyna przyspieszyła, adrenalina się w nim podniosła, ale jednocześnie zakręciło mu się we łbie.
-Jest kurwa zajebiście, ale ląduj! - starał się przekrzyczeć szum wiatru. Huhu, teraz będzie miała z niego zlewke, że wymiękł, ale co tam. Niech się Perełka cieszy.

Zaśmiała się pod nosem, uśmiechając się do siebie cwaniacko, a w jej oku widniał teraz tajemniczy błysk.
- Wedle życzenia, księciuniu - wyszczerzyła się do niego szeroko i wystrzeliła z powietrza jak strzała w dół. Przelecieli przez koronę drzewa, powodując przy tym, że śnieg z niej zaczął spadać za nimi, a oni lecieli prosto na ziemię. Dla Naomi to nie problem, ona zatrzymała się z nim dobrym momencie, ale on nie był do tego przyzwyczajony, dlatego przeturlał się po śniegu, a dziewczyna na ten widok zaczęła się głośno śmiać.

Kurde, co to miało być?! Niby lecą spokojnie, a ta nagle daje nura w drzewa, które nawiasem mówiąc zostawiły na jego ciałku kilka zadrapań. Nagle jebnęli w ziemię, a on sam poleciał po śniegu gdzieś po drzewo, na którym się zatrzymał. Skrzywił się i podniósł masując swój tyłek.
-Bolało, Perełko... - jęknął powoli podchodząc do niej i patrząc jak się śmieje.

Patrzyła się na niego, zasłaniając sobie dłonią usta. Nie mogła nic powiedzieć, bo nadal śmiała się z tego, jak turlał się po ziemi i robił przewroty, prosto na drzewo. Każdy normalny człowiek poradziłby sobie i chociażby upadł tylko na ziemię, ale ten się musiał zacząć turlać, nie inaczej.
- Przykro mi, za śmiesznie to wyglądało - powiedziała, wspierając się o jego ramię, żeby przypadkowo nie rypnąć na ziemię. Przytrzymała się za brzuch, próbując ogarnąć nieco.
Na marne.

Zrobił minę zbitego psiaczka, lecz po chwili porwał ją na ręce i przeniósł ją do największej zaspy. Uśmiechnął się wrednie i wrzucił ją do śniegu, zaczynając się rechotać jak głupi. Upadł na dupsko i zaczął zwijać się ze śmiechu.
-Hahaha, wykurwisty bałwanek - wskazał na nią palcem.

Dała mu się ponieść i wrzucić w zaspę, a śnieg z Naośki dosłownie zamienił się w wodę, która zaczęła z niej parować, a ona siedziała sobie ja śnieżnym leżaku i patrzyła na chłopaka z uniesioną brwią ku górze i niebezpiecznie pulsującą żyłką na czole.
- Coś ci nie wyszło, ale dobra... - przeczesała ręką włosy, ulepiła śnieżkę i rzuciła mu nią prosto w twarz. Kaboom! Trafiony, zatopiony. Jeszcze cela jakiegoś tam miała. Szczególnie z takiego bliska, to nie miało prawa nie trafić w niego.

Łolaboga, demon! Czarna magia jakaś! Jeszcze zakurwiła mu śnieżką w ryjek.
-Ej noo... - zaczął jęczeć - To nie fair. Ja nie mam takich mocy - naburmuszony odwrócił się do niej plecami i skrzyżował ręce na piersi. Chuj, że jest cały w śniegu. Chuj, że ona jest demonem i ma nad nim przewagę. Uhu, czemu on nie jest na przykład wampem?

Zaczęła się śmiać wniebogłosy, pokładając się na swoim śnieżnym leżaku. Skorzystała oczywiście z tego, że chłopak się odwrócił i przywaliła w jego głowę kolejną śnieżką, cicho się chichrając. Rozpostarła znowu krucze skrzydła i po cichu wzniosła się w powietrze, chowając się na drzewie, by tak nagle zniknąć mu z oczy. Dostał kolejną śnieżką. Schowała się gdzie indziej i znowu, a potem na kolejnym drzewie znalazła kryjówkę na dłużej. Niezła zabawa całkiem się robi, jak na razie. Jest kogo powkurwiać, nie ma co.

Zignorował to, jak się z niego śmiała, ale kiedy dostał śnieżką... Już nie wytrzymał i się obrócił, a ta... zniknęła? Co jest kurwa? Zaczął się rozglądać, a tu ni stąd ni zowąd zleciał na niego grad śnieżek, ze wszystkich stron. Nie wiedział co robić, a że wiedział iż ta małpa chowa się gdzieś na drzewie, to po prostu wpierdolił się w zaspe i zasypał śniegiem, a co.

Zaczęła się chichrać i pokładać na jednej z grubszych gałęzi na drzewie, skąd miała na niego idealny widok. Zamachnęła się ręką, a w stronę Tajikowej zaspy poleciała ognista kula, która roztopiła cały śnieg wokół niego do jakiegoś stopnia i okrążył go, a dziewczyna unosiła się metr nad ziemią w powietrzu, machając raz po raz czarnymi skrzydłami.
- No i co, poddajesz się? - zaśmiała się cwaniacko, podpierając się na biodrach rękoma z wyszczerzem od ucha do ucha. Słabiutki. Mógłby się bardziej postarać, czy coś, jednakże z demonem nie ma szans... Chociaż każdy każdego i tak może w jakiś sposób zaskoczyć.

Zdziwił się nieco kiedy śnieg zaczął się topić, a już po chwili siedział w płomiennym kręgu. Spojrzał do góry i ujrzał Nao latającą sobie w powietrzu. Wyszczerzył się i położył się na ziemi.
-Nie, jeszcze nie - spojrzał na nią wyzywająco i po chwili zamknął oczka. Cieplutko... Ale chyba aż za bardzo.

Wywróciła teatralnie oczami i opadła leciutko na ziemię, a skrzydła zniknęły. Machnęła ręką raz drugi, a płomienie zniknęły, ulatniając się i muskając delikatnie chłopaka, zanim się całkowicie rozpłynęły.
- O nie, nie ma tak dobrze, kochasiu. Ty musisz wytrzymać na zimnie, a mi ono nie przeszkadza, taka kolej rzeczy - zaśmiała się i znowu wytknęła mu język, kopiąc lekko stopą w zaspę śniegową, by on poleciał na chłopaka, a konkretniej, na jego twarz, żeby poczuł znowu trochę zimna wokół siebie.

Zrobił smutną minkę, kiedy cieplutkie płomyczki nagle zniknęły. Spojrzał na nią prosząco, żeby dała mu jeszcze trochę ciepła, ale ta sypnęła w niego śniegiem.
-Ej! Taka nagła zmiana temperatur jest niemiła - skrzywił się, ścierając śnieg z twarzy. Uhu, niczym dziecko. Ale z takim demonicznym dzieckiem nie chce mieć do czynienia.
-A tak wogóle, to to jest nie fair, że ty nie czujesz zimna!

- Ha! Trzeba było się demonem urodzić, albo zawrzeć pakt, czy coś - machnęła ręką, opadając swobodnie na kolana, a jej długie, kruczoczarne włosy powędrowały za nią. Uśmiechnęła się do niego, siedząc tuż przed nim. Naprawdę jej się nudziło no, a takie siedzenie i pitolenie nie było zbyt fajne... Niech się coś dziać zacznie...
- Ogień jest fajny... Jest ciepły, śliczny i rani... Niszczy wszystko... - mówiła to, wyciągając ręce przed siebie, a nad nimi unosiła się duża ognista kula, z której po chwili umysł dziewczyny zaczął formować różne kształty.

-Jesteś niebezpieczna, Perełko - zauważył i zaśmiał się wrednie. Po chwili przed nimi pojawiły się płomienie. Jego oczy zaświeciły, a na jego pyszczku zawitał szeroki uśmiech. No, no, no... Nawet takie coś? A on jako człek nawet prostych czynności nie umiał, noo.... A co dopiero miał myśleć o jakiś paktach. Phi... A co on jest? Buntownicze dziecko? No może trochę, ale nieważne!

Dalej bawiła się ogniem, odkładając jedną rękę, by zacząć nią kształtować samej różne rzeczy, jak słowa, obrazki jak na ścianach jaskiń przez pradawnych przodków ludzi i innych stworzeń. Przekrzywiła łebek w bok, uśmiechając się sama do siebie, kiedy stworzyła podobiznę Tajiego, a zaraz potem smoka, który go zjada.
- Ja tak nie sądzę - powiedziała, wzruszając ramionami, a na jej buzi nadal gościł uśmiech, świadczący o wielkim zadowoleniu jej osoby. Płomyczek nadal ich dzielił, będąc prawie na wysokości ich twarzy.

Z uwagą oglądał co ta dziwna dziewczynka wyczynia z ogniem. Najpierw zobaczył siebie, a później jakiegoś smoczka, który... go zjadł. No serio? Musiał go zjeść? Nie mógł go zostawić w spokoju. Spojrzał, przez płomienie, krytycznie na dziewczynę.
-czemu ten gada mnie zabił? -spytał z uśmiechem na ryjcu. Uhu, i ona mówi, że nie jest niebezpieczna? Śmieszne, bardzo śmieszne.