Zachodnia część miasta.

Wcale się nie spodziewał po tym delikatnym pocałunku takiego wybuchu! Mother of God. Czy ten ruch był zaproszeniem? Za dużo myślenia. Omal nie oszalał z uderzającej ciemnoty na mózg, gdy pogłębiła pocałunek. Drugą dłoń spuścił błyskawicznie na jej talię, chwilę później wolnym ruchem jeżdżąc po jej nodze. Wyglądało, że to dziewczyna jest dominującą stroną. O nie, nie da się. Pochylił się mocniej do przodu, łapiąc ją za łydkę (DAFQ xD), czy czasem nie wygodnie jej się siedziało tak po turecku? Hm, to już zależy od niej. Poruszył palcami, zjeżdżając drugą łapką ponownie na szyję. Skrzydła wcale nie pozwalały utrzymać mu równowagi w tym niby to ukrytym pokazie siły, więc się obalił na plecy. Przerwał przez to pocałunek, po czym zmrużył oczy. Już nie miał osłony przed promieniami słońca, uniósł łapkę do oczu, by móc cokolwiek dojrzeć.


/ ależ oczywiście :P /

Każdy w dotyk, w każdym miejscu, sprawiał jej jeszcze więcej przyjemności, niż sam pocałunek. Wyjęła ręce zza jego pleców, zaciskając je na jego koszulce. Jej umysł po prostu chciał, by ta chwila trwała wiecznie, ale organizm potrzebował więcej powietrza i akurat w tym samym momencie co on, oderwała się od niego, podpierając się z tyłu rękoma o chmurkę. Twarz natomiast wystawiła w stronę słońca, przymykając przy tym oczy, by kąpała się w jego promieniach. Łapała szybkie wdechy i wydechy, próbując już oddychać normalniej, ale niestety nie wiedziała, jak ma do niego zagadać.
Dopiero teraz poczuła, że ją pieką policzki. Lekko zdziwiona przyłożyła do nich dłonie, wypuszczając powoli powietrze z płuc. Przeniosła wzrok na zdychającego Isao i z cwaniackim uśmieszkiem dopełzła do niego, siadając sobie na nim okrakiem. Zbliżyła się do jego twarzy, bez wahania całując go w usteczka i patrząc na niego w stylu " No cześć, koteczku ".

Jego klatka piersiowa unosiła się gwałtownie, a serce jakoby tańczyło z płucami do taktu. Nie, to nie tak, że czuł się zmęczony... Pff, zamrugał szybko, błyskawicznie przystosowując oczy do nowego oświetlenia. Właściwie była to skuteczna zdolność aniołów. Już miał usiąść, gdy coś go zgniotło. Wtf, dopiero gdy klapnął ponownie plecami o chmurkę, dojrzał nowy ciężar - Naomi. Już miał wydać jakiś skrzek protestu, gdy został dosłownie zatkany! Już miał warknąć, czy co... Jednak wydał zadowolone mruczenie. Jego dłonie mimowolnie uniosły się ku górze i zaczął muskać jej twarz palcami. W sumie to bolało go takie leżenie, skrzydła leżące plackiem, zgniatane teraz ciężarem dwóch ciał. Musiał się wyjątkowo mocno skupić, by skrzydła magicznie zniknęły znów 'w plecach'. Cholera, teraz na pewno nie będzie mógł chociażby się odsunąć. Wyczuł gorejące ciepło na policzkach. Och?

Pogłębiła nieco pocałunek, unosząc się nieco na łokciach, by dać chłopakowi oddychać swobodniej. Nie wie, czy jest ciężka, ale może akurat dla niego owszem. Znowu te uczucia do niej powracały, stopniowo narastając pod wpływem każdego dotyku. Językiem potraktowała jego usteczka, schodząc z nimi na jego szyję, by tam znowu zacząć go całować, a dodatkowo na koniec przejechała ząbkami po niej, po czym odsunęła się na wysokość jego twarzy, by patrzeć mu w oczy. Ona tego nie czuła, albo i czuła, tylko nie zwracała na to uwagi, ale z jego strony widać było na jej twarzy lekkie rumieńce.

Nagle przyszła mu do głowy myśl o tym staniku w prezencie. Pewnie jakiś zboczeniec go zajumał. Może to nawet dobrze, kto normalny daje komuś bieliznę? Może powinien dać jakiejś dziewczynie bokserki? Hm. Tak, kuszący pomysł na następne święta. Gdy znowu spojrzała mu w oczy, zamyślił się, czy czasem nie pyta go o pozwolenie. Chyba kogoś pojebało. Nie będzie się dawał gryźć. W ostatniej chwili, uśmiechnął się łobuziersko, po czym zrzucił ją z siebie. A sio! Nie będziesz tu na mnie siedziała, jak na koniu! A zamiast jakiegoś okazu uczuć, zaczął ją po prostu łaskotać. Nie, chciał po prostu odwrócić jej uwagę i mieć szansę na uspokojenie się. Trzeba myśleć trzeźwo. To dobra myśl, dziwnie się podjarał, gdy dojrzał dwa rumieńce na jej policzkach. Zamrugał. Hm?

Nagle poczuła, że nagle zostaje brutalnie z niego zrzucona. Jęknęła cicho z niezadowolenia, opadając na chmurkę. Następnie zalała ją fala nieogarniętego śmiechu, który spowodowany był rękami chłopaka, łaskoczącymi ją po brzuchu i bokach. Miotała się na różne strony, powstrzymując łzy śmiechu, wydobywające się z jej ust, a kiedy udało jej się odsunąć od siebie jego dłonie, sama zaczęła go łaskotać, co jej się udało chwilowo, bo potem znowu przygwoździł ją do chmury. Otarła te łezki, dalej się śmiejąc, a rumieniec się powiększał.

A co on mógł zrobić? Przyszedł mu do łba nieco paskudny pomysł. Uśmiechnął się szeroko, jakby urzeczony tymi wielkimi rumieńcami i śmiejącym się dziewczęciem przed sobą. Jednak wcale tak nie było, no może po części... Kto by pomyślał, że ona ma takie łaskotki? Kiedyś to jeszcze wykorzysta, przysiągł sobie. Pochylił się nad nad nią, jadąc dłonią z ociąganiem po jej nodze, zaczynając od łydki. Musnął wargami jej usta, po czym... Zdjął jej spódniczkę! Mwhahaha~ Nie, nie chciał jej rozbierać. Przynajmniej nie teraz. Odskoczył z diabolicznym śmiechem.
- Liczę na miłą pogoń. - Nie wiedział, czy to zrobi, ale chyba nie chciała siedzieć z majtkami na wierzchu. I skoczył z chmurki, przywołując skrzydła.


z.t

Zanim odsunął się całkowicie od jej ust, ta jeszcze polizała jego. Serce stanęło jej do gardła z podniecenia, czując jego dłoń na swojej nodze. Potem na jej twarzy wymalował się piękny poker face, kiedy poczuła zimno na tyłku. Zdziwiona szybko obciągnęła bluzkę za tyłek, bo tym mogła się teraz uratować i rozpostarła swe czarne skrzydła.
-Ty gnido! - zawołała za nim, lecąc w jego stronę. Jej oczy zabłysnęły jeszcze intensywniejszą czerwienią i świeciły się. Miała ochotę go za to zatłuc, ale w sumie to, co stało się wcześniej, spodobało jej się. Jednak nie chciała, by ktokolwiek zobaczył ją w majtkach i koszulce, bo co by sobie o niej pomyślał?

z.t

Chłopak jakimś cudem wdrapał się na wszystkie chmurki i znalazł się tutaj, w sumie jeszcze nigdy nie był w Tengoku, więc zapewne się zgubi. Wyczuł gdzieś w pobliżu działalność Upadłych, postanowił to sprawdzić, zaczął przeszukiwać te miejsce, lecz nic nie znalazł. Chciał tu jeszcze chwile zostać, może coś znajdzie? Nigdy nic nie wiadomo~

Satoshi szybko się przemieszczał po chmurach. Z gracją godną Upadłego Anioła poruszał się w powietrzu, oddając się pieszczocie chłodnego wiatru. Jego zimną twarz rozjaśnił na chwilkę demoniczny, okrutny uśmiech, wyczuł bowiem świeże źródło krwi.
Mniam, mniam...Będzie kogo pożreć.-oblizał się w myśli. Po chwili zbliżył się do chłopaka od tyłu. Bezszelestnie wyjął katanę.
-Witaj.-przemówił do niego aksamitnym, cichym tonem. Jak tygrys lubujący się w dręczeniu ofiary.

Gdy tylko poczuł na swojej szyi jego zimny oddech zrozumiał, że to może być jego koniec, lecz nie odda życia bez walki. Przymknął oczy, skupił się, trwało to tylko parę sekund, lecz gdy to zrobił w jego prawej ręce pojawiła się kosa z cienia, a w lewe pistolet z długim wisiorkiem zwieńczonym czaszką. Na prawy przedramieniu ukazała się śmierć, a z jego dłoni[prawej] i oka [prawego] zaczął wydobywać się dym. Gwałtownie odwrócił się i zadał aniołowi, upadłemu oczywiście, bo jakże by inaczej cios, po czym wymierzył w niego rewolwerem.

Zaśmiał się drwiąco.
-Chcesz się bawić? Więc dobrze...-uniósł katanę. Jeden szybki, zwinny ruch i...obie bronie wylądowały na ziemi. Jeden błysk ostrza-ręce Hidekiego właśnie zyskały piękną ozdobę w postaci ogromnych, krwawych blizn i odcięcia mu dłoni.

Gdy tylko poczuł cięcia na swoich rękach syknął z bólu. Nie będzie łatwo~ pomyślał przez chwilę, a za jego plecami ukazała się postać Żniwiarza, lecz nie był to zwykły żniwiarz, była to sama Śmierć, wyglądała przerażająco, był to znak, że nawet jeśli chłopak zginie to się odrodzi, pod postacią właśnie żniwiarza, jako sługa tego potwora.

Obdarzył go pogardliwym spojrzeniem.
-Giń. -powiedział spokojnie Upadły Anioł okrutnym, beznamiętnym tonem, nie pozbawionym jednak piękna i aksamitu. Piękna demonicznego tygrysa, lubującego się w dramatycznym widoku śmierci.
Świst ostrza. Jeden, krótki błysk stali. A potem miecz Satoshiego przebił serce Hidekiego na wylot.

~Pozwolisz, że go zabiorę. -w tej chwili odezwała się śmierć, w sumie można było powiedzieć, że Śmierć to taki trzeci bóg, panował nad życiem i śmiercią~ Wziął chłopaka w swoje lodowate dłonie i po prostu znikł. Na ziemi pozostał tylko list w którym pisało: "Później Ci to wynagrodzę :>. Hideki~".

-Później Ci to wynagrodzę?-uśmiechnął się Satoshi. Schował liścik do kieszeni i umieścił katanę z powrotem na miejscu, po czym wyruszył na zwiedzanie tego miejsca.