Sala magiczna.

Chłopak właśnie spacerował po pomieszczeniu, określając jakiego stworka sobie tu wybrać. Pomyślał szczególnie o trollu. Skoro takie olbrzymy mogą się tu wbić, wielka szkoda nie umieć ich pokonać jednym ciosem. Wzmocnił ściany jeszcze bardziej, po czym zaczął odmawiać wiele słów, wzywając trolla. Dopiero po kilku sekundach pojawił się przed nim wielgachny stwór. Niemal od razu ryknął, zapewne myśląc: 'Jedzeeeenie!'. Czarodziej uniósł brwi i pokręcił głową.
- Wybacz za ból, maszkaro. - Po czym walnął w niego kulą błyskawic.

Przechadzając się po korytarzu, jej uwagę przykuło światło, emanujące z jednego z pomieszczeń. Stanęła przed drzwiami do sali magicznej i od razu weszła do nich, jak gdyby nigdy nic. Zobaczyła wielkiego potwora i chłopaka o blond włosach, który ciska w niego piorunami.
Aha, pomyślała sobie i oparła się o ścianę wyczekująco ze splecionymi rękoma razem, czekając, aż chłopak skończy, po czym przywitała się.
-Siemanko, Panie Czarodzieju - zawołała z uśmiechem.

Gdy dziewczyna weszła i oparła się o ścianę, nie mógł się rozkojarzyć. Wykończył stwora ostatnim, ognistym rzutem i wreszcie na nią spojrzał. Przywitała się i w ogóle, ale w końcu to była ta dzikuska z kłem, z jadalni. Jego brwi zbliżył się niebezpiecznie ku sobie.
- Siemanko, Pani Wilczy Kieł. Co cię sprowadza w progi magików? - Wyjął saszetkę z kieszeni i pył ze stwora wleciał właśnie tam. Następnie zacisnął ją mocnym i szybkim ruchem. Obserwował uważnie kruczowłosą dziewuchę. W normalnych okolicznościach uznałby je za cudne, piękne i bla, bla, bla. Ale to nic, bo jak na razie wstęp miał z nią kiepski.

-Ciekawość i nic więcej - stwierdziła, podchodząc do niego, po czym wyciągnęła do niego rękę - Sądzę, że może wcześniej trochę przesadziłam, ale ta czerwona mnie nakręciła, więc sory za wcześniejsze zachowanie - uśmiechnęła się, ale tym razem przyjaźniej. Coś czuła, że on akurat nie jest typem, którego mogłaby wystraszyć, no i nawet nie ma po co go zastraszać, więc nie będzie się wydurniać i po prostu będzie sobą.

Twardo spojrzał na jej rękę, lecz uścisnął ją lekko i chwilowo. Jak wcześniej wspominał, dość dużo osób ma moce związane z dotykiem. To czytanie myśli, czy emocji, lub samo widzenie przyszłości. Podniósł wzrok powoli, ślizgający przez jej rozbudowaną klatkę piersiową (nie było wyjścia, nie było wyjścia), po szyję, brodę, usta, nos i w końcu czerwone oczy. Zdobył się na lekki uśmieszek.
- Uch, to ja nie chcę być w twoim towarzystwie, gdy jesteś wściekła. Jestem... Aki. - Spojrzał po skrzyniach, zastanawiając się, czy czasem nie uwolnił jakiegoś z obecnych stworów. Jednak nie widział, żaby troll miał okazję czym rzucać.

-Spokojnie, nie spalę Ci ręki - zażartowała, kiedy ujrzała niepewność chłopaka. Jak on, to ona też. Zaczęła przyglądać się uważniej jego twarzy, ponieważ wtedy, w kuchni, od razu z niej wyszła i nie miała szans, by obczaić dokładniej wygląd chłopaka.
-Naomi, miło mi - uśmiechnęła się, po czym sama odwróciła od niego wzrok - Więc co tutaj robiłeś? - spytała, zasiadając na parapecie - Nie podejrzewam, być cokolwiek czytał... Widziałam potwora. Co kombinowałeś? - spytała wprost, będąc niezmiernie ciekawą.

Podszedł do jednej ze skrzyń i otworzył ją, a ze środka wyskoczył obrzydliwy goblin. Otworzył oczy szerzej ze zdumienia, po czym już leciał w powietrzu i odbił się od ściany z cichym stęknięciem. Potrząsł głową i warknął na stwora dziwnym słowem. Następnie goblin się po prostu... spalił.
- Niczego nie planuję. Po prostu trenuję. Kilka godzin temu w pokoju jednej z dziewczyn pokazały się trzy tłuste trolle, a ona przybiegła do mnie z krzykiem. - Wstał i otrzepał ze swoich jeansów pozostałości po goblinie, jak również kurz. Pewnie nikt tu nie sprzątał od kilku dni. Westchnął głucho, postanawiając już nie otwierać skrzyń. Usiadł na tej, co ją przed chwilą opróżnił i wbił wzrok w okno, na którego parapecie siedziała dziewczyna.
- Chcę sobie poza tym urozmaicić czas, jak na razie nudno tutaj. Nawet nie ma komu żarcika zrobić.

-Szkołę chroni mocny czar i bariera, nałożona przez... Dość sporo czarodziei i inne typy, więc trolle musiały być wprowadzone przez kogo innego - stwierdziła, śledząc chłopaka wzrokiem. Zastanowiła się przez chwilę nad ostatnimi słowami chłopaka - W sumie jest, i to nawet sporo osób, więc... Można się dołączyć? - spytała, śmiejąc się do siebie w myślach. Kochała stroić komuś żarty i dowcipy. Chamskie, czy nie, nieważne - byleby były.

Podrapał się po brodzie, unosząc oczy ku sufitowi. Było dużo wampirzyc, kilka demonów, widział również elfkę... Raczej nic nadzwyczajnego. Zmrużył oczy jeszcze bardziej niżeli zwykle.
- Ok. Przydałby się ktoś ważny, z zadartym nosem i wielkim Ego. Nadarzył ci się ktoś taki? Bo mi nieco naskoczyła czerwonowłosa. - Zamrugał szybciej. Bo to mógłby być ciekawy pomysł. Wreszcie jakaś rozrywka. Nie chociaż wcale nienudne były niektóre rozmowy z dziewczynami.

-Genialnie! - zeskoczyła z parapetu, zbliżając się do niego - Mnie też nieco zdenerwowała, ja mój status nie pozwala tak do siebie mówić - ostatnią część zdania powiedziała bardziej do siebie. W sumie ten status teraz nie był taki ważny, skoro została wydalona, ale jednak czasem ojciec wysyłał jej listy, a brat widywał się z nią dość często.
-Brak tylko ciekawego pomysłu... Mi jak na razie przychodzą do głowy same banały, jak tęczowe włosy, albo zmiana głosu, czy to, by wszyscy słyszeli od niej jakieś krępujące fakty, ale tego to ja nie umiem, prócz dwóch pierwszych - szczerze, to właśnie w tym momencie czekała na propozycje chłopaka. Ona w głowie miała jedynie pustkę...

Zamknął oczy i zaczął zaczesywać swoje włosy do tyłu, intensywnie wspominając żarty wykonane na córce wampira. Uśmiechnął się po chwili, bo przypomniał sobie nawet niezłą wiązankę.
- 'Potwór w pudełku'? Z prezentu wyskakuje przesympatyczny pysk potwora i straszy dziewuchę? - Znowu sobie przypomniał, że to ktoś starszy. Czemu lepiej dogaduje się ze starszymi? W każdym razie rozłożył dłoń, wywołując wściekle różowe pudełko. Otworzył je... A potem wydobyła się z niego przeraźliwie chłodna mgiełka, która spływała ku ziemi. Z pudła wyleciała potworna twarz, najobrzydliwsza i chyba najbardziej obity ryj jaki w życiu widział, w krasie czarnych fajerwerków. Zarechotał upiornie i schował się do środka.
- Powinien jeszcze eksplodować obrzydliwym glutem na końcu, ale tego nam oszczędziłem. - Przypomniał sobie właśnie o oddychaniu.

Wyczekiwała spektakularnego momentu, przypatrując się pudełku, które trzymał. Było jej obojętnie, co zrobią, byleby tylko było straszne i podobało jej się, a chłopak miał łeb do takich rzeczy, bo to, co wymyślił, sprawiło u niej błysk w oku.
A po chwili zaczęła się śmiać, kiedy ujrzała tę mordę.
-Zajebista jest - stwierdziła. Nada się jak cholera. Takich potworków to ta młoda jeszcze chyba nie widziała, haha!

Uśmiechnął się zdawkowo.
- Tylko jaką scenkę odprawimy? - Pudło znikło, a on podszedł do okna i wyjrzał na ogrody. Widok go jednak nie zachwycił, ani nic, więc usiadł na parapecie jak wcześniej jego towarzyszka. Obserwował uważnie dziewczynę, jednak nic nad zdrowie. A jednak... skoro była córką Szatana, czy nie powinna być odporna na ogień? Hm, aż korciło go, by to wypróbować. Okręcił na dłoni dużą, krwistą kulę i rzuciłem nią w Naomi. Najwyżej zrobi unik. W najgorszym wypadku go zabije.

Zamyślona wpatrywała się w ścianę, po czym usłyszała świst, a cała zaczęła płonąć. Uśmiechnęła się, bo nic, a nic nie mogło jej się stać. Była jedną z wojowniczek, więc znała specjalną technikę, która tworzy na skórze pełną odporność na ognień - może się palić, a to i tak jej nie zagrozi, przecież i tak ma nad nim pełną kontrolę, więc ta technika na nic jej była, jednak mus to mus.
-Kochanieńki, jestem Królową tego żywiołu - uświadomiła go - Nie mów mi, że chciałbyś się pobawić? - uśmiechnęła się cwaniacko, unosząc brew do góry.

Zaśmiałem się drwiąco.
- Królową? A może tylko... drobinką z całości? Coś mi brakuje lekkim spięć. - Następnie wstał i podszedł do drzwi. Uśmiechnął się teraz szeroko, wyjątkowo miło i serdecznie, co sygnalizowało, że już polubił tą babkę. Następnie podniósł rękę i pomachał lekko.
- Do zobaczyska, mordko. - I wyszedł po prostu na korytarz.


z.t

-Nie, Królową. Tylko ja sprawuję nad nim pełną kontrolę, nie licząc mojego ojca... - zaśmiała się. Również uśmiechnęła się do niego, po czym usiadła na jednej ze skrzyń, która czasami się ruszała - No wiesz? Chciałam się pobawić - udała, że jej smutno, ale chłopak już wyszedł, więc westchnęła tylko z rozbawieniem kręcąc głową. Jeszcze chwilę siedziała w tym pomieszczeniu, raz po raz waląc w skrzynię, by ta się uspokoiła. Nie miała bladego pojęcia, co znajduje się w środku, ale na razie nie chciała wiedzieć, bo nie chciało jej się walczyć. Zeskoczyła na podłogę, a z jej pleców wyrosły dwa wielkie skrzydła i wyleciała przez okno, by zażyć trochę świeżego powietrza. A nóż trafi się ktoś ciekawy.

z.t

Wszedł zaciekwaiony do owego pomieszczenia rozgladając się po jego wnętrzu, gdy nagle zauważył inne osoby, do których od razu nastawił się nieochoczo.

/Zapomniałeś napisać o tym, że wychodzisz z tego pomieszczenia, no i nikogo prócz Ciebie tutaj nie ma, bo osoby napisały, że opuszczają to pomieszczenie\

Wszedł do pomieszczenia i doznał lekkiego szoku. Jeszcze nigdy nie widział takiego miejsca-zawalonego różnymi magicznymi starociami, ziołami itp.
-Ostatni przystanek, graciarnia. - zaśmiał się i ostrożnie postawił ją na ziemi.

-Ha, graciarnia... A zdziała cuda! - poczochrała go i zeskoczyła z niego na jedną nogę. Podeszła do czarnego kociołka, czy tam garnka i chwyciła wielka księgę, w której były zapisane wszystkie przepisy na dane eliksiry i miksturki lecznicze i inne. Zaczęła ją przeglądać.

Stanął za nią, przylegając ciałem do jej pleców. Pochylił się nad nią i próbował wyczytać coś z tekstu, ale obecność Shizu go dekoncentrowała.
-I jak... - zaczął - Znalazłaś coś?
Był naprawdę ciekawy, bo nie chciał, żeby cierpiała.

Przekręcała kolejną kartkę, kiedy poczuła czyjś oddech na swojej głowie. Tak, była niska. A potem czuła czyjś dotyk, co wprawiło ją chwilowo w odłączenie się mózgu, po czym lekko skrępowana wróciła do przeglądania książki.
-Mam! - wskazała na jeden z kilku dziesięciu eliksirów zdrowotnych na odbudowę ran - Idealny, jak dla mojego organizmu - klasnęła w dłonie i podeszła z książką do półki z roślinami i... cholera. Nie mogła dostać do tej, która była najważniejsza. Nawet podskakując nie mogła jej dostać...

Zaśmiał się, widząc skaczącą Shizu. Z rozbawieniem podszedł do niej i sięgnął to co chciała chwycić dziewczyna. Wyciągnął to w jej kierunku, ale w ostatniej chwili zrezygnował i schował rękę za plecy.
-Dostaniesz, jak ładnie poprosisz. - wyszczerzył się.

-No ej... Tak nie ma! - dźgnęła go w tors, chwiejąc się na jednej nodze. Robiła tak jeszcze kilka razy i w końcu westchnęła ze zrezygnowaniem, poddając się. I tak nie wygra...
-Proszę? - spojrzała na niego słodkim wzrokiem.