Polesie wilcze.

-Duszku, wiesz co? Kocham Cię~ -zarumienił się i schował twarz w jej klatce.

Gdyby miała serce pewnie stanęło by jej w gardle. Głaszcząc chłopaka po głowie wymruczała mu cichutko do ucha. - Ja.. Chyba też Cię Kocham..-jej twarz zalała się obfitym rumieńcem.

-Chyba, phi! -parsknął śmiechem.
-Co możemy tu porobić, hmm? -pocałował ją w policzek.

-Aa... Na co masz ochotę..~?-spytała rumieniąc się. Delikatnie wplątała dłoń w jego włosy. Były takie.. miłe w dotyku..

-Mi w sumie tutaj wygodnie. -wyszczerzył się.
-Panno duszek, a może Ty masz na coś ochotę?

-Sama nie wiem..-Przeciągnęła sie mrucząc przy tym jak kot. Objęła go z powrotem wtulając twarz w jego ramię. Mrrr~To uczucie..Ten zapach.. Doprowadzał ją do szaleństwa. A może ona już oszalała~?

-Mogę Cię zgwałcić. Nyahahahahahahaha~ -zniżył się trochę i ponownie polizał jej szyję, lecz teraz zrobił to bardzo bardzo mocno.

Zarumieniła się. Mrucząc cicho przyciągnęła go mocniej do siebie. Mrraauu~ Słodki Boże~! Kochała go~! Przeczesując mu delikatnie włosy dłonią patrzyła na niego ze słodkim uśmieszkiem.

-No więc.. Nie, jednak nie wiem co możemy porobić. Ehhh... Masz jakieś pomysły, mój Ty seksi duszku?

-M-może się gdzieś przejdziemy.. albo coś..-wymruczała. Sekis duszek~? Na prawdę~? Czy ona aż tak dziwnie wyglądała~? z lekkim rumieńcem na twarzy pocałowała chłopaka w policzek.

-Dobrze. -pocałował ją. Jej usta były słodkie, chociaż była duchem. Chłopak najwyraźniej się w niej zabujał.
-No to wstawajmy. -przyssał się do jej szyi.

Z głębi jej gardła wydobył się pomruk zadowolenia. Podnosząc się powoli pogłaskała chłopaka po głowie.-A gdzie chcesz iść~? - wymruczała mu do uszka.

-Nie wiem.. Może do parku? -delikatnie polizał jej uszko. Uśmiechnął się, w sumie to mógł tu leżeć razem z nią albo pójść do pokoju żeby było bezpieczniej.
-A.. Może pójdziemy do mnie do pokoju?

-Dobrze.. Pójdźmy do Ciebie..-odparła przytulając się do niego. To ciepło.. Wspaniałe uczucie. Mogłaby siedzieć w jego objęciach wieczność.

-Hai, hai... -podniósł się, biorąc ją na ręce i poszli w kierunku akademika, a dokładniej do jego pokoju.


z.t razem z Duszkiem :3

Wyszedł akademika w kierunku polesia wilczego . Gdy tylko przeszedł granicę akademika i nieznanych terenów wywąchał niebezpieczeństwo . W pewnym momencie zauważył ,że ciężko mu się stoi na 2 kończynach i musiał iść na czworaka . Po paru minutach poczuł jak gwałtownie wyrasta mu sierść na całym ciele włącznie z twarzą .
-Co tu się dzieje .,może mi ktoś powiedzieć ?
-Jest tu ktoś ?
Usłyszał głuchą ciszę lecz wiedział ,że coś jest nie tak . Humor który dotychczas mu dopisywał nagle opadł mu . Szedł dalej z myślą ,że wszystko będzie dobrze .

Po pewnym czasie przed jego oczyma pojawił się wilkołak . Widząc go wszystko mu się przypomniało cała historia związana z właśnie tą postacią . Był to dosłownie ten sam wilk który go ugryzł w szyję . Blizna zaczęła go jednocześnie okropnie piec . W tym samym momencie ze strachu co sił w nogach biegł , biegł . Wiedział ,że jest bardzo zwinny i szybki .

Sił coraz bardziej mu brakowało . Do akdemika było jeszcze bardzo daleka droga . Postanowił udać się w jakieś bezpieczniejsze miejsce aby odsapnąć . w oddali widział rzekę więc udał się w jej kierunku . Tym samym sposobem opuścił to miejsce i pojawił się w okolicach rzeki .

Już jakiś czas krążył po lesie, zaznajamiając się z tutejszymi terenami. Na swoje nieszczęście, był bardzo widoczny pośród tej całej bieli. Zza jednego z wielu drzew dało się słyszeć ciche warczenie. A zaraz gdy podszedł bliżej spostrzegł parę białych uszu, które opadły kiedy ich właściciel przeszył wzrokiem Kage. Sam czarny wilk nachylił się obnażając kły. '' Pierwszy spacerek, a już mam rozrywkę. Hah!''-prychnął w myślach i zawarczał gdy biały wilk zbliżył się do niego. Coś zdaje się że nie będzie to mile powitanie. Pech chciał że wkroczył na terytorium jednej z mniej przyjaznych watach. Zaraz za jego przeciwnikiem, pojawił się drugi, o niego ciemniejszej sierści. Na raz wrogie wilki zaatakowały Kage z dwóch stron. Rozległo się charakterystyczne warknięcie ze strony czarnego, po czym za jednym doskokiem wgryzł się w szyję białego wilka. Bardzo szybko pozbył się, jednego przeciwnika przegryzając mu tchawice. Krew spłynęła po białej sierści, a martwe ciało opadło bez ruchu. Rozluźnił uścisk szczęki i odsunął się od martwego wilka. Uśmiechnął się triumfalnie, lecz właśnie w tej chwili poczuł wbijające się kły w jego lewą łapę. Zawył z bólu i zaraz powalił przeciwnika, tym razem bez zabijania. Szary wilk podniósł się błyskawicznie i usiekł w głąb lasu. Kage sapnął siadając na śniegu, zabrudzonym krwią. Jednak zaraz się podniósł, chcąc jak najszybciej oddalić się od tego miejsca. W końcu szary wilk może powrócić z koleżkami, a on póki co jest niezdolny do dalszej zabawy. ''Brawo kage. Pięknie dałeś się załatwić!...Trzeba będzie pozbyć się tej kwi...'' Utykając na przednią lewą łapę, puścił się biegiem przed siebie.

Jej ostatni cel podróży - Polesie wilcze. Znalazła się tutaj co prawda przypadkowo, ale na dzisiaj to już za dużo.
Gdy tak stała nie wiedziała co zrobić, czy iść dalej, czy stać, a może wrócić? Bynajmniej to miejsce nie wydawało się być przyjaznym i miłym dla oka i ucha jak plaża... Ucha...
Usłyszała jakieś warknięcie, więc szybko wspięła się na po bliższe drzewo. Stąd będzie mogła także zaobserwować obecną sytuację.
Cóż, nikogo, ani niczego nie widziała, chociaż to warknięcie nadal słyszała w podświadomości. Wspięła się jeszcze wyżej, aby móc skoczyć na kolejne drzewo. Mhm, gałąź stabilna, jeszcze przejść kawałek i można skakać... Jeszcze trochę... J-jeszcze... Tak. Gałąź wydawała się mało stabilna w punkcie, gdzie stała. Przymierzała się do skoku... Skoczyła. Dostała się na gałąź pobliższego drzewa, która... złamała się od razu, po zerknięciu się z Taylą. Na szczęście dziewczyna złapała się szybko drugiej gałęzi. Tamta, spadając narobiła trochę hałasu, przez to niektóre krzaki zaczęły się ruszać.
Tayla przełknęła ciężko ślinę, oczekując spotkania ze zwierzęciem.
Zrobiła manewr i zeskoczyła z drzewa.
Nikogo, a raczej niczego nie było...?
Nastała głucha cisza. Było tylko czasami słychać gdzieniegdzie szum liści popychanych przez wiatr.
Okolica wydawała się być jeszcze groźniejsza, a Tayla nie miała już sił do dalszego "zwiedzania".
Zawróciła. Zaczęła kierować się w stronę akademika.

Znów została sama, niestety... Widać, ma pecha do towarzystwa. No ale cóż, czasem tak bywa, co nie? Nic na to nie poradzimy. Chciała się jakoś wyładować, bo dosłownie tryskała energią na lewo i prawo. Nosiło ją też, żeby komuś przywalić , więc nie zdziwiłaby się nawet, gdyby ktoś zechciał ją zaskoczyć, a ona przypadkowo cisnęła w niego płomienną kulą. Chociaż teraz wolała samej coś załatwić, ręka w rękę, fizycznie, niż na odległość, dzięki jej panowaniem nad żywiołem ognia. Jej kochane skrzydełka przywiodły ją w te tereny, gdzie podobno zjawiały się czasem wilki. Te cudowne, naziemne stworzenia, chroniące się dzięki tworzeniom watah. A nóż trafi jej się taki jeden bezbronny, z którym będzie się mogła pobawić, kto wie...

Heheh~ Bo najlepsza jest drzemka na świeżym powietrzu. Kiepska orientacja w terenie tylko pomogła odnaleźć mu ciche i spokojne miejsce, bez świadków. Wdrapał się niczym małpa na drzewo i osiadł właśnie tam, na bardzo grubej gałęzi. Musiało być to bardzo stare drzewo, bo wyglądało na dobrze wrośnięte, a i strasznie grube było. Miał przynajmniej gwarancję, że nie spadnie, ani nie pożre go jakiś niedźwiedź. Chociaż zauważył, że żadne dzikie stworzenie raczej nie pragnie go zabić, jakby wyczuwały, że w jego żyłach płynie krew jednego z tych aniołków. Przymknął więc oczy, a gdy już myślał, że nie zaśnie, po prostu odpłynął. Hm... chmurki i owieczki? Uśmiechnął się przez sen.

Zniżyła swój lot, szukając niżej zwierzyny do upolowania. Skrzydełka schowała, bo tylko utrudniałyby jej swobodę poruszanie się między gęsto rosnącymi drzewami i krzakami. Jakoś jej się poszczęściło i uśmiechnęła się do siebie, kiedy to przyuważyła w oddali nie wilka, ale wilkołaka, który wyglądał na dość interesującego. Tak się złożyło, że niestety zakradła się do niego i podpaliła mu futerko. Niestety była zbyt rozkojarzona i nie zdołała uchronić się przed jego atakiem, przez co została brutalnie odrzucona w drzewo, które chyba nawet się zatrzęsło. Nie zdziwiłaby się, gdyby coś nagle z niego spadło~

Gdy upadł na ziemię, wydobyło się z niego głębokie "UFFFF!", jakby właśnie uchodziło powietrze z balonika. Jakże cholernie przyjemnie się obudzić, waląc twarzą w ziemię. Młody nefilim uniósł łeb i rozejrzał się błyskawicznie, kto go zbudził, bądź co? Jakieś tam zwłoki leżały przy drzewie, a niedaleko ujrzał płonącego wilkołaka.
- O cholera. - Całkowicie zignorował ciało pod drzewem i wstał najszybciej jak umiał. Nawet chyba kogoś tam przeskoczył, ale nie zauważył kogo właściwie. Zamierzał pomóc stworowi, a nie pozwolić mu tak cierpieć. Zdjął kurtkę, po czym zaczął nią gasić płomienie na wielkim cielsku, przynajmniej wilkołak pomyślał o tym, by zacząć się tarzać. Gdy już skończył, wilkołak tylko rzucił mu dzikie spojrzenie, po czym uciekł w krzaki. Uniósł brwi, po czym uniósł rękę na pożegnanie.
- To siemka. - Mruknął, gdy sam położył się na ziemi i zaczął oglądać swoją kurtkę. Za bardzo nie ucierpiała, tylko śmierdziała przypalonym futrem. Całkowicie zapomniał o zwłokach pod drzewem.


// xd //

Lekko nieprzytomna męczyła się ze swoim zamglonym wzrokiem, co by móc ujrzeć cokolwiek, a nie być półprzytomną, leżącą przy drzewie. Potarła oczy rękoma i powiodła wzrokiem za jakąś białowłosą kulką, lecącą w stronę stworzenia, po czym na jej twarzy zagościł poker face.
- Dzięki, Isao, też Cię kocham! - zawołała, po czym podniosła się szybko z ziemi i używając sztuczek z ogniem, złapała go szybko za rękę i odbiegła od miejsca wypadku, by znaleźć się w bezpiecznym miejscu, daleko od wilkołaka. Na miejscu rozejrzała się dokoła.
- Zawsze ratujesz swój tyłek, a resztę zostawiasz w tyle? - powiedziała, kładąc ręce na biodrach z uniesioną brwią ku górze. Nie spodziewała się tego raczej po nim, szczególnie, że i tak wiedziała, jaki jest walnięty w ten jego dziwny łebek.