Polesie wilcze.

Postanowiła zabrać ich tutaj. Spojrzała w dół na chłopaka, który mocno się trzymał jej ręki i zaśmiała się pod nosem. Jeszcze go nie wypuściła, tylko zrobiła delikatną śrubę, po czym postawiła go na ziemi, sama jeszcze wznosząc się w powietrzu.
-Jak było? Jest adrenalina? - "zamachała" brwiami.

Nie odpowiedział nic. Założył ręce na piersi i udawał obrażonego. Kąciki jego ust lekko drżały, ale nie zaśmiał się. Jedynie z jego oczu można było poznać, że się świetnie bawił, dlatego szybko odwrócił się i zaczął iść w głąb lasu, patrząc kątem oka, czy Naomi za nim idzie.

Wywróciła oczami i poleciała za nim.
-Oho, Pan Wielce Obrażony - zaczęła, lądując obok niego. Skrzydła znikły, a ona teraz szła równo z nim, w takiej samej pozycji i tym samym krokiem, udając go.

Odwrócił się w jej stronę i przyszpilił ją do najbliższego drzewa.
-Ale muszę przyznać, że dobrze ci idzie udawanie mnie... - szepnął stojąc zbyt blisko niej.
Odsunął się z uśmiechem i znowu zaczął iść przed siebie.
-No więc... Gdzie jesteśmy? - spytał z uśmiechem na ustach.

Uśmiechnęła się zadziornie, kiedy boleśnie została przygwożdżona do drzewa. Pozwoliła mu odejść, po czym sama wyszła na środek niewielkiej polany, na której teraz byli.
-To miejsce zwą "Polesie Wilcze", innymi słowy, terytorium wilków - wytłumaczyła, podchodząc do niego powoli - Na razie mało watah się tu zgromadziło i powstało, więc nie mamy się co martwić - uśmiechnęła się, pokazując swoje kiełki.

Chłopak przechadzał się przez parę chwil, aż ujrzał jakąś parkę.
-Hayo~ -krzyknął, uśmiechając się do nich.

-Jedyna rzecz, o którą mogę się martwić to to, że jakaś bestia mogłaby coś ci zrobić - mrugnął do nie zalotnie.
Położył się w cieniu jakiegoś drzewa i gestem ręki przywołał do siebie dziewczynę. Zamknął oczy i westchnął cicho. Fajna taka atmosfera. Fajne miejsce i fajne towarzystwo. Czego więcej chcieć?

/trochę ci się postacie mylą XD\

-Mi się nic nie może stać... Chyba - dodała pospiesznie. No, była silna i w ogóle, ale to chyba nie znaczy, że wszystkiemu może stawić czoła. Z Szatanem nigdy nie wygra. Usiadła obok chłopaka, a potem do jej uszu dobiegł dźwięk powitania. Odwróciła się w stronę głosu.
-O, ja Cię chyba skądś znam - usiadła po turecku, patrząc na przybysza. Tak, znała go skądś.

/Cii, to ta przeglądarka xD\

-Ja Ciebie też skądś kojarzę.. Niestety nie wiem skąd. -wyszczerzył się. Znał dziewczynę, wiedział skąd, ale gdyby nie powiedział właśnie tak, nie byłby sobą.

-Yo. - rzucił do chłopaka z uśmiechem - Jestem Garim, a ty?
Omiótł chłopaka wzrokiem. Wydawał się sympatyczny, więc czemu by go lepiej nie poznać? Cieszył się, że może poznawać nowych znajomych, ale czuł się trochę zawiedziony, bo gdzieś tam głęboko chciał spędzić ten wieczór z Naomi.

Poczochrała brązowowłosego.
-Ty się niczym nie martw - owszem, odczytała przypadkowo jego myśli.Zaczęła się zastanawiać nad blondynem. Hm... Armia? Zamek? Nie, nigdzie go tam nie widywała, a na wojownika nie wyglądał, więc nie szkoliła go, będąc Kapitanem.
-Akademia! - wybuchła nagle z zamyślenia - Chodziliśmy do jednej akademii, tylko, że ja byłam starsza - zaśmiała się dumnie.

-Akademia? -chłopak lekko się zdziwił. -A.. Wiem. Chodzi o ta szkole dla ważniaków? Pamiętam Cię.. Królowa szkoły tak zwana. A co do mojego imienia... Mam na imię Dino. -powiedział bez kompletnego okazywania emocji.

-Ładnie to tak czytać w moich myślach? - zwrócił się do Naomi, lekko skrępowany - A to wy się już znacie, hę? To sprawia, że czuje się tutaj jeszcze bardziej obcy... - skrzywił się lekko czując wbijający mu się w plecy patyk. Uznał to za dobry pretekst, by się trochę przesunąć.

-Ta, dla ważniaków - zaśmiała się. Racja, tak można było nazwać tę Akademię, bo chodziło tam mnóstwo demonów, które wyrosły na kogoś dobrego, jak wojownik w armii Szatana, czy jej Kapitan - Naomi.
-A no cóż, Królowa to może nie... - podrapała się nerwowo po karku, ale no nie powie, podobało jej się to stwierdzenie - Wiesz, Garim, demony nie mają za dużo miejsc do mieszkania, więc z reguły znamy się z różnych spotkań, tudzież bali w Pałacu, a jak na razie nas tu jest mało - uśmiechnęła się do niego, klepiąc lekko po plecach, gestem drugiej ręki nakazała Dino usiąść obok niej.

Przymrużył oczy spoglądając na nich. Wyjął swoje pistolety i rzucił je obok nich, to samo zrobił z kosami. Przez chwilę stał w miejscu, po prostu się zaciął.
-A.. To ją mam tam usiąść. -dopiero zorientował się o co chodziło Nao, podszedł do niej i usiadł na miejsce wcześniej wskazane.

-Ale to i tak nie zmienia faktu, że odstaje od społeczeństwa. Zawsze tak było, jest i będzie. - uśmiechnął się do nich i znowu zamknął oczy.

Chwyciła Garima za głowę i przytuliła do siebie, o ile to w ogóle mu pomoże. Nie znała się na tych uczuciach, więc co miała innego zrobić? Zwykły gest, a podobno pociesza każdego, więc tak zrobiła.
-Ne, Dino, jak żeś tu trafił? - zagadała do niego, uśmiechając się do niego - Jakoś nie zauważyłam w Tobie nic specjalnego, co by Cię wykopali z piekła, jak mnie - zaśmiała się nerwowo.

/Nao spada, do jutra! Wytrzymajmy z tym wątkiem <3 \

-Nic specjalnego mówisz.. W ostatnim miesiącu naszej szkoły zrobiło się pusto. Myślisz, że dlaczego? Wybiłem ponad 20 rodzin czyli około 20 tysięcy demonów.. -uśmiechnął się.


//zw. Myć się idę ;3

-Jej, jak mrocznie - zaśmiał się - Dzięki, Nao, ale chyba powinienem sobie iść. - wstał powoli z ziemi i pożegnał się - Miło było was poznać. Może jeszcze później się złapiemy, a teraz was zostawie. Macie sobie dużo do opowiedzenia.
Westchnął i odwrócił się. Zaczął iść w kierunku akademika. Bardzo polubił tamtą dwójkę, ale czuł się tam obcy. Podczas kiedy oni mieli wspólną przeszłość, tak on chciał ją wymazać. Tylko, że przyszłość buduje się na przeszłości. Chyba nie miał co liczyć na życie długie i szczęśliwe.
Obejrzał się jeszcze na nich i westchnął ciężko. Tak... Nigdy mu się nie uda.

Spojrzała na sylwetkę odchodzącego chłopaka. A co to szkodziło, że się znają? On się dowie czegoś nowego o niej, a ona o nim i nie widziała w tym żadnego problemu. Mimo wszystko nie zatrzymała go, niech sobie idzie, a ona złapie go innym razem.
-A, i po kiego wała Ci to było? Nie miałeś problemów u Szatana? - skrzyżowała ręce na piersi, unosząc przy tym brew do góry. Coś jej tu nie pasowało, przecież nie można robić czegoś takiego bez powodu, nawet ona to wie...

-Miałem.. Mało co mnie nie zabił, ale jakoś mi się udało. Zostałem jeszcze rok i coś się że mną stało jakaś choroba.. Zacząłem wpadać w szał, więc mój ojciec wykorzystał mnie na polu walki. Zabił em następne 20 tysięcy demonów, ale to już na wojnie, więc mnie nie ukarano... -puścił jej oczko.
-Dlaczego go nie zatrzymałaś? -wskazał na chłopaka.

Skinęła głową, słuchając uważnie tego, co mówi do niej Dino. Wojna? Wojna, o której nic, a nic nie wiedziała? Co to ma być do jasnej cholery?!
Machnęła ręką.
-Niech idzie, później go pomęczę, a widocznie nie lubi uczestniczyć w rozmowach osób, które już się znają - powiedziała, opierając się wygodniej o konar drzewa. Podkurczyła jedną nogę, opierając na niej rękę.

-Wiesz co? Z daleka wygladaliscie jak para. -ziewnął.
-A.. I przepraszam za przerwanie randki.. -wyszczerzył się.

Wywróciła teatralnie oczami i odpowiedziala patrząc na niego z politowaniem:
-To nadal nie wiesz, że nie przywiązuję się do jednego faceta? - westchnęła, nie. Oni nie byli parą w żadnym wyladku.