29. Pokój Tayli.

- N-nic nie szkodzi... - potarła energicznie głowę. - Będzie siniak... Huh. Luna, miło mi poznać - wyciągnęła w jej stronę drobną bladą rączkę.
Trochę głupio jej się zrobiło. Dziwne, że jej nie skrzyczała za podsłuchiwanie. W końcu, gdyby w środku robiła COŚ a ona by to COŚ słyszała zaraz by mogła komuś powiedzieć. Ale nie, Luna taka nie jest. Przynajmniej na razie.
- Mój pokój jest o jakieś cztery numery wcześniej.

Uśmiechnęła się do nowopoznanej. Również podała jej rękę.
- Ech, chodź do mojego pokoju. Dam ci specjalny płyn, a raczej eliksir, dzieki któremu pozbędziesz się i bólu i ewentualnego siniaka.
To powiedziawszy włożyła do zamka kluczyk otwierając drzwi.

Uścisnęła lekko rękę dziewczyny i zaraz schowała ją za siebie.
- A będzie to dobre? A dużo tego będzie? Na pewno zadziała? - no tak, włączyła jej się Pytająca Luna.

Poszukiwanie towarzystwo przyniosło ją tutaj. Niezbyt wiedziała czyj to pokój, bł tylko numer co o niczym nie świadczyło. Powoli zapukała do drzwi.

Przymknęła oczy na znak uciechy. Ostatnio tak zachowywała się Momo, która zawsze chowała się za nią. Wtedy czuła się jak starsza siostra, albo coś w tym rodzaju. To uczucie pojawiło się teraz
- Bądź spokojna, ten eliksir jest niezastąpiony.
Posadziła dziewczynę na łóżku, po czym wyjęła z szafki flakonik z niebieską zawartością. Otworzyła go i wylała parę kropelek na głowę Luny, delikatnie go wmasowując.
- Za parę minut zacznie działać.
Nagle usłyszała pukanie do drzwi.
- Kolejny gość? Ostatnio mój pokój ma wzięcie.
To powiedziawszy zaśmiała się i uchyliła drzwi. Zobaczyła znajomą już jej twarz
- Och, witaj. - uśmiechnęła się do gościa.

//EDIT. Oj Wybaczcie. Zapomniałam o kolejce... ><\\

// Chciałam przypomnieć, że powinna teraz napisac Luna. D: //

Złapała się za głowę, gdy ta poszła otworzyć drzwi. Pomacała lekko mokre miejsce i przystawiła paluszek pod nos i powąchała. Uch... Dobrze, że twarzą nie przyryła, bo ten zapach by doprowadził ją do szału.
Wytarła szybko rękę o spódniczkę, wyprostowała się i przechyliła nieco w bok by zobaczyć osóbkę, która je odwiedziła.

-Hej Tayla. Wiesz nudziłam się i pomyślałam, że wpadnę. Nie przeszkadzam?-spytała i uśmiechnęła się promiennie. Skrzyżowała nogi. Niezbyt lubiła się do kogoś wpraszać. Zdecydowanie wolała jak ktoś wpraszał się do niej, ale że nikt tego nie zrobił, musiała coś ze sobą zrobić.

- Ależ nie, skądże znowu... - odparła nie zmieniając tonu głosu, a jej fioletowe oczy nadal wpatrywały się w osóbkę Laqu - Wchodź, zapraszamy.
To powiedziawszy z uśmiechem przesunęła się i jeszcze bardziej uchyliła drzwi. Teraz spojrzała na Lunę. A raczej na jej reakcję na niespodziewaną wizytę gościa. Ciekawe, czy się już znają. Na pewno, a nawet jeśli nie, to zawsze musi być ten pierwszy raz.

Uśmiechnęła się nieco z przymusu.
- Czeeeeeść - pomachała do osóbki stojącej w drzwiach, a potem na Taylę.
Zgarnęła włosy na lewą stronę i zaczęła pleść małe warkoczyki wciąż patrząc w jej stronę.

-Dziękuję.-powiedziała i uśmiechnęła się. Weszła do pokoju i pomachała dziewczynie, która siedziała na łóżku.
-Hej Lunia!-powiedziała i posłała jej promienny uśmiech.

Zamknęła drzwi za niebieskowłosą. Podeszła ponownie do Luny, odgarnęła jej włosy, żeby zobaczyć jeszcze raz jej obolałe miejsce, po czym spytała:
- I jak? Lepiej? Bo siniaka na pewno nie będzie.
Teraz odwróciła się do Laqu.
- Nie stój tak, usiądź sobie.

Poprawiła szybko włosy, które zgarnęła jej Tayla. Nie przepadała za dotykaniem jej głowy. Rozplotła szybko warkoczyki, które stworzyła. Cała robota była niepotrzebna, straciła niepotrzebnie kilka minut życia tylko po to by zrobić małe plecionki na włosach a potem je rozwalić.
- Uhum, lepiej - przesunęła swój tyłek na łóżku by zrobić miejsce dla niebieskowłosej.
Poklepała je lekko.
- Siadaj.

-Dzięki.-powiedziała po czym usiadła na łóżku tuż obok Luny. -Co robiłyście, jeśli mogę spytać?-popatrzała na Taylę, a potem na Lunę. Domyśliła się, że jedna z nich była ranna, a druga ją leczyła. Z natury była ciekawska, więc chciała wiedzieć o co chodzi.

Uśmiechnęła się.
- To dobrze. - odpowiedziała Lunie.
W tym momencie usłyszała ciekawskie pytanie Laqu. Cofnęła się parę kroków do tyłu, po czym oparła swoje plecy o szafę.
- Lunia przestraszyła się mnie... no i... stało co się stało. - zaśmiała się.
Spuściła głowę w dół, ponieważ nie wiedziała, jak zareaguje panienka aniołek. Ale zaraz potem znowu podniosła wzrok i przewróciła go w kierunku okna. Przeraziła się, a z dodatkowej ciekawości podeszła bliżej okiennicy, by móc zobaczyć zjawisko, które pierwszy raz widziała w swoim życiu. Niebo całe czerwone, z którego lecą jakieś... meteoryty?
- C-co... T-tu się dzieje? - strzeliła nagle pytanie retoryczne.
Przez chwilę stała sztywno z wielkim zdziwieniem a zarazem strachem w oczach. "Może to coś już się zaczęło? To coś, o czym mówił Hideki...?" - pytała siebie w myślach.

- Tak. Podeszłam do drzwi pokoju i gdy zapukałam zaraz przystawiłam uszko do nich. Wtedy wróciła Tayla, wystraszyła mnie a ja uderzyłam główką w ścianę. Cała historia.
Przeciągnęła się i kręgi w jej kręgosłupie zaczęły wydawać ciche churupnięcia. O tak, jak się długo siedzi zgarbionym to dobrze się potem przeciągnąć. Chociaż w sumie nie jest to zawsze takie proste, raz na przykład zanim się wyprostowała to robiła przerwy, bo nie umiała ot tak się już wyprostować. Można porównać to do otwierania starych drzwi albo szafy tylko bez takich okropnych skrzypnięć.
Przekrzywiła głowę w stronę okna.
Brzydnie niebo. Takie... nie niebiańskie można powiedzieć, ale czy to dobre określenie? Uznajmy, że tek.
Ale przecież to jej dom. Były dom. Nagle staje się dla aniołka niczym? Co to to nie, Luna ogarnij się!
Zacisnęła piąstki aż ją zabolało. W jej oczach było widać wielką determinację a wyblakłe rubiny momentalnie zapłonęły tak jak ona sama. Jeśli coś się dzieje z Niebem a ona nic nie robi a w wyniku tego coś się stanie tym aniołkom to sobie tego do końca życia nie wybaczy.
- Mój. Dom - syknęła cicho.

-Rozumiem. Nie chciałam być wścibska.-powiedziała i zawstydziła się. Ciekawość to była jej zła cecha i nie lubiła jej okazywać. Czasami jednak nie mogła inaczej. Było jej przykro, że wtrąca się w nieswoje sprawy. Po chwili zauważyła Taylę, która podchodziła do okna. Sama również podeszła i zobaczyła coś niesamowitego. Niezbyt wiedziała czemu tak się dzieje.
-Coś niezwykłego.-cicho wyszeptała i dalej wpatrywała się w czerwone niebo.

Dalej wpatrując się w zaistniałą sytuację lekko zmarszczyła brwi i delikatnie otworzyła ustka, zaciskając zęby.
- Tak nie może być! - syknęła cicho, po czym krzyknęła - Wojna!

Syknęła po raz kolejny.
Tak, wojna. Miała jednak nadzieję, że ta wojna nie miała nic a nic wspólnego z tym cholernym Niebem. Jak Boga kocha znajdzie tego kto tak umalował jej domek to przetrzepie mu skórę.

Dziewczyna była zachwycona, ale i przerażona. Nie wiedziała skąd coś takiego się wzięło. Nie wyglądało ładnie, ale brzydko też nie. Czuła, że nie może tego tak zostawić.
-Dziewczyny, trzeba coś zrobić. Musimy się dowiedzieć co się dzieje.-powiedziała i poważnie spojrzała na towarzyszki.

Odkręciła głowę w stronę Laqu.
- To Hideki... A raczej to przez tego, który z niego wyszedł... - odezwała się - Wspominał coś o tym ostatnio... Nie spodziewałam się, że to tak szybko nastąpi. Teraz musimy uważać... i to bardzo. Undead jest wszędzie... Lepiej nie opuszczać terenu akademii...

Zmarszczyła nos i wstała z miejsca podchodząc do dziewczyn.
- Khym... przepraszam za głupie pytanie... ale kto to ten cały Hi-de-ki i Un-de-ad? - akcentowała każdą sylabę w wypowiadanym imieniu.
Nie opuszczać terenu akademii? Dobre, wiadomo, że Luna tak nie posłucha.
Mimo to wolała nie mówić, że pali się do tego by ''coś z tym zrobić''.

-To..ludzie. Znaczy Hideki jest..tak jakby człowiekiem..Ach poplątane to. W każdym razie Undead wyszedł z Hidekiego. A bynajmniej tak mi się zdaje.-powiedziała do Luni i zmarszczyła nos.
-Nie no, ja nie mogę tak siedzieć. Trzeba coś z tym zrobić. Po za tym w akademiku jest nudno.-powiedziała po czym opadła na łóżko.

Patrzyła na reakcję Luny. Widać, że brała ją chętka na walkę z nieprzyjacielem.
- Luna, widzę, że nie miałaś jeszcze tej przyjemności zapoznać się z Hidekim... Jest on, a raczej był on uczniem tej akademii.
Teraz odwróciła się do tej leżącej.
- Ech, wiem, że to trochę beznadziejne tak leżeć i nic nie robić, podczas gdy na terenach pozaszkolnych panuje... zło? - podeszła do okna, by móc jeszcze raz przyjrzeć się zjawiskom na niebie - Ale kiedyś trzeba się temu przeciwstawić.