Łąka.

- Mhm, teraz wszystko już rozumiem - odpowiedział.
On również to słyszał. Rozejrzał się po łące, ale na początku niczego, co mogłaby wydawać te dźwięki nie zauważył. Dopiero po paru sekundach zauważył jakąś dziewczynę grającą na skrzypcach. Wokół niej zebrała się grupka zwierząt.
- Wydaje mi się, że źródło pochodzi stamtąd - pokazał chłopakowi to, co sam zauważył.

/Ej, musimy zachować kolejność. Garim, Fushimi, Chizuru. Okej?\

Przeszła z ballady na coś bardziej energicznego. Podgwizdywała przy tym i tupała do rytmu nogą aż w końcu porwał ją wir muzyki i zaczęła się obracać podskaując. Ku jej zdziwieniu zwierzęta poszły za nią i co najdziwniejsze - kilka tańczyło razem z nią.
| Okej |

-Chodź, Fushi. Pójdziemy się przywitać. - zaproponował. - Etto... Mogę ci mówić Fushi?
Wstał i podał mu rękę, uśmiechając się przyjaźnie. Zaczął iść w stronę dziewczyny, przyglądając się z uwagą jej i zwierzętom. Zwierzaki... One były jakby oczarowane tą muzyką.
Postanowił się trochę pobawić. Nabrał powietrza w płuca i gwizdnął przeciągle. Z jego ust wydobył się strasznie wysoki i piskliwy dźwięk, który sprawił, że wszystkie zwierzęta najpierw znieruchomiały, a potem podbiegły do niego i okrążyły go i Fushiego, przyglądając im się przyjaźnie.

- Oczywiście, niech będzie - uśmiechnął się do chłopaka uspokajająco.
Pierwszy raz w życiu ktoś zdrobnił jego imię. Fushi.. Dosyć dziwnie to brzmiało, ale wiedział, że z czasem przyzwyczai się. Wstał z lekką pomocą jego dłoni, po czym zaczął iść w stronę, z której dobiegały ów dźwięki. Muzyka była bardzo przyjemna dla ucha. Zwierzęta były naprawdę rezolutnymi, pociesznymi stworzeniami. Skierował ich stronę bardzo przyjazne spojrzenie, a jedną z wiewiórek ( taką prawdziwą, nie z liści ) pogłaskał po grzbiecie.

Gdy Chizuru zauważyła, że już tylko ona sama wiruje w jednym momencie przestała grać i się ruszać.
Cóż, chyba sobie na to zasłużyła.
Zaczęła skubać, ot tak, struny.
Mimo to iż zabrano jej widownię, o ile można było nazwać to widownia, czuła się zadowolona, że zwierzętom spodobała się jej muzyka.
Spojrzała swoim błękitnym okiem w stronę skąd pochodził gwizd i zauważyła dwóch... hmm... mężczyzn, o tak.
Schowała skrzypce za plecy i na palcach zaczęła do nich podchodzić.

Pogłaskał za uszkiem jedną z sarenek i spojrzał na dziewczynę.
-Hej, jestem Garim. Wybacz jeśli ci przeszkodziłem. - uśmiechnął się przyjaźnie i spojrzał na Fushiego bawiącego się z wiewiórką - No i widzisz? - zwrócił się do niego - Zwierzaki cię lubią.
Zaśmiał się, kiedy jakaś inna wiewiórka wskoczyła mu pod bluzkę. Zaczął się wiercić i macać rękami po torsie, by złapać rozbójniczkę, ale nie szło mu to zbyt dobrze.

- Witaj. Mam na imię Fushimi - ukłonił się nieznacznie, po czym wrócił do głaskania wiewiórki - Cóż .. Wydaje mi się, że chyba masz rację - te słowa zaś skierował już do Garim'a.
Z rozbawieniem obserwował jak chłopak usilnie próbuje złapać szkodnika, który buszował mu pod koszulką. W takiej sytuacji trudno było się nie zaśmiać.

Kiwnęła głową.
- Chizuru, miło mi poznać - skłoniła się i zaczęła obserwować Garima.
Przekrzywiła głowę w prawą stronę i uniosła brwi.
Ostatni raz.
Dziewczyna znowu zaczęła grać wolną balladę aż wiewiórka w końcu raczyła wyjść i ustanowić się na głowie chłopaka.
- Chyba zepsułam zabawę, co? - opuściła ręce.

Padł wykończony na trawę, a wiewiórka wskoczyła mu na brzuch. Zaczął ją z uśmiechem głaskać po główce.
-To nie jest śmieszne... - rzucił do Fushiego, po czym zwrócił się do Chizuru - Zwierzęta chyba cię lubią, co? Kim jesteś?
Spytał uśmiechając się przyjaźnie i nagle poczuł coś ciężkiego na brzuchu. Zaśmiał się wesoło, gdy ujrzał gromadkę wiewiórek, bijących się o miejsce na jego brzuchu. Położył się, by mogły spokojnie zająć miejsce na jego torsie.
-Mnie chyba też lubią... - zaśmiał się cicho.

- Um, wybacz - natychmiast przywołał się do porządku, kiedy usłyszał jego słowa.
Śmiech nie był czymś codziennym dla niego. Jako lokaj zawsze musiał zachowywać należytą powagę oraz spokój. W jego życiu nie było czasu na zabawę.
- Wygląda na to, że tak, lubią Cię - przyznał chłopakowi rację.

- Lubią pewnie tylko, gdy śpiewam i gram - wzruszyła ramionami.
- Demony raczej mało kto lubi zwłaszcza takie wredne jak ja. Cóż poradzić. Nie zależy mi na tym by mnie lubiły tylko żeby polubił moją muzykę co chyba się udało.
Jęzorek Chizuru, jęzorek. Opanuj się masz szansę żeby w końcu mieć przyjaciół.
- Tak, Ciebie Garim chyba naprawdę lubią - przytaknęła Fushimiemu i uniosła lekko kąciki ust. Och, jak dawno się nie uśmiechała.

-Więc jesteś demonem, tak... - zamyślił się, a po chwili zaczął się śmiać jak głupi.
Odwrócił głowę i zorientował się, że serenka go podgryza. Uniósł rękę i pogłaskał ją, jednocześnie odsuwając od siebie.
-Kocham zwierzęta, ale jak się doczepią to nie ma przebacz. A ty masz nie być taki poważny, Fushi.
Stwierdził i wyciągnął rękę, po której po chwili przebiegła wiewiórka i wskoczyła na Fushiego, bawiąc się jego włosami.

Demon i czarodziej. No pięknie. A on sobie był tylko małym, bezbronnym człowiekiem.
- Ale jednak trochę powagi nie zaszkodzi - mruknął - Mówiłem, że to nie jest takie proste dla mnie. Potrzebuję czasu - westchnął ciężko.
Zaśmiał się kiedy tylko poczuł jak wiewiórka ciągnie go za włosy. Nie ściągnął jej tylko pozwolił jej swobodnie niszczyć jego fryzurę.

- Tak, demonem - znowu zaczęła skubać struny swoich skrzypiec.
Westchnęła głośno i bez chwili zastanowienia usiadła na ziemi.
- Skoro wy wiecie kim ja jestem to może i ja się dowiem kim wy jesteście ? - spojrzała na kruka, który z pewnej odległości się im przyglądał.
Wyciągnęła rękę a on po chwili na niej usiadł. Pogodziła jego pióra.
- Teraz każdy ma zwierzątko - zaśmiała się cicho.

Zamiast odpowiedzieć na jej pytanie, złożył ręce w kształt trójkąta i dmuchnął w niego. Z miejsca, w które dmuchnął zaczął wylatywać dym, który po chwili zaczął formować się w jego idealną kopię. Dymny Garim usiadł koło niech, a gdy prawdziwy on wykonał gest, jakby się modlił, tamten otworzył usta, z których wyleciały płomienie. Uformowały się one w jedno proste słowo: "czarodziej". Nagle klasnął w dłonie i wszystko zcaliło się w jedną, wielką kulę, zmieniło się w bańkę mydlaną i pękło, rozsypując nad nimi świecący proszek, który powoli na nich opadł.
-Moje własne zaklęcie... - stwierdził z uśmiechem na ustach.

- Człowiek - odparł krótko patrząc na dziewczynę.
W gruncie nie czuł się w jakikolwiek sposób gorszy od nich. Nie przeszkadzało mu to, że nie ma żadnych nadludzkich mocy. Cieszył się, że jest tym kim jest. Nie chciał być nikim innym. Z zaciekawieniem obserował Garim'a i jego poczynania. To .. powiedzmy .. przedstawienie było naprawdę interesujące, zaciekawiło Fushi'ego. Gdy chłopak skończył zaklaskał w dłonie.
- To było wyśmienite - uśmiechnął się w jego stronę.

Syknęła.
Jak ona teraz oprze się tak... wyśmienitej duszyczce? Obiecała sobie, że się oduczy. Nie można niestety uciec od starych przyzwyczajeń.
- Ciekawie to wykonałeś - pochwaliła Garima. - Gdy... - chrząknęła. - Gdy zrobiłam przerwę od pożerania ludzkich dusz nauczyłam się też kilku sztuczek. Ma ktoś z was kieliszek lub butelkę?

Uśmiechnął się szeroko, słysząc ich pochwały, po czym pstryknął palcami i przed nimi pojawił się kieliszek i butelka.
-Do wyboru do koloru. Tylko Fushiego nie zjedz... - puścił jej oczko.

- Cóż.. Byłbym rad gdybyś nie próbowała mnie zjeść - mruknął.
Fushimi jakoś nie za bardzo się bał. Z jej wypowiedzi zrozumiał, że już tego nie praktykuje, więc czuł się bezpieczny.

Pokręciła szybko głową i posadziła kruka na głowie.
- Nie martw się, kilka razy dla opamiętania dostanę po twarzy i Cię nie zjem.
Wzięła kieliszek i butelkę.
- To może zacznę od kieliszka - wyciągnęła z kieszonki pierścionek i im pokazała - Prawdziwy. I teraz patrzcie - złapała za kieliszek i dwa razy przybliżyła pierścionek do nóżki kieliszka. Za trzecim razem złapała za nią i z cwanym uśmieszkiem ją puściła. Pierścionek teraz znajdował się na nóżce. Potrząsnęła kieliszkiem.
- Chcecie dotknąć?

-Ja nie bije kobiet, także musisz sobie radzić sam... - wzruszył ramionami i uśmiechnął się, po czym odpowiedział na pytanie - Pewnie! - wyszczerzył się, widząc poczynania dziewczyny.

- Ja też nie mam w zwyczaju bicia kobiet - oznajmił.
Ah, jakie ciekawe rzeczy się tutaj działy! Fushimi był naprawdę zaskoczony tym, co zobaczył. Naprawdę bardzo interesujące.
- Przepraszam was bardzo, ale będę musiał was opuścić - powiedział po kilku minutach - Mam nadzieję, że spotkamy się kiedyś jeszcze raz - uśmiechnął się do nich - No i oczywiście masz mi powiedzieć jak wyszło z tą dziewczyną, Garim - szturchnął go w ramię - Naprawdę miło spędziłem czas. Dziękuję! - krzyknął jeszcze, po czym skierował się w stronę akademika.

Wyciągnęła kieliszek w stronę Garima i popatrzała na Fushimiego.
- Szkoda, że idziesz. Cóż... Do zobaczenia kiedyś. Chizuru będzie szczęśliwa jak Cię znowu zobaczy - pomachała mu z bladym uśmiechem. Oj, denerwowała się. Ale czym?
- Dziewczyną? - spojrzała na Garima - Masz jakąś na oku? - wyszczerzyła się nieco wrednie..

Pożegnał się z Fushim, a kiedy usłyszał pytanie Chizuru, zrobił się purpurowy na twarzy.
-Może... No, jest taka jedna... - zaczął się tłumaczyć, z głupkowatym uśmiechem na twarzy.