10. Pokój Kayeko i Chiyeko.

Dziewczyna wstała dosyć wczesnym rankiem, zresztą jak zwykle. Ogarnęła mniej więcej swój wygląd zewnętrzny poprzez wzięcie szybkiego prysznicu, uczesanie się oraz ubranie w czarne rurki, białą koszulkę, a na nią ciemnoniebieską bluzę. Na stopach jak zwykle miała trampki. Pościeliła swoje łóżko, a gdy uznała, że pokój jako -tako wygląda ruszyła w stronę kuchni, by zjeść coś na śniadanie.

Wkroczyła powolnym krokiem.. A czemu miała niby chodzić~? Przeszła przez drzwi~! Ot co~! No a jakby inaczej~? Była duchem. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Hmm... Ktoś tu się już rozgościł~? No nic. Czyli będzie musiała podlegać temu iż nie będzie mogła wybierać połowy pokoju.. No cóż.. W takim razie..Rozgościła się na swojej połowie i westchnęła ciężko opadając na łóżko. Kim jest jej współlokatorka~? Jak ją przyjmie~? Nie wiedziała... No więc... Żeby nie przedłużać, dziewczyna z racji tego,że nie chciała siedzieć tak bezczynnie postanowiła rozejrzeć się po akademii. Wyleciała z pokoju przenikając przez drzwi.

Wleciała do pokoju przenikając przez drzwi. Po co je otwierać~? Skoro jest duchem to mogła przez nie przelecieć. I tak też zrobiła. Rozejrzała się po pomieszczeniu i opadła na podłogę. Nie było jeszcze jej współlokatorki. Czy pozna ją dzisiejszego dnia~? Może. Nigdy nie wiadomo. Zasiadła więc na swoim łóżku i spojrzała na roślinki na parapecie. Uśmiechnęła się sama do siebie na samą myśl o ich pielęgnowaniu. Po chwili do jej głowy znowu przypałętała się myśl o chłopaku, którego poznała tego dnia i o tym jak to pocałował ja w policzek. Położyła dłoń ponownie na tym policzku zatracając się w tych myślach.

Otworzyła powoli drzwi do pokoju. Dotychczas mieszkała tutaj sama, chociaż w każdej chwili mogła spodziewać się współlokatorki. Miała nadzieję jednak, że takowa nie szybko się pojawi. Niestety już od dzisiaj miała dzielić z kimś ten pokój. Gdy zamknęła za sobą drzwi i rozejrzała się po pomieszczeniu ujrzała jakąś postać. Tak, postać, bo człowiekiem nie mogła jej nazwać. Przyjrzała się jej uważniej. Czyżby była duchem? No nie. Szczęście ją chyba opuściło. Westchnęła ciężko.

Gdy tylko zauważyła ,że drzwi się otwierają podniosła wzrok. Ujrzała niebieskowłosą dziewczynę. Czyżby była jej współlokatorką~? No pewnie ,że tak~! Skoro miała klucze od pokoju, to i tak musiała być ona. Wstała powolutku z łóżka.
-Hej..-odparła cicho. Na jej twarzy zawitał mały,lecz słodki uśmieszek.

- Um, cześć - odparła.
Wciąż była lekko zdezorientowana. Dopiero po jakimś czasie przyzwyczaiła się do obecności dziewczyny. I tak by kiedyś musiała. Spotkanie z nią było nieuniknione, gdy miały dzielić pokój z zacnym numerem 10.

- Jestem Chiyeko, a ty~?-w końcu po kilku długich chwilach powiedziała to. W końcu i tak kiedyś musiała. Z lekkim uśmiechem na twarzy podeszła do niej powoli. To było zdumiewające ,że kolejna osoba potrafiła ją dostrzec.

- Kayeko - odpowiedziała uznając, że również wypadałoby się przedstawić.
Teraz dziewczyna była już pewna, że jej współlokatorka jest duchem. Nie przestraszyła się tego faktu. W końcu w tej akademii wszystko było możliwe. Poza tym Yakushi tyle już w życiu widziała, że duch nie robił na niej wielkiego wrażenia.

-Mam nadzieje, że będzie nam się układało. No bo.. w końcu jesteśmy współlokatorkami. -Uśmiechnęła się do dziewczyny. Jak dobrze, że się jej nie bała. Nie chciała straszyć swojej współlokatorki, ani jej nawiedzać. Choć nie była pewna zbytnio czy dała by radę nawiedzać kogokolwiek w tej akademii. Prawdopodobnie nie ,ale nigdy nic nie wiadomo. A każdy przecież sobą być musi. Tak samo i duch musi nawiedzać i straszyć.

To brzmi jak jakaś dziwna zapowiedź.
Nie starała się być dla niej jakoś szczególnie niemiła. Wolała żyć z nią w zgodzie, niż się kłócić. To jednak nie zmieniało faktu, że wciąż pozostawała tą samą zimną osobą.
- Jeśli mam być szczera to również pokładam w sobie takie nadzieje - odparła - Myślę, że możemy mieszkać tutaj w zgodzie i nie zawadzać sobie nawzajem.

-Cieszę się, że w tej sprawie się dogadujemy. -Odparła pogodnie spoglądając na dziewczynę. Nie chciała mieć w niej wroga dlatego też starała się być dla niej miła. Usiadła na swoim łóżku i westchnęła. To był dla niej długi dzień. Szkoda tylko, że nie mogła spać. No bo duchy nie sypiają. Położyła się na łóżku i przymknęła oczy. Z daleka wyglądała jakby najnormalniej w świecie spała.

- Życie ze mną nie jest jednak podobno takie łatwe - powiedziała dosyć cicho, po czym przebrała się w swoją szaro - niebieską piżamę.
Usiadła na swoim łóżku i ponownie spojrzała na Chiyeko. Na początku myślała, że dziewczyna okaże się dosyć irytująca, ale chyba się nieco pomyliła. Znaczy .. No nie poznała jej jeszcze bardziej. Jak na razie nie sprawiała jej kłopotów, więc było w porządku.

Po pewnym czasie jak to jej współlokatorka poczęła zasnąć Chiyeko otworzyła oczy. Rozejrzała się ukradkiem po pokoju i cichutko wstała. Musiała się czymś zająć, żeby nie siedzieć bezczynnie. Wyjęła jedną z książek o ogrodnictwie leżącą w jej szafce nocnej i zaczęła czytać. W ten sposób starała się, a jakże, nie przeszkadzać Kayeko. Nie chciała jej uprzykrzać życia, a po tym spotkaniu, które odbyły wczoraj wiedziała, że choć na zewnątrz jej twarda niczym skała to w głębi duszy jest naprawdę miłą osóbką.

Sama nie wiedziała, kiedy zasnęła. Musiała być bardzo zmęczona skoro odbyło się to bez jej kontroli. Obudziła się jak zwykle wcześnie rano. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Chwilę zajęło jej zauważenie, że jej współlokatorka jest w pokoju. No tak, duchy nie potrzebowały snu, więc Chiyeko prawdopodobnie łóżka używała tylko wtedy, gdy chciała na nim względnie usiąść. Westchnęła ciężko, po czym przetarła oczy i wyciągnęła się niczym kot.
- Um, witaj - tym razem to ona wykonała pierwszy krok, chociaż ostatecznie tak by tego nie nazwała, po prostu powitała dziewczynę.

Spojrzała na dziewczynę znad książki. Nie zauważyła kiedy wstała. Z lekkim uśmiechem na twarzy przywitała dziewczynę.
-Dzień dobry.-odparła i odłożyła książkę. Chyba już połowę przeczytała i chciała odświeżyć umysł. Wstała z łóżka ściągając z siebie kurtkę i zostając w białej,do kolan bluzce w różowe kropki ,czarnych leginsach i szarych kaloszach.
-Ja idę się przejść. Pa,pa.-rzuciła do niej i wyszła z pokoju przenikając przez drzwi.

z.t.

- W porządku - westchnęła.
Na dobre wstała z łóżka, po czym wzięła szybki prysznic i ubrała się. Kiedyś trzeba było wyjść spośród tych czterech, nieznośnych ścian pokoju. O tak, naszła ją ochota na kisiel o cytrynowym smaku. By zrealizować swoją zachciankę udała się do kuchni.

z.t

-Doobra, jesteśmy. -uśmiechnął się, spoglądając na drzwi dziewczyny.

-Kluczyk,kluczyk,kluczyk...-zaczęła przeszukiwać swoje kieszenie. Zazwyczaj tego nie robiła,bo wystarczyło iż przejdzie jedynie przez drzwi. Wyjęła kluczyk z kieszeni i otworzyła pokój zapraszając gestem chłopaka do środka.

Wszedł do środka i rozejrzał się.
-Ładnie tu masz.. -miał banana na twarzy jak to zazwyczaj.

-Arigato..-weszła za nim zamykając drzwi. Rzuciła się na łóżko mrucząc niczym kot.

-Nadal boli mnie to ramię, ehh... -na jego twarzy pokazał się grymas.

Spojrzała na niego. Podniosła się z łóżka i podeszła do niego.
-Hmm.. Chyba mam gdzieś tu apteczkę.. - przyjrzała się jego ramieniu i podeszła do szafki. Schylając się wyjęła apteczkę.

-Nie.. Chyba nie trzeba apteczki. -dotknął rany.
-Au, au, au.. Boli.. -przymknął jedno oko, strasznie go bolało. Próbował to zamaskować, ale nie udało mu się to.

-Nie udawaj.. Nie wychodzi Ci to.. -mruknęła. Wyjęła wodę utlenioną, waciki i bandaż. Delikatnie opatrzyła jego ranę. Wytarła wszystkie zanieczyszczenia z powagą na twarzy oraz z niesamowitą delikatnością. Po czym zawiązała jego ramię bandażem.-To powinno pomóc.-posłała chłopakowi delikatny uśmiech.