Nawiedzony las.

-Chodząca broń? Serio? Co Ty masz w głowie? - spytała z sarkazmem, pukając go lekko w łepetynę. Poza tym, ona jeszcze nigdy nikogo nie zabiła i raczej nie ma zamiaru tego robić w najbliższym czasie. Bynajmniej tak jej się zdaje. Nawet kiedy wyruszała na mini wojny, w których musiano zabijać, ona celowała w takie miejsca, by nie zabić od razu, tylko ktoś ewentualnie dokończył jej zadanie za nią. Poza tym ona ciekawa? Jedyny aspekt, w którym mogła taka być to to, czy jest tą córką Bogini Elfeis, czy nie.
I tak należała mu się mała kara, więc wyjęła inny sztylecik i przejechała nim po ramieniu chłopaka.
-To tak za karę, jak się nie uspokoisz z tymi wyzwiskami - uśmiechnęła się cwaniacko.

Uśmiechnął się szeroko i okręcił wokół swojej osi. Następnie zrobił kilka kroków i schował się za drzewem. Może nieco dolegała mu rana na ramieniu, ale nie na tyle, by nie mógł się skupić. Zastosował znowu technikę kamuflażu. Zbliżył się do niej powoli i zaczął ją lekko ciągnąć za kosmyki włosów, tu zaraz szczypnąć od boku. Wszystko robił od różnych stron, więc trudno było się skapnąć gdzie przebywa chłopak. Musiało to pewnie zdenerwować dziewczynę, jednak nie był to jeszcze koniec. W końcu cmoknął ją w policzek i ruszył biegiem, odwołując już zaklęcie i machając jej ręką.
- Zobaczymy kto wygra w tym sporze, Mądralińska!


z.t

Teraz po prostu zamarła. Nic, nothing, po prostu zero ruchu! Targały nią niemożliwe uczucia, które były nie do opisania. Chłopaki na ogół przytulali ją i miziali, po czym ona dawała im pięścią w twarz, albo ewentualnie w inną część ciała... Ale nikt nie dał jej całusa w policzek. Zarumieniła się cholernie, być może nawet będąc twarzowym dojrzałym buraczkiem, ale nie nie chciała jeszcze patrzeć na siebie, więc zaczęła iść przed siebie, gdzieś wgłąb lasu.

Wciąż będąc w transie, poczęła wpadać na różne drzewa i tym podobne, ale cudem omijała zwierzęta, które błąkały się po nim. Zawróciła niemo w stronę pobliskiego wyjścia z lasu, kierując do niego swe kroki. Postanowiła pójść do akademika i wreszcie wszamać coś pożywnego, jak sałatka, bo dawno nic nie jadła.

z.t

Obudziła się. Leżała oparta o pień drzewa. Nawet nie zauważyła kiedy zasnęła. Rozejrzała się. Musiałam spać dość długo. No nic, zdarzało mi się. Wstała i otrzepała się z trawy i liści. Poczuła, że burczy jej w brzuchu. Wstała i udała się do akademika.

Wkroczyła powoli do lasu wpatrując się w ziemię. Kopała kamyczki ,które miała pod nogami wzdychając co jakiś czas. Włożyła ręce do kieszeni nie podnosząc wciąż głowy. Zdawała się na swój instynkt.

Natsu pojawił się w lesie. Biegł jak szaleniec, jakby przed kimś uciekał. Co było prawdą, gdyż uciekał-przed własnymi wspomnieniami. Dręczyły go od spotkania z Chiyeko. Nagle wyczuł obecność starego wroga i zmiennokształtnej. Chwilowo ignorując dziewczynę, rozejrzał się. Wypatrzył zakapturzonego chłopaka czającego się za drzewem. Może wyczekiwał jego przybycia, by zabić i wyssać wspomnienia. Może. Zbliżył się do niego szybko i bezszelestnie przyłożył mu lufę pistoletu do szyi. Tamten zbladł, na jego twarzy pojawił się zwykły strach.
-Powiesz mi, co tutaj robisz? Kto Cię przysłał?-wyszeptał Natsu jadowitym tonem, pełnym lubowania się mordem.
-To on...Wiesz, o kim mówię.
-Doskonale. Zapłacił Ci, żebyś mnie zabił, tak?
- T-t-t-ttttak...
- Tym razem daruję Ci życie, śmieciu. Ale spróbuj mnie tylko śledzić, a zginiesz jak inni Twoi towarzysze. -wycedził Kurosuki. Po czym wypuścił ogłupiałego demona, który co prędzej uciekł. Po chwili blondyn wyszedł z cienia i zaczął iść przed siebie. Nie obchodziło go, co pomyśli sobie zmiennokształtna i inni, jeśli w ogóle słyszeli tę całą rozmowę.

Zamrugała kilka razy dostrzegając go w oddali. Włożyła ręce do kieszeni lepiej się mu przyglądając. Jemu i tej całej sytuacji. Hmm.. Czyżby był wściekły? Powoli szła dalej przed siebie przybliżając się z każdą chwilą do niego. Odgarnęła sobie włosy sprzed oczu i spojrzała na chłopaka.
-Siemka. W porządku..?-spytała po czym skinęła głową na demona ,który uciekł. W każdej chwili była gotowa pomóc czy coś.

-Ekhem...Witaj.-uśmiechnął się skonsternowany. "Cholera! Wszystko słyszała?!"
-W porządku byłoby, gdyby pewien gość cały czas nie nasyłał na mnie morderców.-mruknął, niezadowolony. Cała sytuacja była już i tak dość kłopotliwa, a on sam wolał ukrywać, kim jest. Nie chciał odsłaniać swojej przeszłości zbyt mocno, to było wygodniejsze. Mógłby jeszcze się wydać, a wtedy jeb-całe jego życie mogłoby przejść do prehistorii jednym strzałem [lub jednym odcięciem głowy].

Skinęła głową. Rozumiała jego sytuacje. Oparła się o drzewo krzyżując ręce na piersi. Uśmiechnęła się lekko kierując wzrok na korony drzew.
-To dobrze. Przynajmniej nic ci nie zrobili.-posłała mu swój firmowy promienny uśmiech. Odgarnęła sobie kosmyk włosów za ucho spoglądając na Natsu. Wyglądał naprawdę na wkurzonego. Też by się wkurzyła,gdyby ciągle nasyłano na nią jakichś tropicieli.

Uśmiechnął się dziwnie-trochę smutno, trochę ze zmęczeniem. Było w tym uśmiechu jakieś zmęczenie życiem. Życiem, w którym ciągle spotykały go jakieś przygody, a które trwało już wiele, wiele lat. Spojrzał na nią uważniej.
-Wiesz, można się przyzwyczaić. Taki jak ja zawsze będzie obiektem polowań. Co jest w tym najgorsze, to to...Że wielu z tych, którzy dziś życzą mi śmierci, jeszcze wczoraj byli moimi kumplami. Ufałem im, wierzyłem, że mnie nie zdradzą. Ale widać, nikomu nie można ufać.-wybuchnął gorzkim śmiechem.

Uniosła brew. No to rzeczywiście dziwne. Gdyby ona miała takich znajomych to pewnie teraz wszyscy byli by martwi. Westchnęła ciężko wkładając ręce do kieszeni. No nie miała gdzie ich podziać, a w żadnej pozycji nie było jej wygodnie. Zamrugała kilka razy oczami. Cholera.. Dawno nie sprawdzała co u Texru. Spojrzała na chłopaka przepraszającym wzrokiem.
-Gomene.. muszę iść sprawdzić co u mojego zwierzaka.. Może ..spotkamy się potem?-posłała mu delikatny uśmiech biegnąc w stronę akademika i machając mu na pożegnanie.

z.t.

-Rozumiem. Żegnaj.-pożegnał ją z miłym uśmiechem, unosząc dłoń w pożegnalnym geście. Kiedy odeszła, szybko schował się w cieniu. Musiał poważnie pomyśleć o kilku koncepcjach. Bijąc się z myślami, niewidoczny dla nikogo, wbił ponury wzrok w ziemię. Życie oduczyło go już nieostrożności. Czuł się tak, jakby dostał po twarzy. Ryuuzaki...Przypomniał sobie jego zastraszoną twarz, i ton, jakim odpowiadał na jego pytania. Przypomniał sobie także twarze wszystkich "przyjaciół", którzy go zdradzili. Wszystkich kolejno. Ot, chora wyliczanka, mantra, którą bał się przerwać, bo nagrodą za przerwanie było 12 godzin rozpaczy.
Po chwili, spochmurniały i pogrążony w przykrych wspomnieniach, poszedł-krokiem żółwia-w stronę Akademika.

Dotarła tutaj, do lasu.
Na pierwszy rzut oka wydawał się dość zwyczajny, więc dziewczyna postanowiła poćwiczyć swoją sprawność fizyczną.
Nabrała dużego rozpędu i zaczęła odbijać się od różnych przeszkód, przy okazji uderzając i strącając tu nogą, tu ręką już suche i prawie złamane konary drzew. Nie strąciła ich dużo, gdyż mało było takich.
Tak robiła przez jakieś ok. 10 minut.
Gdy nadszedł czas na przerwę, zatrzymała się na jednej z gałęzi, robiąc obrót wokół niej. Spoczęła na 5 minut.
Warunki nawet sprzyjały wypoczynkowi.
- Hmm... gdzie by się tu teraz udać?
Usłyszała burczenie w brzuchu. Nic od rana nie jadła, więc to była przyczyna.
Odpowiedzi na pytanie retoryczne nie trzeba było już szukać, ponieważ teraz głównym celem jest...
AKADEMIK!
Zeskoczyła z drzewa i ruszyła w jego stronę.

Weszła z dziewczynami do lasu. Niezbyt jej się tu podobało, ale sama się na to pisała. Z jej ogona zrobiła się nagle sześć, tak na wszelki wypadek. Przełknęła ślinę.
-No to..gdzie teraz?-spytała i popatrzała na towarzyszki.

| Mogę teraz ja? ;_; |

Las.
Mhm, cudownie. Jeszcze jej spódniczkę chwyciła jakaś sucha gałązka. W sumie to cały czas ją coś łapało za ubrania a ona musiała się nieźle naszarpać, by się uwolnić.
Spojrzała na Laqu.
- Chodzimy tak długo aż go spotkamy?

Wysunęła się na przód gromadki i zaczęła się rozglądać dookoła. Tak, już tu była, gdy postanowiła zrobić trening. Idealnie. Straszne miejsce? Nie. Bała się? Wręcz przeciwnie! Atmosfera była dla niej wspaniała.
Zrobiła parę kroków do przodu by móc usłyszeć najcichszy odgłos.
- Jak na mój gust to jesteśmy w dobrym miejscu.

Ohh, nowe ofiarki? Będzie fajnie, hoho~
Zleciał gdzieś w krzaki, przybierając formę Hidekiego.
-Ch-cholera jasna! Ała! -wykrzyknął, oczywiście wyglądał i mówił jak Hideki, nawet najwspanialsza istota na świecie nie zauważyłaby, że to Undead.
Powoli wyszedł z krzaków i zobaczył jakieś dziewczyny, z tego co pamiętał z umysłu jego dawnego nosiciela znał tylko dwie.
-Cz-cześć dziewczyny! -rzucił.

-To Tayla prowadzi.-powiedziała i rozejrzeła się dookoła. Słyszała jakieś szumy. Podeszła do jakiegoś krzaku i pisknęła. Po chwili zobaczyła, że to Hideki.
-Wybaczcie-powiedziała i zarumieniła się.-Co ci przyszło do głowy żeby mnie straszyć?!

Zaśmiała się gdy usłyszała pisk dziewczyny.
- Nic się nie stało - poklepała ją po ramieniu.
Za swoimi plecami usłyszała jakieś krzyki a potem nieco łagodniejszy głos. Powoli odwróciła się.
Nie przywitała się. Czuła od tej osoby odpychające myśli i uczucia. Jeszcze to, że nauczyła się czytać w myślach przypadkowo, dawało jej przewagę i zawsze mogła krzyknąć, że to tek kogo szukają.
Mimo to wstrzymywała się. Nie miała przecież pewności póki co.
Odsunęła się w bok tak by widzieć ich wszystkich.

Odwróciwszy się do gościa skrzywila usta i podniosła jedną brew do góry. Zaraz potem podeszła bliżej witających się i zaczęła spoglądać na człowieka przypominającego jej znajomego.
- Zaraz... Jak to się stalo, że nagle wyzdrowiałeś? - spytała kpiąco.

Chłopak strzelił facepalm'a. Wszystkie myśli były identyczne jak myśli Hidekiego, był w pełni zamaskowany, nikt by go nie wyczuł, nawet sam Bóg.
-A to Ty nie wiesz? Mam specjalną moc, którą zdobyłem dzięki Rolandowi. Wiesz, taki dym. Dzięki niemu mogę się uleczyć. -uśmiechnął się do niej ciepło.
-A tak w ogóle skąd o tym wiesz? Nie było Cię tam, nie mogłaś tego zauważyć i do tego nikt nie mógł Ci dostarczyć tych informacji.. Skąd możemy wiedzieć, że to Ty nie jesteś tym idiotą, hmm? Może się zamaskowałaś? -Hideki był znawcą różnego rodzaju ras, zachowań i tak dalej, dziwny byłoby gdyby dziewczyny nie zaczęły czegoś podejrzewać.

Wywróciła oczami.
Jej nos zaczyna chyba szwankować. Trudno.
- Tayla nie może nim być, wyczułabym to - odpowiedziała cicho.
Zwala całe szwankowanie na las. Rozprasza ją.

|wybaczcie, że tak mało ale musze iść. |

-Bo była w akademiku.-powiedziała podejrzliwie. -Co ty tu w ogóle robisz? -spytała się go i położyła ręce na biodrach. Oczekiwała na odpowiedź przybysza. Wydał jej się trochę inny, nie ufała mu.

// Kurde, a kolejność? //
- Nie bądź taki do przodu, bo cię sznurowki wyprzedzą... - Odezwała się - Uważaj, zebyś się czasem nie przekręcił słów i nie zdradził swojej tożsamości...
Przechyliła głowę o kilka stopni w lewo. Nie ufała mu. Od razu stawiała na swoim, bez względu na słuszność swoich przekonań.

-Ohh, no cóż, czyli dla Hidekiego nie ma już tu miejsca, hmm? Standardowo.. -mruknął jakby do siebie, siadając pod drzewem. I co on miał zrobić? Idiotki~ Bawią się kurwa w bogów, że czytają mu w myślach? Naruszenie praw, nawet jeśli Undead jest taki jaki jest to nie zrobiłby nikomu czegoś takiego, zwyczajne bestialstwo.
Po chwili podniósł się, jeszcze raz spojrzał na nie, prychnął głośno i zniknął.



z.t