Nawiedzony las.

Wkroczyła powoli do lasu wraz z chłopakiem. Stanęła pod jednym z drzew i spojrzała w niebo.
-Zacznij. -Rzuciła do niego przywołując swoją katanę.

-Ale, że mam Cię zaatakować? -z torby wyjął kosę i dwa Magnumy .44, kosę przymocował do pleców, a pistolety trzymał w obydwu rękach.

-No tak. -uśmiechając się do niego stanęła naprzeciwko niego przygotowywując katanę.

-Czekaj. -założył słuchawki, na wyświetlaczu jego iPoda pojawił się napis "Let The Beast go Out (F.O.O.L Remix)", puścił piosenkę.
-Ale dlaczego akurat ja pierwszy? -nadął policzki.

-Bo jak ja zacznę to będziesz leżał na ziemi.-Uśmiechnęła się do niego i puściła mu oczko.

-Mhm.. Jesteś zbyt pewna siebie.. - gdy piosenka doszła do właściwego momentu chłopak wyskoczył w jej stronę z kosą.

Uśmiechając się szyderczo zaczęła biec ładując katanę swoją energią.

Wyjął jeden rewolwer i strzelił w jej katanę, próbując wytrącić ją z jej rąk.

Nie udało mu się. Doskoczyła do niego zaatakowała.

Gdy tylko przyuważył słaby punkt jej mechanicznej ręki przystawił do niej rewolwer.
-Nie strzele, bo nie chce zrobić Ci krzywdy.. -wyszczerzył się.

Przełknęła ślinę. Odsunęła się powoli łapiąc się za rękę.
-Szybko to odkryłeś... -wskazała na słaby punkt.

-Ehh... Czyli wygrałem? -wyszczerzył się, chowając rewolwery i kosę do torby.

-A no. -Uśmiechnęła się delikatnie znikając katanę i wkładając ręce do kieszeni.

-Jeju.. Spodziewałem się więcej po Tobie. -spojrzał jej prosto w oczy.
-Chyba idę do kuchni.. Zgłodniałem.

Zarumieniła się. Spojrzała mu w oczy.
-Um.. nie walczyłam nigdy z ludźmi.. może tak to ujmijmy, więc nie wiedziałam zbytnio jak mam zaatakować. -Podrapała się po szyi.
-Ja chyba też z resztą.. dawno nie jadłam czegoś porządnego.

-Ludzi wszystko może uśmiercić, w gruncie rzeczy to ludzie są najsłabszymi i najsilniejszymi istotami za razem. -Powiedział, odchodząc powoli w kierunku akademika.

-Prawda.. -szepnęła i podążyła za nim. Szła powoli obok niego patrząc w ziemię.

Wolnym krokiem wkroczyła do lasu. Wyjeła z kieszeni mp4 i włożyła słuchawki do uszu idąc przez las i żując gumę.

Westchnęła. Potrzebowała małej zmiany. Wyczarowała przed sobą lustro i zaczęła eksperymentować z włosami. Farbowała je na różne kolory,aż zatrzymała się przy długich blond włosach. Uśmiechnęła się delikatnie do siebie i odgarnęła grzywkę na bok. Zniknęła lustro i ruszyła dalej słuchając muzyki.

Po dłuższej chwili postanowiła wrócić do akademika . Żwawym krokiem ruszyła do akademika.

Nie poszła do siebie. Musiała nabrać trochę świeżego powietrza w płuca i porozkoszować się dniem. Szła sobie powoli,nie zważała na czas ani na tłum gdzie idzie. Napawała się zapachem drzew oroznoszący się po całym lesie. Włożyła sobie słuchawki do uszu i włączyła mp4. Usłyszała swój ulubiony utwór i z uśmiechem na twarzy wędrowała dalej.

Wbiegła na teren lasu. Była na siebie maksymalnie wkurzona. Jej oczy były krwiście czerwone a białe włosy świeciły. Z całej siły walnęła w pierwsze drzewo które stało najbliżej niej. Złamało się. Siłą telekinezy podniosła je i rzuciła z całej siły w inne drzewa. Krzyknęła.Upadła na kolana. Czym ja się stałam? Mam już dość tej głupiej bezsilności. Weź się w garść kobieto! Jesteś jedną z najpotężniejszych wampirów w całej Japonii. Jesteś potomkinią jednego z najsilniejszych i najpotężniejszych wampirzych rodów na świecie! Zacisnęła dłonie. Wstała i z zimnym opanowaniem zaczęła iść przed siebie. Nie obchodziło jej gdzie idzie. Najważniejsze było żeby nie stała w miejscu.

Szła sobie dalej nucąc pod nosem. Bardzo dobrze się czuła choć nie było przy niej Karu. Przeciągnęła się i zasiadła sobie pod jednym z ogromnych drzew. Przyjrzała się swoim rękom. Ile by dała by mogła ich nie mieć i mieć normalne dłonie,czuć normalnie dotykać trzymać klaskać.. No cóż.. życie jej chyba nie lubiło tak samo jak i świat. Oparła się o pień drzewa i pozwoliła muzycę pokierować ją do krainy marzeń.