Jezioro Elfeis.

Złapała go mocno za rękę i wciągnęła do siebie, do zaspy.
-Ładnie to tak kpić sobie i jego zamarzniętych skrzydeł? - siadła i spojrzała na niego z góry, próbując ruszyć skrzydłami. Niestety nie mogła ich odmrozić, bo już za dużo swojej mocy użyła na poszczególne drzewa, więc je schowała, a jej ciało ciało reagowało teraz niezbyt chętnie na zimno. Jakby nie nadużyła mocy - nie odczuwałaby zimna. Ech.

Wstał czym prędzej, a śnieg wyparował czym prędzej z niego. Przechylił głowę, widząc, że dziewczynie jest zimno. W jego oczach przysłoniętych nieco za bardzo przez włosy zaświeciły złośliwe iskierki. Spojrzał wokoło i zobaczył w śniegu dość niecodzienne wyrwy. Skojarzył fakty błyskawicznie, pomimo lekkiego przymulenia.
- Aha! Zimno w dupę. Za dużo się bawiło. - Teraz to roześmiał się głośno i odszedł trzy kroki w kierunku jeziorka.

-B-bardzo śmieszne, pff - prychnęła, kuląc się. Objęła się rękoma, ażeby chociażby minimalnie dotarło do niej ciepełko. Ale nic to nie dało. Wielka Córka Szatana swoją wściekłością pokonała siebie, a teraz zwijała się z zimna. Piękne, prawda?

Widząc ją taką zmarzniętą, pomyślał, że wygląda niezwykle słodziaśnie. Jednak nie dał się omamić jej urodą tak łatwo. Uśmiechnął się szeroko, szczerząc z przekonaniem te kły. W końcu było jej zimno, prawda? Czemu niby czarodziej nie mógłby na to zaradzić? Ale nie za darmo.
- Ojej, jak ci zimno to pomogę. - Rozpostarł łapki, dając sugestię przytulenia tej diablicy. Mógł ją oczywiście ocieplić czarem z takiej odległości, ale po co, skoro on jest taką cholerą? Niech się nieco postara.

Chuchał na zmarznięte łapki, po czym ujrzała przed sobą nogi chłopaka i podniosła na niego wzrok. Wcześniej była cholernie zła, na tego smoka od siedmiu boleści, a teraz czuła się załamana i mimowolnie, aczkolwiek pierwszy raz w życiu, zachciało jej się płakać i padła mu w ramiona, ze wszystkich sił powstrzymując cisnące się do oczu łezki.

Przetarł zmęczone oczy, a czując, że rzuciła mu się na szyję, wydał lekki jęk. Jego pierś nieco była przytłoczona jej cyckami, musiał się zmusić, by zacząć oddychać. Odmówił w głowie kilka wersów nieznanych słów, po chwili dotknął bardzo delikatnie jej pleców palcami, by przekazać jej swoje ciepło. Jednak cała jej reakcja wyglądała na nieco dziwną.
- Hej... coś się stało? - Wydukał w końcu, zbierając oddech na te słowa.

Zacisnęła mocno powieki, próbując stanąć stabilniej na nogach, żeby Akihito nie było ciężko - co zrobiła dopiero po kilku minutach. Puściła go jedną ręką i otarła łzy, które nachalnie wydostały się spod jej powiek, nie słuchając ich właścicielki.
-Nie, nic... Ja tylko... - westchnęła, wtulając się w klatę chłopaka. Wtedy poczuła przyjemnie ciepło, ogarniające całe jej biedne ciałko i zdobyła się na dokończenie wypowiedzi, nabierając dużo powietrza do płuc - Zdenerwowała mnie pewna sprawa i musiałam się wyżyć... W sumie nie wiem, dlaczego płaczę. Nigdy jeszcze się to nie zdarzyło...

Objął ją w końcu ramieniem, spokojnie przytulając. W końcu był przytulanką, czyż nie? Idealnym miśkiem dla wyżycia, dla kobiet. Słuchał jej wypowiedzi w ciszy. Ciekawe czym się tak zdenerwowała. Przecież to ta kpiąca, pełna pewności siebie babeczka z sali magicznej. W dodatku odporna na ogień.
- Zawsze musi być ten pierwszy raz, nie? Wyrażanie uczuć, albo załamka. - Zmrużył leniwie oczy, wpatrując się w przestrzeń za plecami córeczki Szatana. Dziwne, może jej chłopak odmówił? Albo została czymś zbyt gorzko obrzucona, jakimś brudem z przeszłości, że się popłakała? Dziwne. Zagryzł delikatnie wargę, ciesząc się, że może wreszcie spokojnie oddychać.

Wtuliła się jeszcze bardziej w jego klatę, analizując jego wypowiedź. Może warto go wtajemniczyć w to, co odkryła z Ayame w Kyofu? Chociaż... Pewnie miał lepsze rzeczy do roboty, jak spotykanie się z panienkami, niżeli pomaganie jej w zniszczeniu odwiecznego wroga...
-Przecież właśnie zrobiłam i to i to... - zaczęła marudzić, wypowiadając te słowa dość cicho - A jak komuś o tym powiesz, to zginiesz - rzekła, patrząc się w jego złociste oczęta, po czym znowu wtuliła się w niego. Czasami dobrze jest być z deczka niższym...

Chłopak nie wiedział o czym ona właściwie gadała. Co ona niby zrobiła? Zjarała śnieg? Wtf?! Cały ten monolog odbił się na jego twarzy mimowolnie. Poczochrał swoje kudły, jak zawsze, gdy był nieco zdenerwowany, lub nie wiedział co robić. Postanowił poczytać jej w myślach. Przejechał palcem po jej nagiej szyi, po czym podniósł delikatnie jej podbródek. Jak największa bliskość, grzmiał mu w uszach głos nauczyciela. Przychodziła mu na myśl teraz tylko jedna myśl.
- Nikomu nie powiem, co widziałem i zobaczę. - Obiecał, po czym pocałował ją delikatnie. W ten sposób właśnie zyskał dostęp do zobaczenia wyraźnie jej wspomnień.

Kiedy przymykała powoli oczy, zdała sobie sprawę, że chyba tak naprawę nic nie rozumiał z tego, co mu właśnie powiedziała. A w jej myślach ciągłe krążył ten durny smok, którego chciała ubić za wszelką cenę i poćwiartować na małe kawałeczki.
Podniosła głowę, czując jego dłoń na swojej szyi i już chciała coś powiedzieć, ale Akihito ją uprzedził i pocałował, przez jej rozszerzyły się gały, a po chwili je przymknęła. Ale... Zaraz, zaraz. Coś jej tu nie pasowało. Przecież nie całowałby jej z byle powodu...
-Co Ty kombinujesz? - spytała przenikliwie, kiedy chwyciła go za włosy i odciągnęła od swoich warg jednym brutalnym pociągnięciem za te złote kudły. No nie zaprzeczy też, ale usta miał słodziutkie jak malinki.

Złapał ją błyskawicznie za nadgarstek, ściskając nieco boleśnie. Jednak nie chciał sprawiać jej bólu, więc na sekundkę sparaliżował jej dłoń, a gdy puściła jego włosy, wyprostował się i wbił w nią wzrok. Był on nieco chłodny i niewzruszony.
- Ojej, sorry, że jestem takim perfidnym i wrednym czarodziejem, ale nęciło mnie co sobie tam myślisz. - Wzruszył obojętnie ramionami. Następnie wsunął palce w swoją czupryną i spojrzał na jezioro. Ruszył spokojnym krokiem po wodzie, przeciągając się, przez co zaczęły trzeszczeć mu kości.
- Więc o co kaman z tym smokiem? Coś tam ulizałem z twojego umysłu, że kiedyś go spotkałaś. - Usiadł na jednym z kamyków i wyprostował nogi. Patrzył teraz w kierunku diablicy z szerokim uśmiechem. Musiała chcieć go strasznie zabić. Nie musiał jej całować, by to odczuć.
- Hm? Tylko mnie nie zabijaj, obiecałem, że nic nie powiem.

Nadal jeszcze była lekko przyćmiona łzami, ale przybrała obojętny wyraz twarzy i usiadła obok niego, puszczając jego pierwsze zdanie wolno na wiatr. Westchnęła, spuszczając głowę lekko w dół i łapiąc się za nią, by zebrać myśli.
-Upokorzył mnie - zaczęła cicho, wplatając sobie palce we włosy - Upokorzył, pokonał i przyczynił się do tej cholernej blizny na moich plecach - dodała już trochę podnerwicowana. Miała ochotę od razu go odszukać i poćwiartować na małe kawałeczki.

Po chwili namysłu objął ją ramieniem. W końcu wyglądała na taką, co jest aktualnie samotna i nie pogardzi chwilą miziania. A on sam nie chciał jej przecież wykorzystać, czyż nie? Spokojnie, nie pragnął jakoś, by się teraz biedaczka załamała. W końcu nawet nie wie, gdzie ten smok jest, nie? Więc najpierw trza uspokoić umysł. Przysunął ją bliżej siebie i uśmiechnął się szeroko.
- Hej, no... na pewno go dopadniesz. Jesteś przecież silną córą Szatana, nie? - Oparł łeb o jej główkę.

Zamyśliła się jeszcze bardziej, wracając wspomnieniami do tego incydentu w świecie ludzi i interwencji tego durnego smoka. Poczuła, jak Aki ją do siebie przyciąga, a ona mu na to pozwalała, nie wiedząc, co ze sobą zrobić.
-Ja go poćwiartuję, zadźgam i odetnę głowę - powiedziała, pozwalając mu ciągnąć się w jego stronę i spojrzała mu w oczy, lekko zamulonym wzorkiem.

Uniósł brwi, bo w zasadzie co miał zrobić? Ta dziewoja była cholernie zdołowana. Wsunął jedną łapę w swoje włosy, jakby próbował zmusić szare komórki do działania. Jedyne wyjście to odwrócić jej uwagę. A co może on zaoferować? Niezły wkurw, mizianie, lub... no co, właściwie? Wpatrywał się badawczo w te czerwone, wręcz hipnotyzujące oczy. I przyszedł mu do łba nowy pomysł. Mizianie? Ohoho! Powinna już dawno od niego uciec, przecież zboczony był, nie? Ale jakieś tam pojęcie o moralności miał, bo jakby był całkowicie napalony, to by już próbował ją rozbierać.
- Spalisz mu mózg. Musisz niezwykle wyglądać podczas boju. - Zagryzł w zamyśleniu wargę. Wohoho! Cyckowy bój! Babka wytarzana cała we krwi z morderczym spojrzeniem. Jej wściekły wyraz twarzy z pragnieniem zemsty, musiał wyglądać słodko. Jestem pojebany, zaśpiewał wysokim tonem w myśli.

-Ta, ażby Tobie się czasem mózg od dziwnych myśli nie spalił - przybrała poważny wyraz twarzy, mierząc go morderczym spojrzeniem z dołu. Dalej się do niego przytulała, jakem przecież ona to kochała. Mogła się tulić i tulić bez końca, a to by jej się nie znudziło.
- Prawda, że własnie pomyślałeś sobie o mnie w rozerwanym stroju, podczas walki? - spytała, unosząc jedną brew ku górze.

Spojrzał na nią, jakby go zbiła przed chwilą.
- Aha? Nie... Raczej umazaną we krwi. - Przyłożył dłoń do twarzy, zasłaniając sobie oczy, jakby wstydził się swojej wyobraźni. Uśmiechnął się w duchu, bo właśnie osiągnął swój cel. Na chwilę zapomniała o swoim smoczku. Wydał zbolały dźwięk i spojrzał w wodę, gdzie pływało wiele rybek. Zmrużył oczy, po czym nachylił się nieco ku wodzie. Jezusie, faktycznie nigdy nie widział, żeby tu pływały kiedyś ryby! Wyszczerzył się szeroko.
- Ile kolorów!

-I tak to prawdopodobne, że po walce z tym smokiem będę miała poharatane ciało i powygryzane do mięsa - założyła ręce na piersi, odsuwając się od niego. Nudziło jej się takie siedzenie, więc kiedy tylko zobaczyła, że nachylił się nad jeziorem, zepchnęła go z kamienia go śniegu, następnie przybierając poważny wyraz twarzy. Odwróciła się do niego bokiem, przymykając oczęta.

Gdy wpadł w kupę śniegu, najpierw zarzucił tą grzywą na boki. Następnie zgarnął trochę śniegu z twarzy i zmrużył oczy, wpatrując się w diablicę. Wyglądała na niewinną, jednak co to? Zachciało jej się bawić? Zagryzł lekko wargę po czym rzucił ją śnieżką w twarz. I z tym trafem, zaczął się tarzać ze śmiechu.
- Punkt w dziesiątkę! - Ryknął głośno.

-Ty naprawdę chyba chcesz w tym wieku zakończyć swoje żywota - odwróciła powoli głowę w jego stronę, nadal mając na twarzy wymalowana wielką powagę. Akihito nie musiał czekać długo, bo już po chwili rzuciła się na niego, siadając sobie na nim okrakiem i zaczęła nacierać go śniegiem. Powoli odzyskiwała siły, także jak na razie zimna nie czuła - poniekąd też dzięki Akihito, jak i swojemu żywiołowi.
-Masz za swoje! - zbliżyła się do jego twarzy i wystawiła mu zadziornie jęzor.

Zamknął oczy i złapał ją dłońmi w talii. Kto powiedział, że musi tak pod nią leżeć? Podniósł się lekko, jakby robił właśnie brzuszka. Pocałunek? Ohoho! Nie! W ostatnie chwili zrzucił ją z siebie na bok. Następnie starł z twarzy śnieg i rozejrzał się wokoło. Nadal żadnych zwierząt? Może żarcie jest w innych miejscach w lesie. W sumie nie tęsknił za tamtym jeleniem, ale wolał być ostrożny. Bo co jak skończy z porożem w dupie? Będzie epicki fail, to już wiedział.
- Nono, twoje posunięcie na pewno było sprawiedliwe. Za co niby wpadłem w śnieg? - Zmrużył oczy, wlepiając w nią wzrok.

Leżała sobie tak w zaspie śniegowej, z założonymi rękoma na piersi i naburmuszoną miną. Mordercze spojrzenie było skierowane prosto na niego i pokręciła głową na boki, by strzepnąć z włosów i twarzy śnieg.
-To nie byłam ja - powiedziała tylko, drapiąc się po nosie - Masz coś przeciwko? - uniosła jedną brew ku górze i strzeliła go śnieżką w twarz.

Kushina już od dłuższej chwili dusiła się ze śmiechu, obserwując całą scenę. Było to cholernie komiczne, zważywszy na ostatnie słowa dziewczyny i słynny morderczy wzrok panny Norri.

"No, no. To się nazywa wziąć śnieżną kąpiel..."

Siedział przez chwilę nieruchomo, po czym starł ponownie z twarzy śnieg. Uśmiechnął się złośliwie, po czym wstał i zaczął sobie spacerować po wodzie, za pomocą magii. Jednak po chwili stał już na środku i usiadł. Tak po prostu, nie było tam żadnego kamienia, ani nic. Usiadł sobie NA wodzie! Następnie zaczął obserwować ryby pod nim pływające. Woda była niezwykle ciepła, a w dodatku nie mogło być na niej lodu, skoro niedawno rozruszał jeziorko.
- Ojej, ile będziesz się chować? - Zapytał nieco ochrypłym tonem, lecz dość głośnym, by podglądacz usłyszał. Jak się to u niego mówi, 'Magii życia nigdy nie ukryjesz'. A jak już, to trzeba być znakomitym i doświadczonym magiem.