Jezioro Elfeis.

Nogi tym razem powiodły ją w te rejony, bliżej jej wioski, w której niegdyś miała okazję przebywać. Jest to jedynie miejsce, do którego mogła czasami wymknąć się z domu i pobyć w samotności i spokoju od wszelkich plotek i zaczepek.
Westchnęła i wskoczyła na jeden z kamieni, po czym usiadła na nim. Woda nie sięgała do niej, lecz okrążała głaz cieniutką warstwą.

Odetchnąć świeżym powietrzem to mało powiedziane. Tu było tak świeeeeżo i czysto! Podszedł do brzegu jeziorka. Wlepił wzrok w swoje odbicie, ale widząc tą krzywą mordę, spróbował się uśmiechnąć. Skrzywił się, bo dla niego ten widok był niczym spojrzenie Meduzy. Wtem dojrzał sylwetkę dziewczyny na kamyku. I przypomniał sobie, że to musiała być ta śliczna elfka. Zrobił krok do wody, lecz jego stopa nie utonęła, a utrzymała się na powierzchni. Zrobił kilka kroków testowych i modlił się, bo w tym nie był za dobry. Podszedł cichutko do niej, od tyłu.
- Wolisz siedzieć tu samiutka?

Rozmyślała o wszelakich rzeczach, które teraz zaprzątały jej głowę, wgapiając się w kilka strumieni wody, wyglądających jak małe wodospady, płynące z Gryfiej góry. Zamoczyla lekko palce w wodzie, robiąc w niej kółka, a wtem usłyszała czyjś głos nad sobą, więc spojrzała do góry i ujrzała twarz blondyna, którego miała okazję spotkać już wcześniej. Uśmiechnęła się do niego.
-Przyzwyczaiłam się - odpowiedziała - Poza tym nie znam prawie nikogo w szkole, bo wyszłam na miasto, zamiast spacerować po szkole, więc przyszłam sama - wytłumaczyła, przesuwając się na lewą stronę kamienia. Był on tak wielki, że mogła zaproponować miejsce przybyszowi.

Widząc nową miejscówkę, z radością zmienił miejsce położenia. Nie chciał się jakoś zmoczyć. Usiadł po turecku i wpatrywał się teraz czujnie w dziewczynę. Jego oczy powoli znów przybrały leniwy wyraz, niezwykłej łagodności.
- Nikogo nie znasz, mówisz. To czemu się nie udzielasz? Ja znam już... - Zmrużył ślepia, licząc w pamięci poznane osoby. Pokręcił głową. Zanurzył jedną dłoń w wodzie i skupił się na falach, jaki wywołał ten ruch.
- No, około dwunastu osób. Czy to nie jest jakieś święte miejsce? - Rozejrzał się wokół i popląsał dłonią tu i ówdzie.

Zanim zdążył wyliczyć, uświadomiła go, mówiąc krótko:
-Straciłam pociąg do poznawania nowych - po czym on się odezwał, a one poczęła zastanawiać się nad odpowiedzą na zadane pytanie. Westchnęła. Poniekąd tak, z tego, co wiadomo.
-Podobno ludzie, czy inne stworzenia, mając czyste sumienie i umysł, mogą ujrzeć w tafli wody na środku jeziora twarz naszej Bogini. A zdarzają się też nadzwyczajne przypadki, kiedy Ona ukazuje się im w swojej namacalnej postaci - wytłumaczyła, uśmiechając sobie na wspomnienie o Elfce. Shizu nigdy jej nie spotkała oko w oko, by porozmawiać, ale śniła o niej dość często i miała szansę ujrzeć ją przelotnie w mieście.

Uniósł brew wyżej, niż miał na to ochotę, a jego mina mówiła jasno i wyraźnie: 'Nie wierze'.
- Ja pewnie już nie mogę spojrzeć na Boginię. - Wyciągnął kulę z wody i zaczął się nią bawić, formując różne kształty. Rozejrzał się jeszcze raz wokoło, starannie próbując zapamiętać to miejsce. Będzie miał gdzie przychodzić, by odetchnąć od dziewczynek. Następnie stworzył jakiegoś jelonka z wody, ale zaraz zmienił go w ogromną śnieżynkę. Wykonywał te 'sztuczki' jednak bez żadnych przechwałek, czy głupich uśmiechów.
- A ty widziałaś Boginię? Rozmawiałaś z nią?

-O ile to się liczy, to tylko przez sen - zaśmiała się. Nie wierzyła, że komukolwiek kiedyś to powie i, że w ogóle ktoś o coś takiego zapyta, a jednak...
-Widzieć, widziałam przelotem kilka razy, podczas ważnych uroczystości w mieście, nic więcej - ostrożnie i po kryjomu wyjęła jeden ze swoich magicznych eliksirów tak, aby Akihito tego nie widział. Wylała go trochę do wody, która zaczęła stopniowo robić się różowawa, ale nie w ten nieprzyjemnym odcieniu, tylko takim znośnym, który zazwyczaj chłopcy tolerowali.
-Próbowałam parę razy spotkać się z nią we wnętrzu Wielkiego Drzewa, ale nie było jej... A szkoda, parę pytań by się miało - westchnęła. W sumie, to raczej nie żałowała, bo nie chciała zbytnio dowiedzieć się prawdy o sobie.

Przechyliłem głowę na bok, nie ukrywając tym razem swojego zdumienia.
- Woo, to widocznie cieszysz się względami Bogini. - Zgniótł kulę szybkim ruchem, a ona rozdwoiła się na prądy i wleciała w wodę. Nie ochlapała go, ale dopiero teraz dojrzał różowawą wodę, jak te oranżadki dla małych dzieciaków. Podrapał się po głowie i zamrugał szybko z dwa razy.
- Mam omamy? A może ktoś wsypał jakieś chemikalia do wody? Widzisz dziwny kolor wody? - Wetknął powoli palucha w wodę, jakby ta zaraz miała go oparzyć, czy wchłonąć.

-Czy się cieszę? Cóż... Może.. Gdyby zechciała mnie widzieć, byłoby jeszcze lepiej - odparła, dodając jeszcze jedną miksturkę ukradkiem do wody. Fioletową, aby zmieszały się te kolory razem., tworząc niewielkie fale przeplatanych dwóch odcieni.
-Nie, nie masz omamów - zaśmiała się - Nic Ci się nie stanie, to tylko woda - wykonała ten sam gest, co on, ale pewnie, by pokazać mu, że to nic strasznego i niebezpiecznego.

Nachyli się niebezpiecznie nad powierzchnią wody, tak, że jego twarz i wodę dzieliły tylko centymetry. Uniósł brwi i przechylił głowę to w prawo, to w lewo.
- A czemu się tak stało? To przez użycie magii? A może coś naturalnego? - Odsunął teraz twarz od wody i spojrzał na dziewuchę. W jego wzroku pojawiła się ta łakoma iskierka, gdy pragnął więcej informacji. Najpewniej zabije ją przez wystrzelone pytania, ale niestety już tak było. Wziął do ręki teraz kulę w barwach purpury, czy tam różu. Rozciągnął ją na całą szerokość swoich ramion i wpatrywał się w ciecz, która jeszcze się ukrysztaliła w świetle słońca.

-Takie małe sztuczki - zaśmiała się i zmieniła pozycję na klęczącą, by pochylić się nad wodą. Pociągneła za sobą chłopaka za koszulkę.
-Patrz uważnie - wykonała palcem kilka sprytnych ruchów, delikatnie wodząc nim po tafli wody i wykonała na niej rysunek antylopy, wzorowanej na rysunkach, jakie wykonywali jaskiniowcy kiedyś, po czym zaczęła palcem wskazywać jej kierunek, w który ma się udać. Zwyczajny rysunek, który się poruszał. Skakał i ruszał się tak, jak w prawdziwym w świecie. Tylko był o wiele mniejszy i kolorowy.

Woda z jego rąk gwałtownie wpadła do swego pierwotnego źródła, lecąc mu na spodnie. Ale nie przejął się tym, bo właśnie obserwował ruchomy obrazek na wodzie. Zapewne wyglądał jak zafascynowane dziecko, ale nie przejął się tym za bardzo. Gdy jednak odzyskał nieco rozum, wpatrywał się przez moment w odbicie elfki, badał wzrokiem jej rysy i przepiękne, jak zarówno przedziwne oczy. Jednak trwało to tylko nikłą chwilę. Wbił wzrok w kamień.
- Też ci coś pokażę. - Zdjął bluzę z ramion, po czym podwinął jeszcze rękaw koszulki, by wreszcie zanurzyć dłoń w wodzie i wyciągnąć nieco piasku. Mruknął jakieś dziwne słowo, a kruszec zaczął zmieniać barwę i zbierać się w coś, jakby kamień. Chłopak podpalił kuleczkę i wyrzucił kilka metrów nad nich. Na niebie rozbłysły najróżniejsze kolory, w dopasowanych tonacjach, jak i wzorach.

- Niedawno odkryłam, jaki efekt zykają te dwa eliksiry, kiedy połączą się ze sobą - zaśmiała się, pokazując mu dwa małe flakoniki, po czym schowała je z powrotem do sakwy. Wolną ręką rozwiała obraz zwierzęcia i jeszcze kilku innych, które narysowała w międzyczasie. Woda powinna niedługo wrócić do normalności pod wpływem promieni słonecznych, więc nie miała o co się martwić.
-No czekam - uśmiechnęła się, obserwując ruchy Akihito z uwagą. Nie znała słów, ani języka, w którym coś rzekł, ale nie przejmowała się tym zbyt długo, bo jej wzrok powiódł do góry, za rzeczą, którą wyrzucił blondyn. Teraz niebo mieniło się w różnych kolorach i było niewiarygodnie piękne. Uśmiechnęła się szeroko, aż oczy błyszczały się jej z wrażenia. Jeszcze nigdy nie doświadczyła czegoś tak pięknego. Wcześniej bazowała na starych sztuczkach, na podstawie których tworzyła własne, ciekawe rzeczy. Ale to przewyższało wszystko, co do tej pory zrobiła.
- Piękne - dodała tylko, by chłopak znał jej reakcję i uczucie, które panowało nad nią w tym momencie. Iskry jeszcze się nie rozproszyły, a ona nie mogła odwrócić od nich wzroku, bo były dla niej takie piękne.

Uśmiechnął się łagodnie, bez wymuszenia, czy sztywności. Wyszło wspaniale. Jedna z lepszych sztuczek jakie znał. Jednak bardziej interesowała go reakcja dziewczyny, więc bardziej zrobił sobie spektakl z jej mimiki twarzy, niżeli tych kolorów tam w górze. Po chwili klasnął z nieukrywanym, bardzo, hm... denerwującym uśmieszkiem, symbolizującym, że przekonał się o czymś, o czym dziewczyna nie wie.
- Koniec tego dobrego. Tak właśnie wygląda jedna ze sztuczek magicznych 'na pokaz'. - Położył spokojnie ręce na kolanach, jednak nie zamierzał pokazywać niczego innego. No może gdyby poprosiła... Nie, lepiej zostawić jakąś sztuczkę na inne okazje. Narysował na wodzie lwa, który zaryczał i pognał za resztą obrazków.

Zaśmiała się, śledząc wzrokiem jedną z iskierek, która nie zniknęła, a opadała swobodnie w dół, po czym dotknęła wody i wybuchła, tworząc różowo fioletowy dym.
-Będę musiała nad tym popracować - powiedziała do siebie, zainteresowana tym efektem. Nie tylko zajmowała się takimi miksturkami, jak przeróżne "niby magiczne" sztuczki. Potrafiła zrobić eliksir niewidzialności, czy odporności na daną rzecz, typu ogień. Szybka regeneracja, odkażanie. Coś z medycyny.
-Pokażesz mi coś jeszcze, czarodzieju? - spytała, patrząc na niego - To było naprawdę świetne - złapała go za ramię - Pokonałeś mnie w tych sztuczkach i przez Ciebie chcę jeszcze więcej! - wyznała. Aż oczy jej się świeciły z zachwytu.

Jego oczy rozwarły się w zdumieniu, jednak zaraz zmrużył je w delikatnym uśmiechu.
- Co za dużo to nie zdrowo. Jeszcze jedną rzecz mogę ci pokazać. - Zmrużył oczy, rozglądając się po bokach. Nie trudno było znaleźć to czego szukał. Delikatnie odczepił jej dłoń od swojego ramienia i ruszył ostrożnie po wodzie ku brzegowi. Podszedł do jakiegoś drzewa i wymamrotał prośbę, na którą spadł jeden z owoców. Była to chyba gruszka... ale dużo większa niżeli normalna. Zerwał również jakąś trzcinę i wziął ponownie garstkę ziemi. Z tymi substratami osiadł ponownie na kamieniu i spokojnie zaczął nalewać wierzchem dłoni troszkę wody na ziemie. Znowu zamruczał jakieś słowa, a to wszytko się złączyło i powstały trzy płaskie bumerangi. Uniósł brwi i oczywiście to wszytko zapalił, jedno wrzucając do wody, drugie nieco nad wodę, a trzecie zupełnie w niebo. I wtedy, w eksplozji, ukazały się trzy stworzenia: delfin, mustang i orzeł. Wodny ssak wywijał najróżniejsze sztuczki w swym eterycznym ciele, jak również mustang, który wierzgał radośnie. Natomiast ptak wprawiał się w spirale i inne tego typu głupoty. A potem zwierzęta zmieniły się w inne: rekin, lew i sęp.
- To tyle, nieco słabsze, albo mi się również podoba.

-Wow - powiedziała tylko, patrząc na stworzenia, które ukazały się jej szmaragdowym oczom przed chwilą. Tak wyglądała najprawdziwsza magia, o której wcześniej nie miała bladego pojęcia. Podobało jej się bardzo, że poznała czarodzieja. Będzie mogła podpatrzeć u niego kilka rzeczy i samej stworzyć coś pięknego. O ile jej się to uda.
-Jesteś niesamowity - zwróciła się do niego z uśmiechem, przekręcając się na kamieniu w jego stronę.

Uniósł brwi, wzdychając głęboko. Chociaż w cale teraz nie patrzył na dziewczynę, tylko siedział do niej bokiem i wpatrywał się w swoje dzieło.
- Niestety nie, bo to jedna z najprostszych nauk w magii żywiołowej. Ale i tak dzięki za komplement. - Zdobył się na jeden z tych rzadkich i szczerych, szerokich uśmiechów. Odwrócił się w końcu w jej kierunku. I czuł, że jest za blisko. I właściwie poczuł jej oddech, owijający się wokół jego szyi. I wtedy poczuł to znajome odczucie gorąca rozchodzące się po całym ciele, gdy spojrzał jej w oczy. Czym prędzej ubrał bluzę. Niepewnie zaczął bawić się kuleczką wody, zamrażając ją i odmrażając ciągle w kółko. Westchnął głęboko, powoli odzyskując panowanie nad twarzą.
- Mówiłaś, że widziałaś Boginię. Jaka ona się tobie ukazywała? - Odkaszlnął bez przekonania w rękaw.

Westchnęła i niechętnie wróciła wspomnieniami do poprzednich lat.
-W snach ją widywałam. Na festynach i innych uroczystościach w mieście, no i raz ukazała mi się, kiedy byłam nad tym jeziorem - machnęła ręką na wodę i małe wodospady. Spojrzała, po chwili, na blondyna wpatrując się w jego oczy. Cóż, trzeba przyznać, że jeszcze nikt tak nie oczarował jej jak on. Nie, nie chodzi tu tylko o magiczne sztuczki, ale też o sam charakter i osobowość chłopaka. Bo wyglądem też nie grzeszył.

Uniósł wzrok ku niebu. I niemal nie rozdziawił mordy ze zdziwienia. Wstał nieśpiesznie i otrzepał dupcię z niewidzialnych brudów, jakiegoś kurzu, czy coś. Spojrzał nieco obojętnie na dziewczynę i westchnął.
- Zasiedziałem się nieco za długo. Muszę już iść, do zobaczenia. - Zrobił niepewny krok po wodzie, potem następny, aż pobiegł do brzegu. Wziął big gruchę, podrzucił w dłoni, mrucząc coś pod nosem. Rozpłynęła się niemal na jego dłoni i zaraz przybrała wygląd eterycznej jaskółki. Ta poleciała i okrążyła wesoło elfkę, a sam chłopczyna zniknął w jakiś olbrzymich krzakach.

z.t

-No cześć - mruknęła, po czym oparła głowę na dłoni. Tak się zaczęła zastanawiać, dlaczego wszyscy ją zostawiają? Czy nie mogli iść stąd razem? Ona akurat też miała ochotę wrócić do akademika... Ale nie warto zapytać, bo po co. Ech...
Westchnęła, wstając z kamienia, po czym zwinnie skoczyła na kolejne, by dostać się do twardego gruntu. Rzuciła ostatnie spojrzenie na krajobraz, a po chwili odwróciła się i poszła w stronę akademika.

z.t

Weszli razem na małą polankę, a przed nimi wyłoniło się malownicze jeziorko, do którego spływało kilka małych strumyków, tworząc ładny wodospadzik. Podeszła bliżej i rozejrzała się wokoło, wdychając świeże, górujące tu powietrze.
-Pięknie, co nie? - spytała się, odwracając do niego na pięcie - Uwielbiam je i nigdy nie przestanę - ponownie rozejrzała się dokoła, zwracając większą uwagę na wodę - O, nawet kolory już wróciły do normy - zaśmiała się pod nosem.

Oniemiał z wrażenia jakie wywarło na nim to miejsce. Było tu cudownie. On po prostu kochał świeże powietrze, a tutaj było go aż w nadmiarze. Szczęka mu opadła, kiedy podszedł do Shizu.
-Jak to "kolory wróciły do normy? - spytał, kładąc się na pomoście i zanurzając rękę w wodzie.

Kucnęła obok niego, przyglądając się niebiańsko pięknej wodzie. Uśmiechnęła się do siebie, po czym spojrzała na chłopaka i wytłumaczyła:
-Byłam tu z kolegą wcześniej i pokazałam mu pewną sztuczkę, a przy okazji woda się zabarwiła na fioletowo i różowo - przejechała ręką po wodzie i wskoczyła na pobliski kamień, a potem na kolejny i kolejny.