Ruiny zamczyska starego maga.

Delikatnie ujmując, wcale nie przyszedł na łowy jakiś skarbów. Po prostu wywędrował tu odpocząć, hm... duszą. Ale kto zrozumie magów? Brani za świrów, więc nie zaszkodzi wcale nie ukrywać swoich zamiarów. Chłopak usiadł się do salonu, znajdując miejsce w fotelu. Rozsiadł się przewygodnie, by go dupcia nie bolała po kilku minutach. Złożył dłonie w przedziwny symbol, następnie zapadając w a'la drzemkę. Wokół chłopaka rozchodziła się przedziwna, lecz nie widoczna, aczkolwiek wyczuwalna aura.

Leciała nad ruinami wraz z Texru gdy nagle wyczuła dziwną aurę. Texru zniżył się tak by dziewczyna mogła swobodnie z niego zejść. Zeskoczyła z jego grzbietu kierując się do miejsca skąd dochodziła ta aura. Widząc chłopaka nie chciała mu przerywać. Jednak znając jej farta wywróciła się uszkadzając sobie mechaniczną kość promieniową lewej ręki.
-Auć... -Mruknęła do siebie.

Gdy usłyszał jęk, to podziałało jak wiadro zimnej wody. Wzebrał dużo tlenu w płuca, jakoby nie oddychał od kilku dekad. Zerknął nieco nieprzytomnie w kierunku dziewczyny. Przetarł oczy, ziewając głośno, a poczucie magii, które go otaczało, znikło. Wstał z fotelu i zerknął na stary zegar. Spał dwie godziny? A może całą dobę i dwie godziny? Porozciągał się i dopiero teraz przypomniał sobie o jęczącej dziewczynie. Podszedł do niej i kucnął.
- Co ci się stało?

-Uszkodziłam mechanizm moich mechanicznych rąk..-Rzekła starając się podnieść. Gdy tylko usłyszała dźwięk przepalonych przewodów skrzywiła się.
-Cholera... -Mruknęła do siebie. Spojrzała na chłopaka.
-Jestem Ayame.-powiedziała siadając po turecku i powoli odczepiając zepsutą mechaniczną rękę. Gdyby ją zostawiła to mogła by sobie zrobić jeszcze więcej krzywdy.
-A ty..czarodzieju? -Tak,wiedziała kim jest. Wyczuła to już z powietrza.

Obserwował to wszystko z szeroko otwartymi oczami. Jakiś android?, przechylił głowę na bok.
- Ehm, Aki. Z pierwszej klasy. - Czy to w ogóle... człowiek? Albo coś w tym rodzaju? A może terminator... Chłopak był tak zaskoczony, że zapomniał o swojej obojętnej minie. Położył dłonie na kolana, zaciskając wargi w zadumie.

Widząc jego minę zachichotała.
-Ja też jestem z pierwszej. Nie bój się. Nie jestem ani terminatorem ani innymi takimi. Jestem zmiennokształtną, która poprostu miała nie miły wypadek przy pracy.-Posłała mu promienny uśmiech odczepiając mecha-rękę. Jęknęła cicho i położyła mechanizm na Texru,który siedział za nią. No tak...rzeczywoście.. jest się czego bać.. dziewczyna nie dość, że ma mechaniczne uszy i ręce to jeszcze nosi maskę, a obok niej lata półtora metrowy zwierz. Westchnęła ciężko masując pozostałą część jeszcze żywej ręki.

Uniósł ręce w geście pojednania, zaraz się uspokajając i rozglądając wokół. Tylko po co ona krążyło po odludzi, jeszcze po jakiś ruinach? Zmrużył delikatnie oczy.
- Aham. Zmiennokształtna-łamaga? - Następnie wstał i odszedł spokojnie trzy kroki, podziwiając widoczki zza ściany. Zerknął przez ramię i w jego oczach pojawiły się rozbawione iskierki. Przeczesał łapskiem swoje słoneczne włosy. Obserwował przez chwilę dziwnego zwierza, jednak to nic, a nic go nie ruszało.

-Można tak powiedzieć.-Zaśmiała się cicho. Drugą, mecha-ręką poprawiła sobie grzywkę. Spojrzała na Texru.
-Texru,polataj sobie.. zobaczymy czy dasz rade z tym nowym olejem. -Rzekła do niego i zniknęła za pomocą magii odczepioną rękę. Zwierzak wzbił się w powietrze i zniknął gdzieś na niebie. Dziewczyna powoli podeszła do chłopaka.
-Fajnie tu..-uśmiechając się delikatnie spojrzała na chłopaka.

Pokiwał powolnie głową, wpatrując się leniwie w obłoki.
- Ładnie. W zasadzie przyszedłem sobie tu odpocząć, bo w akademii same babki, wszędzie. - Następnie przeskoczył przez dziurę w ścianie, jednocześnie przenosząc się do drugiego pokoju. Zabrał ze szczątku jakiegoś stołu butelkę po winie i wyrzucił hen daleko! Po czym odczekał chwilę i wstrzelił w tamtą stronę małą kulę błyskawic. I cofnął się pod ścianę, by nie dostać kawałkiem szkła.

-Nee..to może ja sobie pójdę.. bo pewnie Ci przeszkodziłam.-Rzekła do niego patrząc na rozbijane szkło. Uśmiechnęła się delikatnie do siebie. Promienie słońca odbite w kawałkach szkła zafascynowały ją. Dmuchnęła delikatnie i w tym samym momencie szkiełka zatrzymały się w powietrzu. Dziewczyna zadowolona oparła się o ścianę.

Pomachał jej tylko na pożegnanie.
- Nie... sam już muszę wracać. - Odwrócił się i odszedł jakimś pogmatwanym szlakiem. Jednak on sobie jakoś radził i w końcu chodził po ziemi. Wcisnął dłonie w kieszenie jeansów.

z.t

Westchnęła ciężko. Zagwizdała i nagle przy jej boku pojawił się Texru. Weszła na jego grzbiet i odleciała.

Z.t.

Ah! Stare książki, zabytki, zamki! Jakże Fushimi uwielbiał rzeczy, które przeżyły już wieki. Dlatego właśnie na jego twarzy pojawiła się fascynacja, kiedy z oddali wyłoniły się ruiny jakiegoś zamczyska.
- Chodźmy tam! - pokazał chłopakowi ów miejsce, po czym nie czekając na jego odpowiedzieć ruszył w tamtą stronę.
Był niezmiernie ciekawy tego, co tam zobaczą, a może nawet i znajdą. Takie miejsca obfitowały w tajemnice.

Szli dość długo, a on nie wiedział, dokąd tak właściwie się udają. Jak zwykle miał ręce wetknięte w kieszenie i co chwila wzdychał, czując nudę, okrążającą go ze wszystkich stron. Wtem zobaczył ruiny wielkiego zamku, unoszące się przed nimi. Zbliżali się do nich.
-Jeeny... Tego to bym się nie spodziewał po tej akademii - zagwizdał. Był tym zafascynowany, że takie miejsca, jak to, jeszcze istnieją w tych czasach. I to wyglądają tak... Wspaniale!
-No, no. Naprawdę pobyt w tej Teikou naprawdę zaczyna mi się podobać coraz bardziej - postawił na szczerość i powiedział to bez skrupułów.

- Ja również! - odparł, a jego głos był wypełniony entuzjazmem.
Gdy stanęli przed dawnym wejściem do zamku rozejrzał się jeszcze wokoło, tak dla pewności. Dopiero po chwili przeszedł przez " drzwi ". W środku oczywiście wszystko było zniszczone. Tego nawet nie można było nazwać środkiem. Nic nie przykuwało zbytniej uwagi .. dopóki .. No właśnie. Fushimi po prawej stronie zauważył drzwi, takie z prawdziwego zdarzenia. To było dziwne, ponieważ tylko one zachowały się w dobrym stanie. Poza tym ściana, na której się znajdowały była nienaruszona. Ewidentnie było widać, że za nimi kryje się jakieś pomieszczenie. Okularnik czuł, że raczej nie powinni tam wchodzić, ale przecież żyje się tylko raz, prawda?
- Matt, spójrz - chłopak wskazał na drzwi - Chodźmy tam - mruknął, po czym nie czekając na odpowiedź podszedł do drzwi.

Trochę się gubił. Tu zniszczenie, tu też, a tu nie. Schody w dół, w górę. Okno z szybą, czy bez... O ile szybą to można nazwać. Westchnął, wchodząc do środka za chłopakiem. Pierwsze co, to zaczął oglądać z grubsza wnętrze ruin... O ile ono je miało, bo gdziekolwiek by nie spojrzał, tam było jakieś ułamanie, dziura w suficie, czy ścianie. Gdzie nie gdzie wisiały jakieś obrazy, które przedstawiały różne osobistości, no ale teraz już prawie nic na nich nie było widać.
-Hm? Co? Um, dobra - spojrzał na Fushiego, potem na drzwi, na które wskazywał. Jemu to było obojętne w sumie, dokąd sobie pójdą. On mógł iść wszędzie, byle za nim.

Oboje przeszli przez drzwi. Pomieszczenie za nimi było dosyć małe i praktycznie nic w nim nie było oprócz .. schodów. Nie miał pojęcia, co może się za nimi czaić, ale ciekawość wzięła nad nim górę. Powoli i ostrożnie zaczął schodzić w dół.
- Idziesz? - zapytał, kiedy zorientował się, że Matt za nim nie idzie - Za chwilę zostaniesz w tyle! - zaśmiał się pod nosem.
Może i trochę się bał, ale obecność chłopaka sprawiała, że czuł, iż tak naprawdę nic złego nie może mu się stać.

Oparł się o ścianę, uważnie przyglądając się poczynaniom chłopaka. Skrzyżował ręce na piersi, unosząc brew do góry. Co on tak właściwie kombinował? Przecież nie wiadomo, co tam może być... Czyżby on jednak czuł, że w tym miejscu coś się kryje? Hm? A to Ci ciekawe... Nie spodziewałby się po nim czegoś takiego.
-A wiesz, że mam lepszy pomysł? - rzekł, pochodząc do niego. Spojrzał w dół. No, no. Trochę wysoko było, ale nie chciało mu się schodzić, więc siadł na poręczy i zjechał na niej w dół.
-Teraz to Ty jesteś w tyle! - zaśmiał się, czego po chwili pożałował, bo wylądował na zimnej posadzce, prosto na twarz. Z westchnieniem zaparł się rękoma o ziemię i powoli podniósł się, wypluwając przy okazji tonę kurzu, czy brudu.
-Żyję! - krzyknął tak, o, jakby tamtego ciekawiło, czy coś go tu nie ubiło.

Zaśmiał się. Coś tak czuł, że ta przejażdżka właśnie tak a nie inaczej się zakończy. On nigdy takich wariacji nie urządzał. Kto to widział, aby szanowany lokaj Fushimi zjeżdżał po poręczy schodów swojego pana?! Tak już wyszło, że w jego życiu nie było czas nawet na takie malutkie szaleństwa. On jednak nigdy się tym nie przejmował. Dla niego było to w zupełności normalne.
- To dobrze! - odkrzyknął - Nie ruszaj się z miejsca! Zaraz tam będę! - dodał jeszcze.
Przyśpieszył trochę to całe schodzenie, więc chwilę później był już na dole obok chłopaka. Na dole było ciemno, więc nic nie widzieli. Okularnik chciał zrobić krok wprzód, ale stracił równowagę, zachwiał się i był zmuszony upaść na ścianę. Szczęśliwym trafem swoim ciałem przygniótł kontakt, co poskutkowało tym, że w pomieszczeniu zapaliło się światło. Oczom obojga ukazał się pokój pełen książek z biurkiem na środku.
- C.. Co to ma.. być? - wydukał.

Opadł z sił na jakieś krzesło, które się na panoszyło gdzieś niedaleko niego. Przeczesał ręką włosy i dopiero teraz przyuważył, jak wygląda owe pomieszczenie. Książki, książki i książki... Good, czemu nie coś innego? Jak on nie lubił czytać takich starych ksiąg... Dobra, owszem, mogliby tu znaleźć coś ciekawego, ale i tak jemu się do tego nie paliło...
-W ogóle, dlaczego w ruinach zamku jest prąd? - zauważył, kiedy odchylił głowę w tył, a nad nim znajdowała się lampka ze światełkiem. Zupełnie tego nie rozumiał. Świat zwariował, czy co?

On również się nad tym zastanawiał. Te ruiny miały dziesiątki tysięcy lat i teoretycznie nie powinno tutaj być żadnego prądu. Postanowił jednak, że nie będzie się nad tą kwestią dłużej zastanawiał. Książki! To teraz było dla niego najważniejsze.
- Nie mam pojęcia - mruknął, po czym sięgnął po pierwszą lepszą z ksiąg.
Oparł się o regał. Otworzył książkę. Była stara i zakurzona, a jej kartki były pożółkłe. Była napisana w jakimś dziwnym języku. Fushimi przypatrywał się literom próbując dowiedzieć się jaki to język.

Westchnął, opierając się wygodniej na krzesełku, a wtem dojrzał jakąś niewielką kanapę. Uśmiechnął się i wstał, zmieniając pozycje na leżącą, na owej kanapie. Tu było mu o wiele wygodniej, niż na jakimś przestarzałym krzesełku, na granic upadku. W sumie sofa też nie była najnowsza, ale lepsza, niż sztywnie krzesło. Ułożył się wygodniej, zakładając ręce za głowę.
-I jak, masz coś ciekawego? - spytał, jak klasyczny leń na jakichkolwiek misjach. Wiecie... Ten co umie walczyć, ale ma kogoś od czarnej roboty, czy papierkowej, jak zwą, tak zwą.

- Cóż .. - odparł po dłuższej chwili - Próbuję rozpoznać język, którym ta książka jest zapisana, ale.. Mam! - zakomunikował uradowany - Podczas służby u mojego pana zdążyłem przestudiować większą część języków starożytnych. Na początku myślałem, że to staroelficki, ale ta teza okazała się błędną - wytłumaczył - Wydaje mi się, że teraz będę mógł przeczytać to, co zostało zapisane w tej księdze - uśmiechnął się.

-Aaa.... - no niezbyt go to ciekawiło w tym momencie. Ziewnął. Czekał, aż chłopak skończy czytać i wytłumaczy mu, o co w tym wszystkim chodzi. Niegdyś pewnie ten zamek był potężny i miał silnego władcę, więc pewnie skrywał tu wiele skarbów i innych takich rzeczy. Może znalazłoby się też coś, co by i jego zaciekawiło?