Chata Starego Elfa.

Stanęli przed jakąś starą chatką. No cóż... Shizu prowadziła, więc on zbytnio nie orientował się gdzie są. Podobno mieszka tam elf, od którego dostanie łuk, więc powód świetny, żeby się tu zapuszczać.
-Ale jesteś na 100% pewna, że to tutaj? - ufał jej, ale nie znał jeszcze jej orientacji w terenie. A co jeśli to nie tu?

-Tak, to tutaj - skinęła głową, uśmiechając się do niego. Ech, teraz pytanie, czy Stary ma ochotę ją widzieć i, czy posiada to, co ona chce dostać... W sumie jeszcze nie było przypadku, by ktoś wychodził od niego niezadowolony, kiedy przyniósł coś wartościowego na wymianę, więc pewnie i tym razem jej się poszczęści.
-Skąd wiedziałeś, tak w ogóle? Bo zakładam, że nigdy nie odwiedzałeś Starego Elfa - spytała, krzyżując ręce na piersi, patrząc na niego z cwaniackim wzrokiem.
-Albo dobra, nieważne, chodźmy - machnęła ręką i wbiegła po schodkach na balkonik. Następnie chwyciła za drewniane dzwonki i poruszyła nimi, by dać znak Staremu, że ktoś go odwiedza. Drzwi nie stały na przeszkodzie wejścia do środka, wręcz przeciwnie, same uchyliły się przed nimi, a na wejściu powitał ich rozweselony głos.
-Och! Jakże dawno mnie nie odwiedzałaś, moja droga - zauważył, uświadamiając sobie, kim jestem. Gestem ręki nakazał nam obojgu usiąść na krzesełkach, stojących przed jego biurkiem, za którym to on siedział.
-Cóż Cię do mnie sprowadza? A właściwie, Was? - poprawił się, kiedy ujrzał mojego towarzysza, chłopaka, czyli Garima. Jednak o tym, kim on jest dla mnie, tak prędko się raczej nie dowie. Wyjęłam statuetkę Archanielską na stół, trzymając ją w żelaznym uścisku prawej dłoni.
-Zaoferuj mi za to najlepszy łuk, jaki tylko posiadasz - powiedziałam z błyskiem w oku, mając nadzieję na to, iż posiada to, czego ona pragnie. Jeżeli nie, pożegna się ze złotą statuetką i znowu będzie wyczekiwał latami kolejnego spotkania z chętnymi na wymianę.

Wszedł do środka trochę niepewnie, bo tak trochę człowiek, który mieszka sam na odludziu, jednak wygląda trochę podejrzanie. Usiadł na krzesełku i przypatrzył się elfowi. Wygląda przyjaźnie... Spojrzał na statuetkę, którą trzymała Shizu. Ciekawe, co ona tam robiła? Cóż, chyba się nie dowiedzą...
-No to co? Ma pan coś, co zadowoli moją... przyjaciółkę? - spytał niepewnie i postanowił nie ujawniać ich związku, podejrzanemu typkowi.

-Kolego, bądźmy po prostu na Ty - zwrócił się Stary do czarnowłosego, patrzącego się na niego przez cały czas. Oj, nie ufał mu chyba. No i prawidłowo, bo nigdy w zupełności nie można ufać temu, z kim się handluje, a w szczególności Staremu Elfowi.
-Zobaczymy, cóż się kryje w moim kufrze ze skarbami - potem przeniósł się na złotowłosą oraz wstał z miejsca, kierując się do pokoju, do którego drzwi umieszczone były w rogu pomieszczenia, gdzieś za jego plecami. Dziewczyna przeniosła wzrok na chłopaka.
-Oby to było coś dobrego... - westchnęła.

-Skoro pan chce - wzruszył ramionami - To znaczy: skoro chcesz - poprawił się szybko.
Spoglądał jak elf wychodzi z pokoju i od razu przeniósł wzrok na Shizu. Położył dłoń na jej ręce i uścisnął lekko.
-Może i nie będzie lepszy od twojego starego łuku, ale najgorszy też nie. - uśmiechnął się pocieszająco.

-O ile w ogóle ma coś ciekawego w zanadrzu - westchnęła, splatając ich palce razem z uśmiechem. Ale miał racje. Bo kto by pomyślał, co by się stało, gdyby odzyskała tamten łuk i korzystała z niego, a ktoś by się domyślił, iż jest pokrzepiony magią? Jej umiejętności nie byłyby już realistyczne...
-A proszę! Jednak go mam! - rozbrzmiał radosny glos Starego, który po chwili zjawił się z powrotem przy nich i podał elfce łuk. Ujęła go w swoje ręce i przyjrzała mu się dokładnie. Wykonany z ciemnego drewna, dokładnie rzeźbiony i akurat na jej wzrost. Naciągnęła cięciwę, by sprawdzić jego wytrzymałość.
-Kruczek? Wady? Nic, a nic? - spytała dla pewności, chwytając jego spojrzenie swoimi szmaragdowymi oczętami.
-Tym razem nie byłem na to przygotowany - zapewnił, drapiąc się nerwowo po karku. Elfica westchnęła i wstała. Przysunęła do niego statuetkę, dając mu tym do zrozumienia, że jest już jego, a transakcja została zakończona. Oboje z Garimem skierowali się do wyjścia.
-W takim razie do następnego razu!

z.t z Garimem ;*