Obszar wokół fontanny.

-Nie, wiesz, jestem burakiem, a nie elfem - zakpiła, po czym przymknęła oczy, odwracając głowę, by woda nie ochlapała jej twarz. Jednym szybkim ruchem uderzyła go w zgięcie kolana, a to jest miejsce, które sprawia, że od razu zgina ci się noga. Wynikło z tego to, że Garim właśnie wylądował w fontannie. Miło, nieprawdaż?

-A wiesz, że to pomogło? Już nie jest mi tak gorąco. - zaczął się śmiać, siadając po turecku w fontannie, a woda leciała prosto na niego.
On naprawdę zachowywał się jak małe dziecko. Prawie nic nie umie zepsuć mu humoru. A skoro jest dzieckiem, to lubi się bawić. Wziął zamach i ochlapał Shizu wodą. Teraz była mokra tak samo jak on.

Rozbawił ją nieco widok chłopaka. Jest specyficzny, jak na takiego czarodzieja, co niedawno odkryła, a jego humor jest niezniszczalny... Był rozkoszny, słodki, miły, zabawny... Wait. Shizu, co Ty do cholery masz w głowie?! Ogarnij się, właśnie zostałaś oblana wodą!
Wstrzymała oddech i oddaliła się od fontanny, patrząc na niego złowieszczo.
-Ty chcesz zginąć? - spytała całkiem poważnie. Łał, robi z siebie Naomi... A to nie jest dobre...

Zaśmiał się, widząc jak dziewczyna się denerwuje.
-Jeśli chcesz mnie zabić, to musisz tu przyjść. - położył się na wodzie, kładąc ręce za kark - Chyba, że boisz się wody?
W tym momencie jego głowa wylądowała pod wodą, a on automatycznie wstał i zaczął kaszleć.
-Nigdy więcej kąpieli w fontannie - postanowił w uśmiechem na ustach, kiedy już się uspokoił.

Odetchnęła, żeby się nieco uspokoić. Jeszcze czego, ma do niego podejść, a potem co? Wymaca ją, po czym inni będą o niej myśleli różne, dziwne rzeczy. Powtarzam, JESZCZE CZEGO!
-Em... Lepiej odejdź od tego strumienia wody - poradziła, stając przy fontannie ze skrzyżowanymi rękoma na piersiach - Wiesz, taka rada. Na przyszłość - dodała, kiwając głową.

-Ale tu jest tak miło i przyjemnie... - rozmarzył się, zamykając oczy i mocząc nogi w wodzie.
Czuł, że woda go oczyszcza. Że zmazuje jego dawne grzechy... Że poczucie winy, spływa z niego prosto do fontanny... To było jednak chwilowe uczucie. Wiedział, że już do końca życia będzie obwiniał się za śmierć ojca. Za to, że jego moc nie przydała się i za to, że ojciec poświęcił się, by uratować jego nędzne życie...

Westchnęła i usiadła w miejscu fontanny, gdzie było sucho i niepewnie zdjęła swoją marynarkową kamizelkę, by wszystko szybciej wyschło. Była odwrócona do chłopaka tyłem, ale zaglądała do niego przez ramię.
-A zaraz będziesz narzekał, że Ci zimno - powiedziała, czując, że chłopaka coś trapi, jednak... Nie jest ona za dobra w tego typu rozmowach, bo sama jest sierotą i nikt nigdy jej nie współczuł i nie nauczył tego... I w ty momencie zrobiło jej się cholernie głupio.

-Nie... Mi zawsze jest ciepło... - powiedział cicho z delikatnym uśmiechem.
Wait what?! Taki stan zamyślonego chłopca nie pasował do niego ani trochę. Musi się ogarnąć. Wstał i zaczął ściągać spodnie.

-O, czyżby? A jak się zaraz pogoda zepsuje? Nie mów hop! - wystawiła mu język, odwracając się do niego z założonymi rękoma na piersi. Jednak szybko stwierdziła, że lepiej się odwrócić, kiedy zobaczyła, co wyprawia brązowowłosy czarodziej. Zarumieniła się dość mocno, odwracając głowę i wzrok od niego, no i całe ciało również. Rozłożyła kamizelkę na słońcu przed sobą, by dalej schła. Cóż, dziwnie się czuła w samym... Topie?

-Spokojnie, nie zsmierzam się cały rozbierać. Chce tylko wodę wycisnąć. - zaśmiał się, widząc jej reakcje.
Wycisnął już wodę i założył spowrotem trochę wilgotne spodnie. Spojrzał, na Shizu i uznał, że dziewczyna się krępuje. Podszedł do miejsca, w którym zostawił rzeczy i wziął swoją kurtkę. Podszedł do niej i zarzucił jej ją na ramiona.
-Lepiej? - spytał uśmiechając się - A co do pogody-raczej się nie zespuje... - wskazał na dającą się we znaki jasną kule na niebie.

Skinęła głową i otuliła się jego kurtką. No cóż tu rzec, przecież była w samym... Topie, co dla niektórych oznaczało sam stanik, czy coś, więc wolała uniknąć jakichś dziwnych komplementów. Potem spojrzała na niebo.
-No dobra, będzie gorąco... - przyznała niechętnie, wzdychając - Dzięki... Za kurtkę... - mruknęła, odwracając głowę w bok.

-Nie masz za co dziękować. To drobnostka - posłał jej ciepły uśmiech i usiadł koło niej.
Wpatrywał się w nią z nadzieją, że znajdzie powód dla którego Shizu się tak przy nim krępuje. Fakt. Znali się od paru godzin, ale nie wygląda na taką, która czerwieni się widząc półnagiego chłopaka. Cóż... Może się pomylił.

Jedną ręką trzymała kurtkę przy swoich piersiach, by nie było ich widać, a drugą zaczęła wodzić po tafli spokojnej wody, wpatrując się w nią, co uczyniło, że rozluźniła się trochę i przeniosła wzrok na chłopaka z pytaniem:
-Czemu mi się tak przyglądasz? - była po prostu ciekawa, bo nie mogła nic odczytać z jego mimiki twarzy, a często tylko tym się kierowała.

-Próbuje cię rozgryźć... - odparł z lekkim uśmiechem - Niby jesteś taka obojętna, ale jak tylko zacząłem się rozbierać, to straciłaś na swojej pewności...
Przyglądał się jej palcu, który sunął po tafli wody. Ona naprawdę go intrtgowała i wcale nie starał się tego ukrywać.

-Bo... - zaczęła, ale sama nie wiedziała, co mu odpowiedzieć - W sumie taka jestem, ale... Nikt nie zachowywał się przy mnie tak, jak Ty przed chwilą - chrząknęła, przysłaniając twarz włosami, by zakryć małe rumieńce, oblewające słodko jej twarz. Ścisnęła bardziej kurtkę, którą miała na ramionach.

Spojrzał na nią zdziwiony. A jak on się zachowywał? Po prostu był sobą. Nigdy wcześniej nie zwracał na to uwagi, ale może rzeczywiście swoim zachowaniem mógł trochę krępować. Był otwarty na ludzi. Ale jeszcze nigdy nikt tak nie reagował.
-A jak ja się zachowałem? - spytał, obdarzając ją przyjaznym uśmiechem.

Westchnęła.
-Żaden facet ze zdrowym umysłem nie rozbierał się przede mną, kiedy na niego patrzyłam - powiedziała wprost. Powstrzymała jakoś rumieńce, które chciały się wydostać na jej twarz i patrzyła teraz na niego poważnie i twardo.

-A czy ja kiedyś powiedziałem, że jestem zdrowy na umyśle? - zaśmiał się głupkowato i podrapał po karku. - Nie moja wina, że jestem otwarty, ale dobrze mi z tym. Mogę być po prostu sobą i nie wstydzić się tego. - spojrzał jej głęboko w oczy z szerokim uśmiechem.

Zaśmiała się pod nosem. Fakt, chyba nie był zdrowym człowiekiem. Czarodziejem... Nieważne.
-Ale nie o to chodzi, że ja się przy Tobie wstydzę być sobą - wytłumaczyła, gestykulując przy tym dziwnie i puściła kurtkę, która lekko odrywała jej dekolt.
-Ech, nie umiem tego wytłumaczyć - odchyliła głowę w tył, łapiąc się za nią. Wzrok chłopaka utkwiony w nią strasznie ją skrępował.

-Skoro się nie wstydzisz, to czemu tak reagujesz? - spytał, podtrzymując kurtkę na jej ramionach, zbliżając się do niej.
Naprawdę jej nie rozumiał. Mówi, że się nie wstydzi, a zaraz chwilę ucieka od jego wzroku.
-Jeśli aż tak źle na ciebie wpływam, to może powinienem sobie pójść? - spytał, patrząc jej w oczy i robiąc minę szczeniaczka.

-Ja... nie wiem - powiedziała najpierw, a potem złapała go pospiesznie za nadgarstek - Ale ja nie chcę, żebyś sobie szedł - dodała trochę łamliwym głosem. Wow, ona skierowała to w stronę chłopaka? No nieźle ma dziewczyna teraz namieszane w główce, nieźle... Ale, to prawda, a przed prawdą nigdy się nie ucieknie.

Spojrzał na jej rękę, a po chwili jego wzrok znów został przeniesiony na nią.
-Czyli mam zostać? - spytał, patrząc się jej w oczy - No to się ciesze.
Z uśmiechem nachylił się nad nią i pocałował w policzek.

Nie odwracała od niego wzroku, tylko wpatrywała się w te jego magnetyzujące oczy, a potem poczuła coś na poliku. Jego usta. Zdziwiła się. To już druga osoba... Drugi mężczyzna. Nosz cholera, akurat ją to musi spotykać?
Powstrzymała rumieniec, ale zostało skrępowanie i lekki uśmiech, skierowany do niego.
-Tak, masz zostać, ale może przejdziemy się do lasu, co? - spytała, kiwając głową w stronę północy - Jest tam piękne jezioro, które kocham.

-Z chęcią. - uśmiechnął się promiennie. Wstał i podał jej rękę - Może w tym czasie moje rzeczy już wyschną.
Dokładnie nie wiedział, co przed chwilą zrobił, ale wiedział, że było mu dobrze. Mimo iż dziewczyna starała się ukryć rumieniec, on jednak go dostrzegł. I cieszył się z tego powodu.

[b]-W tamtą stronę -[/b] pokazała dłonią, zawracając ze śmiechem. Przysłoniła sobie twarz od strony, po której szedł Garim, by ukryć swą twarzyczkę. Pokierowała ich nogi w stronę swojego, dotychczas ulubionego, miejsca w tym świecie.

z.t oboje.