Obszar wokół fontanny.

Znajduje się tutaj duża fontanna w kształcie syreny, która trzyma trójząb, z którego końców tryska woda, jak i z jej drugiej ręki, wyciągniętej po przeciwnej stronie trójzębu. Wokół rosną wszelkiego rodzaju drzewa, ale największą uwagę przyciągają trzy wierzby płaczące, oraz krzaki wokół fontanny, przed którymi stoją ławeczki.

Przechadzała się spokojnie i nagle zauważyła fontanne. Podeszła bliżej i dała się spryskać chłodnym kroplom wody. Położyła się pod wierzbą i zaknęła oczy. Czując jak woda z fontanny lekko na nią chlapie, oddała się rozkosznemu lenistwu.

Obudziła się z niezbyt dobrym humorem. Chciała tylko chwilę odpocząć, a zasnęła na tak długo. Powoli wstała i skierowała się w kierunku akademika. No cóż... Przydałoby się coś zjeść.

Wyszła na dwór wzdychając lekko. Jakoś czegoś jej brakowało. Czego~? Nie wiadomo.. Choć bardzo by chciała to wiedzieć. Zasiadła sobie na ziemi w cieniu podkulając nogi.

Chodził sobie gdzieś po okolicy, gdy nagle zauważył Duszka.
-Hayo~! -Podbiegł do niej i przytulił.
-Przepraszam, że tak uciekłem. -uśmiechnął się i usiadł obok niej.

Na jej twarzy zawitał mały uśmieszek gdy ujrzała chłopaka.
-Nic nie szkodzi...-wyszeptała rumieniąc się delikatnie i chowając twarz między kolanami. Duch się rumieni~? Czy to możliwe~?

-Etto.. Nie ma co robić w sumie.. -jego źrenice nadal miały kształt czaszek, chłopak w każdej chwili mógł się na kogoś rzucić i go zabić, lecz próbował się jakoś powstrzymać.

-Dino... czy na pewno wszystko w porządku..~? Twoje źrenice się nie zmieniły odkąd wspomniałam o tym,że Tahiko we mnie strzelał..-odparła cicho patrząc na niego zza parawanu z włosów. Martwiła się o niego. A jakże~!

-Tak, tak.. Wszystko dobrze. Ciężko się powstrzymać żeby się na nikogo nie rzucić, ale jakoś daję radę. -uśmiechnął sie. Pierwszy raz ktoś był dla niego miły.

-Proszę.. nie zabij mnie...-zażartowała śmiejąc się cichutko pod nosem. Poczochrała go po głowie i posłała mu ciepły uśmiech.

-P-postaram się.. Nigdy nic nie wiadomo. -uśmiechnął się.
-Możliwe, że wpadnę w taki szał jak kiedyś i wybiję całą rodzinę, oczywiście przeciwną... Działo się to na Wojach Rodzin. Nyahahahahah~

Zaciekawiona słuchała jego słów. Ze słodkim uśmiechem na twarzy usiadła po turecku przodem do niego.
-Ale wiesz... ja jestem duchem... raczej już się mnie nie da zabić... - podrapała się po szyi.

-Na duchy działa zazwyczaj krzyż... Albo biblia.. Wszystko mam przy sobie. -uśmiechnął się.
-W sumie to nie masz się czego bać, raczej nie wpadnę w taki szał..

Skinęła głową uśmiechając się delikatnie.
-Może się gdzieś przejdziemy~? No chyba, że chcesz tutaj siedzieć.. - szepnęła rumieniąc się delikatnie i spoglądając w ziemię.

-Niedługo wybieram się na polowanie, więc wolę tu posiedzieć. Zapewne nie będzie łatwo, bo... Demon na którego poluję jest córką Szatana, a co z tego wiem ona znajduje się w tej szkole.

-Aha...Rozumiem.. Mam nadzieje, że nie zrobisz sobie krzywdy..-uśmiechnęła się do niego i delikatnie oparła ramieniem o jego ramię.

-Niee, nie bój się. Nie dam jej, a jeśli zrobi mi krzywdę... To automatycznie mój szał uruchomi się i wtedy chyba nic mnie nie uspokoi.

-To dobrze... Cieszę się..-szepnęła uśmiechając się delikatnie. Przeciągnęła się mrucząc niczym kot.

-Mrrau~ Mrrau~ -wyszczerzył się.
- Co Ty kotem jesteś, że tak mruczysz? -spojrzał jej prosto w oczy.

-N-nie.. Ale taki mam nawyk..-zarumieniła się lekko patrząc mu w oczy. Czyżby rzeczywiście była kotem~? Nie... nadal była duchem "z krwi i kości" i nadal była dziewczyną. Ale rzeczywiście. Mruczała za każdym razem gdy się przeciągała albo było jej smutno. Mruczenie uspakajało ją.

-Aha.. Przyzwyczajenie.. Ja z przyzwyczajenia nie biorę jeńców. Przynajmniej więcej duszyczek w pikle jest. Nyahahahahahahah~ -chłopak w tej chwili wyglądał dość dziwnie, jakby psychopata, ale nim nie był. Po prostu został wychowany na polu walki i tyle, nie był nauczony przebywać z istotami rozumnymi.

Zachichotała cichutko pod nosem.
-Oczywiście te złe dusze.. ja jestem taką pośrednią..-westchnęła. Nie wiedziała tak naprawdę czemu umarła, ani gdzie jest jej ciało. Wolała o tym teraz nie myśleć.

-Nie chciałbym być duchem.. Dziwne uczucie, przenikanie przez wszystko. Nie umiałbym tak, wolałbym już umrzeć. -wstał i złapał za swoją torbę.
-Pozwól, że się przyszykuję. -wyszczerzył się. Wyjął kosę i dwa pistolety które włożył do kabur. Kosę rozłożył na dwie mniejsze i przymocował do pasa, po czym chwycił za maskę, także wyciągając ją z torby, założył ją, było widać jedynie jego oczy. W tej chwili wyglądał przerażająco.

Skuliła się pod napływem strachu. Siedziała cichutko przyglądając się chłopakowi. Może i miał racje...~? Lepiej by było umrzeć niż żyć jako duch...~? Skąd tak naprawdę mogła wiedzieć~? Nie pamiętała swojej przeszłości~!

-Wiesz, że oczy są zwierciadłem duszy? -spojrzał jej w oczy.
-Patrzenie w oczy jest bardzo przydatne podczas walki.