Dziedziniec.

Chciała już ruszyć w ślad dziewczyny, gdy nagle ta upadła. - M-Misaki, wszystko okej..? - po chwili zauważyła, że jej rany się zagoiły.
- U-uleczyłaś się.. sama?

Gdy dziewczyny ruszyły w stronę szkoły, czerwonowłosa zmieniła się w kota. Tak, tego białego, który siedział na biurku w sali przed lekcją, oczekując na przyjście uczniów. Nagle zauważyła, jak Misaki zaczyna się kulić. Chciała podejść do niej ale... ale nie mogła. Usłyszała straszny pisk w uszach, warknęła z bólu, po czym niekontrolowanie zaczęła pędzić w inną stronę.

z.t

Stała jak słup soli z szeroko otwartymi oczami. C-co to było? Po raz pierwszy zdarzyło jej się coś takiego. Pokręciła głową. Działo się tu coś dziwnego.
-C-chyba tak... - Nagle spojrzała na nauczycielkę. A właściwie na kota w którego się przemieniła. Patrzyła jak odbiega w inną stronę? O co w tym wszystkim chodzi?

Patrzyła jak nauczycielka się oddala. Po chwili spojrzała na swoją towarzyszkę. Wnioskując po jej minie, mogła stwierdzić, iż również nie bardzo rozumie co tutaj się dzieje. Pierwszy raz od dawna mogła się rozerwać, ale.. i tak cała sytuacja wydała jej się dość dziwna i podejrzana.
- No to jak, idziemy do szkoły, czy co robimy? Szczerze mówiąc, trochę nie ogarniam, na czym stoimy i co powinnyśmy teraz zrobić, ale sądzę, że pójście do szkoły jest najodpowiedniejszym wyjściem...
~ Zaraz, zaraz.. A jeśli ona ma już dość mojego towarzystwa? Wygląda to trochę tak, jakbym się narzucała i była zależna od jej zdania.. Nie wiem.. W takim razie zobaczę po prostu reakcję Misy..

Pokręciła głową. oj tak. Ona też nie rozumiała co się tu dzieje. To wszystko było jak jakiś dziwny, mroczny sen z którego nie może się obudzić. Spojrzała na przelatującą obok kulę ognia.. Po chwili usłyszała wypowiedź koleżanki. Tak, to był dobry pomysł. Lepiej było pójść do szkoły niż siedzieć na tym mrocznym dworze. Czerwone niebo... kto by pomyślał? Spojrzała na towarzyszkę i odezwała się:
- Masz rację. Chodźmy do szkoły. Podejrzewam że będziesz się tam czuła równie bezpieczniej jak ja. -Uśmiechnęła się do niej pokrzepiająco. Chciała by dziewczyna widziała że może na niej polegać.

Powiodła za jej wzrokiem w stronę lecącej kuli. - T-tak, racja. - odwzajemniła uśmiech. Powoli wydawało jej się, że nie jest tak całkiem obojętna dla swojej towarzyszki, co było bardzo pocieszające. Z zamyśleń wyrwał ją jakiś trzask niedaleko.
- W takim razie chodźmy. - spojrzała na Misaki i ruszyła szybkim krokiem w stronę szkoły.
z.t z Misaki <3.