Kuchnia.

Po dość długim myśleniu o całej sytuacji dziewczyna wyrwała się ze świata swoich rozmyślań. Wstała z krzesła, po czym zasunęła je do stołu. Wyciągnęła z lodówki butelkę wody, po czym skierowała się w szukaniu kogoś do towarzystwa.


z.t.

Weszła do pomieszczenia, czuła burczenie w brzuchu. Najwyższy czas coś zjeść. Podeszła do lodówki i zaczęła przeglądać jej zawartość. Nic ciekawego.. Sunęła dalej wzrokiem po półkach gdy nagle jej wzrok wychwycił coś czego nigdy w życiu by nie przegapiła. Masło orzechowe! Uśmiechnęła się szeroko. Och, tak. Coś takiego zdecydowanie mogło poprawić jej humor. Wzięła słoik do ręki i postawiła go na blacie. Wyjęła z półki chleb i położyła obok słoika. W międzyczasie poprawiła grzywkę gdyż jej przeszkadzała. Wyjęła deskę do krojenia i nóż. Ukroiła dwie kromki chleba i posmarowała je grubo masłem. Oblizała się. Pyszne jedzonko. Odłożyła wszystkie składniki. Wyjęła z dolnej szafki talerzyk i położyła na nim kanapki. Wzięła talerzyk w łapki i podeszła do stołu. Posadziła na nim swój zacny tyłeczek i zabrała się za jedzenie. Coś jej jednak przeszkadzało. Światło w pomieszczeniu było jakieś takie dziwnie... czerwone? Spojrzała w okno szukając źródła dziwnego zjawiska. Otworzyła szerzej oczy i zachłysnęła się spożywaną właśnie kanapką. Niebo było... czerwone. Czerwone do cholery! Zapomniałam dodać że prawie spadła z krzesła. Tak więc patrzyła dalej oniemiała na to przedziwne zjawisko usiłując znaleźć przyczynę ale jakoś nic jej nie przychodziło do głowy. Patrzyła na spadającą kulę ognia. Skąd oni wytrzasnęli coś takiego? Nie miała bladego pojęcia. No nic.. na pewno jakoś to się wyjaśni. Spojrzała z powrotem na kanapkę. O nie! Jedna z kanapek leżała właśnie masłem do dołu na podłodze. Pokręciła głową. No pięknie.. Wstała i wyrzuciła kanapkę do kosza. Wróciła na miejsce. Pstryknęła palcami i na talerzyku pojawiła się nowa kanapka identyczna jak tamta, tyle, że czysta i nie nadgryziona. Heheś, magia ma swoje plusy. Zabrała się z powrotem za wsuwanie posiłku. Cudowny smak masła rozchodził się po jej podniebieniu. Ach, nie ma to jak cudowny wynalazek. Gdy już zjadła wzięła talerzyk w ręce i wstała. Podeszła do zlewu i odłożyła brudny talerzyk. Hmm.. przydałoby się pozmywać. Oj tam. Ktoś inny to zrobi. Odwróciła się i już chciała wyjść z kuchni coś jednak jej nie pozwoliło. Odwróciła się i wróciła z powrotem do zlewu. Związała szybko gumką włosy w kok i zabrała się za zmywanie. W sumie naczyń nie było aż tak wiele, mimo to trochę jednak jej to zajęło. Co prawda w domu robiła to bardzo często. Nie miała innego wyboru. W końcu chciała być najlepsza czyż nie? Jednak odkąd wyjechała minęło sporo czasu i jej wrodzone lenistwo wróciło. Tak więc to, że zabrała się do tego sama bez niczyjego przymusu było wręcz czymś niesamowitym. Wytarła ręce o ręcznik. Już chciała wyjść.. coś jednak kazało jej zostać w kuchni. Skoro coś się dzieje to na pewno gdy w końcu ktoś tu przyjdzie to będzie wiedział prawda? Tak więc ruszyła w głąb kuchni a dokładnie w jednym kierunku. Tak w tym z którego pochodziło dziwne czerwone światło. Znaczy... po prostu podeszła do okna. Usiadła na parapecie i zaczęła się wpatrywać w spadające kule ognia. Co dziwne... jakoś nie wzniecały pożaru. Tylko tak jakby wygasały w dotknięciu z ziemią. Do prawdy dziwne.. Zdjęła gumkę z włosów. Nie lubiła gdy były spięte. Wolała gdy spadały rozpuszczone na jej ramiona. Przyjrzała się swoim, znowu, blond włosom. Uch.. to dziwne. Wyraźnie mówiła fryzjerowi żeby farba była na stałe. W końcu chciała jakiejś zmiany. Ale jak widać to chyba nie był dobry pomysł.. No kto by pomyślał że farba zejdzie po kilku myciach? Nie.. Pokręciła głową. No trudno.. będzie musiała pokochać swoje przy długaśne blond włosy. Ciekawa była tylko co na to powie jej chłopak. Oj, ciekawa była. Spojrzała z powrotem za okno oczekując przybycia kogoś do kuchni.

Dość szybko przybyła do akademiku, nie chcąc spotkać po drodze nikogo. Chciała się tylko dowiedzieć, czy będzie gdzieś potrzebna, gdyż nie miała ochoty zostawiać innych z tym zmartwieniem. No bo w końcu wszędzie wszystkim grozi niebezpieczeństwo, za to ona będzie moczyć się w wodzie basenu i mieć wszystko gdzieś. Nie, to nie byłaby wtedy Tayla. Szła dalej podłużnym korytarzem, gdy zauważyła drzwi od kuchni. "Hmm, pewnie kogoś tam spotkam, w końcu ostatnimi czasy bez przerwy kogoś tam widywałam". Podeszła niepewnie do drzwi, najpierw przystawiając do nich prawe ucho. W sumie to nic nie słychać. Nikogo nie ma? Wszyscy zwiali? "Jeżeli tam nie wejdę, to nigdy się nie dowiem". Tak też zrobiła. Chwyciła za klamkę, po czym uchyliła drzwi. Ujrzała znajomą jej osóbkę. "Czy to nie ta dziewczyna, którą spotkałam wcześniej na korytarzu?" - zadawała sobie pytania w głowie, wchodząc do pomieszczenia. Zamykając drzwi za sobą z uśmiechem na twarzy przywitała dziewczynę.
- Już myślałam, że nikogo nie znajdę. - westchnęła, po czym podeszła do talerza z owocami i wzięła sobie jabłko.
- Poza tym smacznego!

Patrzyła właśnie na te przedziwne zjawisko zwane ogniem gdy nagle coś zwróciło jej uwagę. Ktoś szedł korytarzem. Kroki się zbliżały i nagle ucichły. Tuż przy samych drzwiach. Spojrzała zdziwiona. Zastanawiała się co ten ktoś robi i czy szanownie postanowi wejść do pomieszczenia. Po chwili tak się stało i do pomieszczenia zawitała jakaś dziewczyna. Skądś ją kojarzyła ale nie wiedziała skąd. No nic. Nie przejęła się tym zbytnio. Uśmiechnęła się do niej.
-Też tak sądziłam na początku. -Spojrzała na jabłuszko w dłoniach dziewczyny.
-Smacznego. -wydukała.

- A dziękuję - zaśmiała się - Słyszałaś może coś o tym wszystkim? Będzie jakiś kontratak?
W tej chwili ujrzała przez okno wielką ognistą kulę pędzącą mniej więcej w ich kierunku. Na szczęście zboczyła z toru i trafiła w nieco odległe od akademiku miejsce. Odetchnęła, po czym zabrała się za spożycie owocu. Powoli odgryzała kawałek po kawałku.

Przeczesała ręką włosy. Czy ona cokolwiek o tym wiedziała? Dobre sobie.
-Uh, ja niestety, kompletnie nic o tym wszystkim nie wiem. Miałam nadzieję, że spotkam kogoś kto może będzie coś o tym wiedział.- Popatrzyła z nadzieją na dziewczynę. Może zrozumie, że powinna jej to wszystko wytłumaczyć. Pokręciła głową. Co jest? Zachowywała się zupełnie jak nie ona. Mimo to była ciekawa co powie dziewczyna.

Podniosła kącik ust do góry. Nie była specjalnie zachwycona odpowiedzią dziewczyny. Myślała, że już coś mają zaplanowane, a tu... nic? Ale... może już coś jest grane, tylko ta informacja nie dotarła jeszcze do wszystkich.
- Rozumiem - odpowiedziała.
Powróciła teraz myślami do swoich towarzyszek, które niedawno opuściła. "Pewnie poszły się kąpać. Ech. Dobra, niech robią co chcą"...
- Gdzieś już cię widziałam... Czy to był... korytarz?
Nagle spostrzegła postacie za oknem.
- Przepraszam, muszę iść, spotkamy się później.
Wyrzuciła ogryzek do kosza, po czym wyleciała z pomieszczenia.

z.t