Kuchnia.

Patrzyła na wchodzącą Shizu. Gdy już wyszła, zwróciła swe oczy na Misaki.
- Od kiedy już tu jesteś? - zapytała z uśmiechem.
Potem z tym samym wyrazem twarzy zwróciła się do Garima:
- Pomóc ci jakoś? Zaprowadzić cię do pokoju?

W jednej chwili siedział z bolącą głową a już później była wyleczona. Spojrzał zdziwiony na Misaki.
-Jej, dzięki! - wyszczerzył się. Nie wiedział, że ona tak potrafi... Zerknął na wychodzącą Shizu, a jego uśmiech nieco zbladł - Dozobaczenia - rzucił za nią, a już po chwili usłyszał pytanie Tayli. Hm, pomóc? No w sumie już go nie bolało, ale w główce mu się kręciło.
-Wielkie dzięki, ale chyba sam sobie poradzę - uśmiechnął się i wstał - Dziękuje za pomoc - rzucił jeszcze i wyszedł z zamiarem powrotu do pokoju.

z.t.

-Nie ma za co. -odpowiedziała Garimowi z uśmiechem na ustach. Cieszyła się że mu pomogła. Lubiła innym pomagać. Po chwili zauważyła że została sama z kocicą w pomieszczeniu. Odwróciła się do niej.
-Hm.. z jakieś 2 tygodnie . -uśmiechnęła się. Spojrzała na zegarek.
-Gomen. Ja już muszę uciekać. - Po czym wybiegła z sali.
z.t

Wparowała do kuchni i zaraz doskoczyła do lodówki.
Otworzyła ją i uważnie zlustrowała jej zawartość. Jogurt, jogurt, szynka, jogurt... a krew? W końcu skończy się to tak, że Luna sama będzie musiała oddać swoją krew. Brr... pół litra krwi oddać, łe. Jeszcze po drodze upuści i nie dość, że będzie wyglądać jak wampir po krwawej rzezi to jeszcze będzie musiała oddać kolejne pół litra krwi.
Błagam, błagam... jesteś noo?
Wsadziła głowę do lodówki i pomagając sobie rękami przeszukiwała dokładnie jej zawartość.
W końcu trafiła na upragniony woreczek z krwią.
Wyciągnęła go i przeczytała karteczkę.
AB Rh- . Kogo w sumie to obchodzi? Powiedziała, że obojętnie.
Wzruszyła ramionami, zamknęła drzwiczki lodówki i wybiegła z kuchni pędząc na salę.

z/t ;_;

Weszła do kuchni. Pusto. Niesamowite, nigdy tak tu jeszcze nie było. Wzruszyła ramionami, po czym opuściła powieki do połowy oczu, tak, że teraz wyglądała na kompletnie znudzoną tym wszystkim, co ją otacza. Podeszła do blatu, na którym stała mała miseczka z płatkami kukurydzianymi, już zalanymi mlekiem. Ktoś pewnie zupełnie zapomniał o niej. Podeszła do lodówki, z której wyjęła jakiś jogurt naturalny. Gdy już znalazła płatki, wsypała je do pojemniczka z tymże jogurtem. Następnie wymieszała całość i usiadła na parapecie rozkoszując się przygotowaną mieszanką.

Wszedł do pomieszczenia. Już myślał że będzie musiał zadowolić się tą okropną krwią z lodówki. Jednakże pomylił się. W pomieszczeniu była dziewczyna. Oblizał usta. Podszedł do lodówki i wyjął małą butelkę pepsi. Co prawda nic ona nie wnosiła do jego organizmu ale nawet w miarę lubił jej smak. Usiadł przy stole co chwila popijając zawartość butelki.

Patrzyła na chłopaka kątem oka przez cały czas. Wreszcie usiadł. Cóż, wypadałoby coś powiedzieć. Ale zaraz... to on wszedł pierwszy, więc to on powinien powiedzieć cokolwiek. "Eww, Tayla, jesteś okropna" - wyrzuciła sobie. W końcu otworzyła usta. Już chciała coś powiedzieć, ale powstrzymała się. Za to chrząknęła. Cóż za charakter...

Spojrzał na nią. Oczekiwała że to on wykona pierwszy ruch? Zaśmiał się w duchu. A co mu tam. W końcu i tak nie obchodzi go co o nim myśli. To tylko obiad. Uśmiechnął się po czym powiedział:
-Witam. Co taka piękna kobieta robi sama w takim miejscu? -zachciało mu się śmiać. Na pewno nie widział w tym miejscu pięknej kobiety. Zablokował myśli. Co jeśli umie czytać w myślach? Wolałby nie odstraszyć posiłku.

Już po pierwszych słowach chłopaka, wiedziała, że coś nie gra. Zaraz... a może znowu przesadza? Bez sensu jest ostatnio jej myślenie. Podniosła kącik ust do góry i odpowiedziała:
- Witaj. Sarkazmy zostaw sobie na później.

Spojrzał na nią zdziwiony. Eh. Czyli trafiła się twarda sztuka. Ale nie ma problemu.. ona ma czas. Tym bardziej że lubi się bawić jedzeniem. Spojrzał na nią udając skrzywdzonego.
-Czemu tak uważasz? - spytał smutno. Udawanie szarmanckiego jak widać nie wchodziło w grę. Tak więc trzeba było zastosować inną metodę.wzbudzenie litości lub udawanie małego bezbronnego i nieśmiałego chłopca było zawsze najlepszym sposobem żeby przyciągnąć kobiety.

Przez chwilę myślała, czy nie postąpiła zbyt stanowczo. Ale przecież teraz każdy tak mówi, żeby udać, że jest się jakimś... dżentelmenem? Huh... Nie z nią takie numery... Popatrzyła jeszcze raz na zawartości kubeczka, po czym powiedziała:
- Po prostu takie słówka na mnie nie działają.

Ach tak? Ktoś tu jak widać nie miał ochoty na takie zabawy. Wampirzym tempem podbiegł do dziewczyny i unieruchomił ją. Jednym ruchem odsłonił jej szyję. Ona nie mogła się ruszyć a on był z ostrymi zębami o centymetry od jej szyi.
-I co teraz zrobisz dziewczynko? -spytał kpiąco. - Powiem Ci.. nic. - po czym wgryzł się w jej szyję i pociągnął duży łyk.

Gdy tylko wbił swoje kły w jej szyję strasznie się przeraziła, ale jednocześnie niesamowicie jej poziom złości podniósł się. Złapała go za ubranie, po czym dała silnego kopniaka w jego krocze. Gdy ten odsunął się w końcu zobaczyła dużą ilość krwi na swojej szyi. Zauważyła, że w pobliżu niej leżało parę ząbków czosnku, które od razu złapała.
- Ach, jaki szybki jesteś... No chodź, skarbie, czekam na kolejny atak.

Nagle gdzieś w rogu pojawił się jakby cień, nie był to Hideki, był to jego obserwator, chłopak znajdował się teraz w tzw. pustce, gdzie nikt nie ma dostępu, no może poza nim.
Ugh~ Jeśli ten wampirek spróbuje jej coś zrobić to tam wbiję.. Dopiero wtedy. Denerwowało go takie coś, jeśli jest się wampirem to powinno się opanować, a nie.. Rzucać na każdego~

oblizał usta. Hm.. Nie najgorsza krew. Ale pił lepsze. Poczuł ból w kroczu. Nie był specjalnie mocny. Po pierwsze samo bycie wampirem zmniejszało jego ból kilkukrotnie. Poza tym dziewczyna miał dość mało siły. Spojrzał kpiąco na czosnek w jej ręce. Zaśmiał jej się w twarz.
-Myślisz że to zadziała? Powodzenia. -puścił jej oczko. Usiadł z powrotem na krześle. Rozejrzał się. Czuł że ktoś go obserwuje. Zaklął pod nosem. Kto jest na tyle bojaźliwy że woli siedzieć w ukryciu niż się ujawnić?

- I co? Koniec? Słabiutki jesteś. - odwzajemniła jego odpowiedź również niemniej kpiąco. Ale zaraz... ktoś w tym pomieszczeniu jeszcze jest?! Jakiś duch? "Nieważne, i tak zapierdolę" - przeklęła w myślach. Jej złość doszła do naprawdę wysokiego stopnia, a zdenerwować zazwyczaj trudno ją było... W każdym razie czekała na kolejny ruch wampira.

Po jednym ruchu ręką, jakby przyciągnięciu czegoś/kogoś znalazł się w pomieszczeniu ze słuchawkami na uszach, były to bodajże białe Beats'y, muzyka leciała w nich dość głośno, zaczęły go boleć uszy, więc zdjął je~ Znaczy zawiesił na szyi. Spojrzał na tego wampirka, prychnął cicho.
-I co, starczy Ci krwi?

Spojrzał na chłopaka. Hah. Ta szkoła nie przestawała go zadziwiać. Ludzie tutaj byli naprawdę dziwni.
-Chciałem się napić krwi a nie tego 'czegoś' , zalatuje zwierzęciem. A tak w ogóle masz jakiś problem? -uśmiechnął się do chłopaka.

- Wypraszam sobie! - krzyknęła - Jedyna osoba, która ma tu jakiś problem to jesteś ty.
W tym momencie jej oczy zrobiły się jeszcze bardziej fioletowe i tryskała z nich niesamowita złość. Najchętniej rzuciłaby się na niego i rozerwałaby na strzępy. Kto wie, na pewno zrobiłaby to, ale tą czynność zablokowała obecność Hideki'ego.

-Mój przyjacielu, zrobiłeś jej krzywdę.. Także ten, mogę Ci się odwdzięczyć tym samym. -uformował dłoń w niby pistolet i "wystrzelił" z niego celując w wampirka.
-A co do tego, krwi jest tu od zajebania, masz ludzi na mieście, czemu ich nie gryziesz? -spojrzał mu prosto w oczy, ehh~ Błagał tylko żeby ten wampirek się na niego nie rzucił, Shizuku by ich zamordowała za zrobienie rzeźni w kuchni.

'Przyjacielu'? Oni nie zwracali kompletnie uwagi na słowa które wypowiadają. Więc jakie znaczenie miały dla nich jego słowa lub czyny. Ludzie w mieście? Też coś zero zabawy.
-Gościu, wyluzuj. - początkowo miał ochotę coś mu zrobić ale powstrzymał się. Znudziło mu się tu. Wstał. - Jak sobie chcecie. - Prychnął pod nosem. Boże. To tylko odrobina krwi. Już więcej by jej straciła gdyby oddała ją w krwiodawstwie czy innym gównie. Wyszedł bez słowa z pomieszczenia.
z.t

Lepiej zrobił, że wyszedł. Jeszcze chwila i... a, nieważne. Ta akademia wydawała się być już nudna... jak dla niej. No nic, musi iść przepłukać sobie ranę i odkazić ją. Podeszła do Hideki'ego, podziękowała, nawet przytuliła go, ale zaraz uciekła z pomieszczenia.

z.t

Mruknął coś pod nosem, gdy ujrzał wychodzącego wampirka. Co za idiota, podskakuje a potem ucieka, ugh~
Przymknął oczy i po paru chwilach zniknął.


z.t

Weszła do kuchni. Od razu podbiegła do lodówki. Wyciągnęła z nich masło, ser i pomidor. Pokroiła go na kawałki, masłem posmarowała chleb i położyła na niego pokrojonego pomidora i ser. Lekko posoliła i wzięła na talerz. Podeszła do stołu i usiadła na jednym z wielu krzeseł. Zaczęła jeść swoją kanapkę myśląc, o stanie w akademiku.

Dokończyła jeść swoja kanapkę. Wstała ze swojego krzesła i umyła talerz. Wróciła na krzesło i dalej rozmyślała. Oprócz ogona nie miała żadnej broni, no chyba, że ktoś dał jej coś do strzelania. Zastanawiała się jak to się wszystko potoczy.