Kuchnia.

Czyli ulubione miejsce łakomczuchów. Są tutaj trzy duże stoły, lodówka z pełnymi zapasami jedzenia, kuchenka i blaty kuchenne, oraz szafki, w których są naczynia i garnki, potrzebne do przygotowywania jakichś potraw.

Weszła do kuchni.
Podeszła do lodówki i wyjęła z niej kartonik krwi. Usiadła przy stole, popijając czerwoną ciecz.

Weszła sobie do pomieszczenia, oglądając je pierwej z grubsza. Wydęła usta i z rękoma wetkniętymi w kieszenie przyglądała się się majestatowi kuchni. Cóż, kuchnia to kuchnia, często jej style mogą się powtarzać, bo po co kombinować, skoro służy tylko i wyłącznie do tego, by przyrządzać w niej posiłki?
Jej wzrok w końcu zatrzymał się na różowowłosej. Róż? A cóż to za stworzenie posiada taki kolor kłaków?
-Yo - przywitała się, opierając o ścianę. Czy w niej też będzie budziła postrach? O, ma taką nadzieję.
No i ten złowieszczy śmiech w podświadomości.

Rozejrzała się z lekka nieprzytomnym wzrokiem.
- Em... hej- powiedziała z uśmiechem. Po chwili obserwacji upewniła się iż ma styczności z demonem. I to nie byle jakim! Ciekawe czy w tej szkole będzie więcej takich sław?

Westchnęła. I nic? Tylko tyle? Nie jest ciekawa, kim jest, albo chociaż jak ma na imię? Nie no, spoko. Nie żeby coś narzucała jej, ani nic... Tak tylko myślała.
-Kim jesteś? - spytała wprost, lekko obojętnym tonem, w którym ani trochę nie było słychać entuzjazmu z tego, że znajduje się w tym miejscu.

- Nazywam się Raksha. Czystej krwi wampir ze starożytnego rodu Greenów. W sumie nic interesującego- wzruszyła ramionami, pociągając przez słomkę krew- A ty jesteś....?

-Naomi. Demon - przedstawiła się krótko, zaczesując włosy do tyłu, wzdychając przy tym. Przyuważyła pewną blond piękność, która przed chwilą zaszczyciła ich swoją obecnością tutaj. Uśmiechnęła się cwaniacko pod nosem.
-Hej, nowa, a Ty kim jesteś? - rzuciła do niej, uśmiechając się tym niby swoim przyjaznym wyrazem twarzy. Jak na razie Katsu - jej współlokatorka - była najznośniejszą osobą z tej szkoły.

Uśmiechnęła się, tym razem naprawdę przyjaźnie. Dziewczyna jest bystra, nie ma co.
-Ta, miło mi - machnęła jej ręką, pokazując swoje białe kły. Pół człowiek, pół demon? No, bynajmniej nie całkowity człowiek, bo chyba by ją rozniosła, gdyby straciła kontrolę.
-Wampir i półdemon. Jak ja na razie jest ciekawie - skwitowała, podchodząc do Kushiny, stojącej przy lodówce. Chwyciła puszkę coca-coli.

-Oj, oby byli, bo inaczej będę zmuszona szukać sobie innego miejsca do pobytu - zaśmiała się złowieszczo, otwierając ową puszeczkę, po czym pociągnęła z niej spory łyk. Ach.
-Wszyscy się uczą, czy co? Nikogo nie ma. Czyste pustkowie... - zaczęła marudzić, zasiadając na krześle.

Przyjrzała się dziewczynom dokładnie i wyrzuciła kartonik po krwi do kosza.
- Miejmy nadzieje że sprostają twoim wymaganiom, Naomi- powiedziała z uśmiechem - Ale co prawda to prawda, jest strasznie nudno gdy nikogo nie ma- Westchnęła, bardzo przejęta rozmową.

Wywróciła oczami teatralnie.
-Będą mieli problem, jak mi się nie spodobają - zaśmiała się, opierając wygodniej na krześle. Taa, będzie ciekawie.

-Aż nie mogę się doczekać by to zobaczyć- odparła również wywracając oczami. I o ile to możliwe, uśmiechnęła się szerzej.

- Dobra, dziewczęta. Ja się zbieram. Do zobaczenia.... kiedyś tam- powiedziała, machając. Wyszła z kuchni.

Weszła do kuchni w progu mijając różowowłosą dziewczynę. Niezbyt się nią przejmując poszła w stronę lodówki i wyjęła z lodówki puszkę coli. Z obojętną miną usiadła dwie ławki dalej od grupki dziewczyn i przyglądała się im wzrokiem, z którego nic nie dało się wyczytać.

Skrzywiła się lekko, widząc uśmiech różowej. Przesada, powiadam, przesada.
-Sayonara! - zawołała za nią, kiedy wyszła z kuchni. Sama zasiadła na parapecie, przyglądając się pogodzie, panującej za oknem. Mimo, że było zimno, ją rozpalał gorąc. Piekielny gorąc, który towarzyszył jej zawsze, więc podczas lata, jak i zimy nie miała problemu z temperaturą.

Patrzała się dwóm pozostałym dziewczyną. W blondynce wyczuła pół demona i pół człowieka, a w czarnej demona pełnej krwi. Mam coś wspólnego z obydwoma-w końcu też jestem po części demonem. Podeszła do nich.
-Yo. - przywitała się - Jestem Karukima, a wy...?

Zaczarowała się widokiem zimy, panującej za oknem na długi czas. Myślała o tym, jak przyjemnie będzie będzie zabijać demony, a potem oglądać ich wnętrzności i krew, rozlewające się po bielutkim śniegu. Zaśmiała się. Choć z drugiej strony śnieg kojarzył jej się z czymś dobrym, jak niebo...
Wtem wyrwał ją z zamyśleń jakiś natrętny głos. Odwróciła się od okna i spojrzała na czerwonowlosą.
-Naomi, rzecz jasna - uśmiechnęła się do niej złowieszczo. Pól demon? Ha! Kolejna osoba, która i tak nie odgadnie jej myśli. SUPER! Jak to dobrze mieć zablokowany umysł, ach...

Spróbowała wejść do umysłu Naomi, lecz napotkała silną barierę. Niezrażona porażką stanęła w wyzywającej pozie z rękoma założonymi na piersi i spytała odważnie.
-Ładnie to tak blokować swój umysł? - usmiechnęła się sarkastycznie.

Spojrzała na nią z uniesionymi brwiami do góry i stanęła przed nią z rękoma ułożonymi na biodrach. Była od niej chyba tylko kilka centymetrów wyższa, ale jej majestat i sposób bycia odstraszał prawie każdego na kilometr.
-Ładnie to tak wkradać się w mój umysł? - odgryzła się, przybliżając twarz do jej twarzy z cwaniackim uśmieszkiem. Ukazała jej swoje kły przy okazji.

-Lubie wiedzieć co nieco o osobach w moim otoczeniu. - odparła ze stoickim spokojem i uśmiechem na twarzy.
Nie odsunęła się. Wręcz przeciwnie-stała i patrzyła się w jej czerwone oczy. Nagle w oczach Karukimy pojawiła się tajemnicza iskierka - to znak, że zaczyna być ciekawie.

-Wystarczy pytać, chętnie opowiadam o sobie - zaśmiała się, krzyżując ręce na piersi. Taa, chwalić się to ona umiała, no i nienawidziła, kiedy ktoś grzebie jej w myślach, dlatego zablokowała go na dobre, by mieć spokój na całe życie, a nie zabijać co drugą osobę.
Hmm.... Ale to nawet brzmi dla niej ciekawie. Chociaż co by jej było po tym, że zostałaby tylko garstka demonów w piekle? Ojciec by ją zniszczył...
Znaczy chyba. O ile by dał radę, ha!

-W takim razie pytam - usmiechnęła się złośliwie - Dlaczego Wielka Córka Szatana jest w Teikou Academy? Za zabicie kogoś, czy po prostu ojczulek miał cię już dość? - usiadła sobie na stole.
Karukima wiedziała, że zaczyna przesadzać, ale chciała wiedzieć jak bardzo Naomi jest w stanie nad sobą panować. No co? Nic na to nie poradzi, że ludzi testować nowo poznanych... Takie hobby.