Drzewo nieba.

Stanęła pod wielkim drzewem. Miała szeroko otwarte oczy. Podskoczyła z radości. Strasznie jej się tu podobało. To było wręcz stworzone dla niej miejsce. Taki kawałek nieba idealny dla niej. Wdrapała się wysoko na górę. Usiadła na jednej z gałęzi. Spojrzała na miasto. Zaparło jej dech w piersi z wrażenia. Siedziała i oglądała miasto. Czuła powiew ciepłego wiatru na karku.

Było jej tu przyjemnie jednakże nie mogła tu siedzieć w nieskończoność. Zeskoczyła z drzewa i udała się z powrotem na ziemię.
z.t

Chłopak wyprzedził swojego współlokatora. Stanął pod drzewem paląc jointa. Głęboko się nim zaciągnął.

Szybko dogonił chłopaka. Wyrzucił peta do kosza, po czym odpalił następnego. Podszedł do niego z uśmiechem.
-Stąd możesz zobaczyć praktycznie wszystko.

Chłopak rozejrzał się. Faktycznie widział całe miasto ale i nie tylko. Uśmiechnął się niby to do siebie niby to do natsu.

-Podoba Ci się tu?-zapytał, nonszalancko zaciągając się petem.

-Owszem.- Odpowiedział uśmiechając się do niego. Głęboko sztachnął się jointem.

Zachichotał, po czym, zaciągając się, kontynuował rozmowę.
-Słyszałem wiele opowieści o Tengoku.

-Aha. - Odpowiedział wciąż podziwiając widoki. Pierwszy raz widział coś takiego i był tym zachwycony.

Uśmiechnął się lekko diabolicznie, znowu zaciągając się dymem.
-Cóż...Kto raz pojawił się w Tengoku, temu dane jest w niedługim czasie powrócić tutaj jeszcze raz. Słyszałem też opowieści o demonach, które tutaj zdobyły prawdziwą wielkość i potęgę...Wiesz, przez zdobycie jakiegoś artefaktu lub walkę z aniołem czy inną nadprzyrodzoną istotą. Starczy tu się pokręcić, powęszyć tu i ówdzie. Bingo, masz informacje. Fajne miejsce także te chmury.-ukazał palcem na Północną Część Miasta.-Byłem tam już. Świetnie tam się lata.

-Ciekawe- Odpowiedział chłopak. Gdy dotarły do niego jego ostatnie słowa odwrócił się w jego stronę i spytał?
-Polecimy tam? - W jego głosie można było usłyszeć lekką ekscytację.

-Nie ma problemu. Leć za mną.-nakazał Natsu z uśmiechem.-I spróbuj mnie dogonić. Zobaczymy, który z nas pierwszy tam dotrze.
Zapewne znów będziesz to Ty.-pomyślał z rozbawieniem. Po czym znów wystartował z pełną szybkością.

Chłopak nawet się nie przyłożył i wystartował z wolna. Nie rozpędził się za bardzo doganiając natsu.

Łaził pierwej w te i we wte, prowadząc dzeiwczęta w różne zakamarki, aż w końcu uległ, kiedy ujrzał z oddali to oto drzewo, które przykuło jego uwagę już wcześniej, lecz zajął się Taylą i Momo, więc nie mógł określić potem jego położenia. Pewnym i żwawym krokiem podszedł do jego pnia z uśmiechem, czekając na tamte ślamazary, by mogli wdrapać się na szczyt.
- No i jak, może być, czy zmiana miejsca? - spytał, wkładając ręce w kieszenie, jak zawsze. Jemu się tu podobało, a jeśli one by chciały stąd iść, to on raczej nie poszedłby za nimi, tylko został tutaj.

Oj oj. Nie spodobał jej się ten facet, to pewne. Był zbyt pewny siebie i wydawał się arogancki. A przez to niebezpieczny.
Nie, nie, z tego nie będzie nic dobrego, ale cóż mogła począć? Zostać sama w tym strasznym, wielkim mieście? Co to to nie. Już wolała włóczyć się Bóg wie gdzie za tym dziwnym osobnikiem. Bo z Taylą. Przynajmniej przy niej może się poczuć choć troszkę bezpieczniej. Nie wyglądała na taką, co trzęsie się przez byle podmuch wiatru, a przy tym sprawiała wrażenie osoby spokojnej i godnej zaufania. Tak więc dreptały za chłopakiem, który narzucał, nie powiem, bardzo szybkie tępo, przez co musiały prawie biec by dotrzymać mu kroku. Prowadził je w różne miejsca. Może miał zamiar najpierw je zmylić, a potem zaciągnąć w jakąś ciemną uliczkę i... pfu! Odpukać. Nie wolno myśleć o czymś takim, młodym damom nie wypada.
W końcu jednak dotarli do drzewa. No... zwyczajne, pospolite drzewo, nic ciekawego. Po co je tutaj przyprowadził?
Popatrzyła na Matta ze swoim zwykłym, beznamiętnym wyrazem twarzy. Jednak w myślach definitywnie stwierdziła, że jest dziwny.
Bardzo DZIWNY

- Oh, wiedziałam, że przyprowadzisz nas tu. - odpowiedziała chłopakowi z lekkim uśmiechem.
Widząc, że Matt jest całkowicie wyluzowany i znudzony, znów zrobiła to samo - złapała rączki Momo i przeplotła je wokół własnej szyi, po czym szybko i zwinnie wskoczyła na drzewo.
- To jak? Idziesz czy nie? Wolno ci to jakoś idzie... - zaśmiała się, mówiąc do chłopaka.

-Zdziwisz się, jak Ci zaraz pokaże... - spojrzał na nią, przybierając groźną minę, po czym zmienił się w kota. O nie, nie! Nie takiego zwykłego! Matt właśnie zmienił się w geparda, co dawało mu więcej przyczepności, jeśli chodzi o pień, oraz szybkość, jaką posiada to zwierze, dlatego szybko wyprzedził dziewczęta, wzdychając przy tym w duchu. Jako pierwszy znalazł się na samym szczycie i aktualnie lizał swoje łapki. Jakoś jeszcze mu się nie chciało zmieniać postaci, a tak mu było wygodniej. Zamruczał tylko, czy tam zawarczał nieco, kiedy ujrzał Tay i Momo.

Westchnęła cicho. Zapowiadało się miło i spokojnie, a teraz... nie podobało jej się. Bardzo jej się nie podobało. Od ciągłego latania rozbolała ją głowa i szczerze mówiąc było jej zimno. Powinna powiedzieć o tym Tayli? Ano, chyba tak. Po kolejnym skoku, który jej koleżanka zgrabnie wykonała, Momo utwierdziła się w swoim postanowieniu. Kiedy tylko zatrzymały się na gałęzi zaczęła:
-Umgh, Taylo... czy mogłabyś odstawić mnie na ZIEMIĘ?- po czym popatrzyła na koleżankę tymi swoimi pustymi oczkami.

Popatrzyła na chłopaka, który zmienił się w kocura i teraz jeszcze szybciej porusza się od niej. Zrobiła jeden skok wyżej gdy nagle usłyszała prośbę Momo.
Tak wysoko już byli, a ona chce zejść. Na ZIEMIĘ! To oznacza, że też i opuścić to cudowne miasto! Niedobrze jej się zrobiło? Zimno jej? A właśnie! Przecież nawet nie wypiła tego eliksiru..
- Wypiłaś ten eliksir? - zapytała się towarzyszki, stawiając ją na gałęzi.[b]

Wyciągnął się, po kociemu i oblizał. Podszedł do nich i zawisł łbem nad nimi, ponieważ on sam był nieco wyżej. Postanowił zmienić się znowu w człowieka, żeby nie straszyć już Panienki Bojaźliwej, bo jeszcze mu ucieknie, a zapowiada się tak ciekawie.
-To co, idziecie na górę? Mam wam pomóc, czy jakieś problemy techniczne? - spytał Taylę, kiwając głową na jej koleżankę, której chyba coś ewidentnie się działo. Wzruszył ramionami i przysiadł na gałęzi, patrząc na dziewczęta z dołu. Potem przeniósł wzrok na krajobraz miasta i równin, widniejących stąd. Śnieg, śnieg, wszędzie śnieg! Ciekawe, jak szybko wiosna do nich zawita.

Eliksir? Jaki eliksir? Czy chodziło o fiolkę, którą Tayla chciała jej dać? Chyba. Pewnie zrobiła tam herbatę, czy coś w tym stylu. Ale przecież trochę herbaty nie rozgrzeje jej na tyle, by mogła w spokoju podróżować dalej. Tym bardziej, że była wiecznie zakatarzonym, beznadziejnym zmarzluchem... No cóż.
Raczej nie miała szans na powrót na ziemię, a gruchotać sobie kości i konać w męczarniach nie chciała. Zmuszać Tay do zrobienia tego tym bardziej.
Chwileczkę. Przecież trzeba odpowiedzieć na zadane pytanie, głupia.
- Niczego nie piłam - stwierdziła ostrożnie wypowiadając każde słowo, a przy tym patrząc koleżance prosto w oczy.

Spojrzała smutnie na chłopaka, po czym powiedziała:
- Myślę, że niedługo trzeba będzie wracać...
Nagle usłyszała stwierdzenie Momo. Hmm... No tak. Nie zdążyła, bo nagle zjawił się Matt. Odwróciła się do koleżanki, patrzącą się metalowym wzrokiem.
- Wypij, to nie jest jakiś soczek. Gdy go wypijesz, nie będzie ci zimno.

Stwierdzenie ciemnowłosej o powrocie niezbyt mu się spodobało. Skrzywił się i westchnął, spuszczając głowę w dół. Przecież tutaj było tak pięknie, więc po co wracać? Eliksir od ciepła miały, cóż im szkodzi zostać jeszcze parę chwilek? A nóż zdarzy się coś ciekawego. Może z nieba spadnie śnieżek? Ooo... Widok podniebnego miasta, zasypującego się śniegiem... Pewnie pięknie to wygląda.
- Dopiero tu weszliśmy, a Wam już się chce na dół schodzić? No wiecie... Fochnę się na was - udał obrażonego, krzyżując ręce na piersi, a do tego jeszcze nadął policzki, jak jakieś małe dziecko. Co będzie robił, jak wrócą do akademika? Hmm... Proste. Pewnie pójdzie szukać Fushimiego na zabicie czasu. Oj, po torturowałoby się go psychicznie, haha!

Nie nie nie. Nie tak miało być. Nie chciała przecież by Tayla była smutna.
Pociągnęła ją nieznacznie za rękaw.
- Właściwie nie jest tak źle, możemy zostać...-mruknęła tym swoim śmiesznym głosikiem. Cóż, skoro Tayla ma być smutna lepiej zostać i sprawić jej przyjemność. Nie chciała od razu stawać się piątym kołem u wozu, prawda?