Drzewo życia.

Nogi zaprowadziły go do lasu, czyli ten ekosystem, który kochał najbardziej ze wszystkich. Rozłożył ręce i odetchnął świeżym powietrzem, a dopiero po chwili ujrzał ogromne i potężne drzewo, którego korzenie sięgały prawie do ich stóp, a stali dość daleko od niego.
-Wooo..... Co to jest? - dobra, facepalm, kolego. To jest drzewo, do jasnej Anielki! Ale... Żeby takie duże urosło? On nigdy niczego takiego nie widział. Spojrzał pytająco na kolegę.
-Wiesz coś o tym... potworze? - spytał, wskazując palcem na ogromne drzewko.

Pan, u którego służył Fushimi miał w domu ogromną bibliotekę, z której pozwalał korzystać chłopakowi. Przez te wszystkie lata zdążył naprawdę dużo przeczytać zarówno o historii oraz innych pierdołach, ale także o dziwnych, niespotykanych rzeczach. Jedną z nich było właśnie Drzewo Życia.
- Drzewo, Matt - zaśmiał się cicho - Oczywiście nie takie zwykłe. Zwane jest Drzewem Życia i potrafi spełniać życzenia płynące prosto ze szczerego serca - wyjaśnił.

Zastygł. Gapił się w Fushiego z takim poker face'm, jakiego chyba dotąd świat nie widział na oczy. Obydwie ręce zwisały swobodnie w dół, a kolana miał lekko podkurczone.
-Że niby to coś spełnia życzenia?! -podszedł bliżej drzewa, wskazując na nie. W ty momencie dostał w łeb z gałęzi. Odwrócił się do tyłu, patrząc w pustą przestrzeń.
-Co to za jaja?!

Westchnął ciężko, chociaż tak naprawdę w głębi duszy chciał się śmiać ze swojego towarzysza. Umiał jednak zachować powagę, więc powstrzymywanie śmiechu nie sprawiało mu trudności.
- Można powiedzieć, że to drzewo .. żyje - mruknął - W końcu nie bez powodu przypadła mu taka nazwa, nie? To chyba normalne, że ma swoje humory. Zdarza się, że pogniewa się na kogoś - wytłumaczył mu.

-Że niby to coś - tu wskazał na monstrum, drzewo - Żyje i mnie pacnęło w łeb? - spytał z odrobiną kpiny, unosząc brew do góry. Nie wierzył w to wcale, bo skąd może wiedzieć, czy Fushi nie jest czarodziejem, czy kimś tam?!
Znowu coś go pacnęło.
No kurwa ~ pomyślał, no i znowu dostał, ale w tyłek. Podskoczył i zwrócił się w stronę drzewa, klękając na ziemi. Spojrzał na nie z powagą i rzekł:
-PRZEPRASZAM, ALE JA NIC NIE ZROBIŁEM!

- Tak - potwierdził.
W sumie to nie miał pojęcia czemu drzewo się tak zezłościło. Przecież Matt miał rację - naprawdę nic nie zrobił, chociaż.. No tak! Dopiero wtedy do głowy okularnika przyszła pewna dosyć wiarygodna hipoteza na ten temat.
- Może jest złe o to, że nazwałeś je potworem? - spojrzał na niego - Jak dla mnie nie ma innego wyjścia, bo przecież nie bez powodu teraz Cię tłucze, prawda?

Spojrzał wzrokiem zbitego szczeniaka na Fushiego. No tak, więc co go teraz czeka? Musi przeprosić, bo pewnie drzewo samo z siebie mu nie przebaczy... Chociaż kto wie?
-G-gomenasai, o Wielkie Drzewo! - złożył ręce w gest modlitewny, zamykając przy tym oczy, a głowę lekko trzymał spuszczoną do dołu. Po chwili poczuł, jak gałązka zaczęła go miziać po głowie.
-Czyli, że już jest okej....? - spytał niepewnie.

Czasami miał wrażenie, że Matt był jak dziecko, ale nie jemu było to oceniać. Nie znał go na tyle długo by wyrobić sobie o nim jakąkolwiek opinię.
- Wydaje mi się, że je udobruchałeś i już nie jest złe - powiedział - To dobrze, bo kto wie co by z Tobą było gdyby stało się inaczej. Ma bardzo grube gałęzie i prędzej czy później mógłbyś zginąć - westchnął.
.. i to w jaki głupi sposób! W sumie Drzewo Życia było ciekawym, niespotykanym zjawiskiem. Czy naprawdę spełniało życzenia? Fushimi miał nie był tego do końca pewien, ale przecież sama istota tej akademii mówiła o tym, że magia naprawdę istnieje.

-Dzięki Bogu! - szepnął, unosząc głowę ku niebiosom. Hm, naprawdę Bóg pozwoliłby, by na świecie powstało coś, w rodzaju drzewa, spełniającego życzenia wszystkich ziemianinów? Dobra...
-Może spróbujemy szczęścia i poprosimy o spełnienie naszych życzeń? - zaproponował, wstając z ziemi. Podszedł do Fushiego z pytającą miną. W sumie miał jedno takie marzenie... Chciał je spełnić nader wszystko, więc w sumie czemu miałby nie spróbować?

- C.. Czy ja wiem? Nie wiem czy mam jakieś życzenia - odpowiedział zgodnie z prawdą.
Fushimi naprawdę nie miał pojęcia o co mógłby poprosić. Nie miał żadnego sprecyzowanego życzenia. Jedyne czego obecnie chciał to osoby, która byłaby w stanie pokazać mu świat. Wolny świat, którego on kompletnie nie znał, ale przecież.. Chciał to osiągnąć własnymi rękoma, a nie bez pomocy jakiegoś tam drzewa. Jeżeli chciał o coś poprosić to o coś specjalnego. Prawdziwa miłość? Czy to nie jest zbyt oklepane?

Spojrzał na niego z powagą. No cóż, nie każdy ma marzenia, więc nie miał mu tego za złe, ale widział jego emocje, wymalowane na twarzy. Poczochrał go po główce i uśmiechnął się. Nie chciał go do niczego zmuszać, o nie! Nie śmiałby nawet!
-To w takim razie ja spróbuję! - wypiął dumnie pierś, podchodząc bliżej drzewa -Tylko jak to wszystko sprecyzować... - westchnął, drapiąc się nerwowo po głowie. Czego on tak właściwie chciał sobie zażyczyć? Hm...
O wielkie, przemądre Drzewo!~ zaczął w myślach, dotykając jego kory dłonią. Od kilku lat działałem na własną rękę, a całe życie mi się zawaliło... Cóż, nie wiem, czy moje życzenie jest dobre, ale chcę, aby pobyt w tej szkole dał mi tę osobę, na którą będę mógł zawsze liczyć ~ nic innego w głowie raczej nie miał. Nic nie potrzebował i chyba wszystko miał... Wiadomo, że takie życzenia są zawsze wymawiane w jego godność, no ale chciał spróbować magii drzewa. A nóż się spełni, kto wie.

Zastanawiał się czy to nie źle, że nie życzył sobie niczego. Miał nadzieję, że Matt nie uznał go za jakiegoś wariata z teg powodu i rozumiał, że ten na razie nie chciał wykorzystywać takiej szansy na byle jakie życzenie. Chciał poczekać i być pewnym tego o co by poprosił. Kiedy ujrzał jego uśmiech, a później poczuł jego dłoń na swojej głowie zrozumiał już, że wszystko jest w porządku i nie ma się o co martwić.
- Powiedz to, co mówi Ci serce - podpowiedział mu.
Kiedyś usłyszał, że ludzie powinni się kierować swoimi uczuciami. On nigdy taki nie był. Zawsze kierował się rozumem, chłodną logiką i faktami. Sam nie wiedział czemu tak a nie inaczej mu poradził. Może stwierdził, że jest w tym trochę prawdy?
- Oby Twoje życzenie się spełniło, Matt - na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

Jego wzrok pokierował się do góry, w stronę korony drzewa. Widział, jak kwiaty, który na nim były, zabłysnęły na jedną sekundę, prawie niewidocznie. Potem poczuł ciepło, przepływające do niego przez dłoń, którą miał przyłożoną do drzewa. Uśmiechnął się. Czyli w jakimś stopniu życzenie się spełni.
-Chciałbym - odpowiedział Fushiemu z uśmiechem, odwracając się do niego. Powoli podszedł do niego i patrzył na niego przez parę chwil, póki się nie ogarnął.
-T-to może teraz pójdziemy dalej? - zaproponował, odwracając głowę lekko speszony. Nigdy nie potrafił zapatrzyć się w kogoś tak, jak na czarnowłosego i przestać myśleć... Coś w tym było, ale on nie umiał tego odgadnąć.

Chłopak trochę dziwnie się zachowywał i nie umknęło to uwadze okularnika. Nie wiedział, czy .. może jest to spowodowane obecnością czarnowłosego? Skąd! Jak mógł w ogóle pomyśleć o czymś takim. To Fushimi tutaj wariował i nie wiedział jak się nazywa.
- W .. W porządku - odparł dopiero po dłuższej chwili.
Cały czas uważnie go obserował. Czuł na sobie jego każde spojrzenie. Wiedział jak długo to robi, ale nie miał pojęcia czemu po tym zawsze odwracał speszony wzrok.
Idiota. Musisz się jeszcze dużo nauczyć.

Nerwowo podrapał się po karku, rozglądając się dookoła. W którą stronę iść? Północ, południe, a może zachód? No kurwa, po co się na niego tak intensywnie patrzył? Teraz myśleć nie może racjonalnie... ŚWIETNIE!
-To może chodźmy tędy... - zaproponował, zagłębiając się w las, tak południowy-wschód. Coś go tam przyciągało i miał nadzieję, że jego towarzysz nie będzie się sprzeciwiał.

z.t z Fushimim.