Korytarz.

To było na prawdę miłe. Zarumieniła się lekko. Miała ochotę nigdy nie wychodzić z objęć chłopaka.
-K-kim jest Kayeko? -Spojrzała na chłopaka.

-Kayeko jest moją dziewczyną, ale jest tolerancyjna w sumie i praktycznie nigdy nie jest zazdrosna, to raczej ja jestem tym zazdrośnikiem w naszym związku~ -uśmiechnął się do niej.
-Nie bój się, mogę Cię tulać nonstop i tym podobne, więc jest okej.

Poczuła lekkie uczucie w sercu. Ach.. więc ma dziewczynę. Łzy naleciały jej do oczu. Kilka razy zamrugała żeby się ich pozbyć.
-R-rozumiem. -powiedziała smutno. Jednakże źle się czuła z tym, że przytula się do czyjegoś chłopaka. Przecież to tylko po przyjacielsku. Dopiero teraz poczuła tą pustkę w sercu. Zdała sobie sprawę, że potrzebuje kogoś takiego. Jak widać mój czas jeszcze nie nadszedł.

-Nie bój się, Misaki-chan. Jeśli będziesz czegoś potrzebowała, pocieszenia czy coś to zawsze przyjdź do mnie, od tego tutaj jestem. -delikatnie pocałował ją w czółko i uśmiechnął się do niej, patrząc w jej piękne oczyska.
-Wiesz co? Wygodnie mi się tu siedzi..

-Dziękuje. -Podziękowała mu dzisiaj już chyba 5 raz. Zaśmiała się. Ale na prawdę była mu wdzięczna. Nie ma to jak taki przyjaciel. Zarumieniła się. Oparła się o niego.
-Wiesz, że mi też? -zaśmiała się.

-Kuuurde, chyba posiedzę z Tobą tutaj cały dzień.. Nawet mam taką ochotę, chociaż wątpię, że żołądek mi na to pozwoli. -zaczął ją delikatnie głaskać po główce.
-Dawno nic nie jadłem.. -mruknął cicho.

-Też bym chciała.Ale żołądek wzywa. -Zaśmiała się. Spojrzała na niego. Pocałowała go w czółko i złapała go za rękę. Wstała.
-Chodź. Zjemy coś.

-Uhm, okej.. -delikatnie złapał ją za rękę i uśmiechnął się. Była bardzo miła, pomocna, jak najlepsza przyjaciółka, może i tak będzie? Kto wie~ Wszystko jest możliwe, prawda?

-Dobrze.- Poczuła jak chłopak łapie go za rękę.
-Więc chodźmy.-Uśmiechnęła się. Pociągnęła go w stronę wyjścia.
z.t z Hidekim.

Wyszli na korytarz, a on od razu oparł się od ściane i rzucił swoją torbę koło nóg. Przeczesał ręką swoje czerwone kłaki i spojrzał na nią z uśmiechem.
-Gomene za porwanie, ale jestem w kropce... Pomożesz mi znaleźć swój pokój? Jestem nowy i się nie orientuje - westchnął i spojrzał w głąb korytarzy, który mieścił zbyt dużo drzwi.

Kompletnie nie rozumiała co się dzieje. Spojrzała na czerwonowłosego chłopaka który porwał ją z kuchni. A co z Hidekim? Trudno, potem mu wyjaśnię. Spojrzała mu w oczy. Serce zaczęło jej bić szybciej. Co się dzieje? Na jej policzkach wykwitł lekki rumieniec. Mimo to uśmiechnęła się do chłopaka.
-Jasne, jakiś czas temu sama miałam ten problem. -zaśmiała się. - A więc jaki masz nr pokoju? -spytała go.

Wyjął klucz, który mu dano i spojrzał plakietkę z numer.
-Bosz... Trzydzieści siedem? Więcej ludu nie zmieścili? - jęknął załamany. Że co proszę? To ile tu ludków zawitało, że ma taki kosmiczny numer?
-Coś czuje, że długo tu nie pociągnę... - mruknął i podrapał się po karku.

No, trochę ludu to tu jest. Nie martw się, jakoś dasz radę. - Złapała go za ręke i pociągnęła go w stronę jego pokoju. Gdy doszli. Powiedziała:
-To tutaj.- uśmiechnęła się.

Trochę się zdziwił gdy ta złapała go za rękę, ale dał się prowadzić. Kiedy stanęli przed drzwiami uśmiechnął się do niej.
-Dzięki, miła z ciebie osóbka - położył jej łapkę na głowie - Chodź, wejdziesz, to mi opowiesz co nie co - uśmiechnął się i nie przyjmując sprzeciwu wszedł z nią do środka.

z.t. z Misaki

Wyszła na korytarz. Dawno tu nie była. Rozejrzała się. Było oczywiście pusto. No ale może ktoś przyjdzie. Usiadła na parapecie i czekała.

Otworzyła drzwi. Weszła do budynku ze spuszczoną głową. Nadal była niesamowicie rozdrażniona. Nie przesadzała trochę? Nigdy tak wcześniej się nie zachowywała. "Dziewczyno, ogarnij się!" - warknęła w myślach... na siebie. Odwróciła się i zaczęła iść przed siebie, przymykając oczy na rzeczywistość.

Nagle dostrzegła jak na korytarzu pojawiła się kocica. Uśmiechnęła się pod nosem. Była naprawdę ładna. Westchnęła pod nosem. Zastanawiała się czy przypadkiem nie jest bi.

Idzie i idzie. Zaraz, zaraz. "Czy ja już nie przeszłam drzwi do mojego pokoju?" - pomyślała otwierając oczy. Ale cóż to...? Jakaś nowa osóbka siedziała sobie na parapecie? Chwila... Czy czarnowłosa nie widziała już jej kiedyś...? Widocznie siedząca zmieniła swój imejdż, bo Tayli wydawało się, jakby już ją spotkała. Bodajże na dziedzińcu. No nic, wypadałoby się przywitać.
- W-witaj. - odezwała się w końcu niepewnym głosem.

Cześć- uśmiechnęła się i podeszła do dziewczyny. Oblizała usta. Dziewczyna wyglądała naprawdę niesamowicie zastanawiała się jaką ma misecz... CO?!@#$^% Cholercia, czyli jednak, nie sądziłam że jestem lesbijką No nic. Na prawdę nie mogła się powstrzymać od gapienia się na jej piersi. STOP! Spojrzała jej w oczy i się uśmiechnęła .

Widząc zachowanie dziewczyny zrobiła krok do tyłu. Lesbijka?! Najwyraźniej. Tak... chyba nic tu po niej. Tayla gustowała jedynie w panach... Ekhem. I gustuje nadal. Ale moment. Nie w jej stylu było być tak nieuprzejmą. Najwyżej zwieje, gdy ta rzuci się na nią. Zaśmiała się w duchu.

Patrzyła jak dziewczyna cofa się o krok do tyłu. No masz ci los. Jak widać tylko ona na tym korytarzu była homo. A szkoda, posmutniała. Podała jej rękę.
-Jestem Saeko, a Ty?

Tayla odetchnęła z ulgą w duchu. Była przygotowana na najgorsze. (XD)
- Tayla, miło mi. Wydaje mi się, że już cię gdzieś widziałam. - odpowiedziała dziewczynie już nieco pewniejszym głosem.

Serio? - zdziwiła się. - To raczej nie możliwe, dopiero co wyszłam od fryzjera, wcześniej wyglądałam zupełnie inaczej.

- Kojarzę cię z buźki - uśmiechnęła się - Tak, tak mi się właśnie wydawało, że nieco twój wygląd się zmienił, tylko nie wiedziała dokładnie w którym miejscu. Bodajże widziałam cię, gdy byłaś na dziedzińcu z innymi dwoma osobami. Ale to już było dość dawno, więc nie wiem dokładnie jak akcja się toczyła.

-Ach! - przypomniała sobię akcję z chłopakiem którego imienia wciąż nie znała i Himiko. - No tak, to w takim razie już mnie widziałaś. - Uśmiechnęła się. Nagle zobaczyła coś za oknem. - Gomen, ja muszę lecieć. - Po czym wybiegła.
z.t