Korytarz.

Wyszła na korytarz. Spojrzała w okno. Brr. Dopiero co wyszła z ciepłej kąpieli, nic więc dziwnego, że widok śniegu za oknem doprowadził do tego, że zadrżała. Poszła więc szybko do pokoju.
z.t

I znowu się tutaj znajdowała, już któryś raz dzisiaj. Oparła się łokciami o parapet i zapatrzyła się w widoki za oknem.

Chłopak nagle pojawił się za dziewczyną, znaczy.. W sumie to na nią wpadł.
- Roland, cholero jedna, gdzie Ty żeś mnie przeniósł...
~Tam gdzie.. Ten... Nie trafiłem GPS'em, sorry.. -chłopak właśnie w tej chwili ogarnął, że wpadł na Misaki i wyszczerzył się.
-Hej, Misaki.

Patrzyła właśnie na widoki za oknem gdy poczuła, że ktoś na nią wpada. Spojrzała na chłopaka. Odetchnęła z ulgą. Na szczęście nie był to nieznajomy.
-Cześć. -uśmiechnęła się.

-Ohh.. To dobrze, że trafiłem na Ciebie, a nie na kogoś innego. -powiedział lekko drżącym głosem i czym prędzej zlazł z niej, po czym usiadł pod ścianą nerwowo patrząc na drzwi wejściowe, kto wie, może nadal go gonią czy coś?
-P-przepraszam, że na Ciebie wpadłem. -na pierwszy rzut oka było widać, że chłopak jest wystraszony, nierównomierny oddech, "rozlatane" oczy, wszystkiego się bał~

Usiadła obok niego.
-Wszystko okej? -Spojrzała na niego zatroskana. Chłopak zdecydowanie właśnie przed czymś uciekł. Położyła mu rękę na ramieniu.
-Nie jesteś ranny? - Nie życzyła mu tego ale miała nadzieję, że w końcu będzie miała okazję wykorzystać swoje lecznicze moce.

Pokazał jej lewą dłoń, była bardzo poszarpana przez drzewo za którym się krył, do tego w ręce znajdowały się kawałki jakiegoś metalu, które się wrzynały i wrzynały, co bolało jeszcze bardziej.
-T-tylko to, ale to nic.. Znaczy nie mogę się już uleczyć, więc.. Chyba raczej jest coś źle, boję się~ -chłopak co chwile patrzał na nią, był dosłownie przerażony, chyba jedyne co mogło go uspokoić to jakiś przytulasek.

Spojrzała na niego. Jej oczy zmieniły kolor na niebieski, co oznaczało, że się martwi. Wzięła jego dłoń w ręce. Zamknęła oczy i się skupiła. Nagle wokół jej rąk pojawiło się zielone światło. Kawałki metalu same wypadły, a rany się zasklepiły. Otworzyła oczy. Zielone światło zniknęło. Spojrzała na niego uśmiechnięta. Widziała jednak, że chłopak jest przestraszony. Pogłaskała go po głowie.
-Już dobrze. - Przytuliła się do niego. Starając się ukryć rumieniec.

Objął ją mocno. Poczuł się troszeczkę lepiej, lecz nadal był wystraszony, co chwilę spoglądał na drzwi wejściowe do akademika, miał nadzieję, że nikt tutaj nie wparuje i po prostu nie odbierze mu przyjaciółki. Był wdzięczny za to co zrobiła.
-D-dziękuję za to co przed chwilą zrobiłaś. -tulał ją coraz mocniej, zapewne mógł jej złamać żebra, lecz niezbyt teraz o tym myślał, chciał po prostu zapomnieć o tym co stało się parę minut temu.

Uśmiechnęła się szeroko. Była szczęśliwa skoro mogła pomóc przyjacielowi. Jej oczy zrobiły się zielone. Było jej tak dobrze. Trwała w tym uścisku.
-Nie ma sprawy.- Nagle jednak poczuła, że chłopak ściska ją ciut za mocno.
-Itai.. Hideki... -wydukała.

Gdy usłyszał jej głos od razu ją puścił, chyba zrobił jej krzywdę.
-G-gomenasai, niezbyt myślałem o tym, czy robię Ci krzywdę czy coś.. -spojrzał jej prosto w oczy, nerwowo drapiąc się w potylicę, chyba jednak nikt tutaj nie przyjdzie, znaczy z tych strasznych stworzeń, nieźle go tam zaskoczyły, były przerażające.. I do tego ta dziewczyna, ugh~

-Uh, rozumiem.. - Takie zachowanie było normalne w tej sytuacji.
-Już jest dobrze. Nie martw się. -Uśmiechnęła się. Dopiero teraz zastanowiła się co takiego się stało, że chłopak znalazł się tu w takim stanie.

-N-no mam nadzieję... No chyba, że nagle tu wpadną i coś mi lub Tobie zrobią, wtedy już nie byłoby fajnie.. -spojrzał na nią, był oczywiście przejęty tą całą sytuację, bo przecież gdyby coś jej się stało byłaby to jego wina, przecież to on ją w to wciągnął~

Zadrżała. Nie lubiła walczyć. Ścisnęła kostkę zawieszona na szyi. W razie czego użyje tego. Nie lubiła używać ognia. Był zbyt niebezpieczny. W razie czego jednak nie miała wyboru.
-Nie martw się, nie wpadną. A nawet jeśli to jakoś sobie poradzimy.- uśmiechnęła się do niego i ścisnęła go za rękę.

Chłopak nagle strzelił facepalm'a.
-Jestem strasznie, strasznie, strasznie głupi... Przecież mogę przywołać moje bronie.. -spojrzał na nią lekko wkurwiony.
-Przez moją głupotę mogę Cię narazić na niebezpieczeństwo. -fakt, Hideki czasami zapominał o niektórych rzeczach, ale nie powinien zapominać o nich w sytuacjach zagrożenia jego życia, no do cholery~

Spojrzała na niego.
-Nie przejmuj się, każdy może zapomnieć.-Gdyby się przestraszyła czegoś mocno prawdopodobnie w jej wypadku zapomniałaby nawet o oddychaniu.
- W razie czego, mam jak się bronić.- Uśmiechnęła się. Władanie ogniem było jej jedyną bronią. Na szczęście zdołała dość dobrze opanować tą umiejętność.

-T-to dobrze, że masz się czym bronić, znaczy.. Ja mam jeszcze mojego Anioła Stróża, który mnie chroni, jeśli mam umrzeć.. -spojrzał na nią szczerząc się.
-A co najlepsze.. Mogę go przyzwać.. I on mnie uratuje w każdej sytuacji. Ale... Jeśli umrę, znaczy.. W sumie, co ja pierdolę~ Ja nie mogę umrzeć, znaczy umrzeć mogę, lecz od razu się odrodzę z amnezją i tym podobne..

Spojrzała na niego zdziwiona. Chłopak mówił lecz nie do końca rozumiała co. Jego słowa mieszały jej się w umyśle. Przed oczami zaczęło jej się robić ciemno.
-Ja.. -chciała coś powiedzieć lecz nawet nie zdążyła. Czemu? Opadła bezwładnie na chłopaka.

Postarał się ją złapać, oczywiście udało mu się to, trzymał ją dość mocno.
-C-co Ci jest? Wszystko okej. -położył ręce na jej ramionach. Nie wiedział co jej jest, przecież nie jest lekarzem czy coś~ Nie wiedział co zrobić, więc tylko patrzał.

Próbowała coś wykrztusić. Lecz słowa nie były w stanie popłynąć jej z ust. Dlaczego? Czemu teraz? Nie była w stanie nic zrobić. Spróbowała się podnieść ale od razu upadła. Tylko raz w życiu jej się to zdarzyło. Wiedziała, że to w końcu nastąpi ale nie wiedziała że tak szybko.
-Krwi... -wychrypiała.

-Potrzebujesz krwi? -od razu przekręcił ją plecami do siebie u usadowił między swoimi nogami.
-D-dobra, mogę dać, ale czekaj.. -mruknął cicho, musiał się jakoś do tego przygotować psychicznie, gdy to nastąpiło, chłopak po prostu włożył jej kawałeczek swojej dłoni, było to mniej więcej między kciukiem, a palcem wskazującym, najbardziej wrażliwa część dłoni.

Dzięki lisim, ostrym zębom przebiła się przez skórę chłopaka. Wystarczyło jej tylko kilka kropli by wszystko wróciło do normy. Dotknęła chłopaka w miejscu w którym ugryzła a ranka zniknęła.
-Dziękuje. I przepraszam. - Naprawdę nie spodziewała się, że to wróci. Tym bardziej, że nie było z nią Yuki. Więc to powinno zniknąć prawda?

-Nie, spokojnie, nic mi nie jest. -poklepał ją leciutko po ramieniu i wyszczerzył się, cieszył się, że mógł jej pomóc.
-Czyli już wszystko jest okej, tak? -spojrzał na nią z troską, miał nadzieję, że nic jej nie będzie, był chyba pierwszą dziewczyną z którą się zaprzyjaźnił, oczywiście poza Kayeko.

-To dobrze.- Uśmiechnęła się. Na prawdę doceniała to co robił. Znalazła tutaj już kolejnego przyjaciela. Łzy naleciały jej do oczu a tęczówki zmieniły barwę na niebieską. Wszystko to dlatego, że się wzruszyła. Przytuliła się do chłopaka.
-Dziękuje. -wyszeptała.

-Proszę bardzo, dla Ciebie wszystko~ -wyszeptał jej do ucha i zaczął delikatnie głaskać ją po pleckach, tym razem zważał na to by nie zrobić jej krzywdy.
-Zastanawiam się co by zrobiła Kayeko, gdyby nas zobaczyła...