Korytarz.

Czyli bardzo długi korytarz, prowadzący do wszystkich pokoi w akademiku. Gdzie nie gdzie umieszczone są okna i spore parapety. Czasami są to ulubione miejsca uczniów, kiedy chcą spędzić trochę czasu sami, by pomyśleć o różnych sprawach, a pogoda nie dopisuje, by przebywać na dworze.

Wyszła na korytarz i rozejrzała się. Hmm.. gdzie by tu się najpierw wybrać? Poczuła burczenie w brzuchu. A no tak. Do kuchni. Tylko...gdzie ona jest? Zakłopotana ruszyła w stronę schodów. Pociągnęła nosem. Poczuła zapach ludzkiego jedzenia. Ach, no to problem z głowy. uśmiechnęła się do siebie. Może spotkam kogoś nowego? Bo jak na razie znam tylko jedną i osobę i coś czuję że nie będzie to przyjaźń na wieki. Ruszyła w stronę kuchni.

Przeszła długim korytarzem mijając drzwi do pokoi innych uczniów.

Powolnym krokiem... A czym innym~? Szła sobie korytarzem. Lekko wzdychając odgarnęła sobie grzywkę sprzed oczu. Ciekawe czy kogoś spotka.. Pierwszy dzień, to trzeba kogoś zaliczyć, czyż nie~? Wystraszyć czy cóś... W każdym bądź co bądź razie chciała kogoś zobaczyć. Szła tak sobie dalej co jakiś czas przenikając dłonią przez ściany.

Weszła na korytarz. Szła szukając swojego pokoju. Gdzieś tu musi być! W końcu stanęła przed drzwiami do swojego lokum. No nareczcie! Ciekawe jak jest w środku. I nie czekając ani chwili otworzyła drzwi.

Wkroczyła.. Drugi raz~? Na korytarz. Szła powoli. Nie spieszyło jej się zbytnio. Przeciągając się przyglądała się przeróżnym obrazom wiszącym na ścianach. Może pozna na nich kogoś~? Nie~? No cóż.. Przecież miała amnezję~! Kogo miała tam niby na tych malowidłach poznać~? Dreptając po korytarzu zanurzała dłonie w ściany przebijając się na ich drugą stronę. Może ktoś ją dostrzeże~? Może ktoś się przestraszy~? Nie wiadomo. Jednak robiła tak dalej. W jedną ,drugą stronę.. nie nudziło jej się to. Czemu~? Przecież była duchem~! Jej nic nie mogło się znudzić~! No chyba, że bezczynne siedzenie. No w tym wypadku ja bym się nie dziwiła. Więc.. nie przerywając swojej czynności szła dalej po jakże długim i nie kończącym się dla niej korytarzu.

Beznadzieja.. Spodziewałem się czegoś więcej po tej tak zwanej Akademii.. Chłopak spacerował po korytarzu, szukając swojego pokoju, lecz w pewnym momencie ujrzał jakąś dziewczynę i postanowił zagadać.

-Ohayooo~ Etto.. Jestem tutaj nowy i się zgubiłem.. -wyszczerzył się.

Spojrzała na niego. Nowy~? Czyżby nie była tutaj sama~?
-O-ohayo..-odpowiedziała nieśmiało.- Jesteś na głównym korytarzy, łączącym wszystkie pomieszczenia akademika ze sobą.-uśmiechnęła się do niego delikatnie,co było w jej zwyczaju.

Wbiegła na korytarz. Wpadła na jakiegoś chłopaka i upadła na ziemię. - Przepraszam!

-Nic się nie stało.. -uśmiechnął się.
-Trochę boli, ale nic mi nie jest.. -wyszczerzył się do dziewczyny która przed chwilą na niego upadła.
-A właśnie.. Twoje imię duszku? -chłopak wiedział, że dziewczyna która przed chwilą go poinformowała jest duchem, chłopak potrafił rozróżniać rasy.

-C-C-Chiyeko.-zająknęła się. Był niesamowity. Nikt jeszcze nie wpadł na to iż mogła by by duchem. On ją widział~! To było już coś. Spojrzała kątem oka na dziewczynę.

Jeszcze raz sorki. Śpieszyłam się i w ogóle nie patrzyłam przed siebie. No właśnie, my się nie znamy. - Spojrzała na chłopaka i dziewczynę.

-Jestem Dino, miło mi. M-mogłabyś wstać, wbijasz mi się w to miejsce.. No wiesz. -uśmiechnął się i poprawił okulary.

-M-mnie również miło.-uśmiechnęła się delikatnie. Włożyła ręce do kieszeni od swojej kurtki. Przyglądała się wciąż chłopakowi.

Zarumieniła się i wstała. Odruchowo cofnęła się. - Gomen! - Wyciągnęła rękę do niego. - Natsuko jestem. Ale mów mi Natsu w skrócie. - uśmiechnęła się.

Chłopak podniósł się powoli, a torbę zarzucił na ramię.
-Właśnie szukałem swojego pokoju.. No i sie zgubiłem, jestem beznadziejny. -wyszczerzył się, co było w jego naturze, uwielbiał się uśmiechać.

-A który masz numer pokoju~?-spytała uprzejmie. Już chyba znała każdy zakątek korytarza,skoro włóczyła się po nim od.. godziny~? Posłała chłopakowi delikatny,lecz słodki jak na nią uśmiech.

Hehs, nie przejmuj się. Miałam ten sam problem dzisiaj. -zaśmiała się. - Twój pokój powinien być chyba zaraz obok mojego. Też dopiero dzisiaj tu przyjechałam. -uśmiechnęła się.

Chłopak wyjął z kieszeni karteczkę z numerkiem czternaście. Kieszenie były dość ciasne w końcu były to rurki, uwielbiał chodzić w rurkach, tak to był jego styl..
-Ooo, taki o! -puścił im oczko.

Mój to trzynaście. Tak jak myślałam. Chodź. -zaczęła iść w kierunku swojego pokoju.

Przyjrzała się numerkowi.
-To.. w prawą stronę.-odpowiedziała chłopakowi. Uśmiechnęła się do niego delikatnie,a na jej twarzy zawitał maleńki, prawie nie dostrzegalny rumieniec.

-Dobrze, także.. Idziemy. -odwrócił się tam gdzie mówiła Pani duszek, gdy tylko zauważył numerek którego tak długo szukał wyjął klucze i wkroczył do pokoju.


Z.T

Powoli wkroczyła za nim. Mogła tak naprawdę przelecieć przez ścianę, ale wolała bardziej oficjalnie.

z.t.

Weszła za nimi do pokoju chłopaka.

z.t

Szła żwawym krokiem w kierunku damskiej łazienki. Mam ochotę na długą gorącą kąpiel. Po chwili już jej nie było na korytarzu.