Kawiarenka

Weszła wraz z Dastanem do kawiarenki. Od razu wskazała jakiś stolik przy oknie po czym usiadła przy nim biorąc małe "Menu" do ręki. Przyjrzała się wszystkim proponowanym herbatą, kawą i innym słodkością po czym spojrzała na chłopaka z lekkim uśmiechem na twarzy.

Uśmiechałem się przez całą drogę, w głębi kłócąc się z Alexem. Wątpię, żeby tej kobiecie wyszło na dobre zadawanie się za mną, ale to jej wybór... Chociaż... Ona o niczym nie wie. Trudno, później ją uświadomię. Usiadłem naprzeciwko niej i od razu zacząłem przeglądać kartę dań i deserów. Sęk w tym, że to co lubiłem ja, niekoniecznie lubił Alex. W końcu postawiłem na jakąś kawę rozpuszczalną i sernik.
- Przytulne miejsce. - rozejrzałem się po budynku.

-A no przytulne..-uśmiechnęła się delikatnie Przyglądając się dalej Menu. Nie była zbytnio zdecydowana. Bo praktycznie.. Ona nic nie piła i nie jadła z wyjątkiem liści orchidei. No ale spróbować nigdy nie zaszkodzi. A musiała przecież wyglądać na normalnie żyjącą osobę, bo w przeciwnym wypadku.. Zabiliby ja.

Wypadało by się czegoś dowiedzieć o tej kobiecie. Na przykład kim jest.
- Więc... Skoro uczniowie nie są normalni, podejrzewam, że nauczyciele też nie. Kim jesteś? - zapytałem po chwili z delikatnym uśmiechem.
Tak, miałem dostęp do takich informacji. W końcu muszę wiedzieć, jak rozmawiać z nienormalnymi uczniami.

-Pół zombie..-odparła przeciągając się na krześle. Po chwili przyszły ich zamówienia. Ona prosiła oczywiście o cappuccino czekoladowe. Powąchała je z lekkim uśmiechem na twarzy. Spojrzała na chłopaka.- A ty~?

I tu się zaczynają problemy.
- Jakby to powiedzieć... Jeden ja jest człowiekiem...
- A ja jestem wampirem. - niekoniecznie z własnej woli uśmiechnąłem się psychodelicznie.
- Ogarnij... Jesteś wśród ludzi... - warknąłem cicho na siebie. - To dziwne, ale... Przyzwyczaiłem się.

-Aha..-uśmiechnęła się delikatnie. Więc miała tu do czynienia z osobnikiem o dwóch osobowościach. No ciekawe.. nawet bardzo. Popijając swoją kawę przyglądała się mu.

Dziwnie musiałem wyglądać, kiedy raz popijałem kawę z niby obrzydzeniem, a raz zadowolony. Uroki posiadania dwóch zupełnie odmiennych jaźni.
- Więc... - zacząłem powoli, upewniając się, e wampirek się nie wtrąci. - Trzeba umrzeć, żeby być pół zombie czy masz to w genach?
Doś prywatne pytanie, szczerze mówiąc ja bym chyba na nie nie odpowiedział.

-Musiałam umrzeć.. Jednak to był przypadek.. Po tym zdarzeniu sprawce mej śmierci zabiłam.. - powiedziała z powagą popijając dalej swoją kawę. Oczami wędrowała gdzieś po ścianach.

Zagryzłem wargę. Nie powinienem pytać. Nawet Alex, który nie miał sumienia tak uważał. Spojrzałem na nią smutnym wzrokiem. Nie wiedziałem, co to znaczy umrzeć, czy nawet ból. Zawsze w krytycznych momentach chroniło mnie moje alter ego.
- Przepraszam... Nie powinienem pytać. - powiedziałem cicho.

-Nie szkodzi.-zaśmiała się cichutko. Piła dalej swój napój. Musiała się czymś zając by odgonić myśli o swej przeszłości. Westchnęła ciężko. Spojrzała na chłopaka i uśmiechnęła się delikatnie.

Co jak co, ale śmiała się ładnie. Chociaż nie powinienem tak myśleć. Dopuściłem do głosu homoseksualnego Alexa i od razu usłyszałem w myślach jego zdanie na ten temat.
- Podoba Ci się w tej szkole? - zapytałem w końcu, przerywają ciszę. - Znaczy się jako nauczyciele.

-A no,jest bardzo przytulnie, nie powiem. Znam już paru uczniów. Ale to tylko kilku.-uśmiechnęła się do niego odgarniając sobie włosy sprzed oczu. ciągle jej przeszkadzały.. A to wredne kudły~!

- Mam nadzieję, że nie są specjalnie wredni. - uśmiechnąłem się szeroko.
Przetarłem oczy i dokończyłem zamówienie. Właśnie doszło do mnie, że nie przespałem kolejnej nocy. A właściwie nie całą. Pewnie znowu cholera wróciła do domu nad ranem. A potem że wyglądam, jakbym od roku nie spał... Chociaż... Tak kurde jest.

-Oj nie. Są bardzo mili. Jak dla mnie oczywiście ~ zaśmiała się ponownie kończąc swoją kawę. Ahh.. była taka pyszna. No ale cóż.. Skończyła się. Spojrzała na chłopaka uśmiechając się dalej.

- Już się obawiam pierwszego spotkania z nimi. - zachichotałem.
Nie żeby mieli mi wejść na głowę... Alex na to nie pozwoli. Ale po prostu... Ja nie umiem uczyć. Umiem grać na gitarze, pisać programy komputerowe, nawet zabijać... Ale nie umiem nauczać. Dlaczego właśnie tutaj mnie przydzielili? Na mojej twarzy przez moment była wymalowana panika, później zastąpiona ulgą.

Uśmiechnęła się delikatnie. -Mam nadzieje,że nie będą bardzo złośliwi.-odparła spoglądając w puste naczynie. Ah.. Napiła by się jeszcze. Spojrzała przez okno na zewnątrz przyglądając się idącym na zewnątrz ludziom. Wyglądali.. na .. szarych.. Bez uczuć ludzi. Z cichym westchnieniem przeniosła wzrok i zatopiła go ponownie w chłopaku.

Uśmiechnąłem się niezręcznie i gdyby to było możliwe z moją cerą, pewnie nieznacznie zarumieniłbym się. Nie przywykłem do tego, że ktoś tak się we mnie wpatruje.
- Coś nie tak? - zapytałem, odruchowo przeczesując dłonią włosy.
Zawsze mi się wydawało, że to z nimi jest coś nie tak, więc zrobiłem to niezbyt myśląc nad powodem i efektem.

-Nie,nie.. przepraszam.. zamyśliłam się..-uśmiechnęła się delikatnie a na jej policzkach zawidniały prawie nie zauważalne rumieńce. Wpiła wzrok w puste naczynie i westchnęła cichutko.

- Nie masz za co przepraszać. - uśmiechnąłem się przyjaźnie.
Z głębi świadomości dobijał się zbyt długo ignorowany Alex. Wiedziałem, że jeżeli chociaż na chwilę nie dopuszczę go do głosu to potem będę żałował. Ale tym razem mnie zadziwił.
- Napijesz się jeszcze czegoś? - zapytał, w miarę miłym tonem.
Przynajmniej na tyle miłym, na ile potrafi być miły Alex. Ciekawe, co on knuł, w końcu nigdy nie był taki bezinteresownie.

-A no... jeszcze napiłabym się cappuccino..-westchnęła cicho przejeżdżając palcem po krawędzi naczynia. Spojrzała ponownie na chłopaka uśmiechając się delikatnie.

- Nie ma problemu. - uśmiechnąłem się i zamówiłem u kelnera kolejne cappuccino dla Miwako.
Swoją drogą zaczęły mnie dręczyć wyrzuty sumienia, że nie jestem w robocie.
"Odpuść sobie, idioto... Posiedź z nią. Czy to nie jest lepsze?"
Faktycznie, jest. Poddaję się, Alex zaczyna mądrze gadać, coś się dzieje.

-Dziękuje.. bardzo..-uśmiechnęła się do niego odgarniając sobie, ponownie, włosy sprzed oczu. Wpatrywała się dalej w chłopaka. Podparła się na łokciach na twarz wsparła na dłoniach.Po kilku chwilach gdy już dostała kawę wypiła ja i wstała powoli.- Gomenesai. Musze już iść.-uśmiechnęła się delikatnie i wychodząc z kawiarenki musnęła opuszkami palców jego dłoń.

z.t.

Szła razem z Himiko. Weszła do środka. Wybrała najładniej wyglądający stolik i usiadła przy nim. Zawiesiła płaszczyk o oparcie siedzenia.
-Jak cieplutko.. wreszcie.- wzięła menu w ręce. I spojrzała na towarzyszkę.
-Na co masz ochotę? Ja chyba oprócz latte wezmę sobie kawałek ciasta czekoladowego z wiśnią. -oblizała usta na wspomnienie smaku.