Sala plastyczna.

Wszedł do sali z nadzieją, że wolno mu tu być. Jakoś nie widziała mu się kolejna wizyta u dyrektora. Stanął przed paletą i wyczarował sobie farby i radio. Włączył sobie na maksa muzykę i zaczął malować jakąś postać. Postać dziewczyny. Po tym jak nadal jej włosom odcień blondu, a oczom szmaragdowy połysk, dopiero wtedy uświadomił sobie, że podświadomie namalował Shizu. Uśmiechnął się lekko czerwony na twarzy, gdy przyglądał się jej portretowi. Naprawdę mu wyszło... Teraz tylko kilka poprawek i będzie skończony.

Obraz skończony. Klasnął w dłonie, a portret został przeniesiony do jego pokoju. Teraz czas narysować coś innego.
Chwycił za nową paletę i zaczął malować. Z początku niewyraźne kontury, później można było już ujrzeć konia z dwoma postaciami na grzbiecie. Chłopak wpadł w trans i zupełnie skupił się na malowaniu. Tutaj kontur, tutaj kolor, tutaj cienie... Było po prostu wszystko, co być musiało.
Efekt końcowy bardzo go zadowolił. Obraz przedstawiał dwójkę ludzi, kobietę i mężczyznę, jadącym na gniadym ogierze, który wiózł ich przez łąkę.
Garim pstryknął palcami, a obraz się skopiował. Jeden poleciał do jego pokoju, a ten oryginalny do pokoju Shizu z doczepioną karteczką, na której widniało słowo "dziękuje".
Usiadł zmęczony pod oknem i zamknął oczy, dalej wsłuchując się w muzykę z radia.

Nawet nie wiedział, kiedy zasnął i teraz obudził się nieco przymulony. Kto to wogóle widział, żeby zasypiać w sali plastycznej? Podniósł się i pomasował bolący tyłek, po czym wyłączył muzykę i wyszedł z sali.

z.t.