Polana.

- Oh.. To czuje.. Miło.. -uśmiechnęła się delikatnie spuszczając głowę. W końcu coś normalnego.. Jak to ujęła w myślach "człowieczego". Uniosła głowę spoglądając w złote oczy chłopaka. To złoto.. niczym hipnoza.. Zamrugała kilka razy mrucząc przy tym niczym kot. Coś często mruczała.. A mruczała tylko wtedy gdy była szczęśliwą. Czy była szczęśliwa~? Pewnie tak. W stu procentach tego wiedzieć przecież nie mogła. Odgarniając delikatnie dłonią włosy sprzed oczu chłopaka przyglądała mu się dalej.

Nagle roześmiał się na całe gardło. Och, ach, uch. Cóż to były za zająknięcia? Jednak, gdy odsunęła mu kosmyki z czoła, zastygł na chwilę. Czy to zdziwiony, czy może to w jakimś oczekiwaniu.
- No co? Chyba nic mi nie wyrosło na czole? - Uniósł brwi i przechylił głowę, mrużąc oczy w nieco niedowierzającym wyrazie. O cholera, poczuł się jakby spoglądał na przepiękny obraz w harcerskim muzeum. Mógł na niego patrzeć, mógł go dotykać (tradycja naszego muzeum xD), ale nie mógł go mieć. Był w tym głęboki sens. Postanowił się jednak uśmiechnąć.
- Nie za wygodnie ci? - Położył głowę na jej ramieniu, mimowolnie się zbliżając.

- N-nie.. -wymruczała cicho delikatnie go obejmując. Ciepło, które czuła przynosiło jej radość. Może z czasem odzyska pamięć~? Bóg jedyny wie co czeka ją dalej. Opierając delikatnie czoło na jego ramieniu uśmiechnęła się delikatnie, lecz słodko. Spodobała jej się ta chwila. Dla niej mogła by trwać wiecznie.. Lecz to raczej nie możliwe.

Jego pierś zadrżała w kolejnym napadzie śmiechu.
- Wiesz co? Zakładam, że jesteś świetnym szpiegiem. Lubię czasem kogoś podsłuchać. - Brutalnie zmienił temat mimo wszystko. Ale nie zrobił tego specjalnie, raczej nagle mu się to przypomniało. Poluzował nieco swój uścisk, tak by patrzeć na twarz ducha.
- Umiesz znikać? Bo tak mi się jakoś wydawało... - Wymruczał, dotykając swojej brody, uciekając wzrokiem w niebo. Zamyślił się na moment i pokręcił głową.

-Chodzi Ci.. O to~?- Nagle rozpłynęła się w jego objęciach. Ni stad, ni zowąd pojawiła się za nim przytulając go delikatnie od tyłu i siedząc po turecku. Z uśmiechem na twarzy położyła głowę na jego ramieniu. Znowu te hipnotyzujące oczy.. Oderwać wzroku od nich nie mogła. Magia~? Nie możliwe.. A może~?

Krzyknął z podziwem, by zaraz znowu się roześmiać.
- Ja, mimo umiejętności rzucania zaklęć nie umiem się rozpłynąć. Mogę jedynie zniknąć z oczu i zatuszować moje znaki jakiegokolwiek życia. No można na mnie wpaść. - Odetchnął głęboko, nagle się prostując. Nowy ciężar na ramieniu, a pomyśleć, że niedawno opierała na nim swoje czoło elfka... Zamrugał z niedowierzeniem, bo gdy odwrócił głowę w jej kierunku, był strasznie blisko. Serce zabiło mu mocniej, lecz tylko przez chwilę.
- Nie oddychasz, prawda?

-Nie.. Jestem jak powietrze.. Trudno mnie wykryć.. - zachichotała cichutko uderzając go palcem w nosek. Zabawne.. A jeszcze kilka chwil temu nie miała ochoty praktycznie na nic.. Czyżby to chłopak tak na nią działał~? Prawdopodobnie. Na jej twarzy widniał dalej słodki uśmiech skierowany do chłopaka. Wpatrując się w jego oczy dopiero po kilku chwilach zorientowała się o tym iż ich twarze są bardzo blisko siebie. Niebezpiecznie blisko siebie..

Och, słodki uśmieszek. Chyba wiadomo jak one działają? Jak lep na muchy, kurwa! A jego własny uśmiech zszedł właśnie, gdy jego wzrok powędrował niechciany na usta duszyczki. Jednak zaraz, niemal z zawrotną szybkością odwrócił głowę, ukrywając ślady rumieńców. Och, really? I co teraz cwaniaczku, jeszcze tyle ci brakuje. Westchnął głucho.
- Czyli jak duch wiatru. Ciekawe określenia. Poznałaś już tu kogoś? - Spytał obojętnym tonem.

-Parę osób.. Jedni są fajni,drudzy nie.. A jeszcze inni się naśmiewają z mojego bytu.. -westchnęła opadając na trawę. Ten temat poruszył nią bardziej niż jakikolwiek inny. Więzi.. Brryy~.. Przymknęła delikatnie oczy zasłaniając je sobie dłonią. Z cichym pomrukiem przeciągnęła się na trawie.

Pokręcił głową, nadal na nią nie patrząc.
- Jak można się z ciebie śmiać? Duchy potrafią być przerażające, takie Paranormal Activiti. - Zdusił śmiech w zarodku. Zerkał to niewinnie na drogę, zastanawiając się, czy już sobie nie iść. Podszedł jeszcze do tej zacnej duszyczki, która zaczęła ponownie mruczeć.
- Świrujesz. Ja już muszę iść. - Spojrzał na nią smutno i zostawił jej lekkiego całusa na policzku, po czym zniknął, czym prędzej w czerni lasu z dzikim śmiechem.

z.t

-Ś-świruję~?...-położyła dłoń na policzku, które pocałował. Na jej policzkach wylały się obfite rumieńce,a kąciki jej ust uniosły się do góry. Może i świrowała.. Ale wiedziała swoje. To uczucie gdy ją pocałował było takie słodkie.. Teraz ta chwila będzie siedziała jej dość długo w głowie. Wstała powolutku uśmiechając się do siebie i rozpłynęła się w powietrzu.

z.t.

Wyszła na polankę uśmiechnięta. Odwróciła się do chłopaka. - Oo.. prosze, tu masz polanę. Ale jest jeszcze kilka innych miejsc do zwiedzenia jak chcesz. Nawiedzony las, cmentarz, zamczysko, jakieś ruiny. -uśmiechnęła się. - Tutaj według mnie jest najładniej. Niby zwykła polana ale jednak coś mnie tutaj urzeka. - Stała uśmiechnięta od ucha do ucha. - No więc? Przyprowadziłam Cię. Co teraz?

W tym momencie puścił jej dłoń i zrobił kilka kroków naprzód. Westchnął z dwa razy, odwracając się wokoło swojej osi. Zamrugał kilka razy, nie mogąc wydusić słowa.
- Ale tu pięknie! - Pisnął w końcu i legł się na polance. Można powiedzieć, że jest psychiczny, nienormalny, ma kuku-mamuniu, ale on był, no... po prostu szalony. Było zimno, odczuwał to bardzo, ale nie mógł jęczeć z niezadowolenia, kiedy ciekawie obserwował zmarzniętą trawę. Kiedy położył głowę na ziemi, czuł się, jakby obserwował małe królestwo lodu. Wtem wpadł na pomysł. Zrobił śnieżkę i siup! Uderzyła w wampirzycę, a on padł ze śmiechu.

Patrzyła jak chłopak poszedł parę kroków na przód. Najpierw myślała, że mu się nie podoba ale po chwili okazał swój zachwyt. Spojrzała na niego. Cieszyła się, że nie jest to jakiś sztywniak. Jak widać miał tak samo naryte w bani jak ona. Patrzyła jak kładzie się uśmiechnięty na ziemi. Stała zamyślona. Była ciekawa o czym chłopak myśli. Nagle poczuła uderzenie. Spojrzała na siebie. Była w śniegu. Dopiero po chwili pojęła. Rzucił w nią śnieżką. - Ej! - udała oburzenie ale po chwili roześmiała się. Ulepiła ze śniegu dużą śnieżkę i rzuciła w niego.

Odturlał się błyskawicznie w bok, mijając śnieżkę o centymetry. Odetchnął głucho, dziewczyny stąd mają, aż takiego cela? Zamrugał zdumiony, lecz zaraz ryknął śmiechem. Nie mógł się powstrzymać. Turlał się tak chyba przez dłuższą chwilę. I zdumiewająco szybko rzucił w nią kolejną śnieżką.
- Ojej? - Kucnął i uśmiechnął się dość dziko. Oczy niemal mu świeciły z radości. Jak dziecko, powiesz. Bo właściwie niewiele się to różni od prawdy, o.

Patrzyła jak chłopak szybko ominął śnieżkę. Niezły refleks! Jak na wampira była dość celna. Nic dziwnego więc, że śnieżka poleciała tam gdzie celowała. Chyba musi się postarać bardziej. Po chwili kolejna śnieżka leciała w jej stronę. Upadła szybko na ziemię. Tym razem nie została trafiona. Zaczęła się śmiać. Ile czasu minęło odkąd ostatnio rzucała się z kimś śnieżkami? Dużo. Była szczęśliwa że może wreszcie dać się ponieść emocjom. Zauważyła, że chłopak także jest ucieszony. Jednak ona już szykowała dla niego kolejną porcje śnieżek. Tym razem rzuciła dwiema naraz. - Co powiesz na to? -zaśmiała się.

Świat dla niego jakby zwolnił. Dwie śnieżki? Żaden problem! Uchylił się przed jedną, a drugą odbił nadgarstkiem. Były to bardzo szybkie ruchy, ale możliwe dla człowieka. I właśnie zaczął rzucać przygotowanymi kulkami, niczym karabin maszynowy.
- A Ty, na To? - Ryknął jeszcze większym śmiechem. No po prostu idealna dziewczyna jak dla niego. Potrafiła się z nim bawić, to było wręcz wspaniałe! Wyszczerzył się jeszcze szerzej.

Patrzyła jak chłopak odbił bez problemów jej śnieżki. Po chwili w jej kierunku leciały nowe, jedna za drugą. Zaśmiała się. - Nic trudnego. - Odbijała każdą śnieżkę ręką. Nie było to dla niej trudne. Postanowiła, że zastosuje taktykę chłopaka. Zaczęła w niego strzelać najszybciej jak potrafiła. -A masz!- Roześmiała się. Już dawno nie była tak szczęśliwa. I ten jeden chłopak jej to zapewnił. Uśmiechnęła się do niego promiennie. Nagle rzuciła się na ziemię i zaczęła robić aniołka na śniegu. Leżała na ziemi i wpatrywała się w śnieg który spadał jej na twarz.

Zdyszał się strasznie, omijając i przy okazji dostając kilkoma. Legł jak długi, a z jego gęby wydobywała się gęsta para. Mimo to, dalej się śmiał, bardzo dobrze się bawiąc.
- Jesteś świetna, nawet Nao nie umiała tak dobrze rzucać. - Po chwili zacharczał, nabierając hausty powietrza w płuca. W obecnej chwili był mu tak drogi ten związek chemiczny. Zaraz... o czym ja plecę? No nie ważne... W każdym razie, wpatrywał się teraz w niebo. Mimo, iż było dużo chmur, widział, jakie jest tutaj czyste. Takie błękitne. Zamruczał z rozmarzeniem.

Otworzyła buzię i kilka płatków śniegu upadło jej na język. Po chwili wstała i spojrzała na swoje dzieło. Było zadowalające. Podeszła do chłopaka roześmiana. Patrzyła na parę która leciała z jego ust. To jej uświadomiło jak jest zimno. Zaczerwieniła się słysząc komplement. - Dziękuję. - Zadrżała. Pomimo że była wampirem jej temperatura ciała była jak u człowieka. To ją odróżniało. -Z-zimno mi.. -wyciągnęła ręce w jego stronę. - Przytulisz? - spojrzała na niego.

Wytrzeszczył na nią oczy. Myślał przez chwilę, czy naprawdę tego nie zrobić. Zmrużył po chwili oczęta, odpowiadając jej szelmowskim uśmiechem. Może nieco jego policzki zabarwiły się na różowo, ale tylko delikatnie. W końcu mogło się to tłumaczyć, że to z zimna. Po chwili wstał i otrzepał się ze śniegu.
- Ojej, nie wiem, czy z mokrym ubraniem coś ci dam z ciepełka. Ale skoro chcesz. - Nadymał policzki, unosząc brwi i przytulił ją nieco delikatnie. Westchnął głucho. Już po raz drugi jest dzisiaj przytulany. Chyba powinien się cieszyć. I tak robił.

Patrzyła na niego z wyciągniętymi rękami. Bała się, że nie będzie chciał ale na szczęście się myliła.
-Ja też sucha nie jestem. -zaśmiała się. - dziękuję. -Wtuliła się w niego. Jej policzki lekko się zaróżowiły. Nie potrzebowała ciepła. Potrzebowała tylko odrobiny czułości. Baka Skarciła się w myślach. Jakby on chciał.. Nie wiedziała. Z jednej strony patrzyła na niego jak zarumieniony przytula ją. Ale może on już jest w kimś zakochany. O czym ja w ogóle myślę. Jakby chciał to by już wykonał jakiś ruch w tym kierunku. Posmutniała.

Zaśmiał się delikatnie, niemal w jej ucho. Jako, że był w połowie aniołem, odczuwał czasem lekkie wibracje, coś jak odczyt uczuć. To było bardzo rzadkie i słabe.
- Czemu jesteś smutna? Aż taki jestem dziwny i okropny? - Zamruczał jej do ucha, nieco chrapliwie. W zasadzie inaczej nie mógł, skoro się teraz przytulali. Poza tym, nieco się zdziwił, że ona się zasmuciła, kiedy ją przytulił. Powinna się cieszyć, nie żeby był jakiś wspaniały... Może przypomniało jej się coś smutnego? Zazgrzytał cicho zębami. Cholera, co on niby zrobił.

Nie powinna. No i co ona narobiła. - Przepraszam. To nie Twoja wina. - Zmusiła się do uśmiechu. Cieszyła się póki co tym, że tkwiła w jego objęciach. Zmusiła się jednak na choć odrobinę odwagi. Inaczej się nie dowie. - Etto.. m-masz może... -zrobiła się czerwona jak burak i to nie od zimna. Serce zaczęło jej szybciej bić. -masz może.. d-dziewczynę? - wydukała i spuściła wzrok. Poznała go tak niedawno. A jednak tak dobrze się przy nim czuła. Coś ją ciągnęło do niego. Miała nadzieję, że u niego jest podobnie. W jej sercu pojawiła się iskierka nadzieji. Może..

Po chwili jego pierś zadrgała w lekkim śmiechu. Jednak na tym się nie skończyło. Puścił ją mimowolnie, upadając na tyłek i rechocząc głośno. Nawet odgarnął łeb do tyłu, jeszcze przez chwilę rechocząc. Położył dłonie za siebie, by się czasem nie przewrócić. Zaraz jednak uniósł palec i wskazał na swoją twarz. Oczy miał zaczerwienione od śmiechu, a na jego ustach widniała podkówka.
- Czy ja wyglądam na kogoś kto mógłby mieć dziewczynę? - Po chwili jednak zrobił zdziwioną minę, jakby teraz doszedł sens jej słów do mózgownicy. Zamrugał kilka razy, a na jego policzkach pojawiły się dwa, delikatne rumieńce.
- A czemu pytasz? Boisz się, że jakaś cię pobije, że cię przytulam? - Wyszczerzył się szeroko.