Polana.

Czując pod butami trawę , miała już dość spacerowania. Ciężko opadła na trawę i patrzyła w zachmurzone niebo ..

Myślenie jest dobre . Można sobie uświadomić wiele rzeczy. Mei leżąc bezwładnie na polance usłyszała własne burczenie w brzuchu. No tak jeszcze nic nie jadła. Leniwie wstała i ruszyła w stronę akademika.

Leciała dość długo. Okrążała parę miejsc kilka razy bezczynnie i bez celu, aż w końcu ujrzała tę uroczą polankę, o której słyszała wiele, będąc w piekle. Postanowiła wylądować na niej, by poczuć w chodzie to, czy zdarzyło się tam cokolwiek ciekawego.
Odetchnęła powietrzem, czując jak wypełnia ją całą historia tej ziemi i krwawe bitwy. Uśmiechnęła się do siebie z zadowolenia, szkoda, że jej wtedy w piekle jeszcze nie było, chętnie pooglądałaby sobie te widowiska, albo może nawet wzięłaby w nich udział...

Słysząc jakieś głosy w oddali, zaciekawiło ją to. Ponownie wzbiła się w powietrze i rozejrzała dookoła, po różnych miejscach. Ujrzała dwie postacie w oddali i uśmiechnęła się do siebie cwaniacko, ruszyła w ich stronę.

z.t

Weszła powoli na polanę. Bardzo jej się spodobało to miejsce. Było przestronnie, dużo roślin no i przytulnie... Mogłaby tu siedzieć wieczność i umrzeć z samotności. Położyła się na trawie ciesząc się pod nosem z dotyku trawy.

Chłopak wypadł z linii drzew nienaruszony. Po części dlatego, że otoczył się tarczą obronną, a po części dlatego, że wybierał bardziej no przestronne przejścia. Usiadł zdyszany na ziemi, opierając dłonie na kolanach i pochylając się nieco do przodu. Gdy już się upewnił, że nie wypluje płuc, rozejrzał się dookoła. Niezły sparting miał dzisiaj. Dwa razy biegał przez las. Wtem dojrzał... no, hm... co on właściwie dojrzał? Postać dziewczyny? A może to był tylko duch o eterycznej postaci? Prychnął cichutko.
- Mam zwidy, czy widzę różowowłosą dziewczynę?

Westchnęła cicho. Może powinna umrzeć~? Może Dino miał racje iż życie ducha było bez podstawowe...~? W ten dojrzała chłopaka siedzącego na ziemi. Czyżby się jej przyglądał~? Podnosząc się powolotku do góry rzuciła do niego machając przyjaźnie ręką w jego stronę.
-Ohayo~!

Przechylił głowę na bok i po chwili podepełzł do niej bliżej. Zmrużył oczy, by po chwili szybko zamrugać. Nadal tam była, heh, półwidoczna ślicznotka.
- Hm, czyli jednak nie. Jesteś nimfą, czy może duchem? Obie wersje są możliwe. - Wreszcie uniósł łeb w niebo i nieco się nachmurzył. Tyle czasu spędził z elfką? No nie powiedziałby, że to strata czasu była... No, ale widocznie w jej towarzystwie czas topniał szybciej. Znowu przyjrzał się dziewczynie.
- Jestem Aki, a ty?

-Nazywam się Chiyeko.-odparła odgarniając sobie włosy sprzed oczu.- No i jestem duchem. Dobrze spostrzegłeś.-uśmiechnęła się do niego delikatnie. Brakowało jej towarzystwa. A widząc chłopaka jej humor lekko się poprawił.

Wyciągnął ręce wysoko w górę, tak, że zagruchtały mu kości.
- Aha! - Potwierdził obojętnie. - Podobno jestem spostrzegawczy.
Następnie z bliska zmierzył ją wzrokiem. Musiała umrzeć, no... stosunkowo młodo, nie? W końcu chyba jak się umiera jako staruch, to nie ma się ducha młodzika. Westchnął głośno.
- Co tak tu sama siedzisz? Wydawało mi się, że duchy wolą obserwować żyjących.

-Bo praktycznie wszyscy sobie gdzieś poszli..-westchnęła cichutko i położyła się na trawie spoglądając w niebo. Co jakiś czas spoglądała na chłopaka. Widział ją... coś niesamowitego... kolejna osoba ,która widzi ducha..

Postukał się w brodę.
- Niemożliwe. W kuchni zawsze są tłumy. I rozpierducha, przy okazji. - Obserwował polankę, uważnie. W końcu był tu pierwszy raz. I wtem odchrząknął, jakby teraz zakłopotany.
- Jesteś uczennicą? - Nie pomyślał o tym od początku po prostu.



/ Wena mi zaraz wykituje >D /

-Jestem. Czy to dziwne~? - spytała patrząc na niego. Może i była duchem, ale mogła przecież pobierać nauki~? Jeszcze dodatkowo miała amnezje więc wolała się pouczyć i dowiedzieć więcej o sobie.



//nie tylko tobie XDXD

Wzruszył ramionami, ponownie, z jeszcze większą obojętnością.
- Czy ja wiem. Myślałem na początku, że jesteś jakąś strażniczką, czy co. - Również rozłożył się na trawie, patrząc w niebo leniwym wzrokiem. Tutaj przynajmniej mógł odpocząć. W końcu chwila oddechu z... no cholera, z duchem. Miłą dziewczyną. Zainteresował się tym nieco.
- A do jakiej klasy chodzisz?

-Trzeciej... Tak naprawdę To nie wiem ile mam lat... Ale jako duch jestem od 19.. - odparła. Jej twarz lekko spochmurniała. Czyżby czymś się przejmowała~? Nie... to nie możliwe.. Wzdychając lekko przeturlała się na brzuch przybliżając się delikatnie do chłopaka. Spuściła głowę patrząc w trawę. Zielona.. A jaka miała być~? Z cichym westchnieniem podniosła głowę.-A ty~?

Podłożył sobie ręce pod głowę, obserwując ją uważnie. W końcu nie codziennie widuje się ducha, co nie? Ale on w nie wierzył, oczywiście. Westchnął głucho, próbując ani drgnąć, kiedy się bardziej zbliżyła.
- Jestem pierwszakiem. - Wzruszył pokracznie ramionami. - Czy ty jesteś duchem, hm... tykalnym?
Nadymał policzki i dźgnął ją palcem w ramię. Oczekiwał chłodu i przejścia przez jej ciało ręką...

Spojrzała na niego. Poczuła na swym ramieniu jego palec
-Tak. Jestem Poltergeistem.-odparła uśmiechając się delikatnie. Mało kto ją dotykał, przytulał i inne takie. Takie doświadczenia bardzo ją interesowały, a nawet fascynowały.Z lekkim uśmieszkiem wyciągnęła się na trawie mrucząc jak kot, jak to było w jej zwyczaju.

Otworzył ze zdziwienia szerzej oczy i tyknął ją ponownie, teraz w brzuch, innym razem w czoło.
- Niemożliwe... Teraz udajesz kota? Lubię koty, są pięknymi i mądrymi istotami. - Końcówki jego warg lekko drgnęły ku górze, ale tylko chwilowo. Faktycznie, dlatego czarne koty są brane za zwiastun pecha. Od stuleci są kojarzone ze starymi wiedźmami i kociołkami, w których gotują jakieś fantastyczne wywary. Taki chuj, ludzie się po prostu nie znają na przyjaźni pomiędzy czarodziejem, a kotem. Z lekkim wahanie postanowił poczochrać jej włosy, tak dla testu, oczywiście.

Spojrzała na niego z potarganymi włosami na głowie.
-Poważnie.. Ja też lubię koty. A najbardziej dachowce.-usmiechneła się delikatnie czochrając go w rewanżu po głowie. Może i była duchem, ale dotykać, podnosić, przechodzić przez ściany mogła. Była dziwna. Nawet swojej przeszłości nie znała... Nic praktycznie o sobie nie wiedziała..

Zaśmiał się głośno, ignorując zupełnie, to, że mu poczochrała włosy. Właściwie tak było lepiej.
- Lubię ogólnie dzikie koty. Są bardziej niezależne i mają pojęcie o swoim życiu, nie to co te udomowione. - Znów ją tyknął brzuch, lecz tym razem był to raczej atak kilkakrotny. Jego oczy zaiskrzyły z pragnienia wiedzy. Już się zawziął, już ta duchowa dziewczyna mu się nie wymknie. Nie ma szans. Teraz warto zaspokoić jego mózg.
- A odczuwać dotyk? Ciepło? Zimno?

-Dotyk tak, ciepło i zimno... tego jeszcze nie próbowałam.- westchnęła lekko. To dźganie w brzuch troszkę ją denerwowało. Przeturlała się na plecy wyciągając i mrucząc. Jak ona uwielbiała mruczeć.. Mrrrr~... Przymykając delikatnie oczy spojrzała na chłopaka.

Westchnął z rozmarzeniem, kolejna zagadka, tajemnica do rozwikłania. Przyturlał się do duszyczki, mruczącej bardzo głośno tak w ogóle. Uniósł brwi, podpierając się ręką.
- To co powiesz na test? - Chyba pierwszy raz odsłonił swoje zęby w szerokim uśmiechu, pełnym wyzwania. Nim się jeszcze eteryczna dziewczyna obejrzała, przytulał ją w ramionach. Prychnął po chwili pełen niedowierzenia.
- Mówisz, że nigdy nie próbowałaś? Jesteś zbyt ładna, by cię nikt nie przytulał przeszłości. - Dziwnie się odgarniało jej włosy z czoła, gdy niedawno robił to z elfką. Zagryzł nerwowo dolną wargę.
- I jak? Czujesz jakieś ciepło? A może to zimno? - Przechylił głowę, pytając ją wzrokiem. O cholera, jednak miała cudne, szmaragdowe ślepia, a ta jak dwa czerwona cukiereczki. Nadymał policzki, jednocześnie uśmiechając się lekko.


/A tu prysk! I cię nie ma. W konia mnie zrobisz xD Chociaż coś wspominałaś, że nie znikniesz/

Namyśliła się chwilę. Siedziała tak w jego objęciach dumając.. Co czuła~? Czuła, że ją przytula. Ale ciepło~?.. Może.. Nie wiedziała co to ciepło. A gdy usłyszała jego słowa na jej twarzy zawitały rumieńce. Takie miłe słowa.. Żaden chłopak jej tego nie powiedział.. Spojrzała na niego. Jego wyraz twarzy sprawił iż kąciki jej ust uniosły się nieznacznie.
- Nie wiem.. Jak mogę nazwać coś takiego, co sprawia iż jest mi troszkę duszno i się rumienię~?- spytała. No tak.. Amnezja się kłania. Nie dziwo nie wiedziała co to ciepło, skoro nie pamiętała czy to kiedyś czuła.

//Gomenesai... kąpałam się. *-*

Zmrużył oczy, w delikatnym uśmiechu. Ach, czyli nie wiedziała nawet jakie to odczucie.
- No cóż, jak dla mnie, leżysz jak cegła, a jesteś niby duchem. - Niewinnie wzruszył ramionami, obserwując jednak rzetelnie jej mimikę. Jeszcze szerzej się uśmiechnął, bo jakoś rumieńce go tylko pokrzepiały do działań. Wbił przez chwilę nieruchomy wzrok w jej oczy, mrużąc je niczym chińczyk.
- Aha, mówisz, że ci duszno. Duszno może być tylko w cieple, jak i rumieńce zazwyczaj nie pojawiają się na chłodzie. Czyli punkt dla mnie, jednak Coś odczuwasz. - Zaśmiał się lekko, dodając do tego lekkiego przewrotu oczyma. Chyba każdy ma tutaj jakieś niesamowite oczy. Przynajmniej każdy co chce do niego zagadać.