45. Pokój Asuny.

Pokój Asuny.

Weszła do swojego pokoju i uświadomiła sobie że tak w nim pusto. No cóż wreszcie jest sama. Nie ma żadnych przyjaciół, nudziło jej się przez te pół godziny więc poszła do sali informatycznej. Przebrała się w codzienne ciuchy i wyszła z pokoju. Godzinę później wróciła, poszła się umyć. Włączyła sobie cicho muzykę i poszła spać.


Minęło piętnaście minut, a Asuna z powrotem się obudziła. Wyszła z pokoju.

Budzi się rano i nie ma nikogo w pokoju. No tak przecież jest sama w pokoju. Jest bardzo zmęczona ale musi przetrwać. Nie może całymi dniami spać, musi się ruszać.
Ubrała się w swoje ciuchy i włączyła muzykę.
Ona się uczyła, a tle leciał Linkink Park. Nie wiadomo jak długo, bo była zbyt zajęta by spojrzeć na zegarek.
~~
Po niedługim czasie postanowiła wybrać się gdzieś, więc wstała i wyszła.

z.t

Cały dzień siedziała w pokoju. Nawet nie wiedziała czy są lekcje, ciągle się uczyła.
Położyła się spać, po pięciu minutach zasnęła.

Asuna całe dnie siedzi w pokoju. Słucha muzyki, śpi i czyta swoja ulubioną książkę. Nie chce jej się podnieść dupy żeby coś zjeść, nie ma ochoty nie odczuwa głodu i bólu. Nie ma tez ochoty z nikim rozmawiać, nie ma takiej potrzeby. Znów zamknęła się w sobie i nie chce nikomu przeszkadzać.
Nie ma lokatorki na całe szczęście, ale chciała by komuś zdradzić pewną tajemnicę.
Nie uda jej się nawet wyjść z pokoju jest tak osłabiona. Nawet nie wie czy są jakieś lekcje. Nie spyta się nikogo bo nie chce, a jak wstanie to od razu upadnie.
Nie chce jej się też robić tych swoich eliksirów..

Asuna wreszcie podniosła dupę z łóżka, żeby przełączyć piosenkę na swoja ulubioną Hollywood Undead - S.C.A.V.A.
Była zmęczona tym ciągłym czytaniem, nie chciała więcej dotknąć książki, ale musiała. Nie miała co robić w tym swoim pokoju.
Teraz gdy jest sama, to wszyscy ją unikają. Bała się sama siebie, nie chciała nikomu zrobić krzywdy. Bała się tego jak zareagują.
Oczy miała przymknięte jakby nie spała tydzień. Chciała się zabić ale nie mogła. Chciała tego tak bardzo, że aż wypiła swoją miksturę. Nie miała świadomości, że to właśnie mikstura. Przygotowała to do swej 'kochanej mamusi' ale nic z tego nie wyszła bo wyprowadzili się z domu w którym kiedyś mieszkała. Nie miała co z tym zrobić. Nie wiedziała komu to dać, nic nie wiedziała.
Godzinę później leżała już na podłodze, nie mogła się ruszyć bo wszystko ją bolało. Czekała na ratunek, ale nikt nie przyszedł. Nie wiedziała co robić. Nie miała powodu krzyczeć, ponieważ chciała umrzeć, ale nie w taki sposób.
Nie miała wyboru więc wstała. Trudziła się z tym, wszystko ją bolało. Wolnym krokiem podeszła do łóżka i położyła się.

Asunie kręci się w głowie kolejny dzień.
- Muszę coś zrobić, nie mogę tak żyć. - Mówiła sama do siebie. - Muszę przyrządzić tą miksturę, nie mogę cięgle siedzieć w jednym miejscu.
Wyłączyła muzykę i wyszła w pokoju do łazienki damskiej.

Wróciła do pokoju włączyła muzykę i położyła się do łózka. Nie chciała nawet chodzić po szkole była taka zmęczona.

Była już zmęczona przesiadywaniem w pokoju, więc wzięła ze sobą ręcznik, ubrania na zmianę, szampon i żel pod prysznic. Na wszelki wypadek wzięła swoją apteczkę i wyszła z pokoju do łazienki.

Wróciła do pokoju po suszarkę i znów wyszła.

Zanim weszła do pokoju wyjęła kartkę i rysik z ołówka. Odłożyła rzeczy na krzesło i położyła się na łóżku. Leżała tak 15 minut, potem zasnęła.