Polanka przemyśleń.

-Bla... bla... bla... Rusz dupę, a nie! - rzuciła w niego kolejną śnieżką, ale nie udało się, bo Isao właśnie spadł z drzewa, prosto w zaspę śniegową (o ile to dobrze zrozumiałam), więc ona zakradła się do niego i zaczęła go nacierać śniegiem, siedząc na nim okrakiem.
-A masz! - zaczęła się śmiać złowieszczo.

Zebrał w garście dużo mokrego śniegu, po czym sam natarł, prawie nic nie widząc, przez śnieg. Jednak cudem trawił ją w twarz (nie to nie był cycek >D). Zaczął trzepać łbem, odrzucając na boki śnieg z twarzy. Teraz to pewnie na pewno był cały czerwony. Mrużył oczy mściwie.
- Nie jest ci z-zimno? - Burknął oskarżycielsko.

-Nie, a Tobie? - nadal uśmiechała się jak psychopatka, szczerząc się niemożliwie. Nie chciało jej się z niego schodzić, a sam fakt, jak natarła go śniegiem bardzo ją ucieszył. No i co teraz? Dalsza część bitwy na śnieżki?
W sumie szkoda, że nie ma jeszcze kogoś do pomocy, byłoby też przy okazji więcej zabawy...

Westchnął i pchnął ją mocno w ramiona w tył, jednocześnie siadając.
- Tak, bo już mam mokrą plamę na plecach. - Odparł uśmiechnięty jak głupi. Pewnie to wyglądało jakby się cieszył, że jest cały zmoczony. Jednak tak nie było, był wręcz wściekły i myślał, jakby jej tu odpłacić. W końcu zmrużył chytrze oczy i przytulił ją. Zazgrzytał zębami.
- Poczuj gniew mokrych ubrań.

-A wiesz, jest całkiem miło - uśmiechnęła się i wtuliła się w niego, szczerząc się. No, pomimo mrozu i jego mokrych ubrań, było jej cieplutko. Nie, to nie przez nią, bo nie przywoływała ognia, żeby zaspokoić zimno, tylko to zasługa Isao.
-Jak Ci tam? - spojrzała na niego z dołu.

Odwrócił głowę w bok, ukrywając rumieniec.
- Z-zimno? To nie wystarczy. - Westchnął, czując wtulającą się w niego dziewczynę. Czuł się naprawdę głupio. Nie dość, że właśnie siedziała na nim okrakiem, obejmowała go... To jeszcze miał ochotę się śmiać. Głośno i histerycznie. Jego serce niebezpiecznie przyśpieszyło, że niemal czuł jego dudnienie w uszach. Zaraz, co on robi? Przytula się do szatańskiej córeczki? Przecież przed chwilę był wściekły. Gorzko zrozumiał, że zrobiła to dla żartu.
- Koniec nacierania śniegiem? - Podniósł na nią dość niepewnie wzrok.

Powiodła wzrokiem za jego twarzą, wtulając się w niego jeszcze. Przejechała noskiem po jego szyi. Nie, nie robiła tego z tymi samymi intencjami, jak do innych demonów z piekła z dawnych czasów. Tym razem było inaczej, bo polubiła go, naprawdę.
A to jest właśnie dziwne.
-Mhm, koniec. Chyba, że chcesz jeszcze - zaśmiała się pod nosem, szczerząc się znowu w jego kierunku. Rumieniec? O, jak słoodko. Szkoda, że ona nigdy się nie zarumieniła.

Zmrużył oczy, po czym oderwał dłonie od jej tali i pokazał oburącz na swoją buźkę. Odsunął się nawet lekko, by spojrzeć jej w twarz. Uniósł brwi.
- Czy ja wyglądam na kogoś, co chciałby się wytarzać twarzą w śniegu? - Po chwili jego usta wygięły się w kpiącą podkówkę. Dalej chciała się bawić śniegiem? Na ten sygnał zabrał dwie malutkie kuleczki śniegu i przyłożył je do jej szyi. Nie widząc żadnej reakcji wydał smętny odgłos.
- Nie czujesz zimna? To nie fair! - Wydął usta z niezadowoleniem.

Zaśmiała się psychicznie.
-Fajny bajer, nie? - wyszczerzyła się, rozkładając ręce i znowu się do niego przytuliła, ale tym razem ona przenosiła swoje ciepełko na niego. Ach, nie wiedząc czemu, ta mała, wredna istotka uwielbiała się przytulać i lubiła być przytulaną.

Wzdrygnął się, gdy poczuł nagłe ciepło. Następnie odetchnął z ulgą. Nie było mu zimno. Ależ cudownie! Ponownie ją objął i pochylił się, nosem opierając się o jej kark.
- Dziękuję, od razu lepiej. - Mruknął jej do ucha. Jednak zaraz ukazał ukazał zęby w delikatnym uśmieszku. W zasadzie w tym momencie już mu nie przeszkadzały ubrania. A ta dalej się do niego tuliła, dalej na nim siedząc, więc raczej nie miał dożo do wyboru co robić. Nagle przyszło mu coś do głowy.
- Oj, a czy teraz się nie nudzisz? - Zapytał kąśliwie.

Zamruczała słodko, wtulając się w niego. Ach, mogłaby tak cały dzień, nawet, jeśli by to miało oznaczać nudę, bo KOCHA SIĘ PRZYTULAĆ i nic tego nie zmieni, o, właśnie.
-Hmm... Niezbyt, a Ty? - spojrzała mu w oczka, przekręcając głowę tak, że przypadkowo przejechała noskiem po jego szyi.

Co to za prowokejszyn >D


Prychnął kpiąco.
- Uhm. Ma mi się nudzić przytulanie córki Szatana? Chybabym umarł za karę. - Jego pierś zadrżała w lekkim śmiechu. Czuł, że mógłby mieć potem problemy. Ale nie mógł zaprzeczyć, było mu miło. Nawet bardzo. Jednak był w sumie również człowiekiem życia aktywnego. Skoro nic mu nie robiła, oprócz jeżdżenia nosem po jego szyi, to why not? Najwyżej będzie musiał użyć skrzydeł do ucieczki. Jednak coś mu mówiło, że nawet skrzydła nie pomogłyby mu na długo, przed jej zemstą. Złożył delikatny pocałunek na jej szyi, wbijając wzrok przed siebie.

-Oj, chyba nie umrzesz - zaśmiała się cicho, dalej go tuląc do siebie. Nie no, jest zbyt fajny, żeby posyłać go na straty, czego jeszcze nikomu nie zrobiła, bo nie chciała być jakąś idiotką, która skarży się ojcu na kogoś, a ten go zabija, bo zranił jego córkę. Bo po co tak?
Wzdrygnęła się, kiedy ją pocałował w szyjkę, a ona odwzajemniła się tym, że przejechała języczkiem po jego szyi, aż do karku, którego polizała tylko kawałek, bo reszta była zasłonięta.

Jebnij się w mózg, koleś. Pomyślał właśnie to chyba po raz trzeci, mrużąc oczy. Naprawdę nie panował nad tym co robił. Po prostu zastygł w bezruchu. Wydawało się, że urywa mu się oddech. Już miało się nic nie dziać, gdy nagle... zaburczało mu w brzuchu. Uniósł łeb ku niebu i roześmiał się głośno.
- Och, mój organizm protestuje dalszemu siedzeniu tutaj. - Oparł się rękami i odchylił do tyłu.

Śmiejąc się, stoczyła się z niego, po czym podniosła się, ciągnąc go za rękę.
-To chodź do kuchni, zrobię Ci gorącej czekolady - co się z nią działo? Jeszcze dla nikogo nie była taka miła... Więc WTF?! - Może tak być? - spytała jeszcze, dla pewności.


/Szory, brak weny \

Zdziwił się, że była taka silna, podciągając go do góry. Gdy stanął, otrzepał sobie tyłek ze śniegu i jakiegoś brudu. Następnie zerknął na nią i uśmiechnął się radośnie.
- Jasne, prowadź. - Okręcił się wokół własnej osi i zerknął niepewnie po bokach.

-Oj no nie jesteś brudny, na śniegu leżałeś! - zaśmiała się i pociągnęła go za rączkę w stronę akademika z niewyobrażalnym smajlem na mordce. Zostawili tam po sobie tylko odbite ślady na śniegu i parę śnieżek na drzewach, rosnących nieopodal.

z.t z Isao.

Już na korytarzu zaczęła mu uciekać, po prostu wyrwała się z uścisku rąk przez Garima i popędziła, niczym gepard, przed siebie, co chwila oglądając się za siebie, czy aby ten sadysta nie dogania jej. Na dziedzińcu zeskoczyła sprawnie ze schodków i pognała jedną ze ścieżek, która zaprowadziła ją na polankę. Rozejrzała się dookoła, no ale gdzie by tu się schować? Oto jest pytanie... Znowu odwróciła się przez ramię, biegnie. Myśl, Shizu, myśl! Drzewo? Wejdzie na nie... za drzewo? Pff, tam też szybko się dostanie. Dlaczego to akurat ją musi spotykać? Ona tylko na sankach chciała pozjeżdżać, a nie być Shizusiowym bałwankiem...

Kiedy Shizu wyrwała się z jego uścisku, prawie automatycznie zaczął ją gonić. Widział jak wybiega z akademika i biegnie dróżką, więc pognał za nią. Już widział zarys jej sylwetki. Widać było, że szuka dobrego miejsca, żeby się schować, ale nie. Nie z nim te numery. Zaszadł ją od tyłu i pociągnął tak, że oboje wylądowali w wielkiej zaśpie (chyba tak się to pisze xD), a on momentalnie zaczął się śmiać.

No nie... Tylko chwile odczekała i już leży w zaspie? On naprawdę prosi się o śmierć? Szybką i bezbolesną, czy może na odwrót? Ech... No dobra, jeszcze nie będzie go zabijać
-Ty idioto! - zaśmiała się, odwracając się do niego przodem, by natrzeć go śniegiem, który chwyciła w dłoń.

Z uśmiechem przyjął porcję śniegu. No nie powie... Odświeżające. Chwycił ją za łapki i przewrócił ją w kolejną zaspe, a sam wstał i pobiegł za ławkę, gdzie zaczął robić śnieżki. Rzucił w Shizu i trafił prosto w jej śliczny brzuszek.
-Mam się obrazić za tego idiote? - spytał z uśmiechem i zrobił kolejną śnieżke.

-Mam się obrazić za to wrzucenie w śnieg? - odgryzła się, chowając się za wielką śnieżną zaspą, żeby znowu nie zostać zbombardowaną ponownie w biedny brzuszek. Również sklejała multum małych śnieżynek, żeby jak najszybciej dostały się do Garima.
-A coś się tak uczepił mego brzucha? Taki śliczny jest? - zdziwiła się, przywierając plecami do zaspy, kiedy rzuciła w jego stronę trzy śnieżki. Jak ona dawno się tak nie bawiła... Ostatnio w sierocińcu z dzieciakami, i to pare ładnych lat temu.

-Jest piękny - wychylił się, żeby odpowiedzieć i posłał jej buziaka i w tym momencie śnieżka trafiła prosto w jego łepetynke. Otrzepał się i za pomocą czarów, przeniósł nad nią grad śnieżek, które po chwili opadły na nią. Zaśmiał się i schował spowrotem za ławką.
-Zapominasz, że jestem czarodziejem, kochanie - rzucił z udawanym wyrzutem i zaczął szykować kolejne śnieżki.

-No ejże! - krzyknęła oburzona napadem deszczu śnieżek. Uchroniła się przed kilkoma, ale niektóre trafiły ją w główkę i nogi, które miała wyciągnięte. Prychnęła pod nosem, kucając. Wychyliła się zza swej fortecy, obserwując Garima. Po tym wszystkim będzie jej wisiał gorącą czekoladę i ciepły kocyk...
-Ty sobie lepiej tam uważasz! - trafiła go śnieżką w brzuch, przez lukę w ławce.

Jak ona to zrobiła?! Miała aż takiego cela? No cóż... To go zaskoczyło, więc teraz jego czas aby zaskoczyć ją. Wyszedł zza ławki ze śnieżką w łapce i podszedł do zaspy, za którą była schowana Shizu. Nagle wyskoczył nad nią i stanął z nią oko w oko. Uśmiechnął się zadziornie i skradł jej pocałunek, jednocześnie rozbijając śnieżke na jej głowie.