30. Pokój Saeko.

Weszła do swojego pokoju. Oczywiście było jedno łóżko. Nie chciała lokatorki. Wolała prywatność. Jeśli będzie chciała z kimś pogadać uda się w jakieś neutralne miejsce gdzie będą inni. A tak poza tym to przecież mogłaby się nie zaprzyjaźnić z współlokatorką i co wtedy? Tak więc pokój był tylko jej. Położyła torbę na podłodze. Pstryknęła palcami. Rzeczy znalazły się równiutko poukładane w szafie. Jak ja kocham magię. Uśmiechnęła się. Usiadła na krześle przy biurku. Co by tu.. Już wiem! Mogę pozwiedzać. Ale z moim zmysłem orientacji przydałby się przewodnik. Wstała i wyszła z pokoju w poszukiwaniu kogoś ciekawego.
z.t

Weszła do pokoju. Rzuciła się na łóżko. Och jak dobrze. Chciała zasnąć ale jakoś nie mogła. Tak więc wstała, przebrała się i szybkim krokiem wyszła z pokoju.
z.t

Weszła do swojego pokoju. To było pierwsze miejsce które przyszło jej na myśl. Nie wiedziała który pokój jest jego więc stwierdziła, że przyprowadzi go tutaj. Spojrzała na niego.
-Od razu cieplej. -uśmiechnęła się.

Wszedł niepewnie do jej pokoju. Trochę to dziwne uczucie - tak siedzieć sam na sam z dziewczyną, a właściwie to kobietą. Podszedł do łóżka i usiadł na nie, rozglądając się dookoła.
-Przytulnie - stwierdził i przyjrzał się jej ruchom.

Usiadła na łóżku obok chłopaka. Szczerze mówiąc była naprawdę szczęśliwa. Oczywiście ukrywała to. Nie chciała go spłoszyć.
-No nawet. Zawsze jest przytulniej we dwie osoby. -uśmiechnęła się.

Nie wierzył, że to zrobił, ale uśmiechnął się delikatnie. Niepewnie położył swoją rękę na jej i złaczył ich palce.
-Chyba tak - powiedział cicho i uniósł na nią swoje zielone oczka.

Ścisnęła jego dłoń. Spojrzała na jego uśmiech. Był cudowny. Spojrzała mu w oczy. Jej serce zaczęło szybciej bić. Uśmiech sam pojawił się na jej twarzy. Nie mogła go powstrzymać.
- Co teraz? -musiała spytać. Chciała wiedzieć na czym stoi. Jaki jest jego stosunek do niej.

Słysząc jej pytanie, zastanowił się chwilę. Nie chciał jej skrzywdzić, a z jego trudnym charakterem jest to prawie nieuniknione. Jedno słowo lub gest mogą zepsuć wszystko, a tego nie chciał. Każdy inny niech się wali, ale ona nie powinna cierpieć przez jego oziębłość.
-Teraz będzie tylko lepiej - przyznał, patrząc jej w oczy. Mogą spróbować. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Uśmiechnęła się szeroko. Chociaż próbowała się opanować, uśmiech nie schodził jej z ust. Była prze szczęśliwa.
- Z pewnością. -spojrzała mu w oczy. Przysunęła się bliżej i przytuliła do niego.

A właśnie zastanawiał się jaka będzie jej reakcja. Czyli... cieszy się, bo ktoś taki jak on jest nią zainteresowany? Może dziewczyny lubią "zimnych drani"? Kto je tam wie...
Objął ją w pasie i przytulił, co chwilę głaszcząc jej plecy.

Ledwo wierzyła, że z nim jest. Czemu? Po prostu.. jakby to ująć.. od początku wiedziała że jest inny. Oziębły z zewnątrz. Jednocześnie miała nadzieję, że uda jej się pozna go bliżej i przy tym zobaczy jaki jest w środku. Cieszyła się, że ją zaakceptował. Nie jak zawsze było.. Nieświadomie zamruczała.

Zatapiał się w myślach, aż tu nagle, ni stąd ni zowąd, usłyszał mruczenie. Zmieszał się nieco, ale nie odsunął się. Może gdyby był typowym facetem, to wiedziałby co zrobić. A tak? Musiał iść na żywioł. Uśmiechnął się (znowu!) delikatnie i nieznacznie przejechał noskiem po jej szyi.

Uśmiechnęła się szeroko. Teraz nie było czasu na myślenie. Tylko same emocje.. uśmiechnęła się. Usiadła mu na kolana. Objęła go za szyję i spojrzała mu prosto w oczy. Ach, te cudowne, zielone oczy.. delikatnie musnęła jego wargi.

Oj, nie był przyzwyczajony do takich rzeczy. Co innego to uścisk, a co innego to siadanie komuś na kolanach. W sumie, to to jest jak najbardziej normalne, ale to i tak nowe doświadczenie. Przełknął ślinę, widząc jak jej usta są coraz bliżej i bliżej, aż w końcu go pocałowała. Dotknął dłonią jej policzka, oddając pocałunek i... wtedy poczuł coś dziwnego. Coś, czego nigdy dotąd jeszcze nie doświadczył... Znał nazwę tego uczucia, ale nie chciał się do tego przyznać nawet przed sobą.
Był...
Zakochany...

Spojrzała na niego uśmiechnięta. Gdy patrzyła na niego, na ten nieziemski uśmiech.. czuła się niesamowicie. Serce biło jej szybciej. Czuła motyle w brzuchu. Nagle zrobiło jej sie tak lekko. Nie rozumiała tego uczucia. Mimo to było one przyjemne, nawet bardzo. Uśmiechnęła się do swojego chłopaka. Złapała go za ręce i spojrzała mu w oczy.

Była uśmiechnięta... I to chyba dzięki niemu... Może i nie znał się na tych wszystkich uczuciach, ale poczuł ciepło w okolicach serca. Na jego twarz wstąpił delikatny, ledwo widoczny rumieniec i chwilę później spuścił łebek, żeby tego nie widziała. Spojrzał na.ich dłonie. Jego - lodowato zimne, a jej - ciepłe i miłe w dotyku. Uniósł jej dłonie do swoich ust i delikatnie pocałował niepewny, co rzeczywiście powinien zrobić.

Dostała nagłego olśnienia. Czy to możliwe? Owszem, lubiła go bardzo i wgl.. ale nigdy się jeszcze nie zakochała. Mimo to, to uczucie które teraz czuła.. Idealnie pasowało do zakochania się. Uśmiechnęła się. Tak.. to prawda. Spojrzała na niego czule. To on sprawiał, że tak się czuła.

-J-ja... się na tym nie znam... - wymamrotał odwracając łebek w bok. No serio... Czemu tak nagle musiał się zakochać... Shit, nie! On się do tego nawet przed sobą nie umie przyznać, a co dopiero tutaj. Ale bądź co bądź... Nie umiał się zachować, będąc tak blisko z dziewczyną. Po prostu robił to, co podpowiadał mu jego umysł. Ale ten jego umysł nie raczył mu powiedzieć, że będzie się czuł tak niezręcznie... Zwłaszcza, że nie chciał niczego zepsuć.

-J-ja też. -wydukała. Po raz pierwszy się w kimś zakochała. I mimo to wiedziała co robić. No powiedzmy. Przynajmniej kobiecy instynkt jej podpowiadał. Znowu zaczęło się robić ciut niezręcznie.. Mimo to zdusiła w sobie nieśmiałość. Mocno się w niego wtuliła. Pachniał, przyjemnie. Uśmiechnęła się.
-Nie przejmuj się. Jakoś damy radę. -wyszeptała.

Objął ją i wtulił głowę w jej szyję. Wciągnął w nos jej zapach... Dziwne uczucie - czuć czyjąś obecność tak blisko siebie.
-Masz rację - powiedział cicho i pocałował ją w szyję. Po chwili zamknął swe ślepia i wsłuchał się w bicie ich serc.

Oparła głowę na jego ramieniu. Przymknęła lekko oczy. Było jej przyjemnie. W samej tej sytuacji. I jeszcze w świadomości, że jest z nim. Teraz już była pewna. Na pewno będzie się starać. I przymykać czasem oko na jego chłodność i obojętność. W końcu go kochała..

Odsunął się trochę od niej i ujął jej podbródek, unosząc jej głowę do góry tak, by spojrzała mu w oczy. Tylko nie stchórz... - mówił sobie w myślach. Wiedział co powinien powiedzieć, ale za cholerę nie mógł tego z siebie wydusić.
-Kocham cię... - wydukał, jakimś cudem patrząc jej w oczy.

Spojrzała na niego oczekując. Widziała że chce coś zrobić lub powiedzieć. Otworzyła szerzej oczy gdy usłyszała jego słowa. Na policzki wstąpił rumieniec a do oczu naleciały łzy. Po prostu się wzruszyła. Uśmiechnęła się lekko.
-Ja Ciebie też.. -powiedziała. Zaraz po tym zbliżyła się do niego i mocno go pocałowała.

Gdy zobaczył łzy w jej oczach już serio myślał, że coś zepsuł. Dopiero kiedy ta mu odpowiedziała, zrozumiał, że to są łzy szczęścia. Uśmiechnął się delikatnie i już po chwili poczuł na swoich ustach jej wargi. Oddał ten pocałunek trochę bardziej pewnie niż na samym początku.