Gryfogóra.

Leciał w ciszy, jakby nasłuchując, czy czasem diablica za nim nie leci. Chociaż przez świst wiatru trudno było cokolwiek dosłyszeć. Jego twarz cały czas była wykrzywiona w kpiącym uśmieszku. Spikował z gracją, gdzieś w połowie góry, by nie mieć zbyt wielkich szans na spotkanie gryfa, ani nie być zbyt nisko. Rozejrzał się błyskawicznie wokoło. 'Schował' skrzydła, podczas biegu. Nie chciał zahaczyć o drzewo, ani zwrócić uwagi diablicy z góry. Usiadł w jakimś dole, otoczonym krzakami. Schował się w jakiejś wyrwie w ziemi, przez co miał nad głową piach. Zasłonił usta, powstrzymując głośny śmiech. Nie miał zamiaru się zdradzić tak łatwo. Jaka zabawa! Jeszcze wściekła, będzie wspaniale. Taka zdeterminowana. On już taki był, zbyt dziecinny, zbyt szalony, by wczuć się w jej sytuację. Zmrużył oczy leniwie.

Przecinała powietrze niczym strzała, lecąc za chłopakiem. Niestety obudziła się wtedy z zamyślenia zbyt późno i teraz widziała tylko zarys sylwetki Isao. Obciągnęła bluzkę niżej, w razie czego, i próbowała odszukać go wzrokiem. Zniżyła lot, omijając sprawnie wszystkie drzewa, ich gałęzie i inne. Nie mogła go ni cholery znaleźć. Zacisnęła mocniej pięści, wznosząc się trochę wyżej. Widać było, że się gotuje ze wściekłości.
-Wyłaź, Ty popierdolony skurwysynie! - wrzasnęła na cały regulator.

Zaskoczony, usłyszał jej głos strasznie blisko. Uniósł brwi, dobra jest. Jednak najwyraźniej nie wiedziała, gdzie jest. Wyjrzał nieco ze swojej kryjówki. I zobaczył... majtki. Musiał zmrużyć oczy i nawet je przetrzeć, by upewnić się co widzi. Potem dojrzał resztę ciałka diablicy. Zaczął się cichutko krztusić śmiechem. Jakaż słodziutka, taka wściekła! W końcu nie wytrzymał i roześmiał się głośno, bardzo specyficznym i anielskim śmiechem, pełnym rozbawienia. Zaciągnął się głośno powietrzem, po czym znowu wybuchł śmiechem. Czasem naprawdę nie wiedział, po co się śmieje w takich sytuacjach. Rozłożył się po ziemi, wypuszczając spódniczkę z łapek i złapać się za brzuch.
- Śliczne majtki! - Wychrypiał jeszcze.

Zrobiła wielkie oczy. Czy ona słyszy śmiech? Nie... Chyba jej się nie przesłyszało. A w dodatku dobiega z dołu... Chwila, z dołu?! Że co proszę?! Podejrzał ją?! Ale chwila, przecież ma zaciągniętą koszulkę... Strzeliła poker face, no tak... Przecież ona ma tendencję do lekkiego rozkroku, kiedy unosi się w powietrzu...
Oczy jej zabłysnęły złowieszczo, a skrzydła zniknęły, więc zaczęła spadać na ziemię. Widziała sylwetkę Isao, która śmieje się w dobre, wylegując się na ziemi. Rozstawiła nogi pomiędzy jego brzuch i opadła na kolana, chwytając go za koszulkę.
-Co Ty w tym widzisz śmiesznego, co?! - wrzasnęła wkurwiona nie na żarty.

Śmiał się tak w najlepsze, no dopóki, dopóty nie został wzięty za koszulę. Wbił spokojny wzrok w jej oczyska, po czym uśmiechnął się łagodnie. W jego ślepiach widać było radosne iskierki. Wzruszył ramionami obojętnie, na jej pytanie. Co widział w tym śmiesznego? Wiele.
- Co takiego? Zobaczyłem wściekłą ślicznotkę poszukującą mnie, w dodatku nieświadomą, że ma podglądacza pod spodem, gdy się tak rozkracza. - Odparł z w miarę spokojną miną. Szybko odnalazł stopami ziemię i stanął. Musiał się nieco schylić, ponieważ szczelina wcale nie była taka wysoka. Przy okazji podniósł część jej odzieży i schował go za plecami. Będzie musiała jeszcze odebrać swoją własność z jego łapek. Nie ma tak łatwo, przynajmniej nie z nim.
- Przynajmniej umiesz szybko latać. - Odparł z kpiąco wykrzywionymi wargami.

Schyliła głowę w taki sposób, że chłopak widział teraz tylko czubek jej głowy. Na jej twarzy pojawiły się wypieki, zaczęła zgrzytać zębami, zaciskając pięści coraz mocniej, aż jej pazury wbijały się w skórę. Pociągnęła go za koszulkę, by, kiedy uniosła głowę, ten patrzył jej prosto w oczy.
Zaraz, czy on nazwał ją ślicznotką....?
-Oddasz mi łaskawie to, co ukradłeś? - spytała z głosem godnym pochwały w tej sytuacji, bo powstrzymała się od zajebania mu z pięści w ryj, czy wykrzyczenia tysiąca przekleństw pod jego adresem. Za to wściekłość i niezadowolenie nie chciały zejść z jej twarzy.

Przechylił głowę, jak on uwielbiał czytać z czyiś warg, oczu, czółka i noska emocje, jak zarówno myśli. Była na granicy, czuł to. Teraz to miał cholerną ochotę jej dotknąć, przeczesać te bujne włosy łapką, czy może nawet pocałować. Uniósł brwi, jakby się zamyślając, czy aby na pewno może jej oddać już ukradzioną odzież. Po chwili, z wahaniem, wyciągnął ręką ze spódniczką. Wypuścił powoli powietrze. Za ciasno tutaj, by nie czuć wibracji jej gniewu. Ach, cóż za dziwny chłopak.
- Proszę. - Odparł szeptem, po czym podszedł do niej jeszcze bliżej. Łagodnym ruchem objął ją w talii jedną łapą, a drugą delikatnie przejechał po jej szyi. A potem już można było liczyć na zatopienie się w jej ustach. W zasadzie teraz mogła go zajebać za ten zuchwały czyn, nie żałowałby tego.

Patrzył się na nią. Przeszywał ją wzrokiem. Czuła to. Czuła i nie mogła ogarnąć swoich uczuć, by przestały zachęcać ją do czułego dotyku po jego ciele. Nie na to był teraz czas. Szczególnie, że właśnie oddał jej spódniczkę... Ale zaraz potem zapomniała o niej, bo jej uwagę przykuło nagłe przyciągnięcie jej do białowłosego, oraz pocałunek, który znowu ją rozpalił. Mimowolnie przymknęła oczy, pogłębiając nieco to odczucie. Kurcze... Zaczął ją interesować jak jeszcze nigdy żaden chłopak do tej pory. Ale nie bała się tego, tylko śmiało wplotła ręce w jego włosy. Nieświadome zacisnęła nogi tak, że przylegały do niego.
Tylko żeby mi teraz znowu czegoś nie zabrał... ~ przemknęło jej przez myśl, odrywając się od niego na moment, by nabrać dużo powietrza do płuc. Jakże ten dotyk ją rozpalał od środka... Jedyne, czego teraz chciała, to więcej i więcej...

Gdy tylko dotknęła jego włosów, rozchylił lekko powieki. Może był raczej zdziwiony, że w ogóle odwzajemniła pocałunek. Zaczerpnął również powietrza, gdy tylko puściła jego wargi. Jednak nie trwało to długo, bo znowu złączył ich wargi. Zadziwiające, że teraz on chciał się miziać bardziej, niżeli na tej chmurce. To pewnie przez to wyładowanie jej emocjami i ich odczuwanie. Teraz jej podniecenie dodatkowo go przytłaczało, przez co może dlatego nie mógł się oprzeć. Obie jego dłonie przesuwały się stopniowo po jej ciele, gdy jedna zatrzymała się na jej pleckach, zaś druga na tyłku. Rozchylił lekko wargi, jakby zapraszając ją to tańca językami, przy okazji, wysuwając koniuszek swojego. Pochylił się nieco bardziej nad nią, przytulając ją mocno, jakby bał się, że mu ucieknie. Nie próbował nawet myśleć, co i tak by mu się najpewniej nie udało, co będzie dalej. Ha! Przyszły mu na myśl tylko kształty chmur, co dziwne.

Jedną ręką zjechała na jego plecy, ciesząc się z tego, że ma dość cienkie ubrania, więc chyba mógł poczuć, jak przewija się po nich pazurami. Również rozchyliła wargi, splatając ich języki razem, wydając przy tym ciche jęknięcie z zadowolenia. Nie mogła w uwierzyć w to, że Isao tak na nią działał. Sprawiał, że je oczy chciały wylecieć z orbit, przez co musiała mocno zaciskać powieki, a jej serce uciekało z klatki piersiowej. Mózg chyba już od samego początku był przegrzany, kiedy tylko dotknął ustami jej ust, i myślał tylko o wspaniałym dotyku białowłosego. Zsunęła swoją dłoń z jego włosów, drażniąc pazurkami jego kark, oraz szyję, którą lekko ujęła, by pocałunek był jeszcze intensywniejszy.

Stęknął z wyjątkową przyjemnością, gdy paznokcie wbijały się kolejno w jego skórę. Dobijały do tego jeszcze dreszcze, jakie wywoływał jej dotyk. Czuł się rozpalony, pomimo tego musiał oddychać, więc zaczerpnął gwałtownie powietrze przez nos. Zaczął ją powolutku pchać ku ścianie, palcami łaskotał ją po udach. Jego powieki były intensywnie zamknięte. Jego mózg powoli zamierał, jakby podniecenie krzyczało na niego: zamknij się! Jego pocałunki stawały się bardziej natarczywe, jakby chciał jej przekazać, że chce więcej, więcej tej czułości. Wizerunki chmur prysły, w jednej chwili. Ostatnia bariera przełamana. Tylko co teraz? Coś mu tu zalatywało toksycznością. Czuł, że powoli na jego policzkach powstają ponownie rumieńce. Wtf, zaraz mu mózg eksploduje.

Podczas fali pocałunków poczuła, jak zostaje przygwożdżona do skalnej ściany, po czym znowu jęknęła, mieszając to z nabieraniem szybkiego haustu powietrza, by znowu zacząć go całować, pieszcząc jego podniebienie swoim językiem. Myśli zaczęły jej wirować i musiała się trzymać stabilnie na nogach, by nie zsunąć się na ziemię. Przesunęła obiema rękoma, wraz z pazurkami, po jego plecach, by zaraz wkraść się pod jego ubrania i znowu zalała ją fala gorąca od środka. Dotyk jego nagiej skóry wprawiał ją w totalny obłęd. Pocałunki wypalały jej usta z podniecenia, a uda same prosiły się o jego rączki.
Chciała.
Go.
Więcej....

Kręciło mu się w głowie. Podparł się jedną ręką o ścianę z ziemi. Zamrugał gwałtownie, odrywając się od diablicy. Odetchnął kilka razy głębiej, wpatrując się uważnie w jej oczy. Dziwnie się czuł... Jakby w te kilka chwil uzależnił się od niej. Wiedział, że jeszcze chwila i może stać się coś więcej, niżeli same pieszczoty. Wyszczerzył się w jej kierunku, lekko zagryzając wargę.
- Przecież byłaś taka wściekła. - Zerknął na spódniczkę, która właśnie leżała na ziemi. Czuł ponownie jej dłonie na swoich plecach, te pazurki wpijające się w skórę. Po prostu nie mógł uciec. Ojej, co mu nagle strzeliło do łba? Hola! Spokojnie, przecież ma przed sobą rozpaloną, cudną Nao. Ale przecież ja nie byłem normalny. Jedna ręka wkradła się w pod jej bluzeczkę, gładząc delikatnie palcami jej brzuch, zaczął całować ją po szyi, policzkach, nosie. Skończył na lekkim zagryzieniu ucha i lekkim strzeleniu jej stanikiem na zapięciu. Było to niemal jak nieme pytanie.

Chciała mu odpowiedzieć, ale przez kolejny dotyk jego rąk znowu odebrało jej mowę. Zdołała tylko przygryźć wargę. Jak ma mu powiedzieć, że sprawia jej utratę wszystkich zmysłów, czy chociażby logicznego myślenia. Przejechała ostro pazurami po jego plecach, wyjmując spod jego koszulki jedną rękę, by przyłożyć ją do jego karku. Oplotła go nogą w biodrach, przyciągając do siebie bliżej, a pod wpływem fali pocałunków była zmuszona przymknąć oczy. Jęknęła mu do ucha. Przejechała nosem po policzku Isao, dochodząc z nim do ust, w których od razu się zatopiła, nie mogąc pozbyć się pożądania jego osoby. Podwinęła nieco jego koszulkę na wysokości klatki, by wolną ręką macać go po brzuszku, a wtem poczuła strzał ze swojego stanika. Wyprostowała się gwałtownie, patrząc na niego wzrokiem przepełnionym pożądaniem i z cwaniackim uśmieszkiem zdjęła jego koszulkę do końca.

Gdy tylko zrzuciła z niego koszulę, przypomniał sobie o... zimnie. To go ocuciło na tyle, by ponownie oderwać od siebie Nao. Cofnął się o mały kroczek, by dzieliło ich zimno, którego ona najpewniej nie odczuwała. Odetchnął głębiej, przez co dopiero teraz dojrzał chmurkę pary. Spróbował się uspokoić na tyle, by coś powiedzieć z sensem. Zamknął oczy na moment.
- Jest za zimno. - Odparł dobitnie, uśmiechając się szeroko. Ba! Dziwnie się czuł, jakby nagle osłabiony. Schylił się po swoją koszulę. Przechylił lekko głowę, wbijając wzrok w diablicę. Zajebie go? A może ucieknie? Lololo, może znowu będzie tak pięknie wściekła? Wuhuhu, wtedy nie miałby jak uciec. Spojrzał na puch, na polance. Ciekawe, czy gryfom podoba się śnieg. Może... Nagle sobie przypomniał, że mógłby dojrzeć tu jakiegoś (lub jakiś ich podglądał). Zagryzł wargę, by się nie roześmiać.

Była zbyt rozpalona, by przejmować się zimnem. Mocy nie straciła na tyle, by nie móc się ogrzać. Spuszczając głowę nieco w dół, naciągnęła bluzkę sobie na tyłek, a potem odwróciła głowę w bok zarumieniona. Grzywka i włosy zupełnie zasłaniały jej twarz, no i prawidłowo. Nie chciała, by widział ją w takim stanie. W ogóle co ona sobie myślała? Puknij Ty się cioto w łeb. O takich rzeczach nie myśl nawet! Sama dobrze wiesz, że cholernie się TEGO boisz... To kiego Ci się umyśliło robić TO i to na DWORZE?!
Miała ochotę strzelić się teraz porządnie w policzek. Problem zawsze tkwił w tym, że kochała pieszczoty. Uwielbiała, kiedy ktoś ją dotykał. Hmm.... A może jednak nie? W końcu jej mózg eksplodował tylko dzięki Isao, a nie przy kimś innym. Ba! Innego osobnika pewnie już dawno posłałaby na straty w odmętach piekła, by się smażył za chęć stosunku z nią!
Więc czemu nie chciała tak krzywdzić Isao....?
Przez to całe zamyślenie zignorowała nawet to, iż jakiś gryf przeleciał im nad głowami.

Usłyszał świst przecinającego powietrza, więc spojrzał ku górze. Rozdziawił japę w podziwie, po czym spojrzał na Naomi, by podzielić się z nią tą wiadomością. Ojej, speszyła się dziewczyna. Podszedł ją od tyłu i przytulił, kładąc głowę na ramieniu. Uniósł łapkę i wskazał na cudne stworzenie. Oczy zaświeciły mu z podziwu. Czemu nigdy nie widział Gryfa? Były smoki, zjawy, demony, wampiry, wilkołaki... Pff. Nawet duchy widział, anioły... DAFQ? Przynajmniej było miło, że jednak go zobaczył.
- Cudny, nie? - Zapytał z rozmarzeniem. Odkrył, że chciałby dosiąść tego stwora. Nie lecieć na swoich skrzydłach, lecz na jego grzbiecie. Westchnął sennie, po czym ucałował ją w szyję, delikatnie. Następnie złapał ją za rączkę i zamknął oczy.

Również patrzyła w górę, kiedy zdała sobie sprawę, że naprawdę coś nad nimi przeleciało. Wiatr zawiał w jej kruczoczarne włosy, rozwiewając je na wszystkie strony. Uwielbiała te stworzenia, bo nie zależnie od typu człowieka (istoty magicznej), tolerowały każdego. Chyba, że miał złe intencje. Po chwili poczuła ciało Isao przy swoim i jakoś tak cieplej jej się zrobiło, znowu. Westchnęła, przymykając na chwile oczy, po czym znowu odszukała gryfa w powietrzu.
- Przepiękny - uśmiechnęła się, ściskając go za rękę, a wtem wpadła na genialny pomysł. Szybkim ruchem wolnej ręki sięgnęła po swoją spódniczkę, puszczając na chwilę dłoń białowłosego, by ubrać się.
-Chodź - złapała go za rękę i pociągnęła w górę. Odbiła się od jakiegoś kamienia i rozpostarła czarne, krucze skrzydła. Miała dużo siły w ręce i to jej wystarczyło, by zaciągnąć go bez pomocy jego skrzydeł na górę. Wylądowała niżej, niż sam szczyt góry, by sami mogli dojść na górę, gdzie znajdowało się tak około dziesięć gryfów.

Tak zaskoczony tą całą jej reakcją, nie wydał nawet jednego stęknięcia, gdy tak go pociągnęła. Musiał chwycić się jeszcze drugą łapą, by tamta nie wypadła mu ze stawu. Jakaż ta dziewucha bez wyobraźni. Upadł ciężko na nogi, gdy go puściła. Mruknął coś z niezadowoleniem. Dopiero później dojrzał kilka gryfów. Wielu z nich było większych od samochodów osobowych. Jednak wtem dojrzał jakiegoś karzełka wśród nich. A w zasadzie to nie był karzełek, a młody gryf. Isek wytrzeszczył oczy, patrząc na młodego zachłannie, z dziecinną fascynacją. Ukłonił się dzieciakowi z gracją, a gdy powiała się akceptacja, podleciał go pomiziać. Gładził delikatnie jego pióra i skrzydła.
- Pff, jaki słodki. - Odparł machinalnie, widząc, że gryf jest cały biały.

Ona jednak nie chciała zbliżać do żadnego z tych stworzeń. Nie miała z nimi ciekawych wspomnień, więc sądziła, że jeszcze i te mogłyby coś jej zrobić. Usiadła sobie na kamieniu, gdzieś w oddali i patrzyła się na Isao, który zacieszał z tego, iż głaszcze małe gryfiątko. Uśmiechnęła się do siebie, zaczesując sobie grzywkę do tyłu. Wyglądał słodko, kiedy tak go głaskał.

Pomimo, iż było to dziecko (wcale nie takie małe), gryf rozsunął skrzydła, jakby zapraszał go na przejażdżkę. Isek nie wiedział, czy dobrze odczytał to jako zaproszenie, ale wskoczył automatycznie na jego grzbiet. Łapkami złapał się jego szyi, lecz wcale nie tak mocno, by go udusić. Jego nogi również nie odmówiły nieco większej przyczepności i oplótł nimi brzuch 'swojego' wierzchowca. Ledwie to zrobił, a tamten już rozpędził się do lotu i... już urwał się pod jego nogami grunt. Pomimo świadomości, że sam posiada skrzydła, które pozwoliłyby mu się uratować, poczuł dreszczyk ekscytacji samą szybkością, z jaką pruł gryf. Trudno mu się nawet oddychało.
- JUUUHUUU! - Ryknął głośno.

Walnęła się do tyłu, na plecy, wpatrując się w postać białowłosego, lecącego w górze na gryfie. Zaśmiała się, kiedy usłyszała jego krzyk zadowolenia z tej przejażdżki. Czy i ona powinna spróbować udobruchać jednego z nich? Z jednej strony nie chciała, z drugiej się bała. Westchnęła, unosząc się do siadu. Dobra, niech będzie. Podniosła się na nogi i ukłoniła od razu, kiedy spostrzegła przed sobą jednego z gryfów. Trącił ją dziobem, więc się podniosła, a ten od razu odwrócił się do niej bokiem. Zdziwiło ją to nieco, ale wskoczyła na niego dość pewnie, po czym nawet się nie obejrzała, a już sama ze swoim gryfem leciała obok małego, na którym siedział Isao.
-Jak się leci? - spytała, odwracając do niego głowę.

Nim zdążył odpowiedzieć, młodzik uleciał gwałtownie w dół, przez co ryknął śmiechem. Wtf, za dużo się śmieje. Zacisnął mocno powieki, gdy tylko mieli wlecieć w gęstwinę lasu. Uderzył skrzydłem o drzewo, biedny gryf, zaraz pomyślał, przed upadkiem. Przetoczył się kilka razy i usiadł. Rozejrzał dookoła, po czym stwierdził, że jego towarzyszowi również nic się nie stało. Nawet podreptał do niego szczęśliwie i polizał po twarzy. Chłopak roześmiał się głośno, wyciągając sobie z włosów jakieś patyczki. Uniósł wzrok, próbując dojrzeć na niebie Naomi.
- Jaka wpadka. - Odparł wesołym tonem i pogłaskał gryfa po głowie, w sumie całej ośnieżonej.

O nie, nie zdążył jej odpowiedzieć, bo nagle młodemu gryfowi zachciało się polatać między drzewami. Westchnęła, a jej gryf uniósł ją wyżej, ponad chmury. Przechyliła się do przodu, obejmując jego szyję. Przymknęła oczy, oddając się tej błogiej chwili, aż w końcu chyba stworzeniu się to znudziło i zniżył lot, po czym wylądował na ziemi, niedaleko młodego i Isao. Duży gryf podszedł do małego i trącił go w łebek.
-Chyba trafiliśmy na mamusię i synka - zaśmiała się, opierając się o drzewo.