Cmentarz.

Wywrócił teatralnie oczami i złapał dziewczynę za zamarzniętą rękę.- Wybacz. Ale lubię się droczyć.-zaśmiał się demonicznie.- Czekaj tu.-nagle oboje zniknęli w czarnych kłębach dymu.

-Okej, okej~ -usiadł przy jej grobie bawiąc się kosą.

Nagle przy jej grobie ponownie pojawił się czarny dym, z którego wyszła dziewczyna. No cóż... oprócz tego iż nie była już duchem to była taka sama. Kaszląc po zakrztuszeniu się dymem spojrzała na chłopaka.

-Hayo~ -uśmiechnął się. Spojrzał na dziewczynę, nic się nie zmieniła. No może była bardziej kolorowa, ale nic po za tym.

-C-coś nie tak..~?-spytała przyglądając się sobie. Podeszła do chłopaka.

-Jesteś bardziej, hmmm... Widoczna? -uśmiechnął się.
-Ale i tak dla mnie pozostaniesz moją Panią Duszek. -nadął policzki.

Zaśmiała się i pocałowała go w policzek. No tak.. już teraz nie jest duchem.. Nawet lepiej. Ten byt powoli doprowadzał dziewczynę do szału.

-Wreszcie Cię dobrze widzę i wiem, wiem że jesteś no wiesz.. Bardziej namacalna. -uśmiechnął się.

Wywróciła oczami. Poczochrała go po głowie. Cieszyła się z tego dotyku. W końcu już wszystko wiedziała i pamiętała.. Z cichym westchnieniem przytuliła się do niego.

Pocałował ją namiętnie w usta.
-Wiesz co, duszku? W tej wersji jesteś bardziej sexy. Nyahahahahahahha~

Zarumieniła się. Z lekkim uśmieszkiem pocałowała go czule.-M-miło..

Wyszczerzył się.
-Wracamy do pokoju? Czy może chcesz gdzieś wyskoczyć?

-Możemy wracać jeśli chcesz.-Posłała mu promienny uśmiech wpatrując się w jego oczy.

-Okej. -gdy mrugnął jego oczy powróciły do normalnego stanu. Podniósł się biorąc przy tym Panią Duszek na ręce. Poszedł z nią w kierunku wyjścia.



z.t z Panią Duszek :3

Weszli na teren cmentarza. Ciarki przeszły jej po plecach. Gdyby nie ciepło bijące od chłopaka pewnie zaczęłaby drżeć. Zdecydowanie nie lubiła tego miejsca. Czuła wokół złą aurę, może dziwnie to brzmi ale tak było. Nie dość, że przypominało jej o złych wydarzeniach w jej życiu, to jeszcze śmierdziało tam niemiłosiernie. Nie była zresztą pewna czy w okolicy nie kręci się jakieś zombie.- P-proszę.. Jesteśmy na miejscu.- Patrzyła na chłopaka wyczekując jego reakcji.

Czuł, że wampirzyca się bała, a on puścił jej rękę i zaczął chodzić tu i tam. Widać było po jego minie zafascynowanie, jak i lekką niepewność. W końcu, powtórzę, po co tu cmentarz, skoro to Tylko szkoła? A może przyjmują tu uczniów do końca ich żywota? Wywołało to u niego dreszczyk podniecenia.
- Ach, po co tu cmentarz? Chyba jest tu szkoła, nie? - Spojrzał na wampirzycę przez chyba pięć grobów, które ich dzieliły w tym momencie. Uniósł brwi, patrząc kpiąco na ziemię.

Stała niepewnie. Nagle poczuła, że chłopak puścił jej rękę. Patrzyła jak przechodzi się miedzy grobami. Pomimo, że stali od siebie w dość dużej odległości ona słyszała go doskonale. - Szczerze mówiąc nigdy się nad tym nie zastanawiałam. - Ogarnęła wzrokiem cały cmentarz. On ma rację. Po co... - Ale chwila, to przecież było kiedyś miasteczko, czyż nie? To chyba naturalne, że mieli tu cmentarz. Bardziej mnie zastanawia myśl czemu ludzie opuścili to miasteczko.

Podrapał się wielce inteligentnie w tą czuprynę. Co prawda, to prawda, dziewczyna dobrze mówiła. Jego wargi wygięły się bardzo dobitnie, jak zazwyczaj, gdy miał szalone pomysły. Wskoczył ze zwinnością kota na nagrobek i rozejrzał się wokoło. Zagwizdał z podziwem, patrząc jak to miejsce jest rozległe.
- A może to miejsce jest przeklęte? Jakieś zombie, czy co? - Przechylił głowę lekko, jakby nasłuchując jakiś szurań, czy popękiwać w grobach. Ojej, ale byłoby ciekawie! Jego źrenice nieco się rozszerzyły, niczym u kota.
- Lub jakieś upiory tu się przechadzają i nawiedzają strasznymi wizjami z przeszłości?

Hmm.. upiory mówisz? -W jej głosie zabrzmiała nuta ekscytacji. Zastanowiła się nad tym. Szczerze mówiąc zdarzało się, że inni słyszeli tu dziwne dźwięki. Teraz głębiej się nad tym zastanowiła. Uwielbiała takie sytuacje, duchy na cmentarzu i tym podobne. Podbiegła do chłopaka i zaklaskała w dłonie - Naprawdę tak sądzisz? Było by super! Zombie to było by fajne rozwiązanie. Hmm.. w sumie jest w szkole jedno zombie. O ile się nie mylę to nauczycielka- pani Miwako. - spojrzała na otaczające ich groby.

Nagle z jego gardła uleciał gorzki, wręcz histeryczny śmiech. Jednak trwało to chwilę i było udawany. Zaraz się wyszczerzył w kierunku wampirzycy. Następnie mrugnął do niej okiem i... rozpiął koszulę. Wprawdzie nie było czego podziwiać, ale nie po to właśnie rozluźnił koszulkę. Naciągnął ją nieco rękami ku głowie, a zaraz wyskoczyły z jego pleców skrzydła. Oczywiście przy towarzystwie głośnego jęku. Zamachał lekko skrzydełkami.
- Mam szalony pomysł. - Spojrzał ku niebu i mina mu zrzedła. - Jednak nie, muszę jeszcze coś zrobić. Do następnego, Katsumi.
Pomachał do niej łapką i odleciał błyskawicznie.


z.t

Patrzyła na jego dziwne poczynania. Nagle zobaczyła jak zza jego pleców wyłaniają się skrzydła. Były duże, białe i piękne. Aż otworzyła usta z zachwytu. - Rozumiem. Żegnaj więc. - Machała mu na pożegnanie patrząc jak odlatuje. Po chwili ona sama pobiegła w stronę akademiku.

z.t

Natsu objawił się. I nie sam, lecz z Hidekim. Wyszarpnął pistolet i począł się nim bawić.
-Wiem, że jesteś Żniwiarzem Śmierci. Zdjęła mnie więc ciekawość, czy zdołałbyś mnie pokonać?-uśmiechnął się kpiarsko.

-I co.. Zapewne chcesz się zmierzyć, hmm? O nie, nie.. Starczy mi, że już raz mnie zabito.. Jakiś upadły aniołek.. Satoshi? Chyba tak mu było. -mówił ni do niego ni do siebie, chociaż wątpię, że kogokolwiek to interesowało co przydarzyło się Hidkowi, ehh~

-Satoshi Tenshin, Upadły Anioł.-powiedział z wściekłością w głosie. Sama wzmianka o jego śmiertelnym i nieubłaganym wrogu wprawiała go w furię. Przybliżył się do niego, celując pistoletem w skroń chłopaka.-Największy skurwiel...Myślałem, że wybierze inną metodę, ale i tak dąży do tego..-splunął, szepcząc to zdanie sam do siebie. Cholera. Cholera!
-Tak, chcę pojedynku. I pokonania Ciebie. A co? Po przegranej z tym skurwysynem boisz się walki?-syknął z uśmiechem. Chodziło mu właśnie o wkurzenie go.

Chłopak parsknął jakimś psychopatycznym śmiechem i spojrzał na niego, niczym jeden z największych pojebów na świecie.
-Powiedz mi.. Czego mam się bać, idioty który lekceważy każdego swojego przeciwnika, hmm? Czy tego, że umrę i znowu się odrodzę, wiesz.. Ja mam jedną przewagę, nawet jeśli zdechnę to się odrodzę, ogarniasz? -wyszeptał do jego ucha, serio, Hideki był psychopatą, niczego się nie bał, a gdy miał ten dziwny napad.. Strach było patrzeć w jego oczy.