Dach akademika.

Wszedł na dach. Momentalnie wiatr rozwiał mu włosy. To nic, później znów je ułoży, teraz nie miało to zbytniego znaczenia. Rozejrzał się. Stąd było widać całe miasto. I była tu cisza i spokój który uwielbiał. Przysiadł sobie na jednej z ławeczek, odchylił się do tyłu tak by patrzeć w niebo. Po chwili zamknął oczy i wsłuchał się w błogą ciszę.

Wszedł powoli na dach, od razu na jednej z ławek dostrzegł jakąś osobę. Postanowił do niej podejść i pogadać, może nie będzie tak źle. Zaśmiał się cicho do siebie i podszedł do chłopaka.
- Cześć. -Powiedział z uśmiechem.

Weszła na dach. Był nieduży wiatr, który rozwiał jej włosy. Zauważyła dwóch chłopaków. Jednego kojarzyła. Usiadła na ławce i pogrążyła się w swoich myślach.

Zauważył ze chłopak chyba nie jest za bardzo skłonny do rozmowy postanowił odejść, odwrócił się i zaczął iść w stronę zejścia na dół. Podrapał się po głowie i zszedł.

Spojrzał na dwie nowe osoby. ekhe, no tak. On nie lubił kontaktu z innymi. Wstał i wyszedł. Skierował swe kroki w stronę swojego pokoju.
z.t

-No tak, zostałam sama. Raczej nikt nie przyjdzie, więc pójdę do salonu.-powiedziała sama do siebie po odejściu chłopaka. Wstała z ławki i skierowała się do zejścia do budynku.



z.t.

Niestety jej towarzysz postanowił ją nagle olać i w połowie drogi nagle jej zniknął. Chyba skoczył na drzewo, ale tego nie zauważyła... Westchnęła. Ostatnio w ogóle ludzie się jej nie trzymają, ale co tam, sama też może być i nic jej to nie przeszkadza. Nadleciała sobie na dach, gdzie schowała skrzydła i zaczęła się przechadzać po nim. Niestety nikt nie pomyślał o odśnieżeniu go, dlatego wyciągnęła ręce przed siebie i wystrzeliła kulą ognia w śnieg, który od razu się roztopił, przy okazji robiąc jej suche miejsce na ławce, gdzie położyła się jak gdyby nigdy nic i z uśmiechem wpatrywała się w niego. Co tam, że ma na sobie spódniczkę i bluzkę z cienkim swetrem, jej jest gorąco, w końcu jest demonem.

Po całym tym rozpierdolu w pokoju medycznym, musiał zaczerpnąć świeżego powietrza. Wszedł na na dach i zobaczył czarnowłosą laske, która bawiła się ogniem. Na jego twarz wstąpił szeroki usmiech. Zagwizdał przeciągle i podszedł do niej, nachylając się nad nią.
-No, no, no... - wyszczerzył się - Lepiej się nie bawić ogniem - wyprostował się i wsadził łapki do kieszeni. Huhu, uśmiech cały czas nie schodził mu z mordki, a adrenalina po prostu w nim buzowała.

Już myślała, że będzie miała choć chwilę spokoju, a jednak ktoś postanowił się jej dziś uczepić. Westchnęła niezauważalnie i patrzyła się w złote ślepia chłopaka, intensywnie się w nią wpatrujące. A ten to kto? Jakiś nowy? Huhu, dręczenie nowych, to jest to...
- Hm? Dlaczego? Are you scared...? - zmrużyła oczy, wyciągając do niego palcem, nad którym właśnie buchnął płomień, prawie dotykający jego nosa. Pf, nikt jej nigdy nie zabroni bawienia się jej ukochanym żywiołem, który i tak nie może nic jej zrobić, bo ma nad nim władzę absolutną przecież, prawda?

-Pff... Mnie nie wystraszysz - pokazał jej język i patrzył na płomienie, buchające z jej palca. Uśmiechnął się wrednie i zrobił gest, jakby nadstawiał swój łebek do spalenia - Jeśli spalisz te straszne kudły, to będę ci cholernie wdzięczny - zaśmiał się cicho i spojrzał jej w oczka. Huhu, kolejna poznana osoba jest kobietą. To nie mą co... Podoba mu się taki obrót spraw. Tylko tak coś czuł, że z tą nie pojdzie tak łatwo.

Zaśmiała się głośno, chwytając się wolną ręką za brzuch. Co to dziecko gadało, to po prostu w głowie się nie mieści. A niby chyba starszy od niej, bynajmniej tak wyglądało.
- A co? Czerwony kolor zła? Ha, mi się tam podoba - zamrugała parę razy. Oczywiście chodziło o jej krwisto-czerwone oczęta. Kochała czerwień i czerń. Te kolory były jej najukochańszymi i w tych kolorach miała najwięcej ubrań w swojej szafie, chociaż i tak często chodziła w jednym i tym samym zestawie, jedynie dobrze upranym wcześniej, by nadawał się do chodzenia. Płomień zniknął, ale jej nie chciało się podnosić. Ma być uprzejma i robić mu miejsce tutaj? Hm... Nie? Nawet się nie przedstawił, pfy, czyli jednak Nao ma więcej kultury od niego, ale że to on zagadał pierwszy, on powinien się przedstawić.

-Nie chodzi o sam kolor - stwierdził i uśmiechnął się. Wcale nie liczył na to, że go zrozumie, a co.
Patrzył w jej czerwone ślepia i po chwili siedział na ziemi. Najwyraźniej dziewczyna nie ma ochoty robić mu miejsca, a nie miał zamiaru się prosić. Pff, łaski bez.
-A właśnie! - nagle jakby go olśniło - Jak cię zwą, Perełko? - oparł łokcie na.kolanach, a dłonie złożył w piękny trójkącik. Nyahu~ Ta "Perełka" już tak mu się wkręciła, że teraz będzie chyba tak do każdego mówił. Huhu, ciekawe są ludzkie reakcje na to słowko, nie ma co.

Zerknęła na niego spod zamkniętych powiek. Nie o kolor? A co? Włoski się chłopaczkowi ułożyć nie chcą? No no, toż to chłopak ma niezłe problemy, jak widać... A ona? Hmm.... No nie, lubiła rozpuszczone kłaki, a miała je do pasa w długości. Jedynie co, to ten głupi biust...
- Perełko? Ja nie z rodu aniołków, przykro mi - zaczęła się śmiać, trzymając się za bolący ją brzuch od tego gestu i podniosła się do siadu, wyciągając się. No, dobrze, że jednak bluzy nie zabrała ze sobą, ani kurtki, bo gorąco jej było, jak na taki chłodny dzionek.
- Naomi - powiedziała w końcu, przenosząc na niego swoje krwiste spojrzenie.

-W to nie wątpię - rzucił cicho, a w jego oczach.pojawiły się iskierki. Nie ma co, charakterek to ona ma. No czyli co? Teraz on ma się przedstawić, tak? No dobrze, ale jakoś tak go wzięło na udawanie głupka, więc wstał z ziemi.
-Ah, Naomi... Cóż za imię... Jam jest Taji, cna dziewico - skłonił się szarmancko i zaczął się rechotać. Nie, to zdecydowanie nie dla niego - takie ckliwe gadki, niczym z Romea i Julii.
-Nie zabijesz mnie, jeśli się przysiąde, nie? - spytał nieco ironicznie, zajmując miejsce obok.

- Miło poznać - skinęła nieco głową, patrząc na niego chwilowo, jak na idiotę. Co za teksty... Usiadła po turecku i poprawiła swoje kruczoczarne włosy, opadające jej nieco na twarz. Westchnęła, znowu przeniosła na niego wzrok, a ten już koło niej siedział. Wywróciła oczami teatralnie.
- JESZCZE nie, to zależy, na ile mi moja natura pozwoli - oparła łokieć na udzie, a drugą rękę wyciągnęła nieco przed siebie, a nad nią zaczął ulatniać się płomyczek w kształcie smoka, który latał i obracał się w kółko. Ogólnie jakby się bawił, czy coś w tym stylu, ale jej się cholernie nudziło, a chłopak ciekawej rozmowy jeszcze nie zaczął prowadzić.

-Twoja natura? - zdziwił się nieco - To czym jesteś?
Rozsiadł się wygodniej i z uwagą patrzył na smoka, którego stworzyła. Chyba lubi się bawić ogniem. Serio, byłoby lepiej, gdyby spaliła jego kudły. Eh... Ciekawe kiedy zmieni mu się kolorek? Już nawet obstawił kilka propozycji, jak teraz będzie wyglądać, ale nie ma jak tego sprawdzić.
-Uhu... Nudno tu - zaczął marudzić - A jeszcze tak niedawno było tak ciekawie - wyszczerzył się na wspomnienie rozwałki w tamtym gabinecie. A mina tęczowego elfa - bezcenna.

Odwróciła głowę w jego stronę przeciągle. Smok nagle się ulotnił, a ona wyprostowała się i westchnęła. No, chyba czas na małą popisówę, co nie? No cóż, z tego przecież była znana, a nastraszenie chłopaka na przyszłość może dać jej wiele plusów, czyż nie? Wyciągnęła do niego dłoń.
- Demon czystej krwi, Córka Szatana, miło mi - uśmiechnęła się, pokazując swoje błyszczące dwa kiełki przy tym. Pierwszy raz od bardzo dawna użyła tego ruchu powitalnego przy kimś nowym... Nawet przy Isao czegoś takiego nie zrobiła, bo ta elektryczność między Nefilami a Demonami aż za wielkie znaki na odległość dawała poznać jej tożsamość.

O kurwa! No, teraz jest ciekawie. Demon i do tego córeczka Szatana w jednym? Huhu... Serio ma szczęście co do towarzystwa. Wyszczerzył się i podał jej dłoń. Co jak co, ale jej zamiar co do niego.odczytał od razu. Naprawdę myślała, że go wystraszy? Phi...
-Ostro - stwierdził z błyskiem w oku i zbliżył się nieco, by przyjżeć się jej ząbkom. Może na ciotach wywarłyby większy strach, ale nie u niego. On raczej był zafascynowany.

Uniosła brew do góry, kiedy chłopak diametralnie się do niej zbliżył. Nadal się szczerzyła, kiedy tylko odkryła, że chodzi mu jedynie o jej zgryz. Westchnęła niezauważalnie, puszczając już jego dłoń. Dalej siedziała po turecku, a po chwili już się nie uśmiechała.
- Co? Tak bardzo Ci się moje zęby podobają? - zaśmiała się ironicznie, patrząc na niego z wielkim rozbawieniem. No, chyba dopiero druga osoba była nią jakkolwiek zafascynowana. No... Isao jej osobą nie, póki nie zaczęła go dotykać i póki nie poczuł, jakie połączenie daje demon i nefil...

Zaśmiał się i odsunął od niej. No cóż, nie powie, że nie. Ogólnie... Jakoś tak mu się spodobały ostre ząbki.
-Pewnie, że tak - wytknął jej język i wstał z ławki, patrząc na nią z góry. Huhu, ale ona malutka... Wyszczerzył się i położył jej łapkę na główce. Nie zwarzając na konsekwencje, poczochrał jej włoski, a na jego twarz wstąpił złośliwy uśmiech.
-Mała, wyczochrana Naośka - stwierdził z błyskiem w oku i już po chwili zwijał się ze śmiechu.

Dokładnie obserwowała jego ruchy. No nieźle. Komuś wprost podobał się je zgryz... Albo konkretniej - dwa kiełki. Hu, czy ma je pokazywać częściej? W sumie... Nie, po co? Żeby mu tylko sprawić przyjemność? No dobra... Może od czasu do czasu, kto tam Ci wie...
- Żeby Ci ona czasem czegoś nie zrobiła.... - mruknęła, zaciskając jedną rękę w pięść, kiedy rzekł do niej per "mała". Naprawdę mała? Serio? Miała metr siedemdziesiąt wzrostu, no ej, ludzie! Ech... Skrzyżowała ręce na piersi i spojrzała na niego spod byka, unosząc jedną brew ku górze.

Normalna osóbka byłaby wystraszona nie na żarty, ale... czy ktokolwiek mówił, że jest normalny? Nie? No więc właśnie.
-Huhu... Czyżby Mała Perełka się zdenerwowała? - spytał ze złośliwym uśmieszkiem na ryjcu. Ehu, kiedyś mu się dostanie za jego zbytnią pewność siebie. Ale co tam. Raz się żyje, więc dużo nie traci.
Podparł się na łokciach i spojrzał na nią, przekrzywiając łebek w bok.

Prychnęła, odwracając na chwilkę głowę w bok, dalej ze skrzyżowanymi rękoma na piersiach. Trochę irytowało ją zachowanie chłopaka, bo przyznać szczerze można - jest dziwny. I to bardzo. Mogłaby nawet mu zarzucić jedną rzecz, ale na razie zobaczymy, jak wszystko się potoczy dalej.
- A jeśli, to co? - zerknęła na niego z uniesioną jedną brwią do góry, zaciekawiona jego odpowiedzi. Przecież i tak ma nad nim wielką przewagę, więc nic złego to maleństwo zrobić mu nie może, ot co!

Huhu, robi się ciekawie. W sumie, to nie znał jej intencji, ale dużo to nie robiło. Ważne, że nie jest nudno.
-Hm... Będzie mi smutno - złożył usta w podkówkę i usiadł po turecku na ziemi. Wlepił w nią swoje złote oczęta, w których pojawiły się psotne iskierki, których wręcz nienawidził. Tylko przeszkadzały i ujawniały na wierzch jego intencje. A nie mógł odmówić sobie kilku ciekawych pomysłów na to, co mógłby teraz zrobić.