Ogród.

Powolnym krokiem przebijała się przez zaspy śnieżne krocząc powoli po ścieżce. Jej wzrok przeskakiwał od co jakiś czas, a jej czerwone oczy rozświetlały śnieg pod jej nogami. Uniosła podbródek spoglądając przed siebie. Było tu pięknie lecz wszędzie był śnieg. Westchnęła cicho zasiadając pod jakimś drzewem i patrząc na przysypany śniegiem ogród.

Spojrzała w niebo. Dobrze, że nie czuła otsczającego ją zimna. Czuła wciąż ciepełko, które ochraniało jej ciało przed zamarznięciem. Spojrzała między gwiazdy przyglądając się uważnie niebu w poszukiwaniu księżyca. Uwielbiała na niego patrzeć. Sprawiał iż na jej twarzy ukazywał się zacieszny uśmiech. Odgarnęła sobie włosy sprzed oczu i zamrugała kilka razy, sprawiając, że blask jej czerwonych oczu oświetlał cały ogród. W tym świetle latały małe kryształki, które odbijały to czerwone światło padające z jej oczu. Zmieniały się w różne postacie ,zwierzęta, rośliny a nawet w sam księżyc. Uśmiechnęła się sama do siebie podkulając nogi i obejmując je rękoma.

Zamrugała kilka razy, a światło jej oczu rozeszło się jeszcze bardziej docierając do tylnej części akademika, jak i na przednią. Kryształków przybywało,a one zmieniały się w zwierzęta takie jak jelenie czy lisy. Rozsiadła się wygodnie pod drzewem przyglądając się spektaklowi jakim była walka jelenia z lisem.

Widząc jak lis z przepełnionym agresją pyszczkiem zabija jelenia podkurczyła nogi obejmując je rękoma. Scena mordu.. ostatni akt.. zakończony. Zamrugała kilka razy, a czerwone ślepia przestały oświetlać teren. Zniknęły również kryształki. Z cichym westchnieniem schowała głowę między kolana przymykając oczy.

Uniosła głowę lekko przyćmiona. Nowy dzień? A może to ten sam? Co za różnica.. Wzdychając cicho podniosła się z ziemi otrzepała ze śniegu. Może powinna się gdzieś przejść? Eh.. przeskakując z nogi na nogęprzedzierała się przez ośnieżony ogródek. W końcu doszła do wyjścia i ruszyła diabli wie gdzie ją nogi poniosą.

Jako orzełek znalazł się w końcu nad szkołą i wylądował gdzieś na jednej z ławeczek w ogrodzie, otrzepując się ze śniegu, który na niego padał podczas lotu, a już po chwili zmienił się w Matta. Spojrzał na swoje ciuchy i westchnął, ewidentnie potrzebował udać się w miejsce, gdzie mógłby uprać wszystkie swe zacne rzeczy, póki jeszcze są w jednym kawałku. Bo nigdy nie wiadomo, co może się przytrafić zaraz, prawda? Tak więc udał się w stronę akademika, by tam zabrać wszystkie swoje brudne rzeczy do prania, by potem albo udać się do łazienki, w celu przeprania ich, albo może znajdzie coś w rodzaju pralni w szkole. Przecież do miasta nie będzie szedł, co nie?

z.t

Gdzie ja jestem? Rozejrzała się. To na pewno nie jest akademik. Zaklęła pod nosem. Na prawdę? Tak łatwo się zgubiłam?! Uh, w ręku wciąż trzymała torbę. W zasięgu wzroku nie było nikogo. Świetnie. Spojrzała w niebo. Oczywiście nie żeby jej to w czymś pomogło.

Chłopak postanowił, że się przejdzie, a więc i tak zrobił. W pewnym momencie ujrzał jakąś dziewczynę, podszedł do niej, uśmiechając się.
-H-hej, jestem Haru. -mruknął cicho.

Nagle jej wzrok przykuł -o zgrozo!- przedstawiciel przeciwnej płci. Co gorsze nie olał jej tylko się przedstawił.
-Nie licz na nic. Od razu uprzedzam że nie zamierzam z Tobą rozmawiać. - Powiedziała po czym prychnęła. Jeszcze czego. Nie będzie marnować na niego czasu.

-Phy... Nie to nie. -mruknął cicho. -W sumie to sam znajdę drogę.. -uśmiechnął się niczym najwredniejsza osoba na świecie i spojrzał na nią, ale nie tak normalnie, wyglądało to tak jakby miał zaraz ją zabić, oczywiście nie planował tego.

-No to powodzenia. -powiedziała złośliwie. Spojrzała na jego ''zabójczy wzrok'' nie przeraził jej ani trochę. Nie była taka, że bała się czegokolwiek. Odwzajemniła spojrzenie. Mimo to dalej była w czarnej dupie. Ciągle nie wiedziała w którym kierunku się udać by dostać się do akademika.

Przyjrzał się jej dokładniej, hmm.. Chyba się zgubiła, postanowił o to zapytać.
-E-ej, zgubiłaś się? -no cóż, był pomocną i pełną energii osobą, uwielbiał pomagać innym, sam zaraził tym swojego młodszego brata, więc praktycznie nigdy nie przegapiał okazji, aby komuś pomóc.

-Może -prychnęła. Z pewnością nie chciała pomocy od nieznajomego, tym bardziej chłopaka! Mimo to zrobiło jej się jakoś ciepło z powodu chęci udzielenia pomocy. A co to za uczucie?! Zauważyła że nawet się nie przedstawiła. Owszem nie lubiła mężczyzn ale to nie oznaczało że ma być niekulturalna.
-Jestem Kaoru. -Powiedziała z godnością.

-Przedstawię się jeszcze raz, jestem Haru, miło mi. -uśmiechnął się, wystawiając lekko rękę, miał nadzieję, że dziewczyna jednak ją uściśnie.
-A tak z ciekawości, czego tu szukasz?

Zignorowała wyciągniętą w jej kierunku rękę. No jeszcze czego. No chyba się do niego odezwała. To nie wystarczy? Nie dotknie go. To przekraczało jej możliwości. Nagle osłupiała. Czego ona tu szuka?!
-No chyba się zgubiłam czyż nie? Myślisz, że chciałoby mi się na tym zimnie siedzieć dobrowolnie? - Powiedziała zdenerwowana. -Szukałam akademika. -wydukała już ciszej. Chwila.. dlaczego ja mu to mówię?!

Trochę ukuło go w serce, gdy zignorowała go od tak, po prostu, przecież on jej nic nie zrobił! Spojrzał na nią z uśmiechem, rozśmieszyło go to co powiedziała, zgubiła się tu? Serio? Uniósł lekko brew.
-Uhm~ Serio, serio? Przecież widać akademika z daleka. -wskazał palcem na budynek wystający spoza drzew.
-Mogę Cię zaprowadzić.

Spojrzała we wskazanym kierunku. Stała jak wryta. Jak ja mogłam tego nie zauważyć?! Zrobiła się czerwona. Jakim cudem dała się tak bardzo ośmieszyć? I to przed chłopakiem! Już chciała powiedzieć że sama sobie da radę ale jakoś nie mogło jej przejść przez usta. Jej przez lata wmawiana orientacja nagle się zachwiała. No nie wierzę!
-Jak chcesz. -wydukała tylko.

-D-dobra.. To ten.. Chodź, zaprowadzę Cię do pokoju. -powiedział to dość cicho, lecz dostatecznie tak by go usłyszeć. Spojrzał na nią jeszcze raz i ruszył w stronę akademika, w sumie to nie wiedział gdzie iść, a nie było go jeszcze w swoim pokoju, więc czemu by nie tam?


z.t z Kaoru

Wyszła z budynku lekko znudzona ostatnią rozmową. No cholera! Ta dziewczyna o niebieskich kudłach, niższa od niej, tu zaznaczam.. Albo mi się wydaje, albo i nie, ale no być takim wstydliwym i małomównym..? No ludzie! .. To już chyba każdy powinien wiedzieć, czy chce rozmawiać czy nie skoro jest się w jednym pomieszczeniu z drugą osobą, tak? No nic.. zostawmy ten temat.. Sue rozejrzała się po okolicy. Wciąż było czerwone niebo i ogień snuł się z niego niczym deszcz.
~ Uważaj, bo się podpalisz, albo włoski~ zawyła Victoria w łepetynie dziewczyny. Ludzie.. Jak można być takim wrednym..? A szczególnie jak Victoria, no ludzie święci!
~ZAMKNIJ SIĘ! Wiem co robię.. ~ Warknęła w umyśle łapiąc się za głowę i idąc powoli przez ogródek. Oczywiście jakoś omijała spadający ogień, aż w końcu otoczyła się barierą przeciw ogniu i założyła ręce na piersi. ~ I co? STANĄŁ?~ warknęła do Victorii rozglądając się dookoła. Szkoda, ze nikogo nie było.. No nic..
~ Nie.. Pfff~ odbąknęła Victoria i już więcej się nie odezwała. Taka to już była..

Jak zwykle nie wiedziałem gdzie mam pójść. Chciałbym najlepiej zwiedzić wszystkie miejsca w tym samym czasie! Jednak Pan nie dał mi takiej mocy, ani żadnej innej. Czyżby spodziewał się, iż będę mógł wykorzystać ją dla własnych potrzeb, a nie dla pomocy innych? Huh, prawdopodobnie tak. Nie mam powodu, aby pomagać ludziom, oni również tego nie robią, więc lepiej zostawić ich na pastwę losu i obserwować dokładnie ich poczynania. Czerpię do nich urazę, ale z drugiej strony kocham ich z całego serca. Ale nie powinienem teraz o tym myśleć. Muszę wreszcie zdecydować gdzie chcę iść! A może po prostu pójdę tam, gdzie nogi mnie doprowadzą? Akademik jest dość spory, ale na pewno się tutaj nie zgubię. Chociaż... Jeśli by się tak właśnie stało, musiałbym poszukać jakiejkolwiek osoby i prosić, aby pokazała mi poprawną drogę. Nie, nie, nie, nie! Nie mam zamiaru kogokolwiek pytać o drogę. Muszę być samodzielny, przecież każda osoba może mnie oszukać i skierować w zupełne inne miejsce. Zacząłem ponownie iść, aż w końcu dotarłem do ogrodu, a przynajmniej tak mi się wydało. Było tutaj naprawdę dość sporo kwiatów. Takie miejsce to tylko dla zakochanych! Haha! Na samą myśl jest mi niedobrze, chociaż sam chciałbym kiedyś znaleźć taką osobę, z którą będę mógł na spokojnie porozmawiać i czuć, że nie udaje przy mnie innej osoby, którą nie jest. Ale taka osoba nie istnieje. Wszyscy są tacy sami. Wykorzystają siebie wzajemnie, aby podążyć do swojego celu, ja również. Stanąłem i zacząłem rozglądać na boki, aby coś wyłapać, cokolwiek. Jednak była tutaj zupełna pustka. Dlaczego nie ma nikogo? Nie ma kogo tu podręczyć! Chyba, że kwiatki. Nie, jeszcze będą mnie odwiedzać w snach i co ja wtedy pocznę? Kwiatkowe koszmary. Po następnych kilku minutach ujrzałem osobę, która również wędrowała po ogrodzie i wyglądało na to, że też nie wiedziała co ma ze sobą począć. Ah, to dobry moment, aby kogoś poznać! A ja myślałem, że tutaj nikogo nie ma. Brawo, Tetsu. Podszedłem powoli do kobiety od tyłu i położyłem nagle dłonie na jej ramionach, zaciskając przy tym palce, aby jeszcze bardziej ją wystraszyć. Ciekawe jaką będzie miała minę!

Tak się rozglądała nie wiedząc w sumie co robić, a Victoria znowu dręczyła ja w głowie nie dając jej spokoju na temat ognia sfruwającego z nieba. No jakby tak na złość zrobić człowiekowi i zacząć truć na temat, który tak wcale jej nie interesował.
~ A teraz Ci powiem.. Jesteś idiotką..~ Tylko tyle wymruczała, ta jej "przyjaciółeczka" i właśnie w tym momencie poczuła czyjeś łapki na swoich ramionach. Podskoczyła nieco przestraszona łapiąc się w miejsce gdzie prawdopodobnie leżało serce. Bo biologicznie serce leży pod mostkiem, a jego koniec zahacza o lewą stronę i dlatego słyszymy bicie serca po lewej stronie. Zamrugała nerwowo oczami odwracając się szybko i..
~ Szkoda, że nie widzisz swojej miny, pryczko~ Zawyła rozbawiona Victoria.
~ ZAMKNIJ SIĘ, BURAKU!~ warknęła w umyśle i spojrzała na chłopaka mierząc go nieco wystraszona swoimi czerwonymi tęczówkami. Boże święty.. Ależ ona ma dziwne życie i dziwną przypadłość do spotykania. Westchnęła cicho wiedząc już, że nie jest to Undead, który grasował w okolicy i uśmiechnęła się słabo do chłopaka zahaczając językiem o swoje spierzchłe wargi. O nie! Jej pragnienie krwi wzywa.. Ciekawe ile wytrzyma tym razem.. Nie może przecież pokazywać wszystkim, że jest psychopatką łaknącą krwi. to by było troszkę dziwne no i nie akceptowali by jej.. No ale bywa. Postanowiła w końcu się odezwać do chłopaka, więc pierwsze co zrobiła to powoli i delikatnie strzepnęła jedną łapkę chłopaka z ramienia.
-Witam serdecznie, pana Wystrasz na zabój..-zachichotała cichutko zagarniając sobie włosy do tyłu i to samo poczyniła ze swoją grzywką.

Tak jak się spodziewałem, wystraszyłem ją! Ah, gdyby tylko mogła zobaczyć swoją minę, hahaha! Nigdy w życiu tego nie zapomnę. Chociaż.. Tak naprawdę nie miałem do końca pewności, że się wystraszy, lub czy to pokaże. Ostatnio dziewczyny wolą ukryć swój strach w sobie i udawać, że wszystko jest w najlepszym porządku, a potem wymądrzać, że się wcale nie przestraszyły. Ja już znam te sztuczki! Trzeba je tylko dokładnie obserwować, wtedy wszystko można o nich wiedzieć, nawet jeśli do żadnej nie zagadasz. Uśmiechnąłem się złośliwie i cofnąłem swoje dłonie, gdy tylko strąciła jedną ze swojego ramienia. Włożyłem je z powrotem do swoich kieszeni, obserwując dokładnie dziewczynę. - Pana? - Uniosłem lekko brwi do góry i wybuchłem śmiechem, nie mogąc go w ogóle opanować. - Czy ja naprawdę wyglądam aż tak staro, hm? - Zapytałem, gdy tylko udało mi się siebie uspokoić. Podniosłem głowę, po czym przekrzywiłem ją w bok. - Cóż, właśnie o to chodziło! Widziałem, że jesteś znudzona, dlatego postanowiłem jakoś rozbudzić atmosferę. - Mruknąłem, rozkładając po chwili dłonie na boki. - Co tutaj robisz? Nie jest tu twoim zdaniem zbyt nudno? Trafiłem tutaj przypadkiem, jednak chciałem zobaczyć, czy znajdę kogoś ciekawego i znalazłem! - Zaśmiałem się cicho. Zauważyłem, że dziewczynie zachciało się pić. Ciekawe, czy poprosi o to, abym przyniósł jej coś, co zaspokoi jej pragnienie. Nie, nie jestem chłopcem na posyłki. Jeśli naprawdę chce pić, mogę jej tylko towarzyszyć, nic więcej. I tak nie mam nic innego do roboty. Potem tylko będę musiał wreszcie iść do swojego pokoju, aby wiedzieć gdzie będę sypiać. - Chcesz coś kupić do picia? Widzę, iż jesteś spragniona. Dzisiejsze słońce jest naprawdę okropne!

Zamrugała jeszcze kilka razy oczami. Tak dla jasności wiedzieć czy to sen, czy też ktoś sobie robi z niej jaja, czy też dzieje się to naprawdę. Westchnęła cichutko uświadamiając sobie, że wszystko to jest prawdziwe i podrapała się niezręcznie w potylice. W sumie to chłopak miał rację, że jej się nudziło. Jej się zawsze nudziło po nudnych rozmowach. To było chyba oczywiste. Proste i logiczne. Jednakże gdy usłyszała jego wzmiankę o piciu coś przez nią "przeszło". Wzdrygnęła się i oblizała skrycie szybko wysychające jej wargi.
-Nie.. nie wyglądasz,aż tak staro, tylko chciałam zażartować. Co do nudy ~ mnie się nudzi tylko po nudnych rozmowach, a ta którą odbyłam w bibliotece była tak cholernie nudna.. - wzdrygnęła się ponownie wzdychając ciężko. Nic dodać nic ująć. Będzie musiała jednak wymyśleć coś na to swoje "picie". Bo to nienormalne przecież dla człowieka pić krew, co nie?
~ Czym ty się tak przejmujesz..? ~ spytała jak zwykle swym wrednyn tonem Victoria chichrając się gdzieś tam w podświadomości dziewczyny. Było to tak wkurzające, że najlepiej to by jej zakneblowała twarz i wsadziła do jakiegoś pudła. Potem to pudełko do skrzyni, a skrzynki wrzuciła do studni. Jednak z nią było to.. niewykonalne.
~ Pamiętasz chyba moje postanowienia. Nie będą o mnie myśleć źle. A teraz.. przymknij się ~ warknęła w podświadomości i znowu spojrzała na chłopaka. Uśmiechnęła się promiennie wkładając łapki do tylnich kieszeni spodni.
-Nie.. dziękuję. Obejdę się bez picia. Ale dziękuję za propozycję. - odparła pogodnie delikatnie przekrzywiając główkę w bok. Chyba dobrze zrobiła.. prawda?

Zauważyłem, że ponownie zaczęła oblizywać swoje usta. Nie mam pojęcia co ten odruch oznacza, skoro sama odpowiedziała, że nie chce się jej pić. Może po prostu myśli o czymś smacznym i przez to jest głodna, lub po prostu nie chce się do tego przyznać? Dziwna dziewczyna. Przecież w tym momencie łatwo mogłaby mnie poprosić o to, abym coś jej przyniósł niezależnie co. Kobiety tak właśnie wykorzystują mężczyzn, udając, że coś jest z nimi nie tak i potrzebują czegoś, co im ulży! Nie mam na myśli czegoś nieprzyzwoitego, w żadnym wypadku! Chociaż.. Wszystko jest możliwe. Ona nie wygląda na taką, co chciałaby uprawiać seks z byle jakim mężczyzną. Jeszcze się przekonam, muszę ją bardziej poznać, a raczej dokładniej przyglądać. - Nie brzmiałaś tak, jakbyś chciała sobie ze mnie pożartować, ale niech ci będzie. - Mruknąłem cicho niezadowolony, podchodząc nieco bliżej. Mam problemy ze wzrokiem, ale na szczęście nie zapominam zakładać moich wspaniałych okularów. - Nudna rozmowa w bibliotece? Haha! Nie dziwie się, że była nudna! W takich miejscach można spotkać tylko nudne osoby, do tego mało kto tam przesiaduje. Tylko kujon lub osoba, która chce poprawić jakikolwiek sprawdzian, czy kartkówkę, którą oblał. Dlaczego przesiadujesz w takich miejscach? Lubisz książki, czy naprawdę nie miałaś pojęcia co ze sobą zrobić? Ja również bardzo często się nudzę, ale wtedy idę w bardziej żywsze miejsca, niż biblioteka, czy też szkoła. - Zaśmiałem się cicho i przysiadłem sobie na trawie, spoglądając cały czas na dziewczynę. Znudziło mnie już te stanie obok niej, plus cały dzień moje nogi są w ruchu. Muszę chwilę odsapnąć.