Piwnica.

Nie mając się gdzie podziać, dziewczyna zaczęła zwiedzać akademik. Wpierw błąkała się po całym akademiku bez sensu, aż trafiła na pewne drzwi, rzadziej otwierane, jak było widać. Bez zastanowienia otworzyła je, zapaliła światło włącznikiem, który znalazła cudem. Zeszła na dół po schodach i rozejrzała się dookoła. Zatrzymała się przy zejściu schodów. Westchnęła. Miała w głowie masło maślane, zamiast dobrze poukładanych myśli. nie wiedziała, co ma robić...

Idąc korytarzem wyczuł gdzieś w tej okolicy swoją przyjaciółkę. Wiedział kto to, była to Shizuku, której właśnie szukał.
Powoli zszedł po schodach.
-H-hej Shizu. -powiedział wyglądając zza rogu, zastanawiał się jak dziewczyna się czuje. Oczywiście na twarzy Hidekiego widniało wiele ran, oczywiście zyskał je dzięki Garimowi, ale wybaczył mu, wiedział jak to jest mieć alter ego i czasami być nim.

Ona siedziała na schodach, na samym dole, wpatrując się w ziemię bez celu. Rozmyślała nad tym, w co nie wierzyła, a co jednak się stało. Nie ukrywała tego, że płakać jej się chciało, ale kiedy usłyszała znajomy głos, powstrzymała łzy i odwróciła się do chłopaka, opierając się o chwiejną barierkę schodów.
- Hideki... Jak się czujesz? - spytała od razu, wspominając zdarzenie, jak zabrał go Garim. Serce w gardle jej stanęło w tamtym momencie. Ta wojna nie przynosi nic dobrego dla nich jak na razie...

Podszedł do niej i poklepał po ramieniu.
-Wszystko jest dobrze.. Garim żyje, ja żyję.. Undead żyje... Jedyny minus. -przymknął oczy. Okropne jest to.. To uczucie, że to wszystko przez niego, że to wszystko dzieje się przez jedno głupstwo, że przez to wszyscy mogą umrzeć.
-Gdybym umarł wtedy to... Undead'a by nie było.. Nikomu by się nic nie działo, nikomu Undead nie zrobiłby krzywdy..

Westchnęła bezradnie.
- Bardziej się martwię tym, co z nami będzie, kiedy już ten koszmar się skończy... - oparła się o jego ramię, ciężko wzdychając. Naprawdę była w kropce. To, co zrobił... Co usłyszała... Co się działo... Chyba ją przerastało. A jednocześnie czuła się tak na siłach, żeby iść i dogadać temu potworowi, tylko co by jej to dało?
- Nie dam Ci zginąć... Wolę, żeby to ten demon zniknął z tego świata... To nie jego miejsce... Nawet piekło nie jest dla niego... - warknęła, zaciskając pięści mocniej, prawie paznokciami powodując sobie rany na nadgarstkach.

Westchnął ciężko. Czuł wielką presję, przecież Undeadowi chodziło tylko o jego. Mógłby dać się zabić i byłoby po wszystkim, każdy żyłby szczęśliwie i każdy mógłby się zakochać, założyć rodzinę, a Hideki może im to zaprzepaścić.
-W-wiesz.. Mogę tam iść. Mogę dać mu się zabić i wszystko się skończy i tak nikt nie tęskniłby za mną. Nie mam miłości, bo Kayeko już się do mnie nie odzywa, więc..

- NIE! - zaprzeczyła stanowczo, chwytając go za nadgarstek. Zmusiła go tak do patrzenia jej prosto w oczy, które teraz były przepełnione żalem, współczuciem i smutkiem, a przede wszystkim przejęciem tą całą sytuacją.
- Nikt mi nie będzie Ciebie zabijał... Z Kayeko jeszcze może być wszystko dobrze... A tego kwiatu jest pół światu, tak mi zawsze niewidzialna matka mówiła, że znajdę kogoś lepszego... Dlatego nie możesz się poddawać. Masz dużo przyjaciół, którym na Tobie zależy, rozumiesz? - powoli zaczynały jej lecieć łzy, ale szybko je otarła ręką i odwróciła głowę z westchnieniem. Co ona by zrobiła, jakby jej przyjaciel zniknął?

-Spokojnie, Shizukucchin.. -pogładził ją po policzku. Wielu przyjaciół? Miał ich zaledwie dwóch, ale jeden mu starczał, więc.. Chyba ma dla kogo żyć, nie?
-Musisz uważać by Tobie się nie stało, rozumiesz? Garimowi na Tobie zależy i dobrze o tym wiesz. -uśmiechnął się ciepło, chciał ją jakoś pocieszyć, zabije Undead'a nawet za cenę swojego życia.
-Wiesz co? Jeśli umrę podczas walki to pamiętaj mnie jako miłą osobę. I nie miej żałoby, bo Cię skarcę z mojej wesołej krainki Żniwiarzy, chociaż... Ja umrzeć nie mogę.. Znaczy mogę, ale powrót jest ciężki i w tamtym świecie trwa wieki.

W końcu zechciała na niego spojrzeć, nadal z żalem w oczach i łzami, ale tego już powstrzymać nie mogła... Nie dawała rady już dłużej tego w sobie tłumić. Westchnęła.
- Okej, obiecuję... Ale Ty obiecaj, że nie zginiesz z własnej woli - powiedziała, tuląc się do niego, jakby miał być to ich ostatni raz, kiedy się obejmują, jako najwierniejsi przyjaciele.

-Nie zginę z własnej woli, no co Ty. -pogładził ją po pleckach i cmoknął w czółko.
-Z resztą.. Chyba jestem zbyt doświadczony, aby zginąć z ręki tego debila -mruknął cicho, niby wywyższając się. Oczywiście był to żart, najwyżej będzie ostro poraniony, śmierć? Nie na wojnie.. Dla niego to zbyt łatwe, uczestniczył w gorszych akcjach, sam walczył z cała zgrają Shinigami, razem byli silniejsi od Undead'a, więc z pomocą przyjaciół na pewno go załatwią.

Zaśmiała się w końcu, po raz pierwszy od kilku godzin, kiedy to stało się coś przerażającego. Przytuliła się do niego i nagle pomyślała o Garimie... Byłą ciekawa, co u niego, a jednocześnie chyba nie miała ochoty go widzieć...
- Pomogłabym Ci z nim, ale chyba moje celne strzały się nie zdadzą - zaśmiała się znowu, a jej smutek przeminął, tak jakby w jednym momencie. A to ciekawe... Czyż nie? Uch, ale w tej piwnicy było przeraźliwie zimno...

-Ziiiiimnooo tuu... -jęknął.
Spojrzał na nią uśmiechnięty, zastanawiając się co by tu zrobić. Możliwe, że Undead biega teraz jak wariat po mieście i zabija ludzi.
-W-wiesz co? Może pójdziemy do Garima, hmm? -poklepał ją po ramieniu, puszczając oczko.

Głucho wpatrywała się w szarą ścianę, zupełnie nie dającą jej żadnego przekazu informacji, jakiego oczekiwała. Westchnęła, zaczesując włosy do tyłu, po czym spojrzała na Hidekiego.
- Ja.... - zająkała się, nie wiedząc, czy powinna teraz się z nim spotykać - Nie wiem... Ech... - westchnęła, spuszczając głowę w dół. Zdecydowanie lepiej by dla niej było, gdyby zabrał ją stąd po prostu, a nie proponował jej spotkanie z kimś, z kim ewidentnie powinna porozmawiać, ale nie wiedziała nawet, od czego zacząć.

Westchnął z rozbawieniem.
-Wiesz... Musisz z nim porozmawiać, zapewne teraz źle się czuje z tym co zrobił i no~ -uśmiechnął się i cmoknął ją w policzek, oczywiście robił to po przyjacielsku.
-I pamiętaj, musisz mu wybaczyć, rozumiemy się? -spojrzał na nią dość chłodno, jeśli nie wybaczyłaby Garimowi nie byłoby za fajnie.

Zacisnęła ręce na kolanach, zastanawiając się teraz, czy aby na pewno powinna dać się zaciągnąć do niego przez chłopaka. W ostateczności zawsze może uciec... Prawda? Za takie rozwiązanie przecież nikt by się na nią nie obraził... Chyba...
- No dobrze, chodźmy - powiedziała w końcu, powoli wstając na nogi i otrzepując się z kurzu, którym były pokryte te stare, drewniane schody. Będzie trzeba je kiedyś odnowić... Może pomalować je specjalnym eliksirem, gęstszym, niż inne, ale z odpowiednimi właściwościami?
O Bogini, Shizu, o czym Ty myślisz...

-D-dobra... Wiesz co? Przepraszam, ale musimy się rozdzielić. -przymknął oczy, myśląc czy jednak nie oddać się Undeadowi, żeby wszystko się skończyło, byłoby wszystkim łatwiej i w ogóle.
Oczywiście nie pokazywał po sobie, że chce to zrobić. Uśmiechnął się do Shizuku, puszczając jej oczko.
-Bay, bay, Shizukucchin. -pomachał jej rączką, wychodząc.
Ahh.. Zapomniał o czymś, momentalnie odwrócił się na pięcie i wyjrzał zza rogu.
-Neeee! Shizukucchin, chodź ze mną...

Westchnęła, znowu, kiedy tylko zniknął, po czym mozolnie poczęła wędrówkę w górę schodów, a tu nagle Hideki ją przestraszył, kiedy nie zauważyła, że stoi tuż przed nią. Wywróciła oczami.
- No przecież idę - powiedziała, wypychając go za drzwi, po czym zamknęła je za nimi. Ciekawiło ją to, dokąd on ją zaprowadzi.

z.t z Hidkiem.