46. Pokój Mizuchi i Kaede.

Pokój Mizuchi i Kaede.

Weszła do pokoju troszkę przymulonym krokiem. A dlaczego? a no bo oczywiście po takiej podróży to chyba każdy byłby zmęczony. Jeszcze musiała rozstać się ze swoim kochanym Yahiro.. Gdzie też on polazł..? No cholera! Ona chce wiedzieć! Rzuciła się na łóżko nie rozpakowując. Potem to zrobi. Opatuliła się kołderką i zasnęła .

~

Oczywiście nie wiele czasu minęła do póki nasza wspaniała dziewczynka się nie obudziła. Przynajmniej była wyspana i czuła się o wiele lepiej niż wcześniej. Przetarła swoje turkusowe ślepka i przeciągnęła się niedbale na łóżku, omal z niego nie spadając. Podniosła się zgrabnie robiąc pada do przodu. Ziewnęła i spojrzała przez okno. Rozejrzy się troszkę. Może zapuka do pierwszych lepszych drzwi i spotka kogoś ciekawego? Kogoś z kim będzie można się fajnie zabawić? Wzruszyła ramionami i niespiesznie wyszła z pomieszczenia.

z.t.

Weszła do pokoju. Jak widać jej lokatorka już dawno się tu rozgościła. Rozłożyła swoje rzeczy w szafie a torbę wsadziła pod łóżko. Spojrzała na futerał. Jej karabin był bezpieczny. Był zamknięty na specjalny zamek. Taki który dało się otworzyć tylko przy pomocy tak wielkiej siły jak jej. Uśmiechnęła się po czym usiadła na łóżku. Niedługo trzeba będzie wstać i wyjść żeby sobie powalczyć. Ale to jeszcze nie teraz. Na wszystko przyjdzie czas.

Podeszła do szafy i przebrała się w mniej wytworne ubrania. Wróciła do łóżka. Otworzyła zamek i wyjęła z pokrowca swój ukochany karabin. Pogładziła delikatnie lufę i się uśmiechnęła. Wstała po czym wzięła ją do rąk. Zatarła ręce na myśl o walce. Wyszła z pokoju i ruszyła w stronę wyjścia. Gdzieś musi się coś dziać.
z.t

Stanęli jeszcze tylko przed drzwiami jej pokoju.
-Muszę coś na siebie narzucić..-wymamrotała. Oj.. chyba coś się niej zmieniło. Jej źrenice pomniejszyły się, a ona otworzyła dzielnie drzwi. Na pierwszy rzut można było dostrzec, że już ktoś się wprowadził. Czyli ma już współlokatorkę. No ciekawie. Będzie musiała nią poznać. Weszła do środka i podeszła do swojej walizki zaczynając szukać swoich ciuchów.

Chłopak wszedł do środka, włożył ręce do kieszeni i oparł się o jedną ze ścian. Podążał za nią wzrokiem. Nadal walczył ze sobą w myślach. Wciąż było mu głupio..

Wyjęła sobie czarno-niebieską bluzę z kapturem i szybkim ruchem narzuciła na siebie zamykając od razu walizkę. Miała tam swoje tajne graty, których nie chciała pokazywać ludziom. Odgarnęła sobie włoski sprzed oczu i spojrzała na chłopaka wkładając ręce do kieszonek spódniczki. W jednej z chwil można było dostrzec błysk w jej oczach. Schowała ręce za sobą i w jednej z chwil zmieniła się ich forma. Jedna wyglądała jak patelnia (XD), a druga natomiast jak deska do krojenia. Odczekała chwilkę by chłopak się nie zorientował co ma zamiar zrobić i uderzyła go mocno patelnią w głowę. Odsunęła się szybko od niego, a jej ręce powróciły do normalnej postaci.

Chłopak pogrążony był w rozmyślaniach gdy nagle coś twardego walnęło go w łeb. Stracił przytomność i osunął się z łoskotem na ziemię.

Zachichotała cichutko wyjmując z kieszeni liny. Związała chłopaka I usadowiła go na krzesełku. Związała sobie włosy chichocząc ironicznie pod nosem. Związała sobie włosy, a nagle jej wygląda się zmienił. Była nieco wyższa, a jej kolor włosów zmienił się na bardziej granatowy. Jedynie jej oczy były cały czas takie same. Nawet rysy jej twarzy się zmieniły. Zsunęła z ramion bluzę szczerząc się psychopatycznie. Zakneblowała chłopaka chichocząc się sama do siebie. Takiej zabawy jeszcze nie miała. Coś w niej tak się poprzewracało, że sama siebie nie poznawała, ale czuła się z tym bardzo dobrze. nie może przecież zaprzeczyć.

Chłopak dalej pozostawał nieprzytomny. Nagle obudził się w swojej podświadomości. Tam stoczył walkę sam ze sobą.
-I co śmieciu? Teraz zginiesz, a twoje ciało będzie należało do mnie.
-Chyba śnisz. - Chłopak od razu dobył katany i wykonał zamach. Tamten osłonił się tą samą bronią. Tahi zaczął atakować serią szybkich ciosów lecz tamten wszystko blokował. W pewnej chwili tak odbił miecz chłopaka, że ten wyleciał mu z ręki. Od razu wykorzystał okazję i trafił tahiko w ramię. Ten syknął z bólu lecz wyszarpał ostrze i upadł na ziemię. Tamten zbliżył się z szyderczym uśmiechem na ustach i podniósł miecz do góry w celu zadania tahiko śmiertelnego ciosu. W tej samej chwili tahi wykonał uderzenie w serce jego alter ego .

Przyglądała się nieco zafascynowana chłopakiem przeciągając się niedbale. Podeszła do chłopaka i znowu przeszedł ją dziwny prąd. Cholera.. Co się z nią działo dzisiaj? No do kurwy nędzy! Zamrugała kilka razy odsuwając się od chłopaka. Usiadła sobie grzecznie pod ścianą obejmując kolana rękami. Nie była sobą. To było widać na pierwszy rzut oka. Coś się w niej zmieniło.

Chłopak się obudził. Chciał się poruszyć ale był związany. Zaczął się szarpać. Chciał coś powiedzieć ale okazało, się że tamta go związała i zakneblowała. Spojrzał na nią wzrokiem pełnym żądzy mordu. Miał ochotę rozerwać ją na strzępy.

Schowała głowę między nogami trzęsąc się ze strachu. Co onaż też narobiła. Jej prawa ręka zaczęła się zmieniać w pnącza, które powoli owiały jej ciało w formie obronnej. To raczej nic nie da, prawda? No nic.. Ale przecież w sumie nie wiedziała co nią kierowało. Boże.. Co z nią jest?!

W pewnej chwili furia wzięła górę. Tahiko już nad sobą nie panował. Zaczął płonąć czarnym ogniem i spalił więzy oraz krzesło. Spojrzał na nią ale nie zrobił nic więcej. Wyłamał drzwi z zawiasów i rozwalił je w drobny mak .

Natsu wyczuł energię współlokatora. Musiał być solidnie wkurwiony, skoro huk rozwalanych drzwi dał się słyszeć aż w pokoju. Wyciągnął spokojnie paczkę papierosów z kieszeni. Zapalił jednego. Zaciągnął się błogim dymkiem. Na widok miny Mizuchi aż skręciło go ze śmiechu w duchu. Z pokerową twarzą zbliżył się do ukochanego i cmoknął go lekko w polika.
-Noo, niezła destrukcja.-pochwalił.-Pomóc Ci z rozwaleniem czegoś czy mam zostać tylko widzem?

Już miała się cała zamienić w kłębek llian, gdy nagle dostrzegła jakiegoś nowego chłopaka. Jej ręce powróciły w mgnieniu oka do poprzedniej postaci a ona staneła "przyklejona" do ściany z lekkim przerażeniem w oczach. Co ona narobiła do jasnej cholery?! Czyżby chłopak wezwał wsparcie i teraz ją zabiją? Fajnie.. może się już pożegnać ze swoim dość monotonnym i bezsensownym życiem.

-Nie trzeba.. Już mi przechodzi.. - Wycharczał przez zaciśnięte zęby. To była prawda. Powoli się uspakajał. Ogień zaczął wygasać, a on oddychał coraz głębiej i bardziej miarowo.

Natsu zaśmiał się żartobliwie.
-No dobra. To może byś tak teraz dał spokój tej milutkiej damie od strony ognistej i wybył gdzieś ze mną na imprezkę? Jakąś tam flaszkę możemy sobie strzelić, pety i panienki do przelecenia też się znajdą, więc będzie rozrywka na 102.
Puścił do chłopaka oko, po czym podszedł do niego bliżej z uśmiechem. Ten demon...Tak...był w stanie nazwać go swoim...partnerem. Chłopakiem. Kumplem do wszystkiego. Dla niego Tahiko był wyjątkowy.

Wolała nie słuchać wypowiedzi chłopaków więc cichutko podeszła do swojego łóżka i wygrzebała swoja MP3 i NIXON-y. Spojrząła na nich lekkim rumieńcem i gdy już miała zrobić kolejny ruch, przez jej ciało przeszedł kolejny prąd. Coś się znowu z nią działo. To się działo zbyt często. Jej oczy stały się całkowicie turkusowe i wręcz magnetyczne. Na jej szyi pojawiły się delikatne kropelki potu, a serduszko biło jej znacznie szybciej. Wpatrywała się na wszelki wypadek tępo w podłogę, by nikomu nic nie zrobić.

-Z chęcią. - Odparł uśmiechając się do niego. Podszedł do niego i pocałował go namiętnie. Nie obchodziło go co tamta o nim pomyśli. Nic związane z nią go nie obchodziło. Gdy odsunął się trochę od Natsu spytał.
-To idziemy?

Oddawszy mu gorąco ten pocałunek, chwycił go za dłoń. Stali tak przez chwilę, obaj "tak łatwopalni, bynajmniej nie banalni". Zaśmiał się i pociągnął Tahiko w stronę ich pokoju.
-Najpierw trzeba wrócić do pokoju, żeby się przebrać i wziąć, co trzeba. Bez broni się nie obędzie.-zakomenderował.-Chodź, bo się spóźnimy!
Po chwili, nucąc sobie pod nosem słowa jakiejś piosenki, pobiegł przodem do pokoju, w biegu przetrząsając kieszenie pod kątem takiego czegoś jak: klucz. Modlił się, by go nie zgubił...

Spojrzała na nich wychodząc na korytarz lekko zdziwiona. Już miała coś za nimi krzyknąć czy coś lecz tylko westchnęła cicho. Nie.. ona tak nie może..! Zebrała siły i rzuciła za biegnącymi chłopakami.
-Gomene sai Tahiko-kun!- krzyknęła z łamiącym się nieco głosem. Chciałaby to wszystko jakoś wytłumaczyć, ale nie mogła, no! Nawet nie miała czasu na wyjaśnienia i na przeprosiny. Do oczu napływały jej z nikąd łzy. Cholera! Co jej się działo?! Szybko wytarła twarz powoli kierując nogi do swojego pokoju.

-Nie gniewam się.. I przepraszam za te drzwi... A jak chcesz możesz do nas dołączyć. - Krzyknął do niej po czym pstryknął palcami, a drzwi były całe i na miejscu.

Skinęła głową i podbiegła do nich w kilka sekund. Formę to ona miała. Wytarła oczy od łez skrawkiem rękawa i uśmiechnęła się przepraszając odo chłopaka. Nie chciała sobie robić wrogów. A w szczególności gdy ona była tą nową i inną.
z.t.