KP. Phoenix Meyer

IMIĘ:
Phoenix.
Obiło Ci się kiedyś o uszy? To miasto w the United Stanes of America gdzie ''ożyła'', ale o tym później.
NAZWISKO:
Meyer.
Wymyślone na potrzeby załatwiania spraw osobistych. O ile dobrze pamiętam jest to nazwisko pewnej lekkoatletyczki dawniejszych lat.
WIEK I KLASA:
III klasa, 19 lat
Chociaż można nad tym dyskutować.
POKÓJ:
JEDNOOSOBOWY
Jeszcze trafiłaby mi się lokatorka, która mamrocze przez sen.


Teraz droga Administratorka pozwoli, że na chwilę opuszczę powiedzenie rasy i opowiem wpierw historię.

HISTORIA

Z początku dziewczyna nazywała się Rillianotte. Żyła jak normalne dziecko - jadła, piła jak normalne dziecko, czuła jak normalne dziecko, mówiła jak normalne dziecko... miała też normalnych rodziców i starszego o 4 lata brata. W wieku 14 lat pojechała z bratem na mecz jej ulubionej drużyny koszykarskiej. Oczywiście pech chciał, by rozpętała się burza. Zawracać już nie było sensu, więc jechali dalej. I wtedy to się stało. Jechali szybko a krople deszczu zasłaniały drogę - nie było nic a nic widać. Siemen, brat Rillianotte, w pewnym momencie gwałtownie zahamował, ostro skręcił i...
Przerażona otworzyłam usta. Nie byłam przypięta pasami. Jednak dziwnym trafem nie mogłam wydobyć z siebie głosu.
Nagle poczułam ból na twarzy, taki krótki, jakbym uderzyła się w głowę.
Coś we mnie pękło i wokoło zrobiło się tak jasno, że musiałam zacisnąć powieki. Potem zrobiło się ciemno. Przeraźliwie ciemno. Smoliście czarno.
Było już po wszystkim.
Dziewczyna straciła wzrok. W pierwszych dniach i tygodniach była w totalnym szoku. Zamknęła się w sobie i nikogo nie wpuszczała do swojego nowego świata. Kilka razy na dzień umierała na chwilę i ożywała, traciła czucie w kończynach i je odzyskiwała. Lekarze sprawdzili to. I wiesz co? To był złośliwy rak.
Została przeniesiona do szpitala w Phoenix. Tam straciła pamięć.
Obudziłam się.
Pamiętałam tylko, że jestem ślepa. Niewidoma.
Wytężyłam słuch.
- ... do Phoenix. Potrzeba jej operacji.
W tamtym momencie przybrała imię ''Phoenix''.
Tak, miała operację. Serce, płuca i wszystkie kości zastąpione zostały zastąpione metalem. Nie, cyborgiem na jest chociaż ją tak nazywali. Pojechała na testy do Niemiec i w szczęśliwym bądź nieszczęśliwym wypadku stała się człowiekiem - elektrycznością.
Na skórze poczułam palący ból i nieprzyjemne mrowienie.
Wrzeszczałam najgłośniej jak mogłam. Test nie wychodził i raził mnie prądem.
Moje metalowe kości pobierały energię tak, że mrowienie coraz bardziej zaczynało mi przeszkadzać.
Wtedy pojawiła się iskierka i wszystko stanęło w płomieniach.
Cudem przeżyła.
Z ogromnym trudem znalazła kryjówkę, gdzie doskonaliła swoje zmysły (głównie słuch) i posługiwanie się elektrycznością, która w niej krążyła wraz z krwią. Doszła do wysokiego poziomu, słuch miała idealny a elektryczne fale pomagały jej w walce. Niestety, czytać nie umiała i prosiła o to innych. Dzięki pewnej starszej pani znalazła się w Teikou Academy.
RASA:
Człowiek - elektryczność lub prąd, fachowej nazwy niestety nie znam.
CHARAKTER:
Wcześniej była bardzo wesołą dziewczyną. Tak, zawsze była optymistką. Można się jednak domyślić, że po tych wypadkach zmieniła się. Po pierwsze: stała się bardziej krucha - porównywalnie do porcelany. Wspominanie tego co było, przypominanie sobie tego bólu, szoku... nie. Ten rozdział został skończony, wiec unika tego szerokim łukiem. Nawet niewinne ''Jesteś niewidoma'' ją rani i z trudem powstrzymuje łzy. Krucha, krucha i jeszcze raz krucha. Po drugie: tak, jest dziwna. Potrafi się szybko zezłościć, gdy ma gorszy dzień. Radzę wtedy jej nie drażnić. A co gdy wda się w bójkę? Jeśli człowiek nie wie jak się posłużyć choćby widelcem jako bronią to nie ma szans na przeżycie. Nie zapominajmy, że kości ma zastąpione metalem i mało co czuje. W pełni jednak akceptuje swoją iność i jej jej w pełni świadoma w stu procentach. Po trzecie: gdy ma gorszy dzień nie tylko ma zły humor, ale jest też wtedy aspołeczna. Nie dziw się więc, gdy powie Ci mniej więcej coś takiego: Won. Tam są drzwi, mogę Cię nawet do nich zaprowadzić i je otworzyć. A! I w bonusie jeszcze zamknę. Śmieszne. Po czwarte i pewnie ostanie... jak znajdzie swoją bratnią duszę jest szansa, że ten zablokowany dla innych świat się usunie i mur, który jest wkoło niej się zburzy. Ma nadzieję, że znów będzie taka jak kiedyś.
WYGLĄD:

Tak, to Stocking. Urocza, prawda?
W jednym wielkim skrócie:
Głowa w sam raz. Zdobią ją duże oczy, które niestety nic nie widzą. Za to mają bardzo ładny kolor - przypominający turkus, czasami niebieskie, zielone. Czoło zasłania jej grzywka w kolorze granatowym/ciemnym fioletowym. W sumie jej włosy są dwukolorowe. Z wierzchu są granatowe/ciemno fioletowe a pod spodem jest blady róż, ciekawe nie? Włosy sięgają jej za łydki.
Tułów oraz cała reszta... Tak, Phoenix ma cycki. Duże. Spokojnie, jest co macać. Gdyby się tak przyjrzeć, to proporcje ma całkiem okej. A nogi to ma długie i zawdzięcza dzięki nim prawie 1,90 m.
Co by tu jeszcze... Kolejna Gotka! Tym razem bez ''loli'' z przodu. Czasami na jej plecach widnieją małe czarne lub białe skrzydełka.
DODATKOWO:
- można się do niej przymilić robiąc jej gorącą czekoladę z bitą śmietaną,
- jej ulubionymi i zawsze pomagającymi zwierzętami nie są psy, o nie, chociaż podobają jej się rottweilery, ale i tak lubi koty,
- wiesz już, że chorowała na raka, jest niewidoma i zastąpiono jej kości i serce metalem. Jest jeszcze coś, tak - choruje na ''szok bombowy'' (shell-shock), znany już w czasach I wojny światowej. Podczas testu zachorowała. Choroba polega na cierpieniu na bezsenność i baniu się gwałtownych hałasów. Ludzie dostają wtedy drgawek i są bardzo nerwowi.
Wpatrują się we mnie i nic nie mówią - to boli. Nikt nie wiedział, jak zachować się wobec chorej psychicznie (i fizycznie) dziewczyny.
Nikt nie wiedział, co powiedzieć.
ZAINTERESOWANIA:
Siedzenie w ciemnych pokojach i słuchanie muzyki.
SPECJALIZACJE:
• dobry słuch, potrafi usłyszeć najcichszy szelest z odległości kilku metrów
• walka wręcz, wszelakie sztuki walki ma opanowane i potrafi również posługiwać się kataną... albo powiedzmy tak - ogółem mieczami i innymi ostrymi przedmiotami. Nawet w jej ręku niewinna łyżka może być czymś niebezpiecznym


Jak czegoś zapomniałam to gomene. I jak zdjęć wklejać nie można to również gomene.

Nie podoba mi się, że zmusiłaś mnie do otworzenia tego w Wordzie i przerzucenia na normalną wielkość literek ><

Akcept.

Pokój nr. 44