Boisko szkolne.

Wielkie boisko, przeznaczone go rozgrywek piłki nożnej i wszelkich zawodów lekkoatletycznych, czy biegów na sto metrów i innych tego typu zawodach. Ogromne trybuny, umieszczone po stronie szkoły, kryte są dachem, by w razie deszczu widzowie nie zamokli.

Niby powinien odpoczywać, ale on nigdy nie potrafił siedzieć w jednym miejscu. Musi trochę nad sobą popracować, więc teraz poćwiczy swoją wytrzymałość.
Zaczął dość szybko biec wokół boiska, kiedy nagle dopadł go ból brzucha. Zacisnął mocno szczękę, ale biegł dalej, nie zwarzając na to, czy coś mu się stanie. Kiedy robił trzecie kółko, poczuł, że bandaż mu przesiąknął krwią. Ściągnął bluzkę i rzucił ją gdzieś na trawnik, nie przestając biec. Nagle zakrztusił się krwią i zamiast stanąć i odpocząć, po prostu przyłożył rękę do buzi i starł całą krew.
Nie przestanie biec, bo po co? To tylko dziura w brzuszku, nic wielkiego... Biegł, jedną ręką trzymając się za przesiąknięty krwią bandaż, a drugą co chwila wycierał krew wypływającą z jego ust.

Nie zważała na drogę, wracając z gór. Szła przed siebie, nie po ścieżce, tak, by wrócić od razu na dziedziniec. Szczęściem dla niej było to, że od strony boiska szkolnego znajdowała się dziura w płocie, no i była dość spora, więc Shizuku jakoś się przez nią przecisnęła, nie zapominając o bólu mięśni i kości. Ujrzała gdzieś na boisku sylwetkę bardzo jej znajomą.
To był Garim.
Wytężyła wzrok, a jej oczy ujrzały krew na brzuchu oraz na ręce, którą miał przyłożoną do ust. Teraz zupełnie zignorowała obolałe miejsca i poczęła biec do niego z całych sił, po czym szybko znalazła się przed nim i zagrodziła mu drogę sobą.
-Coś Ty ze sobą zrobił?! - wrzasnęła na niego, nie ukrywając tego, jaka była wściekła. Widziała, że ktoś go opatrzył, więc po jaką cholerę jeszcze chciało mu się biegać, ja się pytam? Zupełnie zgłupiał?
-Garim.... Jest zima, dziesięć stopni na minusie... - teraz mówiła do niego łagodniej czując, że głos jej się załamuje - Wiesz, że jak przeziębisz ranę i siebie, to naprawdę będzie z Tobą źle? - głos znowu jej się zmieniał w coraz poważniejszy. Westchnęła i uniosła rękę do góry, wskazując na budynek szkolny. Bez słowa kazała mu tam się udać do pokoju pielęgniarki, bo tam będzie mogła go doszczętnie opierniczyć i opatrzyć.

Biegał dalej, kiedy nagle jakaś mała postać stanęła przed nim. Uśmiechnął się lekko, gdy zorientował się, że to Shizu. Widział strach w jej oczach, kiedy zganiała go za lekkomyślność.
-Nie będzie aż tak źle... Pobiegnę jeszcze z dwa kółeczka i wtedy mogę wracać. - pogłaskał ją czystą ręką po główce i zaczął biec przed siebie.
W połowie pierwszego kółka znowu zadławił się krwią. Tym razem nie był to zwykły atak. Nie mógł odetchnąć, ponieważ krew cały czas leciała mu z ust tak samo mocno jak z brzucha. Oparł się dłońmi o kolana i wypluł czerwoną ciecz. Nieco zdezorientowany, zaczął znowu biec przed siebie, co chwile kaszląc krwią.
Lekko zakręciło mu się w głowie i musiał stawiać coraz mniejsze kroki, żeby się nie przewrócić. Kiedy zawroty głowy na chwilę ustały, wrócił do poprzedniego tępa.

Żyłka na jej czole niebezpiecznie pulsowała i nie wiedzieć czemu, dała mu biec. Nie mogła się odwrócić i zatrzymać go przez bóle stawów i kości. Zacisnęła tylko ręce w pięści, zamykając powieki. Zgrzytała zębami z nerwów, powoli odwracając się, by ujrzeć sylwetkę Garima. Krew, krew i krew....
-Do jasnej cholery! - wrzasnęła ponownie, a on akurat wtedy się zatrzymał. Poszła w jego stronę, po drodze zabierając jego zakrwawioną koszulkę. Mówić jak do debila, czy dziecka, czy kogo, co?!
-Ty nie rozumiesz, co się do Ciebie mówi?! - złapała go mocno za tę czuprynę, sprawiając, by pochylił się lekko do przodu. Zmierzyła go złowieszczym spojrzeniem, którym mogłaby zabić całą armię demonów posłanych z piekła. Zwróciła się w stronę szkoły i ciągnąc go za włosy, ruszyła w stronę budynku.

z.t z Garimem.... *mord w oczach*

No tak... Tak jak przypuszczał-zgubił się. Nogi poniosły go zamiast do kuchni, to na boisko. Westchnął i stanął przy płocie. Ściągnął kurtkę, zostając w samym podkoszulku, nie zwarzając na ujemną temperaturę, zaczął biec wokół boiska. Jego twarz wogóle się nie zmieniła., nie wliczając lekko zaczerwienionych policzków. Cały czas miał powagę wymalowaną na twarzy, a z jego ust leciała parą.

Nie wiedział ile tak biegł, ale przynajmniej zeszło z niego całe napięcie, które wywołała ta denerwująca kocica. Podszedł pomału do płota, na którym zostawił swoją kurtkę i ubrał ją spowrotem.
Bardziej niż ta kocica w jego pamięci została czarodziejka. Nie chodziło o to, że się zadurzył czy coś w tym stylu... O nie, taki głupi on nie jest. Bardziej chodziło o to, że ona chyba chciała go lepiej poznać. No cóż... Odradzam. To bilet w jedną stronę. Może sobie próbować, ale jeszcze nikt nie dotarł do jego wnętrza.
-Nikt... - powiedział stanowczo i ruszył w stronę akademika, mając nadzieję, że tym razem nie zabłądzi.

z.t.

Chłopak był poddenerwowany, chociaż nie wiadomo czym, może wydarzyło się coś po drodze tutaj? Idąc na boisko złapał pustą puszkę od piwa, była zgnieciona. Jednym ruchem wyprostował ją i powróciła do pierwotnego stanu, delikatnie przejechał palcem po otworze z którego leciał ten napój, pojawiło się nowe zamknięcie, otworzył je i wypłynęło piwo, dziwne nie? Dość dziwne, ale prawdziwe, może zacznie robić jakieś sztuczki magiczne? Nagle przed nim, gdy sączył napój pojawiły się jakieś demony, zapewne chciały go zabić, chłopak nie miał przy sobie nic, a nic więc odwrócił się szybko i pobiegł za drzewo, istoty oczywiście zaczęły go szukać, ślepe były czy co, że nie zauważyły, że pobiegł za drzewo? Kto wie~

Naomi znudziło się siedzenie w nudnej szkole i akademiku. Zapragnęła dopływu świeżego powietrza do jej organizmu, więc pierwsze co, wydostała się na zewnątrz i od razu rozwinęła swe krucze skrzydła, dzięki którym krążyła teraz nad budynkiem szkoły, a jej uwagę przykuł chłopak, wędrujący sobie samotnie po boisku szkolnym. Na początku chciała zostawić go samego, ale ni stąd ni z owąd wyleciały demony. Od razu pognała w tamte strony, przecinając powietrze mieczem, stworzonym z ognia, którym przecięła wszystkie stwory na połówki i rozpłynęły się przy okazji, lądując znowu w piekle. Jednak chłopaka już nie zauważyła, gdzie był?
-Em, halo? Jesteś tu jeszcze? - spytała, rozglądając się dokoła.

Gdy tylko usłyszał głos uspokoił się lekko, wychylił się zza drzewa i zobaczył coś przypominającego demona.
- B-boje się, boje się, Roland.
~Mogę Cię przenieść, ale zrobię to tylko raz.
- D-do-dobra, zrób to. -nagle wokół chłopaka powstała bariera z dymu, która po chwili uderzyła w niego z takim impetem, że chłopak po prostu zniknął z powierzchni Ziemii, a gdzie się pojawi? Tego nie wiadomo.

Westchnęła, kiedy zobaczyła, jak nieznajomy osobnik nagle znika. Znowu została sama, jak palec. No i co teraz? Gdzie iść? Co robić? Wzniosła się znowu w powietrze, na swoich kruczych skrzydłach i rozejrzała wokoło w poszukiwaniu jakiegoś punktu zaczepienia. Na boisku siedzieć nie miała zamiaru, bo w zimę i tak nie było tam nic ciekawego do roboty. Przeniosła się ponad szkołę, gdzie spoglądała na miejsca oddalone od niej. Góry... Nie, zbyt niebezpiecznie przy takim wietrze. Ujrzała kogoś przed wejściem do szkoły. Z cwaniackim uśmieszkiem podleciała w jego stronę, oddalając się od boiska.

z.t