Laleczka z saskiej porcelany.

by **Elessara** Luty 3rd 2013, 12:54

Imię: Elessara
Nazwisko: Matokai
Wiek: Siedemnaście lat
Klasa: Pierwsza
Pokój: 39, jednoosobówka.
Rasa: Człowiek

Schizofreniczka || Japonka || Leworęczna || Jedynaczka || Biseksualna || Sierota || Anorektyczka || Wredotka || Panna Nikt || Manipulatorka || Posiada czarnego szczura, Szatana || Narkomanka || Gaduła || Szczera || Nigdy nie miała przyjaciółki ani przyjaciela || Bez uczuć || Piromanka || Inna || Dziwadło

♦ Wygląd:

Laleczka z saskiej porcelany
twarz miała bladą jak pergamin.

Dziewczyna ta jest chuda, a może i wychudzona, ma chorobliwie bladą cerę. Długie, czarne, proste włosy, które zwykle nosi rozpuszczone i duże, okrągłe, nienaturnie białe oczy, otoczone wachlarzem długich, ciemnych rzęs są jednymi z walorów jej wyglądu. Uwielbia się wyróżniać. Nosi przeróżne, inne od wszystkich ubrania, lubuje się w szerokich swetrach, rurkach, poprzecieranych szortach, bluzkach z napisami oraz nadrukami, znoszonych glanach, martensach, trampkach, koszulach z ćwiekami na kołnierzyku, kolorowych bransoletkach i rzemykach. Ogólnie gdyby mogła to zaćwiekowała by każdy swój ciuch, strasznie uwielbia ten dodatek. Ponad wszystko uwielbia sukienki. Ale niech nie zwiedzie Cię jej urocza twarzyczka, drobna postura i niewinny wygląd. Potrafi zranić tak głęboko, że wiele osób nie może się pozbierać po starciu z nią. Pomimo, że nie sprawia takowej wrażenia, jest seksowna, kusicielska, silna, stanowcza, odważna i egocentryczna. Nie ma osoby, której nie owinęłaby sobie w okół palca. To ona rządzi. Zawsze tak było, jest i będzie.

♦ Charakter:

Jest tak zwaną buntowniczką - łamie każdą zasadę. Teraz, mając lat siedemnaście stacza się powoli na samo dno. Jest wredna, arogancka, ma kompleks jedynaka i egoistyczną, lekceważącą postawę. Nikomu nie potrafi zaufać, nie umie też pokochać. Nie nawiązuje z nikim bliższych więzi, wręcz gardzi ludźmi. To istne wcielenie łza. Wodzi za nos, a potem porzuca, jak zepsutą zabawkę. Jej dziwna miłość do ognia bywa niebezpieczna, ponieważ dziewczyna uwielbia podpalać wszystko, co jest w zasięgu jej wzroku. Łatwo wyprowadzić ją z równowagi. W stanie furii potrafi rozpętać istne piekło.

♦ Historia:

Nie miała taty ani mamy
I nie tęskniła ani, ani.

Wychowała się w sierocińcu. Od zawsze nęciły ją pytania na temat rodziców, często nawet je zadawała, ale jej opiekunowie nigdy nie chcieli na ten temat rozmawiać. Nie miała pojęcia dlaczego. Już we wczesnym dzieciństwie sprawiała ogromne problemy. Była bardzo trudnym dzieckiem. Rówieśnicy jej nie znosili, bali się jej i unikali jak ognia. Kiedy tylko ją widzieli uciekali w popłochu. Dzieci twierdziły, że znęca się nad nimi, bije je, popycha, drapie i wyzywa od najgorszych. Rządziła się, wywyższała, podpalała równieśniczkom włosy, pyskowała nauczycielom. Potrafiła zranić kogoś jedynie na niego patrząc i ta nadnaturalna zdolność sprawiła, że wszyscy się jej bali. Opiekunowie uznali to za chorobę i odesłali dziewczynę do szpitala psychiatrycznego, gdzie byłaby do dziś, gdyby nie fakt, że stamtąd uciekła.

Aż dnia pewnego na komodzie
prześliczny książę nagle stanął.

To było mniej więcej, gdy miała dziesięć lat. Był wysokim, chuderlawym, przystojnym chłopcem, za którym oglądały się wszystkie dziewczyny w sierocińcu. Rodzice zostawili go jako maleństwo, gdyż nie dawali sobie z nim rady. Christopher zachowywał się zupełnie inaczej niż pozostali chłopcy. Był miły, pomocny, uprzejmy, przyjacielski i uwielbiał zaczepiać dziewczynki. Jednak na Elessarę patrzył jakoś tak inaczej. Nie traktował ją jak dziwadło, darzył ją sporym uwielbieniem, a i ona nie wyrządzała mu kryzwdy. Zakochała się w nim. Sprawił, że jej serca biło mocniej na jego widok. Uwielbiała ten jego rozbrajający, pełen pewności siebie uśmiech i błyszczące, zielone oczy. Niedługo potem zaczęli być razem i pomimo młodego wieku byli sobie bardzo oddani i kochali się nad życie.

Na zawsze odszedł ukochany
a ona wciąż tęskniła za nim.

Myślała, że będą ze sobą na wieczność. Niestety, pomyliła się. Chłopiec powiesił się, gdyż był okropnie gnębiony przez inne dzieci z sierocińca. Dziewczynka bardzo to przeżyła, zamknęła się w sobie, płakała dniami i nocami, nie dopuszczała do siebie nikogo. Zdarzały jej się samookaleczenia, popadła w anoreksję. Choruje również na schizofrenię, do czego doprowadziły ją narkotyki.

♦ Zainteresowania:

Jej dziwna miłość do ognia bywa niebezpieczna, ponieważ dziewczyna uwielbia podpalać wszystko, co jest w zasięgu jej wzroku. Lubi śpiewać, ma idealną barwę głosu do prawie każdej piosenki.

♦ Specjalizacje:

W zasadzie żadne.

I znowu stoi obok lustra
Na toaletce całkiem sama.