*Pan Mróz*

Imię i nazwisko: Hajime Kagawa

Wiek i klasa: 18 i do drugiej klasy, bo mało chłopców tam >D

Pokój: Jednoosobowy proszę.

Rasa: Elf lodu.

Wygląd: Hajime mierzy sobie 170 cm wzrostu i lepiej niech cię Pan Bóg trzyma w opiece, jeśli będziesz z tego powodu się śmiał. Ma białe kłaki i zielone oczka. Jego twarz jest cały czas poważna i bardzo rzadko można ujrzeć na nie uśmiech. Jest wiecznie młody-ma 18 lat (od ponad 300 lat!). Zwykle nosi luźne rzeczy, bo nie przejmuje się swoim wyglądem. Jest dość umięśniony, ale ukrywa to pod wszelkiego rodzaju bluzkami. Jeszcze nikt nie widział jego gołej klaty, więc to, jak na razie, pozostaje jego słodką tajemnicą, więc ci...

Charakter: Hajime jest bardzo poważny, jak na swój wiek, chociaż to może przez to, że życie nieraz dało mu się we znaki. Biały jeszcze nigdy się nie zakochał i jakoś raczej nie liczy na to, że pozna tu kogoś ważnego. Jego ulubioną porą roku jest zima i dlatego w cieplejsze dni, jedyne miejsce, gdzie można go znaleźć to góry albo jego własny pokój. Nie wyraża swoich uczuć, dlatego nie ma zbyt wielu znajomych. To może wyglądać tak, jakby ich odpychał, ale to nieprawda. Po prostu taki już jest i nic tego nie zmieni. A! Warto jeszcze raz wspomnieć, że się wogóle nie uśmiecha. Wyjątek jest tylko wtedy kiedy miejsce, czas i wszystko inne spełniają te warunki: 1-zima 2-wschód słońca 3-siedzenie na śniegu 4-kompletne zapomnienie.

Historia: I tu jest właśnie mały problem. Nikt nic nie wie o jego przeszłości, a on sam nigdy nikomu o tym nie mówił. Wiadomo tylko, że wyrzekł się swojej matki i wyjechał. Podróżował przez jakiś czas, po czym całkiem przypadkiem trafił do Teikou.

Zainteresowania: Hajime nie ma jakiś tam wielu zainteresowań. Jak każdy elf lubi przyrodę, ale głównie w porze zimowej. Drzewa przykryte śniegiem, oszroniona trawa... Ah! Czegóż więcej chcieć?
Kolejna rzecz, która go interesuje to sztuki walki, nieważne jakie.

Specjalizacje: Jest specjalistą w sztukach walki. Jego jedyną bronią są jego ręce i nogi. Często podczas starć wykorzystuje coś, czego nauczył go jego starszy brat, a mianowicie: parkour.
Czasami można przyuważyć, jak ślizga się po wietrze i zostawia za sobą oszronioną, powietrzną ścieżkę.

Akcept.

Pokój nr. 31