Himiko Alie

Imię i nazwisko: Himiko Alie

Wiek i klasa: IV klasa - 20 lat. Mimo iż nie wygląda, bo jej ciało przestało starzeć w wieku 16 lat.

Pokój: dwuosobowy!

Rasa: Wcześniej demon, obecnie Nekogami- kocie bóstwo.

Wygląd:
Himiko mierzy sobie 168 cm wzrostu, a przy tym waży 45 kg więc jest średnią i szczupłą dziewczyną. Oczywiście jest hojnie obdarowana przez naturę. Ma długie, białe włosy i piękne niebiesko-zielone oczy. Choć dzięki swojej zdolności, potrafi zmienić ich kolor na jaki tylko zapragnie. Jest też właścicielką małego noska i małych, malinowych ust. Wszystko to ładnie kontrastuje z bladą cerą. Nie zapomnijmy też, że jest Kocicą. Ma puszysty ogon i sterczące uszy.
Oczywiście tego samego koloru co włosy, więc uszy z łatwością może schować. Z ogonem jest nieco trudniej.

Charakter:
Himiko już na pierwszy rzut oka wydaje się bardzo energiczną i radosną osobą. Ta tryskająca energią dziewczyna może wydawać się czasem nadpobudliwa, ale zawsze ma dobre intencje. Nie wyzywaj jej od razu jeśli się do czegoś wtrąca. Wystarczy, że dasz się jej wypowiedzieć i już wszystko będzie w porządku. Himiko ma bardzo optymistyczne podejście do świata. Bardzo często ma dobry humor, a firmowy szeroki uśmiech praktycznie nie znika z jej twarzy. Maszeruje prosto przed siebie z wysoko i dumnie podniesioną głową. Jednak jeśli sytuacja tego wymaga, potrafi ona zachować śmiertelną powagę. Szybko potrafi się „zrehabilitować”. Często bywa pewna siebie. Czasem może aż za bardzo co zwykle nie kończy się zabawnie. Bez obaw. Zaszkodzić może tylko sobie. Bywa też czasem... ok zawsze strasznie uparta i nie ma większego sensu się jej sprzeciwiać bo przecież i tak ona wie swoje. Nienawidzi przebywać sama, dlatego zawsze poszukuje kogoś do towarzystwa.

Historia:
Chcesz poznać jej historię? Ech... Ona nigdy o niej nie opowiada. Urodziła się w czeluściach piekieł, jako jedna z najmłodszych córek Szatana. Jako jako jedyna posiadała... Em... Duszę. Nienawidziła zła, pomagała innym, tym którzy zostali zesłani do jej "królestwa". Udało jej się nawet uwolnić kilku jeńców, a potem... Może niech sama powie...
''Tego dnia minęło dokładnie czternaście mroźnych zim mojego istnienia. Myślałam że ojciec nie dowiedział się o tym, iż uwolniłam jednego z więźniów. Nie macie pojęcia jak bardzo się myliłam. Gdy tylko przekroczyłam drzwi prowadzące do pokoju ojca, ktoś złapał mnie za rękę i uderzył z taką siłą że zemdlałam. Obudziłam się w jasnym pomieszczeniu. Byłam okaleczona, naga i przykuta do obu ścian kajdanami. Z moich włosów jak woda skapywała krew a na białych kafelkach dodawała koloru. Nagle zobaczyłam jakąś postać. Była ubrana w ciemną pelerynę. Nie widziałam twarzy. Trzymała coś w ręce. To był nóż. Zaczął mnie ciąć. Ale z wielką starannością, jakby coś pisał. Było jak w horrorze, moim horrorze. Miałam za mało sił by żeby się bronić czy wstać. Tylko te kajdany trzymały mnie na wpół w górze. Czułam każde nacięcie. Nie wiedziałam co się dzieje. Byłam jakby otumaniona. Wiedziałam, że mnie tną ale tego nie rozumiałam, jakby prawie nie czułam bólu chociaż byłam cała we krwi. Rozejrzałam się po pokoju i dostrzegłam coś w kącie. Jedyne co zobaczyłam to coś co przypominało czarny ogon, kawałek czarnej peleryny i połowę twarzy. I tak było przez dwa lata…. Co rusz nowe tortury. Az w końcu postać z kąta wynurzyła się z cienia i pozabijała katów. W okrutny sposób, tak by męczyli się długie godziny. Odpiął kajdany, uwalniając mnie. To był jeden z moich braci. Yusuke.Z hukiem opadłam na podłogą, wydając z siebie zduszony jęk. Pamiętam tylko, iż zemdlałam. Nie słyszałam co do mnie mówił, ale widziałam jak porusza wargami. Straciłam przytomność. Następnego dnia, tak mi się przynajmniej wydawało po przebudzeniu, powiedziano iż spałam pełny rok. Byłam w miejscu, gdzie panowały jasne i przyjemne kolory. To było niebo. Opowiedziano mi jak brat mnie przyniósł, choć nie pamiętałam niczego. A po tamtym zdarzeniu mam tylko bliznę na udzie, słowa...które brzmią...''Zdrajca'' oraz krótkie zdanie:'' będziesz cierpieć wiecznie.'' Przyjęto mnie do nieba, jednak nie zabawiłam tam zbyt długo. Po Kilku ciepłych zimach, stworzyciel nakazał mi udać się na ziemię. Nie wyjawił jednak powodu, jedynie przemienił mnie w kociego bożka. A ja bez sprzeciwu wykonałam rozkaz...tak oto znalazłam się tu. W Teikou Academy. ''

Zainteresowania: Ubóstwia koszykówkę i nigdy nie przegapi okazji by sobie pograć. Czasem rysuje i czasem gra na flecie poprzecznym.

Specjalizacje: Jeśli już dochodzi do starcia to na pewno do walki wręcz. Nekogami trenowała wiele japońskich sztuk walk. Ale chyba najlepiej wychodzi jej technika Akido, składająca się głównie z rzutów i dźwigni oraz walka długim, żelaznym kijem, kanabo. Posiada drobne zdolności magiczne, jednak nie przydają się one w walce. Np. potrafi przemieniać się w kota, lub też zmieniać kolor oczu.

Ja nie chcę się czepiać, ale Bóg jest jeden, więc chyba Bóżkowie nie istnieją dla niego... Ale okej...Historia mi dużo wyjaśnia.

Akcept.

Pokój nr. 25